Οπλο για τη λαϊκή αντεπίθεση!

Δυνατό ΝΑΙ στο ΚΚΕ

Κάθε δίλημμα που θέτουν στο λαό είναι και μια ακόμα παγίδα για τον εγκλωβισμό του. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ ενόψει των εκλογών, που σαν με μια φωνή προσπαθούν να κρατήσουν υποταγμένη τη σκέψη των εργαζομένων στις χρεοκοπημένες λογικές του «μικρότερου κακού».

Κάλπικα διλήμματα...

«Αυτό που κρίνεται είναι αν θα δοθεί "προοδευτική απάντηση" ή αν θα "παλινορθωθεί" η δεξιά και το "παλιό πολιτικό σύστημα"», λέει π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μέχρι πριν από λίγους μήνες συνεργαζόταν με ένα ακροδεξιό μόρφωμα, ενώ έχει εντάξει στην κυβέρνηση και τα ψηφοδέλτιά του ένα σωρό πρώην στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, εκφράζοντας ό,τι πιο «παλιό» και σάπιο έχει βγάλει αυτό το πολιτικό σύστημα.
«Κρίνεται το αν θα προχωρήσουν τα "θετικά μέτρα", για τις "ανάγκες των πολλών" ή αν θα επιστρέψει η λιτότητα, η πολιτική για τους λίγους», συμπληρώνουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης, λίγες μέρες μετά την υπερψήφιση μαζί με τη ΝΔ, στη Βουλή, των νέων φοροαπαλλαγών για τα επιχειρηματικά κέρδη, της «εθελοντικής φορολογίας» στους εφοπλιστές και μάλιστα μειωμένης, των μποναμάδων εκατομμυρίων ευρώ στους φαρμακοβιομήχανους.

«Κρίνεται το αν θα σώσουμε την Ευρώπη, αν θα φράξουμε το δρόμο στην άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού», λένε οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με κάποιους από αυτούς να ψαρεύουν ψηφαλάκια ακόμα και από το ακροδεξιό ακροατήριο, κάνοντας κοινές εμφανίσεις και ανταλλάσσοντας φιλοφρονήσεις με δηλωμένους φασίστες, όπως ο μητροπολίτης Αμβρόσιος.

Τη «διάσωση» της ΕΕ από τους κινδύνους που την απειλούν προπαγανδίζει και η ΝΔ, στήνοντας τα δικά της δόκανα για να εγκλωβίσει απογοητευμένο λαϊκό κόσμο. «Το δίλημμα είναι λαϊκισμός ή συγκροτημένος πολιτικός λόγος, ευκαιρίες για τους πολλούς ή ρουσφέτια για λίγους», λένε μεταξύ άλλων τα στελέχη της, σε μια προσπάθεια να συντηρήσουν τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τον ΣΥΡΙΖΑ, μην μπορώντας ακόμα και στις διατυπώσεις να διαχωριστούν. Επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι η ψήφος στις 26 Μάη θα μετρήσει στο «φύγε εσύ έλα εσύ» της εναλλαγής κυβερνήσεων αλλά της συνέχειας στην πολιτική υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων.

Από κοντά και το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να θέσει το δικό του «δίλημμα», που όπως κι αν απαντηθεί στην κάλπη σηματοδοτεί τη στήριξη σε όποια κυβέρνηση κι αν πάρει «πρόκριμα» για την «επόμενη μέρα». «ΚΙΝΑΛ ή διχασμός», λέει χαρακτηριστικά η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που επαναλαμβάνει ότι φιλοδοξεί να γίνει η «συγκολλητική ουσία», ο «ρυθμιστικός παράγοντας» για μια ισχυρή κυβέρνηση, στην οποία θα συμμετάσχουν όλοι μαζί όσοι ψήφισαν τα τρία μνημόνια και τους εκατοντάδες εφαρμοστικούς νόμους, για να συνεχίσει από εκεί που θα σταματήσει η σημερινή το τσάκισμα του λαού.

 ...που κρύβουν τη στρατηγική συμφωνία των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ

«Διλήμματα» όπως τα παραπάνω, επιλεγμένα από τα κόμματα που τα τελευταία χρόνια και μαζί και χώρια έχουν υλοποιήσει μια βάρβαρη πολιτική, καταρρέουν μπροστά στην ίδια τους τη στάση ειδικά στα κομβικά για το κεφάλαιο ζητήματα. Είναι χαρακτηριστικά όσα έγραψε ο «Ριζοσπάστης» πριν από λίγες μέρες (30/4/2019, σελ. 10), αλλά και όσα καταγράφει στο παρόν φύλλο (σελ. 11), που αποτυπώνουν τη βαθιά συμφωνία «προοδευτικών» - «συντηρητικών», «σοσιαλδημοκρατών» - «νεοφιλελεύθερων», οπορτουνιστών και «ευρωσκεπτικιστών» στις ρυθμίσεις της ΕΕ που διαλύουν τα εργατικά δικαιώματα. Το γεγονός ότι η τεράστια πλειοψηφία ψηφισμάτων και Οδηγιών του Ευρωκοινοβουλίου στηρίζεται από όλους μαζί τους παραπάνω, οι οποίοι υποτίθεται ότι στην Ελλάδα μάχονται από τα «χαρακώματα», βγάζει στην επιφάνεια και το μόνο πραγματικό δίλημμα για τους εργαζόμενους: Υποταγή σε αυτήν την πολιτική και επιλογή του εφαρμοστή της ή σύγκρουση, ενίσχυση του πόλου που την αντιπαλεύει με προοπτική την ανατροπή της;

Οι εργαζόμενοι πρέπει να γνωρίζουν π.χ. ότι η ασφυκτική «εποπτεία», οι κάθε είδους «κόφτες» για την ικανοποίηση αναγκών τους, τα «Ευρωπαϊκά Εξάμηνα» (δηλαδή τα μνημόνια διαρκείας), οι διάφοροι «μηχανισμοί διάσωσης» των τραπεζών που επιδοτούν τους καπιταλιστές και σφίγγουν τη θηλιά στα λαϊκά νοικοκυριά έχουν την υπογραφή και των «προοδευτικών» και των «συντηρητικών», και του «παλιού» και του «νέου», όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι Οδηγίες για τη «διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου», που καταργούν τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας και διαλύουν τα όρια μεταξύ δουλειάς και ανάπαυσης, ψηφίστηκαν και από τη ΝΔ, που όπως λέει ο αρχηγός της, «είναι ξεπερασμένο το 8ωρο», αλλά και από τον ΣΥΡΙΖΑ, που δηλώνει σοκαρισμένος από τέτοιες «νεοφιλελεύθερες τοποθετήσεις». Και βέβαια στην Ελλάδα η πρώτη εφαρμογή αυτού του εκτρώματος έγινε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στους νοσοκομειακούς γιατρούς.

Μήπως όμως έχουν διαφωνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ γύρω από τη στρατηγική της απελευθέρωσης των «αγορών», όπως για την Ενέργεια, τις Λιμενικές Υποδομές, τις Μεταφορές κ.ο.κ.; Μήπως διαφώνησαν ποτέ μεταξύ τους για το ζύγι «κόστους - οφέλους» που διαπνέει τις χρηματοδοτήσεις της ΕΕ, κρίνοντας «μη επιλέξιμα» έργα αναγκαία για την προστασία της ζωής του λαού, όπως αντιπλημμυρικής και αντισεισμικής προστασίας; Μήπως διαφωνούν για την Κοινή Αγροτική Πολιτική, που ξεκληρίζει τους μικρομεσαίους αγρότες και στρώνει το έδαφος στα μονοπώλια του αγροτοδιατροφικού τομέα;

Μήπως έχει ακούσει κανένας εργαζόμενος να διαφωνούν ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ για τη βαθιά στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, που προωθείται όλο και πιο επιθετικά από όλα τα κράτη - μέλη ή για την «παγκόσμια στρατηγική» της ιμπεριαλιστικής ένωσης; Μήπως διαφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ για την επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ στα εσωτερικά της Βενεζουέλας, για τη στήριξη που παρέχουν στους πραξικοπηματίες; Και οι «προοδευτικοί» και οι «συντηρητικοί», και οι «σημαιοφόροι του "αντιακροδεξιού μετώπου", και οι «αντίπαλοι του λαϊκισμού» στηρίζουν ή «συνδιαμορφώνουν», όπως είπε ο Γ. Κατρούγκαλος, τη γραμμή της ΕΕ για «ειρηνική μετάβαση», δηλαδή για «ήπιο πραξικόπημα».

Στα ψευτοδιλήμματα που θέτουν ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ δεν χωρούν ερωτήματα όπως για τους ρόλους που αναλαμβάνει η χώρα στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή. Δεν υπάρχει καμιά ταλάντευση ανάμεσά τους για την αναβάθμιση όλων των βάσεων, για την παραχώρηση νέων, για τη μετατροπή της Ελλάδας σε «προτιμώμενο εταίρο» των φονιάδων ιμπεριαλιστών.

Ολα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα γίνεται προσπάθεια να κρυφτούν πίσω από μεγάλα λόγια και συνθήματα, ατάκες και ψευτοκαβγάδες στη Βουλή και στα τηλεπαράθυρα. Μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού, που 20 μέρες πριν από τις ευρωεκλογές, τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές θα κλιμακωθεί ακόμα περισσότερο τη βδομάδα που ξεκινάει.

Αντί να κυριαρχεί στη συζήτηση η πολιτική που θα ασκηθεί την επόμενη μέρα, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ θέλουν να κυριαρχούν οι κραυγές για την πρόταση μομφής που θα συζητηθεί στη Βουλή. Αντί να ενημερωθεί ο λαός για τις προτάσεις της Κομισιόν για τα επόμενα χρόνια, οι άξονες δηλαδή που αποτελούν προγραμματικές κατευθύνσεις των ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και σηματοδοτούν το νέο γύρο επίθεσης, να κυριαρχούν η αντιπαράθεση και η σεναριολογία γύρω από νομοσχέδια που η κυβέρνηση βαφτίζει «θετικά μέτρα» για να καλλιεργήσει κάλπικες προσδοκίες και οι υπόλοιποι χαρακτηρίζουν «παροχολογία». Και την ίδια στιγμή όλοι κουνάνε το δάχτυλο στο εργατικό κίνημα, στο λαό, που διεκδικεί την ανάκτηση των απωλειών του, του λένε ότι δεν υπάρχει περίπτωση επιστροφής στις «παθογένειες του παρελθόντος», ότι πρέπει να θεωρεί «περασμένα - ξεχασμένα» όσα του ξήλωσαν με τα απανωτά μνημόνια που ψήφισαν.

Θετικές εξελίξεις μόνο με την ενίσχυση του ΚΚΕ

Είναι λοιπόν περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να απαντηθούν τα πραγματικά διλήμματα από τους εργάτες, τους ανέργους, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, τους συνταξιούχους, τη νεολαία. Να συζητηθεί πλατιά το βασικό ερώτημα:

Από τι έχει να περιμένει θετικές εξελίξεις ο λαός την επόμενη μέρα των εκλογών;

Από την ενίσχυση των κομμάτων που κυβέρνησαν και κυβερνούν, που εφαρμόζουν την πολιτική που μας έφερε έως εδώ ή από τη στήριξη του πόλου της αντίστασης και της αντεπίθεσης σε αυτήν την πολιτική;

Από την απατηλή «επαναφορά των ιδρυτικών αρχών της ΕΕ» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και το «ανάχωμα στο λαϊκισμό» που λέει η ΝΔ ή από την ενίσχυση της αντεπίθεσης ενάντια στην ΕΕ των μονοπωλίων, στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του;

Από την ενίσχυση των ευρωομάδων των κομμάτων που όλα μαζί στηρίζουν κάθε αντιδραστική Οδηγία για το ξεζούμισμα των εργαζομένων ή από την ενίσχυση του ΚΚΕ, για να έχει περισσότερους ευρωβουλευτές που θα ενημερώνουν το λαό για τις επόμενες αντιλαϊκές καταιγίδες, θα αποκαλύπτουν τους σχεδιασμούς των ευρωενωσιακών επιτελείων, θα δίνουν πραγματικό βήμα στις λαϊκές ανάγκες, στη φωνή των εργαζομένων και των αιτημάτων του;

Από τη συνέχιση της στήριξης σε μια αντιλαϊκή πορεία στα κόμματα που διαδοχικά και όλα μαζί την υπηρέτησαν με τα μνημόνια και τους αντιλαϊκούς νόμους ή από τη στήριξη στο ΚΚΕ που απέναντι σ' αυτήν τη βαρβαρότητα μπαίνει μπροστά στην οργάνωση της λαϊκής πάλης σε όλα τα μετερίζια;

Το μόνο πραγματικό ερώτημα, που αξίζει να απαντηθεί από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, για να στείλουν και ένα μήνυμα πάλης για την επόμενη μέρα, όχι το ποιο κόμμα - κυβέρνηση θα υλοποιήσει αυτήν τη στρατηγική, αλλά το πώς θα ανοίξουμε το δρόμο για την ανατροπή, για να βγει ο ίδιος ο λαός στο προσκήνιο. Πώς θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος. Ο αγώνας για έναν άλλο δρόμο, με το λαό στην εξουσία, έξω από τα δεσμά της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες στο επίκεντρο. Και από αυτήν τη σκοπιά το δυνατό ΝΑΙ στο ΚΚΕ μπορεί να αποδειχθεί το πιο δυνατό όπλο στα χέρια του λαού, για να περάσει στην αντεπίθεση, για τη λαϊκή αντιπολίτευση παντού, απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου που θα έρθουν!