Ολη η χώρα μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση

Με την ανανέωση της «αμυντικής συμφωνίας» στρατηγικού χαρακτήρα υποδομές τίθενται και με τη βούλα στην υπηρεσία βρώμικων σχεδιασμών

Μιλώντας για τη σημασία της «επένδυσης» που έχουν κάνει οι ΗΠΑ στην Ελλάδα τα τελευταία 70 χρόνια, ο Αμερικανός πρέσβης, Τζ. Πάιατ, ανέφερε σε συνέντευξή του το 2017 τους «τρεις διαφορετικούς κύκλους» όπου εξελίσσονται σφοδροί ανταγωνισμοί και κρίνονται ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα.

Είπε συγκεκριμένα: «Ο πρώτος είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικότερα στη Συρία, όπου η Ελλάδα μάς βοηθά να διαχειριστούμε τις προκλήσεις που προέρχονται από αυτή την κατεύθυνση.
Ο δεύτερος κύκλος αφορά την κατάσταση στη Μαύρη Θάλασσα, καθώς επίσης στα Δυτικά Βαλκάνια και το ρωσικό πρόβλημα που σχετίζεται με αυτές τις περιοχές. Ο δε τρίτος κύκλος έχει σχέση με τη Νότια Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική. Είναι σημαντικός για την πρόκληση της μετανάστευσης και θα καταστεί σημαντικότερος αφού επικρατήσουμε στρατιωτικά του ISIS. Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο αυτής της στρατηγικά σημαντικής γεωγραφίας και συνιστά για εμένα το επιχείρημα για την οικοδόμηση μιας ισχυρής συνεργασίας σε θέματα άμυνας και ασφάλειας».

Βλέποντας κανείς τη διάταξη των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων που λειτουργούν ήδη στην Ελλάδα, και των νέων που ετοιμάζεται να συμπεριλάβει η «Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας» με τις ΗΠΑ, αντιλαμβάνεται ότι αυτή «κουμπώνει» με τους τρεις κύκλους που περιγράφει ο Πάιατ, μετατρέποντας την Ελλάδα σε πολεμικό ορμητήριο προς τα τρία σημεία του ορίζοντα, με ανείπωτους κινδύνους για τους λαούς.

* * *

Επιχειρώντας να καλλιεργήσει εφησυχασμό σχετικά με την ανανέωση και διεύρυνση της «αμυντικής συμφωνίας» με τις ΗΠΑ, ο υπουργός Αμυνας, Ν. Παναγιωτόπουλος, έλεγε τις προηγούμενες μέρες, σε συνεντεύξεις του, πως «δεν θα κάνουμε όλη τη χώρα μια αμερικανική βάση, απλά θα εμβαθύνουμε τη σχέση μας με τις ΗΠΑ σε ορισμένα σημεία».

Αμέσως μετά, όμως, περιέγραφε ακριβώς ...τη μετατροπή όλης της χώρας σε αμερικανική βάση, λέγοντας πως «η συμφωνία αναφέρεται στη χρήση του λιμανιού της Σούδας, μερική χρήση του λιμένα Αλεξανδρούπολης και δημιουργία υποδομών, ώστε να συνεκπαιδεύονται αμερικανικά ελικόπτερα με τις ελληνικές δυνάμεις στην Κεντρική Ελλάδα».

Στην πράξη, η ελληνική εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις περνά και υλοποιείται ήδη μέσα από ένα πλέγμα στρατιωτικών δομών του ΝΑΤΟ, αλλά και της ΕΕ, που έχει απλωθεί σε κάθε γωνιά της χώρας, εδώ και χρόνια. Πρόκειται για βάσεις και υποδομές που πρόσφεραν και προσφέρουν τις «κρίσιμες υπηρεσίες τους» στη διάρκεια των πολεμικών επιχειρήσεων κατά της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, του Ιράκ, της Λιβύης και της Συρίας.

Σε συνδυασμό δε με όσα πρόσθετα μπαίνουν μπρος για το αμέσως επόμενο διάστημα, αποτυπώνουν το ρόλο που αναλαμβάνει να παίξει η Ελλάδα στις κλιμακούμενες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις και στα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, καθιστώντας το λαό μαγνήτη μεγάλων κινδύνων.

Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει παρακάτω ένα «πανόραμα» των στρατιωτικών υποδομών στο ελληνικό έδαφος, που έχουν στη διάθεσή τους οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί, πέρα από τη βάση της Σούδας, για την οποία γράφουμε αναλυτικά σε επόμενη σελίδα.

Στην Κεντρική Ελλάδα

Τα τελευταία χρόνια αναβαθμίζεται διαρκώς ο ρόλος της Λάρισας, στην αεροπορική βάση της οποίας σταθμεύουν εδώ και πολλούς μήνες, με το πρόσχημα της συνεκπαίδευσης, αμερικανικά UAV («μη επανδρωμένα αεροσκάφη»).

Τα αεροσκάφη αυτά έχουν δυνατότητες και αυτονομία να καλύψουν τεράστιες αποστάσεις, μέχρι τη Λευκορωσία και τη Μαύρη Θάλασσα στο βορρά, μέχρι τη Λιβύη και το Σουέζ στο νότο, παρέχοντας εικόνα επιτήρησης σε γη και αέρα σε πραγματικό χρόνο σε όποιο στρατηγείο των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ με το οποίο διασυνδέονται. Επιπλέον, υπάρχουν σχέδια για μεταστάθμευση εκεί και αμερικανικών ιπτάμενων τάνκερ.

Στη Λάρισα, επίσης, στο πλαίσιο του Στρατηγείου της 1ης Στρατιάς, λειτουργεί το Ελληνικό Στρατηγείο Επιχειρήσεων Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΣΕΕΕ, European Union Operation Headquarters, EU OHQ - Larissa). Τέθηκε σε λειτουργία στις 24/3/2006 και το 2014 ήταν το στρατηγείο της επιχείρησης της ΕΕ «EUFOR RCA» στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία (ΚΑΔ).

Το EU OHQ - Larissa ενεργοποιείται αυτόματα και στην περίπτωση «χρήσης/ανάπτυξης» του χερσαίου «Σχηματισμού Μάχης» της ΕΕ, HELBROC. Σ' αυτήν την περίπτωση διατίθενται στρατιωτικές μονάδες από την Ελλάδα, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Κύπρο.

Οπως αναφέρεται από το ΓΕΕΘΑ, ο HELBROC «στηρίζεται σε δυνάμεις και μέσα που τηρούνται σε υψηλή ετοιμότητα, ώστε να αναπτυχθούν εντός 5 - 10 ημερών από τη λήψη απόφασης της ΕΕ». Οι ίδιες στρατιωτικές πηγές προσθέτουν: «Αν και στο στρατιωτικό σκέλος της ΕΕ έχουν οργανωθεί και άλλοι σχηματισμοί μάχης από "συνασπισμούς" άλλων κρατών, ο HELBROC κατέχει ιδιαίτερη σημαντικότητα λόγω της ευαίσθητης γεωστρατηγικής θέσης της χώρας μας, η οποία και προΐσταται». Συμπληρώνουν, επίσης, ότι ο σχηματισμός έχει οργανωθεί με βάση τα ΝΑΤΟικά πρότυπα.

Στη Λάρισα, επίσης, από το 1999 έως το 2013 είχε ενεργοποιηθεί στην 110 Πτέρυγα Μάχης το Κέντρο Συνδυασμένων Αεροπορικών Επιχειρήσεων (Combined Air Operations Center 7 - CAOC 7) του ΝΑΤΟ για να προωθήσει τους σκοπούς της λυκοσυμμαχίας στη Νότια Πτέρυγα.

Στα 14 χρόνια ύπαρξής του πρόσφερε ουκ ολίγα σε ΝΑΤΟικές αποστολές και επιχειρήσεις: Ανέλαβε ρόλο στην εναέρια αστυνόμευση των Βαλκανίων, σε Βουλγαρία, Ρουμανία και Αλβανία, παρείχε υποστήριξη στη ΝΑΤΟική επιχείρηση UNIFIED PROTECTOR στη Λιβύη το 2011, προτάθηκε και πιστοποιήθηκε από το ΝΑΤΟ τρεις φορές κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του για να φιλοξενήσει το Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων της Δύναμης Αντίδρασης του ΝΑΤΟ, ενώ συμμετείχε στο σχεδιασμό, στην προετοιμασία και την εκτέλεση πολλών ασκήσεων.

Στα ΒΔ της Λάρισας, στον Τύρναβο, εδρεύει το Στρατηγείο της South-Eastern European Brigade (SEEBRIG ). Πλήρη μέλη της Ταξιαρχίας είναι οι Αλβανία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Ιταλία, Β. Μακεδονία, Ρουμανία και Τουρκία. Καθεστώς «παρατηρητή» έχουν οι ΗΠΑ, Κροατία, Σλοβενία, Ουκρανία και Βοσνία - Ερζεγοβίνη.

Η Ταξιαρχία, με δύναμη 4.200 ανδρών, που δεν έχει συγκροτηθεί ως Σώμα, είχε πάρει μέρος σε αποστολή στο Αφγανιστάν το 2006, με 180 επιτελείς, εκ των οποίων οι 28 ήταν Ελληνες. Οι στρατιωτικές μονάδες που διατίθενται στη SEEBRIG παραμένουν στις μόνιμες θέσεις στις χώρες τους και συγκεντρώνονται σε περιπτώσεις επιχειρησιακής εκπαίδευσης ή επιχειρήσεων. Η Ελλάδα, εφόσον ζητηθεί, προβλέπεται να διαθέσει ένα μηχανοκίνητο τάγμα Πεζικού, μία διμοιρία Μεταφορών, μία ομάδα Εξουδετέρωσης Ναρκοπεδίων, μία ομάδα για συνεργασία με Αεροπορία και μία ομάδα Υποστήριξης.

Τέλος, για την Κεντρική Ελλάδα, φθινόπωρο και χειμώνα πέρυσι, ένα τάγμα της 4ης Ταξιαρχίας Αεροπορίας Στρατού (ΤΑΞΑΣ) των ΗΠΑ (περίπου 40 ελικόπτερα, κυρίως επιθετικά, αλλά και κάποια μεταγωγικά, με περίπου 300 άτομα προσωπικό, χειριστές, τεχνικούς, διαβιβαστές κ.ά.) μεταστάθμευσε στη βάση στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας, όπου έκανε υψηλού επιπέδου συνεκπαιδεύσεις με ελληνικές δυνάμεις, αξιοποιώντας και το πλούσιο γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής.

Ανάλογη ανάπτυξη προγραμματίζεται και φέτος, με τάγμα αυτήν τη φορά της 3ης αμερικανικής ΤΑΞΑΣ, σε άλλη μια απόδειξη ότι η κυβέρνηση ΝΔ πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ για να πάει ένα βήμα πιο πέρα την ελληνοαμερικανική στρατιωτική συνεργασία, άρα και την ελληνική ιμπεριαλιστική εμπλοκή.

Στη Βόρεια Ελλάδα

Με το «βλέμμα» στα Βαλκάνια, στη Μαύρη Θάλασσα και Ανατολικά, αλλά και στα ΝΑΤΟικά σχέδια για «περικύκλωση» της Ρωσίας, είναι η υπαγωγή δομών των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και στη Βόρεια Ελλάδα.

Ενδεικτικά, το Γ΄ Σώμα Στρατού, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, είναι επισήμως πιστοποιημένο ως NRDC - GR («NATO Rapid Deployable Corps - GR»), δηλαδή στρατηγείο άμεσης ανάπτυξης δυνάμεων του ΝΑΤΟ.

Οπως έχει ειπωθεί χαρακτηριστικά από αρμόδια χείλη, πρόκειται για τον μοναδικό από τους μείζονες σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς που έχει και «ΝΑΤΟική υπόσταση», είναι «ένα αξιόμαχο ΝΑΤΟικό Σώμα Στρατού, έτοιμο να αναπτυχθεί ταχέως, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου».

Αλλά και επισήμως, όπως αναφέρεται από το Γ' ΣΣ, «το NRDC-GR παραμένει ένα βασικό στρατηγείο της Δομής Δυνάμεων του ΝΑΤΟ (...) Διατηρεί την ικανότητα ταχείας ανάπτυξης, έτοιμο να ανταποκριθεί σε ένα σενάριο κρίσης μεγάλης κλίμακας».

Σε αυτό το πλαίσιο, το NRDC - GR το β' εξάμηνο του 2018 και το α' του 2019 λειτούργησε ως Διακλαδικό Στρατηγείο Δυνάμεων (με πολυεθνικό επιτελείο) του ΝΑΤΟ, έτοιμο να συντονίσει πάσης φύσεως αποστολές και επιχειρήσεις, ανάμεσά τους και προβλεπόμενες από το άρθρο 5 του Συμφώνου της λυκοσυμμαχίας, περί «συλλογικής απάντησης» με στρατιωτικά μέσα, σε επίθεση που δέχεται ένα κράτος - μέλος του.

Λίγο βορειότερα, στο Κιλκίς, λειτουργεί το «Πολυεθνικό Κέντρο Εκπαίδευσης Επιχειρήσεων Υποστήριξης της Ειρήνης» (ΠΚΕΕΥΕ). Ιδρύθηκε το 1998, ως Οργανική Μονάδα του ΓΕΕΘΑ και αποτελεί ένα από τα 26 διεθνώς αναγνωρισμένα Κέντρα Εκπαίδευσης των λεγόμενων «ειρηνευτικών επιχειρήσεων», όπως προσχηματικά χαρακτηρίζονται. Εχει αναγνωριστεί από το ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ για διεξαγωγή Σχολείων παρατηρητών που μετέχουν σε αποστολές τους.

Τέλος, στη Βόρεια Ελλάδα, στο στόχαστρο των Αμερικανών έχει μπει και η Αλεξανδρούπολη, συγκεκριμένα το λιμάνι της, σε συνδυασμό με το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο του Εβρου, με σχέδια να εγκαταστήσουν και εκεί κλιμάκιο δυνάμεών τους.

Τον περασμένο Μάη, για παράδειγμα, το αμερικανικό οχηματαγωγό «Green Ridge» ξεφόρτωνε επί διήμερο στην Αλεξανδρούπολη 424 οχήματα, 204 ρυμουλκούμενα και 143 κοντέινερ, που στη συνέχεια προωθήθηκαν βόρεια για τη συμμετοχή τους στις ΝΑΤΟικές ασκήσεις «Saber Guardian 2019» (σε Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία), «Decisive Strike 2019» (στη Βόρεια Μακεδονία) και «Strike Back 2019» (στη Βουλγαρία). Ολες αυτές οι ασκήσεις είχαν το μέτωπο στραμμένο στη Ρωσία.

Οι Αμερικανοί δήλωναν τότε ευγνώμονες για τις υπηρεσίες που τους παρείχε στην εντυπωσιακών διαστάσεων διεκπεραίωση η ελληνική 12η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Πεζικού, που εδρεύει στην πρωτεύουσα του Εβρου και ελέγχει όλο το νότιο κομμάτι του.

Προκειμένου μάλιστα να προχωρήσουν τα σχέδια των Αμερικανών και να αξιοποιήσουν παραπέρα τον ακριτικό λιμένα, με αύξηση των χωρητικοτήτων του και των ταχυτήτων διεκπεραίωσης, ανέλαβαν τη χρηματοδότηση (πάνω από 2 εκατ. δολάρια) της ανέλκυσης και απομάκρυνσης ναυαγίου, βυθισμένου από τον Ιούλη 2010 στο ανατολικό κρηπίδωμα της προβλήτας εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ), που επισήμως «δημιουργεί σοβαρά εμπόδια στη λειτουργία του λιμένα και στον ελλιμενισμό εμπορικών πλοίων».

Οι Αμερικανοί θέλουν εκμετάλλευση του κρηπιδώματος σε όλο του το μήκος και να διασφαλιστεί ο πιο άνετος ελλιμενισμός πολεμικών και υποστηρικτικών τους πλοίων.

Σημειωτέον, στα ζητήματα της «στρατιωτικής κινητικότητας» έρχεται να απαντήσει από ελληνικής πλευράς για ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και το Πολυεθνικό Συντονιστικό Κέντρο Στρατηγικών Θαλασσίων Μεταφορών (ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ) που λειτουργεί στην Αθήνα στο ΓΕΕΘΑ. Το ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ ιδρύθηκε το 2004, προκειμένου να αντιμετωπιστούν «οι στρατηγικές ελλείψεις στις θαλάσσιες μεταφορές, κυρίως στο πλαίσιο ασκήσεων και επιχειρήσεων που καθοδηγούνται από ΝΑΤΟ και ΕΕ».

Κοντολογίς, σε μια άσκηση ή επιχείρηση, όπου ΝΑΤΟ ή ΕΕ χρειάζονται πλοία, π.χ. για μεταφορά πολεμικού υλικού ή/και προσωπικού, τα βρίσκει και τα συντονίζει. Ενδεικτικά, το 2008 το ΠΟΣΚΕΣΘΑΜ είχε αναλάβει να βρει τα μέσα για τη μεταφορά πολωνικών στρατιωτικών δυνάμεων, από την Πολωνία στο λιμάνι Ντουάλα του Καμερούν, απ' όπου διεκπεραιώθηκαν κατόπιν στη γειτονική Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και το Τσαντ.

Στη Δυτική Ελλάδα

Στην αεροπορική βάση του Αραξου, όπως έχει καταγγείλει το ΚΚΕ, προκαλώντας κυβερνητικές «διαψεύσεις» που δεν πείθουν, έγιναν το 2018 εκτεταμένες εργασίες αναβάθμισης, ώστε να μπορούν να «φιλοξενηθούν» εκεί «ειδικά όπλα» του ΝΑΤΟ, ακόμα και πυρηνικά. Οι ανησυχίες μεγαλώνουν, δεδομένης της συζήτησης που έχει ανοίξει για το πού θα μεταφερθούν αμερικανικές πυρηνικές κεφαλές που σήμερα βρίσκονται στη βάση του Ιντσιρλίκ, αν επιδεινωθούν παραπέρα οι σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας.

Η Ανδραβίδα, όπου εδρεύει η 117 Πτέρυγα Μάχης, έχει αναδειχτεί σε κομβικό σημείο για τις αεροπορικές δυνάμεις μιας σειράς κρατών, όπως ΗΠΑ, Βρετανίας, Ισραήλ, που στέλνουν εκεί προσωπικό και μέσα στην ετήσια άσκηση της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας «Ηνίοχος». Εντονη ήταν και η κινητικότητα πολεμικών αεροσκαφών κατά το πρόσφατο ιμπεριαλιστικό χτύπημα στη Συρία.

Αλλωστε, σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, για την Ανδραβίδα επιδιώκουν «αναβάθμιση του Κέντρου Εκπαίδευσης Αεροπορικής Τακτικής (ΚΕΑΤ), σε πολυδύναμο κέντρο εκπαίδευσης, με τη συμμετοχή ξένων χωρών και την παροχή υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης», ώστε να αναλάβει τελικά «ρόλο Διεθνούς Κέντρου Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης».

Στο Ακτιο της Πρέβεζας λειτουργεί η «Προωθημένη Επιχειρησιακή Βάση» (Forward Operational Base, FOB) για τα ιπτάμενα ραντάρ του ΝΑΤΟ «AWACS» («Airborne Warning and Control System»). Σύμφωνα με τις αρμόδιες ΝΑΤΟικές πηγές, η «FOB Aktion» υποστηρίζει τα ΝΑΤΟικά «AWACS» στην επιχείρηση «Sea Guardian» (προηγουμένως «Active Endeavour»). Επιχείρηση που αναπτύχθηκε μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στη Νέα Υόρκη, το Σεπτέμβρη του 2001, και αφορά περιπολίες ΝΑΤΟικών πλοίων και αεροσκαφών στη Μεσόγειο για νηοψίες ενάντια στην «τρομοκρατία».

Θυμίζουμε ότι το 1999 «AWACS», που αρχικά απογειώνονταν από το Αβιάνο της Ιταλίας για να εντοπίσουν στόχους επί του γιουγκοσλαβικού εδάφους (τους οποίους στη συνέχεια έπλητταν ΝΑΤΟικά μαχητικά), ξεκίνησαν να απογειώνονται και από τη βάση του Ακτίου, με το αιτιολογικό ότι η βάση του Αβιάνο είχε κορεστεί...

Εξάλλου, στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ το 2017, επισημοποιήθηκε η χρήση ΝΑΤΟικών «AWACS» και στις επιχειρήσεις, επισήμως, κατά των ισλαμιστών στη Μέση Ανατολή, οπότε το Ακτιο παίζει και εδώ ρόλο.