Υπάρχει άλλος δρόμος για την εργατική τάξη, το λαό!

Υπάρχει άλλος δρόμος για την εργατική τάξη και το λαό; Είναι μονόδρομος το να βιώνει τις επιπτώσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης, να ζει πολύ πίσω από τις σύγχρονες δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγής, να ζει με υποτιμημένες τις σύγχρονες ανάγκες του;

Ούτε μονόδρομος είναι, ούτε το μέλλον για το λαό, για τους εργαζόμενους. Είναι κρίσιμο ζήτημα σήμερα οι εργαζόμενοι, οι μικροί επαγγελματίες, οι βιοπαλαιστές αγρότες,
οι γυναίκες και τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών να σταματήσουν να ζουν με μειωμένες απαιτήσεις, με τα δικαιώματά τους στα τάρταρα, να μετράνε διαρκώς πόσα και τι θα χάσουν. Είναι κρίσιμο, μέσα από την οργάνωσή τους στο εργατικό κίνημα, στο ευρύτερο λαϊκό κίνημα, να αγωνιστούν με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους, να παλέψουν για νέα δικαιώματα και κατακτήσεις. Οχι μόνο δηλαδή να μην αποδεχτούν όσα έχασαν την περίοδο της κρίσης, αλλά να περάσουν στην αντεπίθεση. Να συγκρουστούν με τα οράματα και τα σχέδια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με τη στρατηγική του κεφαλαίου, να απαντήσουν επιθετικά σε κάθε νέα αντιδραστική αλλαγή που προωθείται.

Για παράδειγμα:
Απέναντι στη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στο μοίρασμα της ανεργίας, να αντιτείνουν τη σταθερή δουλειά, τον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, αυξήσεις μισθών και μείωση του εργάσιμου χρόνου, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Απέναντι στην ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, να διεκδικήσουν σύγχρονα, επαρκώς στελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία, δομές Πρωτοβάθμιας Υγείας, να διεκδικήσουν αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους.
Απέναντι στα διάφορα χωροταξικά σχέδια για το κεφάλαιο, να διεκδικήσουν σύγχρονες υποδομές προστασίας της ζωής του λαού, για αντιπλημμυρική, αντιπυρική και αντισεισμική προστασία, συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μια σειρά ακόμα στόχων πάλης σε όλους τους τομείς όπου το κεφάλαιο, οι επιχειρηματικοί όμιλοι ανοίγουν και «τρέχουν» τη δικιά τους ατζέντα.

Οι στόχοι αυτοί είναι στόχοι σύγκρουσης, ρήξης. Ο αγώνας για τέτοιους στόχους φωτίζει τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δυναμώνει, γίνεται πιο αποτελεσματικός στο βαθμό που συνδέεται με τον συνολικό αγώνα για μια άλλη ανάπτυξη, με κριτήριο τις λαϊκές κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Ο αγώνας για αυτήν την ανάπτυξη μπορεί να δώσει πραγματική απάντηση, να δώσει διέξοδο στα οξυμένα λαϊκά προβλήματα.

 

Στην ουσία είναι αγώνας για μια άλλη κοινωνική και οικονομική οργάνωση. Μια οικονομική οργάνωση που δεν θα στηρίζεται στην κλοπή του πλούτου που παράγουν οι πολλοί από τη μικρή μειοψηφία των ιδιοκτητών των επιχειρηματικών ομίλων, των μετόχων, των καπιταλιστών. Αλλά στην κοινωνική ιδιοκτησία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, που εξασφαλίζει και την κοινωνική ιδιοκτησία του πλούτου που παράγεται, ο οποίος αξιοποιείται για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Παραγωγή και αξιοποίηση που γίνεται με βάση τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό - μόνο έτσι μπορούν να αντιμετωπιστούν οι ανισομετρίες, να εξασφαλίζεται ότι θα μπορεί να αξιοποιηθεί το σύνολο των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, να εξασφαλίζονται η σωστή κατανομή εργατικού δυναμικού σε όλους τους τομείς και κλάδους, η εξοικονόμηση πόρων και όχι η σπατάλη τους.

Ετσι θα αξιοποιηθούν το έμπειρο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό και οι τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού, οι τεράστιες δυνατότητες βιομηχανικής και αγροτικής παραγωγής, που μπορούν να εξασφαλίσουν τη λαϊκή ευημερία, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους, να εξαλείψουν την ανεργία, με γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου και ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος.

Αυτός είναι ο δρόμος που δίνει προοπτική για το μέλλον του αγρότη, του κτηνοτρόφου, με την κοινωνικοποίηση της γης και των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον παραγωγικό συνεταιρισμό, με την καλύτερη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων, στην προοπτική της πλήρους μηχανοποίησης, την άμεση διασύνδεση της αγροτικής παραγωγής με τη μεταποίηση, τη συγκέντρωση των αγροτικών προϊόντων μέσω κρατικού φορέα.

Σε αυτό το πλαίσιο μπορούν να δημιουργηθούν οι απαραίτητοι κρατικοί φορείς Μεταφοράς, Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, Ενέργειας, ώστε να γίνουν μοχλοί πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας για τους εργαζόμενους, συμβάλλοντας στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη όλου του ελληνικού λαού.

Ετσι μπορεί να διασφαλιστεί η πραγματικά ισορροπημένη ανάπτυξη προς όφελος του λαού, που θα καλύπτει συνδυασμένα και ολοκληρωμένα όλες τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, έτσι όπως αυτές εξελίσσονται, τα δικαιώματα των εργαζομένων για αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, υψηλού επιπέδου Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, για πρόσβαση στον αθλητισμό, στον πολιτισμό, στην αναψυχή για όλους. Για σύγχρονες και με βάση τις λαϊκές ανάγκες υποδομές, έργα αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής προστασίας, διαχείριση των απορριμμάτων με βάση τις μεγάλες σύγχρονες δυνατότητες.

 

Είναι αγώνας για μια κοινωνική οργάνωση όπου στο τιμόνι της εξουσίας θα βρίσκεται η εργατική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, τις υπόλοιπες λαϊκές δυνάμεις, μικρούς επαγγελματίες και βιοπαλαιστές αγρότες, μέσα από τους δικούς τους θεσμούς, με βάση τους χώρους δουλειάς. Για αυτήν την εργατική εξουσία παλεύει το ΚΚΕ. Για αυτήν τη σοσιαλιστική οικονομική και κοινωνική οργάνωση.

Η εργατική τάξη, ο λαός μπορούν να βρουν διέξοδο από το φαύλο κύκλο των θυσιών της περιόδου της κρίσης και της περιόδου της ανάπτυξης όταν επιλέξουν να ζήσουν χωρίς τους καπιταλιστές και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους.

Αυτό είναι το «σχέδιο του ΚΚΕ», που μπορεί να γίνει πράξη, που είναι ρεαλιστικό και αναγκαίο, γιατί συμφέρει πρώτα απ' όλα την εργατική τάξη, το λαό.