Εργάτες οι γονείς μου, εργάτρια και εγώ.
Κατά διαστήματα πάλευα να τα βγάλω πέρα με το φασόν, άλλοτε εργαζόμουνα και άλλοτε ξέμενα στην ανεργία. Τελευταία δουλεύω σαν εργάτρια καθαριότητας του Δήμου Νεάπολης - Συκεών με 8μηνη σύμβαση.
Μαζί με τους συναδέλφους μου, εργάτες και εργάτριες, δώσαμε έναν σκληρό και περήφανο αγώνα για το δικαίωμά μας στη σταθερή και μόνιμη εργασία, διεκδικώντας η κυβέρνηση να μετατρέψει όλες τις συμβάσεις από ορισμένου σε αορίστου χρόνου, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Σε κανένα δήμο οι ανάγκες της καθαριότητας δεν είναι πρόσκαιρες και περιστασιακές. Μόνιμες και διαρκείς είναι οι ανάγκες για καθαρούς δρόμους, πάρκα και πεζοδρόμια.
Το ίδιο μόνιμες και διαρκείς είναι οι ανάγκες για το γάλα των παιδιών μας, το φαΐ της οικογένειας, τα έξοδα του νοικοκυριού μας.
Να, γιατί ο αγώνας μας για μόνιμη και σταθερή δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς, για μια ανθρώπινη ζωή είναι δίκαιος.
Καθημερινά η ζωή μας χειροτερεύει με όλα αυτά τα βάρβαρα μέτρα που πάρθηκαν πότε από το ΠΑΣΟΚ, πότε από τη ΝΔ και σήμερα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Στον καθημερινό μας αγώνα οι μόνοι που στάθηκαν πραγματικοί συμπαραστάτες και συναγωνιστές ήταν οι συνάδελφοι εργαζόμενοι από τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ, ποτέ δεν μας γέλασαν. Μας έδειξαν πως με τον ενωμένο αγώνα και με τις δικές μας δυνάμεις μπορούμε να φέρουμε τα "πάνω κάτω".
Αυτοί είναι οι λόγοι που με οδήγησαν να συμπορευτώ με τη "Λαϊκή Συσπείρωση" του Δήμου Νεάπολης - Συκεών και να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιό της.
Χωρίς σχόλια, μπράβο Σοφία Τσοχανταρίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου