Οι πρόσφυγες είναι παιδιά του πολέμου

Και «8 αλήθειες που πρέπει να γνωρίζετε για τους πρόσφυγες»

Με ανεξέλεγκτους ρυθμούς αυξάνεται ο αριθμός των προσφύγων και μεταναστών παγκοσμίως, με την Ελλάδα να αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα. Τα στοιχεία έρευνας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ (UNHCR) με τίτλο «Παγκόσμιες Τάσεις (Global Trends)», που είδαν το φως της δημοσιότητας τον περασμένο Ιούνη, είναι αποκαλυπτικά. Μας πληροφορούν πωςο αριθμός των αναγκαστικά εκτοπισμένων
(προσφύγων και μεταναστών) ανά τον κόσμο τα τελευταία 20 χρόνια, διπλασιάστηκε και είναι ο υψηλότερος των τελευταίων 70 ετών. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους άγγιξε τα 71 εκατομμύρια.  
Από 35 εκατομμύρια άτομα που ήταν το 1998 έφτασαν πέρσι (το 2018) στα 70,8 εκατομμύρια.

Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΟΗΕ, ο συνολικός αριθμός των προσφύγων και μεταναστών πουν ζουν στην Ελλάδα ανέρχεται σε 137.757 άτομα. Από αυτούς 48.026 έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες, 13.434 ζουν με ένα στάτους εφάμιλλο των προσφύγων, 76.099 έχουν αιτηθεί άσυλο και 198 άτομα είναι χωρίς υπηκοότητα. Η Ελλάδα- μετά τις ΗΠΑ, το Περού, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Τουρκία και τη Βραζιλία- ανήκει στις χώρες με το μεγαλύτερο αριθμό νέων αιτήσεων για την παροχή ασύλου. Αξίζει εδώ να σημειωθεί πως ο αριθμός των ατόμων που είχαν αιτηθεί άσυλο στην Ελλάδα εξαπλασιάστηκε μέσα σε 3 χρόνια καθώς εκτινάχθηκε το 2018 στις 65.000 άτομα από 11.400 το 2015. Από τα στοιχεία αυτά, προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως η Ελλάδα δεν είναι, πλέον, χώρα διέλευσης προσφύγων προς την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά χώρα προορισμού!

 Για όσους αναρωτιούνται τι φταίει που αυξάνεται με τόσο γοργούς ρυθμούς, ο αριθμός των προσφύγων και όσων εγκαταλείπουν τη χώρα τους για να αναζητήσουν μια «καλύτερη τύχη» σε κάποια άλλη- ξένη και μακρινή- χώρα, η απάντηση είναι η εξής: Φταίνε οι πολιτικές που εκτρέφουν τον ΠΟΛΕΜΟ και την ΠΕΙΝΑ. Αποτελεί κοινό μυστικό πως η «ρίζα του κακού» για την αυξανόμενη προσφυγιά και μετανάστευση, είναι κυρίως οι πολεμικές συγκρούσεις που προκαλούνται από τα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ), ενώ σημαντικό ρόλο παίζουν επίσης οι πολιτικές διώξεις και η φτώχεια.

Αδιάψευστο μάρτυρα των παραπάνω αποτελούν και τα στοιχεία έρευνας του ΟΗΕ, που μας πληροφορούν ότι:

1) Οι περισσότεροι από τα περίπου 71 εκατομμύρια προσφύγων, κατάγονται από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση, όπως η Συρία, το Αφγανιστάν, η Λιβύη κλπ. Σύμφωνα με την UNHCR για το 2018, οι πρόσφυγες από τη Συρία ανέρχονται σε 6,7 εκατομμύρια, από  το Αφγανιστάν σε 2,7 εκατομμύρια, από το Νότιο Σουδάν σε 2,3 εκατομμύρια κλπ.

2) Η ραγδαία αύξηση των προσφύγων και άλλων συνανθρώπων μας που εγκαταλείπουν βίαια τις πατρίδες τους, άρχισε μετά το 1999. Άρχισε, δηλαδή, λίγα χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες της κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίες αποτελούσαν μέχρι το 1990 το «αντίπαλο δέος» για τις ΗΠΑ και τις άλλες μεγάλες καπιταλιστικές χώρες της Δύσης.

Η  ανατροπή του σοσιαλισμού, ήταν ο καταλυτικός παράγοντας που επέτρεψε στα διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα  (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ) να προχωρήσουν στο μοίρασμα του κόσμου και των αγορών, ακόμη και με μαζικό αιματοκύλισμα. Χωρίς το φόβο του «αντίπαλου δέους» (δηλαδή της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων χωρών της σοσιαλιστικής κοινότητας), οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, προχώρησαν απροσχημάτιστα, με το «έτσι θέλω», σε στρατιωτικές επεμβάσεις (σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Συρία κλπ), εν γνώσει τους ότι με τις εστίες πολέμου που άναψαν και ανάβουν- εκτός από το αιματοκύλισμα εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων- εξαναγκάζουν σε βίαιο ξεριζωμό από τις πατρίδες τους δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων.

Εμμέσως, πλην σαφώς, αυτή την κοινή αλήθεια την ομολογούν και οι συντάκτες της έκθεσης του ΟΗΕ με τίτλο «Παγκόσμιες Τάσεις (Global Trends)», σημειώνοντας: «Ο αριθμός των ανθρώπων που διαφεύγουν από τον πόλεμο, τις διώξεις και τις συγκρούσεις, ξεπέρασε τα 70 εκατομμύρια το 2018» και πως «Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αριθμό που έχει δει ποτέ η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στα 70 χρόνια της λειτουργίας της»!

Και 8 αλήθειες που πρέπει να γνωρίζετε για τους πρόσφυγες

Στην ιστοσελίδα του ΟΗΕ (https://www.unhcr.org/gr/12055-worldwide-displacement-tops-70-million.html) βρήκα τις εξής πικρές αλήθειες με τον τίτλο «8 αλήθειες που πρέπει να γνωρίζετε για τους πρόσφυγες» τις οποίες και παραθέτω αυτούσιες:

• ΠΑΙΔΙΑ: Το 2018, κάθε δεύτερος πρόσφυγας ήταν παιδί. Πολλά παιδιά (111.000) είναι μόνα τους, χωρίς την οικογένειά τους.
• ΝΗΠΙΑ: Η Ουγκάντα κατέγραψε 2.800 παιδιά πρόσφυγες ηλικίας έως 5 ετών που ήταν μόνα τους ή χωρισμένα από την οικογένειά τους.
• ΑΣΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ: Ως πρόσφυγας, είναι πιο πιθανόν να ζεις σε μια κωμόπολη ή πόλη (61%) παρά σε αγροτική περιοχή ή καταυλισμό.
• ΠΛΟΥΣΙΟΙ & ΦΤΩΧΟΙ: Οι χώρες υψηλού εισοδήματος κατά μέσο όρο φιλοξενούν 2,7 πρόσφυγες ανά 1000 κατοίκους. Οι χώρες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος φιλοξενούν κατά μέσο όρο 5,8 πρόσφυγες. Οι πιο φτωχές χώρες φιλοξενούν το ένα τρίτο του συνόλου των προσφύγων παγκοσμίως.
• ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Περίπου το 80% των προσφύγων ζουν σε χώρες που γειτνιάζουν με τις χώρες καταγωγής τους.
• ΔΙΑΡΚΕΙΑ: Σχεδόν 4 στους 5 πρόσφυγες βρίσκονται σε καταστάσεις εκτοπισμού που διαρκούν τουλάχιστον πέντε χρόνια. Ένας στους 5 βρίσκεται σε καταστάσεις εκτοπισμού που διαρκούν 20 χρόνια ή και περισσότερο.
• ΝΕΟΙ ΑΙΤΟΥΝΤΕΣ ΑΣΥΛΟ: Ο μεγαλύτερος αριθμός των νέων αιτημάτων ασύλου το 2018 ήταν από πολίτες της Βενεζουέλας (341.800).
• ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ: Η αναλογία των ανθρώπων που είναι πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο ή εσωτερικά εκτοπισμένοι σε σχέση με τον παγκόσμιο πληθυσμό είναι 1 στους 108. Πριν από δέκα χρόνια ήταν 1 στους 160.

Δυστυχώς, συνένοχοι «στο φόνο» για την έξαρση του προσφυγικού και μεταναστευτικού, δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και άλλες μεγάλες καπιταλιστικές χώρες (Ρωσία, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία κλπ). Συνένοχοι είναι επίσης οι κυβερνήσεις των χωρών μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αλλά και όσοι από εμάς στηρίζουν ή ανέχονται- αδιαμαρτύρητα- τις εστίες πολέμου και τις πολιτικές λιτότητας που αποφασίζουν οι οικονομικά ισχυροί της Γης. Για παράδειγμα, αποτελεί υποκρισία και φαρισαϊσμό να βγαίνουν οι ηγεσίες ελληνικών κομμάτων που την τελευταία δεκαετία μετείχαν στην κυβερνητική εξουσία, να εκφράζουν- φραστικά- τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες από ξένες χώρες ή τους πεινασμένους και κατατρεγμένους (και στην Ελλάδα), όταν οι ίδιοι  (ως κυβερνήτες) υπερψήφισαν όλες τις αποφάσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ κλπ) για στρατιωτική επέμβαση στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία ή τις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ που είχαν σαν συνέπεια να οδηγηθούν εκατομμύρια ανθρώπους στην προσφυγιά, τη μετανάστευση και την κοινωνική εξαθλίωση.

Και εύλογα τίθεται το ρητορικό ερώτημα: Ως πότε οι λαοί του κόσμου, θα σκύβουν το κεφάλι; Πότε θα ορθώσουν το ανάστημα τους, για βάλουν φρένο στα μεγάλα εγκλήματα των κεφαλαιοκρατών, βροντοφωνάζοντας «Ουαί υμήν Γραμματείς και Φαρισαίοι- ως εδώ και μη παρέκει»;

 ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΟΚΑΣ