Ωραίο πράγμα ο «διχαστικός λόγος»!

Στις «comme il faut» εκλογές μας ο καθωσπρεπισμός έχει δώσει ρέστα.

Κόμματα που αποδεδειγμένα διαθέτουν μηχανισμούς ασφαλίτικων μεθόδων, αυτοί που διατηρούν σφιχτές σχέσεις με μέσα ενημέρωσης που δεν διστάζουν να διαδώσουν οποιαδήποτε ανυπόστατη είδηση ή να δολοφονήσουν χαρακτήρες με τον χειρότερο τρόπο, μεταβλήθηκαν σε «παρθεναγωγεία».

«Παρακαλώ, μετά από εσάς…»

Προσφάτως, ο Αλέξης Τσίπρας, στον ΣΚΑΪ ευχήθηκε «καλή επιτυχία» στον Μπάμπη Παπαδημητρίου της «σοβαρής Χρυσής Αυγής» και τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο των «τανκς στην ΕΡΤ».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαγράφει μικρομεσαία στελέχη που δημοσιοποιούν προκλητικές δηλώσεις για την Κ.Κούνεβα ή υμνούν την χούντα, ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κάνει χειραψίες σε εκλογικό περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι αρχηγοί του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ , που τα προηγούμενα χρόνια «σφαζόντουσαν» στην Βουλή εμπλέκοντας πατεράδες, μανάδες, αδελφές, γιους, ξαδέρφες, ανιψιούς, γνωστούς και φίλους, το τελευταίο μήνα χαλάρωσαν. Δηλώνουν πώς θέλουν να γίνουν πρωθυπουργοί «όλων των Ελλήνων».

Στο διαφημιστικό του ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα, πληροφορούμαστε πως «προχωράμε μπροστά όλοι μαζί». Στα βιντεάκια της Ν.Δ ο Κυριάκος Μητσοτάκης μας λέει πως «όλοι μαζί μπορούμε».

Μέσα σε αυτό το πνεύμα  αμφότεροι «αποτάσσονται τον Σατανά». Μετανοούν για τις «ακρότητες» του παρελθόντος. Καταδικάζουν, απαξιώνουν και κρατούν αποστάσεις από τον «διχαστικό λόγο»:

• Ο ΣΥΡΙΖΑ, με συνεχή παροχή πιστοποιητικών ευρωπαϊκής νομιμοφροσύνης, που χαρακτήρισαν πολλές δηλώσεις του πρωθυπουργού σε διεθνή μέσα, ετοιμάζει, μετεκλογικά, την πλήρη μεταστροφή του σε «κόμμα του κεντρώου χώρου».
• Η Νέα Δημοκρατία κρύβει μεθοδικά το καθεστώς σκληρού αυταρχισμού με το οποίο θα συνοδεύσει την νεοφιλελεύθερη πολιτική που επαγγέλλεται.
• Από κοντά και η Φώφη Γεννηματά με την διαφήμιση – τενεκεδούπολη του ΚΙΝ.ΑΛ και την πρόθεση της να γίνει η «χρήσιμη τσόντα» της κυβερνητικής διαχείρισης.

Eνέσεις απάθειας

Το προσωπικό που εφάρμοσε μνημόνια, μοιάζει να ομοφωνεί: Τέρμα στις αντιπαραθέσεις  «άλλων εποχών» στο καθαγιασμένο πολιτικό σύστημα της χώρας. Κανένας «διχασμός» στην «νέα μεταπολίτευση».

Το υπολανθάνον μήνυμα της εκλογικής αναμέτρησης, που τέμνει οριζοντίως το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών δυνάμεων, μας θέλει σε καθεστώς ηρεμίας, μειλιχιότητας και απάθειας. Ο ένας «πόλος» μας περνά την σύριγγα ενδοφλέβια και ο άλλος «πόλος» πιέζει το έμβολο σπρώχνοντας το ηρεμιστικό.

Αυτά, ενώ οι εκθέσεις της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία, οι δηλώσεις ανώνυμων αξιωματούχων των Βρυξελλών, η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, οι συστάσεις των διεθνών οργανισμών, προδιαθέτουν για ένα ακόμη στάδιο σκληρής λιτότητας. Προδιαθέτουν για παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό, για νέες παροχές προς τους «επενδυτές», για νέες απελευθερώσεις σε κλάδους αλλά κυρίως στις εργασιακές σχέσεις.

Στην νέα Βουλή που θα προκύψει στις 8 Ιούλη τα κόμματα του «ευρωπαϊκού τόξου» προετοιμάζονται για τους ρόλους της «κυβέρνησης», της «αντιπολίτευσης» και του «ρυθμιστή». Κι αυτά γνωρίζοντας ότι ακόμη και σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να αλλάξουν «πόστα», ή –πολύ πιο πιθανό –  και να «μπερδευτούν» μεταξύ τους, λόγω απλής αναλογικής.

Φροντίζουν λοιπόν από τώρα να δημιουργήσουν το θολό τοπίο που συγχέει τις διεκδικήσεις με την έννοια της «αστάθειας» και της «ανευθυνότητας». Τον λόγο της «διεκδίκησης» με τον λόγο του «διχασμού».

Όμως δεν γίνεται  να …περάσουμε όλοι καλά μαζί.

• Δεν μπορεί να μην «διχαστούν» το Διοικητικό Συμβούλιο της Τράπεζας που θέλει να «ισιώσει» το χαρτοφυλάκιο της με τον μισθωτό που του μειώθηκε ο μισθός και χρωστάει κεφάλαιο και τόκους για το σπίτι του, ενώ επίκειται πλειστηριασμός.
• Είναι αδύνατον να «προχωρήσουν μαζί» και να κάνουν «γόνιμο διάλογο με επιχειρήματα» τα αφεντικά, που θέλουν να πληρώνουν μισθούς των 400 ευρώ για 12 ώρες εργασίας την ημέρα, με τους εργαζόμενους που θέλουν να ζήσουν μια ανθρώπινη ζωή.
• Αντικειμενικά είναι «διχασμένα» τα συμφέροντα των εφοπλιστών, που δεν πληρώνουν φράγκο στην εφορία με τους μισθωτούς, ακόμη και τους ανέργους, που εμπίπτουν με χίλιους και έναν τρόπους στην «τσιμπίδα» της εφορίας, κάθε χρόνο και χειρότερα.
• Επικρατεί απόλυτος «διχασμός» μεταξύ αυτών που θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν την ΔΕΗ και το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να απολαμβάνει το δημόσιο αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας.

Άσχετα με το αποτέλεσμα των εκλογών της επόμενης Κυριακής, αυτά – και άλλα πολλά σχετικά-  θα είναι τα διακυβεύματα της επόμενης ημέρας. Στην κάλπη θα κριθεί το είδος της αντιλαϊκής πολιτικής που θα εφαρμοστεί. Στην κοινωνία και στις αντιστάσεις της, το αν θα «περάσει».