Ο λαός μας ανησυχεί δικαίως για τις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Κύπρο και το Αιγαίο, αναρωτιέται τι γίνεται με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, σε ποια κατεύθυνση θα κινηθούν.
Αυτήν την ώρα το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» και το γεωτρύπανο «Πορθητής» κινούνται στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), ενώ η Τουρκία ανακοίνωσε την αποστολή και δεύτερου γεωτρύπανου.
Οι κινήσεις αυτές συνιστούν καταπάτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, πρακτικές κλιμάκωσης της επιθετικότητας και περιέχουν στοιχεία που διαμορφώνουν όρους θερμού επεισοδίου, ακόμα και κρίσης.
Είναι μέρος ενός γενικότερου σχεδίου που εκδηλώνεται σε πολλά μέτωπα με τις εκατοντάδες παραβιάσεις τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών και πλοίων στο Αιγαίο. Ενώ παραμένει το ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το Καστελόριζο, που είναι το κλειδί για τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου.
Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται οι στρατιωτικές ασκήσεις, οι αγγελίες NAVTEX ή NOTAM, οι απειλές πολέμου του Ερντογάν και του επιτελείου του σε περίπτωση επέκτασης των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 μίλια.
Στην πράξη, η τουρκική κυβέρνηση στοχεύει σε «γεωστρατηγική αναβάθμιση» στην περιοχή, για λογαριασμό των τουρκικών μονοπωλίων, διεκδικώντας μεγάλο μερίδιο από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, επιδιώκοντας να ελέγξει «ζωτικό χώρο», που θα της δώσει και πλεονεκτήματα για να επεκταθεί σε μια ευρεία γεωγραφική περιφέρεια.
Αυτούς τους στόχους υπηρετεί το τουρκικό πολιτικό - στρατιωτικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» για την Ανατ. Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Μαύρη Θάλασσα, και στο δόγμα αυτό προσαρμόζεται η στρατιωτική άσκηση «Θαλασσόλυκος» που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες.
Η Τουρκία δουλεύει με σχέδιο και κάθε βήμα που κάνει υπηρετεί συγκεκριμένους στόχους. Η πολιτική της δεν είναι «αλλοπρόσαλλη», όπως είπε ο κ. Τσίπρας, ούτε η γειτονική χώρα είναι «απομονωμένη», όπως λέει ο κ. Κατρούγκαλος.
Έχει συμμάχους, αξιοποιεί τις οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις με τη Ρωσία, ποντάρει στο «ανατολίτικο παζάρι» με τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αξιοποιεί τις σημαντικές οικονομικές - πολιτικές συμφωνίες με ισχυρές ιμπεριαλιστικές χώρες, όπως η Γερμανία, η Βρετανία κ.ά.
Αυτά είναι τα γεγονότα και είναι σοβαρά. Πολύ περισσότερο που οι εξελίξεις αυτές, ο ανταγωνισμός της αστικής τάξης της Τουρκίας με τις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Κύπρου, λαμβάνουν χώρα στα πλαίσια πολύ σκληρών ανταγωνισμών που συνδέονται με τον πόλεμο στη Συρία και τη Λιβύη, το παλαιστινιακό πρόβλημα και την ανακάλυψη υδρογονανθράκων στο Ισραήλ, στην Κύπρο και την Αίγυπτο, τη μετατροπή της Τουρκίας και της Ελλάδας σε κόμβους μεταφοράς Ενέργειας.
Συνεπώς κάθε προσπάθεια ωραιοποίησης της κατάστασης είναι εξωπραγματική και επικίνδυνη και αυτό αφορά π.χ. την τοποθέτηση του πρωθυπουργού σε πρόσφατη συνέντευξη Τύπου ότι η τουρκική γεώτρηση θα είναι «τζούφια» και τη δήλωση του υπουργού Εξωτερικών, κ. Κατρούγκαλου, που ανέφερε ότι «δεν έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν μόνοι τους σε ουσιαστικές εξορύξεις».
Η Τουρκία αυτή την ώρα δεν επιδιώκει, κυρίως, την ανακάλυψη φυσικού αερίου ή πετρελαίου από μια γεώτρηση στην κυπριακή ΑΟΖ. Στοχεύει στην επιβολή της παρουσίας της, στη δημιουργία τετελεσμένων για να κατοχυρώσει τις ενέργειές της, να εκβιάσει διαπραγματεύσεις από καλύτερες θέσεις, αξιοποιώντας τη διαμεσολάβηση ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών.
Συνεπώς, ο εφησυχασμός δεν έχει αντικειμενική βάση, δεν εκφράζει «ήπια και λογική» πολιτική στάση, παραγνωρίζει τη «μεγάλη» όσο και τη «μικρότερη» εικόνα που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή.
Παράλληλα, ο εφησυχασμός ως κυβερνητικό δόγμα δεν αποκλείει τυχοδιωκτικές πρακτικές και «ψευτο-παλικαρισμούς». Αλλωστε, ο λαός μας έχει γίνει μάρτυρας τέτοιων γεγονότων, επί όλων των κυβερνήσεων. Και βεβαίως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει τυχόν «πρωτοβουλίες» που θα ληφθούν χωρίς αυστηρό υπολογισμό όλων των δεδομένων και θα περιπλέξουν παραπέρα την κατάσταση.
Οι μύθοι έχουν καταρριφθεί
Το τραγικό είναι ότι οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου, από κοινού με τα άλλα αστικά κόμματα, ακουμπούν τις ελπίδες τους στις ΗΠΑ, στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ενώ η πείρα έχει διαψεύσει αυτόν τον μύθο. Και είναι γνωστό πως οι δυνάμεις αυτές έχουν τεράστιες ευθύνες για την κατοχή και τη διαιώνισή της στην Κύπρο, πως η αμφισβήτηση των συνόρων στο Αιγαίο γίνεται μέσα στα ΝΑΤΟικά πλαίσια, πως η Τουρκία είναι ΝΑΤΟική δύναμη κι αυτά είναι κριτήρια υψίστης σημασίας.
Όμως, ακόμα και οι δηλώσεις που γίνονται αυτές τις μέρες από εκπροσώπους του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού απαιτούν καλό διάβασμα.
Η κριτική στις τουρκικές ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ συνοδεύεται από τοποθετήσεις που την αναιρούν. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται τα περί «αυτοσυγκράτησης» και η πρόσφατη θέση π.χ. του γγ του ΝΑΤΟ ότι η Τουρκία «αποτελεί έναν σημαντικό και υψηλής αξίας ΝΑΤΟικό σύμμαχο (...) Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ της παραστέκονται, καθώς αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις για την ασφάλειά της»!
Οι δηλώσεις της κας Μογκερίνι (υπεύθυνης για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ), που κάλεσε την Τουρκία να σταματήσει τις γεωτρητικές δραστηριότητες, εμφανίζονται όταν οξύνεται η κατάσταση στην ΑΟΖ της Κύπρου ή στο Αιγαίο, και δεν έχουν υπόσταση. Επί της ουσίας ξεπερνούν το βασικό πρόβλημα, που είναι η κατοχή του 37% των εδαφών της Κύπρου, αντιμετωπίζουν τις χρόνιες παραβιάσεις στο Αιγαίο ως ρουτίνα και την ίδια στιγμή η ΕΕ προστατεύει τη «στρατηγική συνεργασία» της με την Τουρκία. Μέσα από αυτήν την τακτική τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία ανοίγουν δρόμους που αντιστοιχούν στα δικά τους συμφέροντα.
Η δήλωση του Βρετανού υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, ότι δεν πρέπει να διεξάγονται «διερευνητικές γεωτρήσεις» σε «οποιαδήποτε περιοχή στην οποία η κυριαρχία είναι υπό αμφισβήτηση», είναι ευθεία βολή κατά των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κινείται στο ίδιο μήκος κύματος με δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων, οι οποίοι, στο όνομα της «ισομερούς» μοιρασιάς των υδρογονανθράκων στις δύο πλευρές, νομιμοποιούν την κατοχή και το προϊόν της, το ψευδοκράτος στη Βόρεια Κύπρο.
Τώρα δεν είναι πια μυστικό: Τα περί «έντιμου συμβιβασμού» - κατά το μοντέλο της συμφωνίας των Πρεσπών - στον οποίο αναφέρθηκαν πρόσφατα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εναρμονίζονται με επιδιώξεις ισχυρών ιμπεριαλιστικών κρατών. Δηλαδή, συνεκμετάλλευση, συνδιαχείριση της κυπριακής ΑΟΖ, περιοχών της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου, συνομοσπονδιακή λύση δύο κρατών στην Κύπρο και ΝΑΤΟποίηση του νησιού, με νέες στρατιωτικές βάσεις ώστε μαζί με τις βρετανικές να συνυπάρχουν γαλλικές... και βλέπουμε.
Έχει καταρρεύσει η τεχνητή ευφορία για τις συναντήσεις του κ. Τσίπρα με τον κ. Ερντογάν και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), τα οποία παρουσιάστηκαν ως πανάκεια. Κι ενώ η πείρα δείχνει ότι η εξαγγελία ΜΟΕ ακολουθούνταν συχνά από τη διαμόρφωση όρων κρίσης, όπως έγινε π.χ. στην περίπτωση των Ιμίων, που την ακολούθησε ο οδυνηρός συμβιβασμός του ΠΑΣΟΚ επί πρωθυπουργίας Σημίτη, το 1997 - 1998, χαρίζοντας στην Τουρκία «ζωτικό χώρο» στο Αιγαίο.
Έχουν επίσης διαψευστεί οι «προσδοκίες» ότι οι τριμερείς συναντήσεις των κυβερνήσεων της Ελλάδας, της Κύπρου, του Ισραήλ και της Αιγύπτου, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, θα λειτουργήσουν ως ομπρέλα προστασίας της Κύπρου, με ειδικό ρόλο του ισραηλινού κράτους που δολοφονεί τον Παλαιστινιακό λαό.
Αντίθετα, στην πράξη αποδεικνύεται ότι οι πολιτικο-στρατιωτικές και οικονομικές σχέσεις της Ελλάδας και της Κύπρου με το Ισραήλ και την Αίγυπτο λειτουργούν ως στοιχείο όξυνσης των ανταγωνισμών με την Τουρκία και περιπλέκουν την κατάσταση σε βάρος των λαών, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Στρατηγική σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΚΙΝΑΛ
Η βάση της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και των άλλων αστικών κομμάτων, συμπεριλαμβανομένης της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, είναι η προώθηση των συμφερόντων και των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό βάζει τη σφραγίδα του στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στα ζητήματα των διεθνών σχέσεων, της άμυνας, της ασφάλειας.
Η ανάπτυξη με κριτήριο τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, η καπιταλιστική ανάπτυξη, που πληρώνουν οι εργαζόμενοι ακριβά, εκφράζεται στην εξωτερική πολιτική με την αποκαλούμενη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» και το δέσιμο της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ είναι φανατικοί υπερασπιστές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ γνωρίζοντας ότι η αμερικανική πολιτική έχει γεμίσει βάσανα το λαό μας και τους άλλους λαούς, ότι το ΝΑΤΟ είναι το οπλισμένο χέρι του ιμπεριαλισμού και αυτό το έχει βιώσει η χώρα μας από την ένταξη στη λυκοσυμμαχία, τη δεκαετία του '50.
Από κοινού υποστηρίζουν την ενίσχυση της επιχειρησιακής ετοιμότητας του ΝΑΤΟ, τις «Δυνάμεις Ταχείας Επέμβασης», τους αποκαλούμενους «προληπτικούς πολέμους», που περιλαμβάνουν και το «πρώτο πυρηνικό πλήγμα».
Όλα τα αστικά κόμματα ανταγωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο θερμός υποστηρικτής της αξιοποίησης των αντιθέσεων ΗΠΑ - Τουρκίας π.χ. για το ρωσικό πυραυλικό σύστημα «S-400», για να μπει «σφήνα» η Ελλάδα, σπρώχνοντας τη χώρα πιο βαθιά στο βάλτο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Όλα τα άλλα κόμματα συμφωνούν με τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι σημαιοφόρος των ευρωατλαντικών συμφερόντων:
- Για τη διάθεση των 4 δισ. ευρώ το χρόνο για τους εξοπλισμούς που υπηρετούν τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, την ώρα που ο λαός μας στενάζει από τη λιτότητα, τις ελλείψεις βασικών υποδομών και υποχρηματοδοτούνται η Υγεία και η Παιδεία.
- Για τον ελληνο-αμερικανικό «Στρατηγικό Διάλογο», την αναβάθμιση της βάσης της Σούδας, τις υποδομές για την υποδοχή πυρηνικών όπλων στον Άραξο, τη δημιουργία νέων βάσεων στην Αλεξανδρούπολη και τη Λάρισα, τα αμερικανικά ελικόπτερα στο Στεφανοβίκειο κ.ά.
Το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει εθνικά σύνορα στο Αιγαίο, «νίπτει τας χείρας του» για τις προκλήσεις, οι τουρκικές παραβιάσεις γίνονται «κάτω από τη μύτη του».
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ και τα άλλα κόμματα προσπαθούν να εξωραΐσουν την ΕΕ, την ένωση του κεφαλαίου, να την παρουσιάσουν ως «αθώα περιστερά», αλλά οι εξελίξεις τούς έχουν εκθέσει ανεπανόρθωτα.
Η «Παγκόσμια Στρατηγική», η Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας, η Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία (PESCO) αποτελούν πολεμικά εργαλεία, πλαίσιο συνεργασίας ΕΕ - ΝΑΤΟ και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων.
Ολοι μαζί υιοθετούν τη θέση για δημιουργία σχολής πρακτόρων της ΕΕ με ευθύνη των κυβερνήσεων της Ελλάδας και της Κύπρου.
Είναι υπέρ της «Στρατιωτικής Κινητικότητας» για να περνούν ευρωατλαντικά στρατεύματα από την Ελλάδα για επιχειρήσεις σε βάρος άλλων κρατών και λαών. Χαιρετίζουν τις στρατιωτικές αποστολές της ΕΕ σε όλη την Υδρόγειο.
Αυτά τα αναμφισβήτητα στοιχεία απαντούν στο ερώτημα γιατί ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης καβγαδίζουν για επουσιώδεις διαφορές. Γιατί η αποκάλυψη της στρατηγικής τους σύμπλευσης, πλατιά μέσα στους εργαζόμενους, σ' αυτούς που αισθάνονται αριστεροί, προοδευτικοί, αφοπλίζει τα ψεύτικα διλήμματα και τους εκβιασμούς του «μικρότερου κακού». Απελευθερώνει λαϊκές δυνάμεις να στηρίξουν το ΚΚΕ στις εκλογές και στους καθημερινούς αγώνες.
Η πάλη του ΚΚΕ
Η εξουσία του κεφαλαίου και η πολιτική που την διαχειρίζεται δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια του λαού και των παιδιών του.
Καθημερινά γίνεται πιο επικίνδυνη η εμπλοκή της Ελλάδας στον ανταγωνισμό ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία και την Κίνα, στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στα Βαλκάνια, αλλά και στον Περσικό Κόλπο, όπου συγκεντρώνονται αμερικανικές δυνάμεις και εντείνονται οι απειλές κατά του Ιράν.
Η αντιλαϊκή εξωτερική πολιτική, οι σχέσεις της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων με τις ΗΠΑ, τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι ισχυρό κριτήριο για τις ευρωεκλογές, τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.
Ο λαός πρέπει να κρίνει πολύ αυστηρά και να πάρει υπόψη του ότι υποψήφιοι περιφερειάρχες και δήμαρχοι των αστικών κομμάτων έχουν παίξει τον δικό τους επικίνδυνο ρόλο, στήριξαν τις στρατιωτικές βάσεις, έδωσαν διαπιστευτήρια στον Αμερικανό πρέσβη, είναι με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Οι θέσεις του ΚΚΕ εκφράζουν τα συμφέροντα του συνόλου των εργαζομένων, τη θέληση των χιλιάδων διαδηλωτών που διεκδικούν:
- Απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς
- Καμιά αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν
- Να κλείσουν η βάση της Σούδας και οι άλλες στρατιωτικές βάσεις
- Να επιστρέψουν οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις από ΝΑΤΟικές και άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων
Του Γιώργου Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου