Στον αγώνα για καλύτερους όρους δουλειάς και λαϊκά δικαιώματα έχουν θέση όλοι οι Έλληνες σε όλες τις χώρες

Είναι αλήθεια ότι οι εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας, με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και τα μνημόνια, που προκάλεσαν και νέα κύματα μετανάστευσης -ιδιαίτερα νέων ανθρώπων κι όχι μόνο- έφεραν στο προσκήνιο πιο επιτακτικά το αίτημα της συμμετοχής αυτών των ανθρώπων στις εκλογικές διαδικασίες στη χώρα μας.
Όπως έχουμε πει πολλές φορές, και το έχουμε αποδείξει, το ΚΚΕ αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει το θέμα αυτό χωρίς τακτικισμούς, με στόχο την εξεύρεση μιας λύσης που θα διευκολύνει τους Έλληνες που εργάζονται ή σπουδάζουν στο εξωτερικό, που έχουν δεσμούς
με τη χώρα και πιθανόν την ελπίδα επιστροφής τους σ' αυτήν να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα από τον τόπο διαμονής τους.
Γιατί θεωρούμε αυτόν τον κόσμο αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού λαού που εξαναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό.

Ανεξάρτητα από τη θετική ψήφο μας και τη σύμπτωση με άλλα κόμματα στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αυτή η στάση αρχών του ΚΚΕ διέφερε ριζικά από τη στάση που κράτησαν από την αρχή οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έδιναν την εντύπωση ότι κυρίως μετρούσαν τις ψήφους των αποδήμων ως "κουκιά" για να καθορίσουν τη στάση τους. Και είτε επεδίωκαν, με αφορμή την ψήφο των αποδήμων, μια τεχνητή υπερδιόγκωση του εκλογικού σώματος, όπως έκαναν βασικά η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ. είτε κρύβονταν πίσω από αμφιλεγόμενα και επικίνδυνα σχήματα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αρνούμενος ουσιαστικά αυτό το δικαίωμα για τους απόδημους Έλληνες.

Και επειδή πάντα περισσεύουν και οι κορόνες περί συναίνεσης και εθνικής ομοψυχίας, θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι το ΚΚΕ δεν θα επιτρέψει να κρυφτούν, πίσω από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, οι μεγάλες ευθύνες αυτών των πολιτικών δυνάμεων, ιδιαίτερα της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ.

Ευθύνες για το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι διώχθηκαν από τη χώρα εξαιτίας της πολιτικής σας και του αντιλαϊκού δρόμου που ακολουθήσατε όλοι σας. Γιατί η μετανάστευση και η προσφυγιά δεν είναι φυσικά φαινόμενα.
Ευθύνες για το ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν επιστρέφουν στη χώρα μας, παρά το γεγονός ότι πανηγυρίζετε για την "ανάπτυξη", για το "καλό οικονομικό κλίμα".

Όσο για τους 500, όλους κι όλους, νέους και νέες που θα επιστρέψουν, για να δουλέψουν με καλό μισθό, τον οποίο φυσικά επιδοτείτε κατά 70%, ξέρετε ότι είναι η σταγόνα στον ωκεανό των 500.000 που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα στα χρόνια αυτά της κρίσης. Και ξέρετε, επίσης, πως αν αποφασίσουν να γυρίσουν πίσω, αυτό που τους περιμένει είναι η “ευελιξία” για 6 στις 10 θέσεις εργασίας και ένας μέσος μισθός 409,21 ευρώ για τη μερική απασχόληση που αφορά πλέον 700.000 εργαζόμενους.

Οι μεγάλες ευθύνες των συγκεκριμένων πολιτικών δυνάμεων αφορούν και τη ζωή αυτών των ανθρώπων στις χώρες διαμονής τους, ιδιαίτερα για ζητήματα εκπαίδευσης, φορολογίας και άλλα που δείχνουν τη διαχρονική εγκατάλειψή τους από το ελληνικό αστικό κράτος.
Τα υπομνήματα και οι διαμαρτυρίες που λαμβάνουμε κάθε χρόνο για την κατάσταση των ελληνικών σχολείων και γενικά της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν είναι όμως το μοναδικό.

Υπάρχουν ευθύνες επίσης που έχουν να κάνουν και με αυτή καθεαυτή τη δυνατότητα να ψηφίζουν και από τις χώρες διαμονής τους στο εξωτερικό. Παρά το γεγονός ότι αυτή η δυνατότητα υπήρχε από το 2001, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ο πάλαι ποτέ δικομματισμός, που έχει και την πρώτη ευθύνη για τη φυγή αυτών των ανθρώπων στο εξωτερικό, ποτέ δεν την έκαναν πράξη αν και μαζί, οι δυο τους, είχαν τις 200 ψήφους τότε. Και δεν το έκαναν, γιατί αντιμετώπιζαν αυτούς τους ανθρώπους αποκλειστικά και μόνο ως εκλογική πελατεία στο μεταξύ τους ανταγωνισμό. Κι έτσι δεν φρόντισαν ποτέ να κάνουν ούτε το στοιχειώδες: Μια απογραφή, έστω για να δούμε πόσοι Έλληνες πολίτες βρίσκονται στο εξωτερικό.

Ας σταματήσει λοιπόν η υποκρισία και η δήθεν στοργή που σας έπιασε τώρα για τους απόδημους.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες μετανάστες στη σχέση τους με το ελληνικό κράτος δεν οφείλονται σε έλλειμμα εκπροσώπησης. Οφείλονται κυρίως σε έλλειμμα πολιτικής βούλησης.

Και η διευκόλυνση που δίνει ο σημερινός υπό ψήφιση νόμος, όσον αφορά την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος, πρέπει να αξιοποιηθεί και για να τιμωρηθούν εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που ευθύνονται και για την ξενιτιά τους και για την εγκατάλειψή τους όλα αυτά τα χρόνια.

Εμείς σε αυτούς τους συμπατριώτες μας απευθυνόμαστε. Ιδιαίτερα στους μισθωτούς εργαζόμενους, υπαλλήλους, στους επιστήμονες, στους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, στους φοιτητές, δηλαδή, όλους όσοι βλέπουν μέσα και από την ίδια τους την πείρα ότι η κατάσταση και στις άλλες χώρες, σε αυτές που έχουν μεταναστεύσει δεν είναι ρόδινη.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Η πρόταση του ΚΚΕ είχε τρεις βασικούς άξονες, προκειμένου να ασκείται το εκλογικό δικαίωμα στον τόπο διαμονής.

Ο πρώτος άξονας είναι η ύπαρξη πραγματικών οικονομικών και κοινωνικών δεσμών με την Ελλάδα, όπως π.χ. φορολογικών υποχρεώσεων και όχι απλά ενός γενικά "ψυχικού" δεσμού. Άλλωστε, στον πυρήνα ακόμα και της αστικής αντίληψης, για την τυπική ισότητα του δικαιώματος της ψήφου, βρίσκεται η συσχέτιση του δικαιώματος του εκλέγειν στις βουλευτικές εκλογές από τη μία και της ύπαρξης υποχρεώσεων, από την άλλη, δηλαδή το να υφίσταται κανείς και τις συνέπειες από την όποια πολιτική του επιλογή.

Ο δεύτερος άξονας είναι η ύπαρξη ενός ανώτατου χρόνου απουσίας από τη χώρα ή ενός ελάχιστου χρόνου παρουσίας στη χώρα.

Ο τρίτος άξονας της πρότασής μας είναι η αυτοπρόσωπη παρουσία σε εκλογικά τμήματα του εξωτερικού, που εγγυάται τη μυστικότητα και την εγκυρότητα της ψήφου. Κυρίως, όμως, εγγυάται την ουσιαστική πολιτική συμμετοχή σε μία εκλογική διαδικασία, σε αντίθεση με όλες αυτές τις γνωστές θεωρίες της e-democracy, ηλεκτρονικής ή ψηφιακής δημοκρατίας, που είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία.

Αυτές οι προτάσεις καλύπτουν και με το παραπάνω όσους έφυγαν, κυρίως τα χρόνια της κρίσης, αλλά και αρκετά πιο πίσω. Και διαμορφώνουν ένα εκλογικό σώμα που προσομοιάζει με τις συνθήκες ζωής του ελληνικού λαού στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και στις ειδικές και δύσκολες συνθήκες της μετανάστευσης.

Αυτές οι προτάσεις δεν συνιστούν ούτε περιορισμό ούτε απώλεια του εκλογικού δικαιώματος. Όσοι δεν έχουν τις προϋποθέσεις για να ενταχθούν σε αυτούς τους καταλόγους δεν σημαίνει ότι χάνουν το δικαίωμα ψήφου. Είναι απλά προϋποθέσεις άσκησης του εκλογικού δικαιώματος, μέσω της ένταξής τους στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους του εξωτερικού.
Θέσαμε, λοιπόν, κάποια αναγκαία κριτήρια, έτσι ώστε να αποτραπεί η αλλοίωση του εκλογικού σώματος με ψηφοφόρους που ενδεχομένως δεν έχουν ούτε γνώση της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας ούτε έχουν πραγματικούς και ουσιαστικούς δεσμούς με τη χώρα και κυρίως δεν υφίστανται τις συνέπειες των όποιων πολιτικών τους επιλογών.

Μιλάμε, δηλαδή, για ανθρώπους που λόγω της μακρόχρονης διαμονής τους στο εξωτερικό -οι περισσότεροι μπορεί να έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό και να είναι απόγονοι παλιών μεταναστών- έχουν αντικειμενικά ενσωματωθεί στις κοινωνίες αυτών των χωρών. Έχουν συνδέσει τη ζωή και το μέλλον τους με αυτές τις κοινωνίες και το πιο σημαντικό διαμορφώνουν πολιτική συνείδηση και κριτήριο με βάση τις εξελίξεις, το συσχετισμό, την κατάσταση του κινήματος, τα πολιτικά τεκταινόμενα σε αυτές τις χώρες και όχι με βάση τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα.

Υπήρχε ο κίνδυνος αλλοίωσης του εκλογικού σώματος; Δυστυχώς υπήρχε. Και υπήρχε, γιατί στο ελληνικό Δίκαιο Ιθαγένειας κυριαρχεί ακόμη και σήμερα το αναχρονιστικό "δίκαιο του αίματος", το οποίο κανένα κόμμα -πλην ΚΚΕ- δεν έχει θέσει και δεν θέτει ζήτημα αλλαγής του.

Αντίθετα στις προτάσεις όλων των άλλων κομμάτων για την ψήφο των αποδήμων, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, σε όλες κυριαρχεί το δίκαιο του αίματος. Αυτό το δίκαιο έχει ως αποτέλεσμα όσοι έχουν ακόμη και μια μακρινή ελληνική καταγωγή -αρκεί από έναν πολύ μακρινό πρόγονο- να μπορούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια.

Και αυτή η κτήση της ιθαγένειας συνεπάγεται αυτόματα και την εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους και άρα το δικαίωμα της ψήφου για πολλές χιλιάδες ακόμη, που δυνητικά μπορούν να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους, οι οποίοι αν και κατάγονται από την Ελλάδα, αν και αγαπούν την Ελλάδα -δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό- εντούτοις δεν γνωρίζουν την ελληνική πολιτική πραγματικότητα, δεν έχουν δεσμούς, δεν διαμορφώνουν κριτήριο και συνείδηση με βάση αυτήν την πραγματικότητα, αλλά με βάση την πραγματικότητα στις κοινωνίες που ζουν.

Για να αποφευχθεί, λοιπόν, αυτό το ενδεχόμενο, έπρεπε να μπουν ορισμένα κριτήρια στη διευκόλυνση της ψήφου από τον τόπο διαμονής, έστω κι αν αυτό δημιουργεί ενδεχομένως κάποιες αδικίες. Θεωρούμε ότι η ύπαρξη κριτηρίων είναι προς το συμφέρον και των ίδιων των απόδημων.
Γιατί μπορεί να φανταστεί και να σκεφτεί κανείς τι ζημιά μπορεί να προκληθεί αν αποδειχθεί ότι η έκβαση εκλογικών μαχών (το ποιος είναι στην κυβέρνηση, ποιος εκλέγεται και μπαίνει ή δεν μπαίνει στη Βουλή και άλλα) καθοριστεί από την ψήφο ανθρώπων που δεν θα έχουν καμία συνέπεια, καμία επίπτωση, για αυτές τις επιλογές τους.

Αυτό θα άνοιγε, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για να επικρατήσουν λογικές “οι μέσα στη χώρα και οι έξω από αυτή”, κατά τη γνώμη μας πάρα πολύ επικίνδυνες. Αυτός ο κίνδυνος αποτρέπεται με την πρόταση του ΚΚΕ που πατάει πάνω στη διεθνή πρακτική και εμπειρία, στη νομοθεσία άλλων χωρών, στη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και κυρίως έχει τύχει αποδοχής από μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού, γιατί είναι μια πρόταση λογική, συνεκτική και ολοκληρωμένη. Αυτός είναι ο λόγος που και η πρόταση του ΚΚΕ μπήκε στο επίκεντρο της συζήτησης και του προβληματισμού και όχι βέβαια γιατί το ΚΚΕ έγινε ή είναι ο ρυθμιστής ή ο απορρυθμιστής της όλης διαδικασίας, όπως διακινούνταν από διάφορους.
Φυσικά, η θετική μας ψήφος στο νομοσχέδιο δεν σημαίνει καθόλου και αποδοχή των επιχειρημάτων της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων για την "Ελλάδα που μεγαλώνει", για τα "εθνικά μας δίκαια που τώρα θα βρουν νέους εκφραστές" και διάφορα άλλα τέτοια γλυκανάλατα.

Οι απλοί άνθρωποι, οι Έλληνες μετανάστες, οι απόδημοι Έλληνες πάντα αγωνίζονταν και ενδιαφέρονταν για τα προβλήματα της χώρας και του ελληνικού λαού με ανιδιοτέλεια, σε αντίθεση φυσικά με τα διάφορα λόμπι μεγάλων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Γιατί, η ταξική διάρθρωση, έτσι όπως υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, υπάρχει και στην ομογένεια. Και εκεί υπάρχει ο Έλληνας εργάτης, ο υπάλληλος, ο φοιτητής, ο μισθωτός επιστήμονας, ο οικογενειάρχης μικροεπιχειρηματίας που παλεύει σε δύσκολες συνθήκες στην ξενιτιά, όπως υπάρχουν και οι διάφοροι μεγαλοσχήμονες, τα διάφορα κυκλώματα, οι εκμεταλλευτές.

Κατά καιρούς, μάλιστα, έχουμε δει και -Έλληνες στην καταγωγή- γερουσιαστές π.χ. στις ΗΠΑ, οι οποίοι ούτε για το "γκριζάρισμα" στο Αιγαίο, που ανέχονται οι Ηνωμένες Πολιτείες, λένε τίποτα, ούτε βγάζουν "άχνα" για τα λεγόμενα εθνικά θέματα, ούτε τίποτα. Και οι οποίοι στήριξαν κυβερνήσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες π.χ. υπερασπίζοντας τα συμφέροντα των ΗΠΑ, ποδοπατώντας όμως ή έστω αγνοώντας κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, του ελληνικού λαού, διαμέσου διαφόρων συμμαχιών και με κάθε τρόπο. Όχι ότι δεν υπάρχουν και έντιμοι άνθρωποι φυσικά ανάμεσά τους, δεν λέμε αυτό.

Άρα, σε σχέση με τα "εθνικά δίκαια" -αν και ο όρος δεν είναι ούτε ακριβής ούτε σωστός κατά την άποψή μας- και την αμφισβήτησή τους, ιδιαίτερα σήμερα, αλλού είναι το πρόβλημα και δεν πρόκειται να λυθεί, δυστυχώς, με την ψήφο των αποδήμων. Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις και η πολιτική τους διαχρονικά είναι μέρος του προβλήματος.
Και η πολιτική που ασπάζεται το δόγμα πως αν η Ελλάδα είναι το καλό παιδί του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα προστατεύσει δήθεν, τα κυριαρχικά της δικαιώματα, έχει πλήρως και αποδεδειγμένα και ιστορικά χρεοκοπήσει.

Και σε αυτό το δόγμα είστε όλοι σας, οπωσδήποτε με διαβαθμίσεις, προσηλωμένοι και ταγμένοι. Τόσο κερδισμένος είναι ο λαός μας από τις συμμαχίες σας, τόση ασφάλεια και προστασία του παρέχει το ΝΑΤΟ και οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ, που έχετε φτάσει στο σημείο όλοι σας να θέτετε στο λαό το δίλημμα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, "συνεκμετάλλευση και υποχώρηση με την Τουρκία ή σύγκρουση και τελικά πολεμική εμπλοκή;". Ήρθε στην επικαιρότητα ξανά αυτές τις ημέρες με αφορμή την απαράδεκτη συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης.

Μόνο που αυτό το ψευτοδίλημμα είναι εξίσου επικίνδυνο για το παρόν και το μέλλον του λαού μας, για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, για την ειρήνη.

Γιατί στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και του Αιγαίου υπάρχουν σημαντικά και πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων, κυρίως φυσικού αερίου. Κι αυτά τα κοιτάσματα θέλει να τα ελέγξει, εκτός από την αστική τάξη της Ελλάδας και η αστική τάξη της Τουρκίας, όπως και άλλα κράτη της περιοχής, αλλά κονταροχτυπιούνται και μεγάλες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ρωσία, η Κίνα.

Κι ο λαός μας πρέπει να ξέρει πως αυτοί οι έντονοι ανταγωνισμοί για το ποιος θα βάλει στο χέρι τον πλούτο μιας ολόκληρης περιοχής με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε πολεμικές συγκρούσεις. Τέτοιοι ανταγωνισμοί βρίσκονται πίσω από τις πολύχρονες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στη Λιβύη.

Το ΚΚΕ, για μια ακόμα φορά, τοποθετείται καθαρά, απευθύνεται με ευθύνη στους εργαζόμενους, στο λαό και τη νεολαία, όπως και στους ξενιτεμένους μας.

 Απορρίπτουμε τα διάφορα ψευτοδιλήμματα. Δεν πρέπει να υπάρχει καμία υποχώρηση σε κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης.
Όποια διαπραγμάτευση, συμφωνία και διευθέτηση με την Τουρκία πρέπει να γίνει στη βάση του Διεθνούς Δικαίου, του Δικαίου της Θάλασσας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων. Βέβαια, οι εξελίξεις δείχνουν πως οι ιμπεριαλιστές φίλοι δεν πιάνονται.

Εμείς θεωρούμε ότι αυτό που μπορεί να ταρακουνήσει για καλά τα νερά και να φωτίσει μία άλλη διέξοδο είναι ο απεγκλωβισμός από αυτόν τον θανατηφόρο εναγκαλισμό με το ΝΑΤΟ.
Είναι η πάλη για να κλείσουν όλες οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις στη χώρα μας, για να ανοίξει ο δρόμος για άλλες εναλλακτικές, σε συντονισμό με τα λαϊκά κινήματα της περιοχής και του υπόλοιπου κόσμου, για ριζικές αλλαγές.

Η θέση μας, ο ελληνικός λαός μαζί με τον λαό της Τουρκίας, τους άλλους λαούς της περιοχής να επιβάλουν με την πάλη τους την αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όπως το ΝΑΤΟ, είναι η πιο φιλική θέση για τους λαούς και τις χώρες μας.

Δεν λέμε ότι δεν πρέπει να έχουμε πολύμορφες και καλές σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου, πρώτα από όλα της περιοχής μας βέβαια. Είναι σημαντικό να αναπτύξουμε τέτοιες σχέσεις συνεργασίας και ισοτιμίας με όλες τις χώρες του κόσμου. Αυτές οι σχέσεις όμως να στηρίζονται κυρίως στους λαούς και τα κινήματά τους, στη φιλία τους, στους αγώνες τους σε αυτές τις χώρες. Να στηρίζονται σε μια εξουσία που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι των διάφορων επιχειρηματικών κολοσσών που τρώγονται σαν τα σκυλιά για το ποιος θα πρωτοβάλει χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές και της χώρας μας και της περιοχής όλης.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Τελειώνω με το εξής: Για το νομοσχέδιο της ψήφου των αποδήμων έγινε επίκληση της ισοτιμίας της ψήφου. Βεβαίως αυτή την ισοτιμία την επικαλείστε επιλεκτικά, αλά καρτ. Γιατί ούτε σήμερα υπάρχει ισοτιμία της ψήφου, έστω και με την τυπική της έννοια -γιατί ουσιαστικά δεν υπάρχει ούτως ή άλλως στο πλαίσιο ενός τέτοιου συστήματος- όταν υπάρχουν πλαφόν και μπόνους στον εκλογικό νόμο.

Και μάλιστα προετοιμάζετε έναν εκλογικό νόμο σε χειρότερη κατεύθυνση, επαναφέροντας το μπόνους. Και εκβιάζετε τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης να συναινέσουν στη διαμόρφωση νέου εκλογικού νόμου που θα αποκλείσει τις διπλές εκλογές, οι οποίες θα γίνουν μόνο και μόνο για να καταργηθεί ο προηγούμενος πιο αναλογικός νόμος.

Η επίκληση εκ μέρους σας της "εξασφάλισης της σταθερότητας" ή της "αποτροπής περιπετειών" είναι το προπαγανδιστικό σας επιχείρημα μόνο όμως για την εξασφάλιση της σταθερότητας του διπολισμού - δικομματισμού, κόντρα στα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα και τις υπαρκτές αγωνίες των απλών ανθρώπων του λαού μας.

Και την ίδια στιγμή, βέβαια, δίνετε και την πάσα στον ΣΥΡΙΖΑ, εσείς της ΝΔ, που είναι πλέον ένα μεταμοντέρνο ΠΑΣΟΚ, να επαναφέρει τα αλήστου μνήμης σχήματα περί "δημοκρατικών δυνάμεων από δω και κακιάς δεξιάς από κει", τα οποία ακόμη και δικά του στελέχη, του ΣΥΝ κυρίως, αντιπάλευαν τη δεκαετία του '80 και μετέπειτα, μόνο και μόνο για να παίζετε σήμερα τις κοκορομαχίες σας.

Βέβαια, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τότε, από ό,τι φαίνεται, τα αντιπάλευαν όχι πάλι από θέση αρχής, αλλά γιατί ήθελαν διακαώς να γίνουν ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, να στρογγυλοκαθίσουν κι αυτοί στις καρέκλες της αστικής εξουσίας.

Σταματήστε, λοιπόν, τους διάφορους εκβιασμούς. Αφού κι αν δεν προκύψει μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, μια χαρά μπορείτε να τα βρείτε και μεταξύ σας. Όπως κάνατε και το καλοκαίρι του 2015 στην κρίσιμη φάση της ψήφισης του 3ου επαίσχυντου μνημονίου. Άλλωστε στα κρίσιμα ζητήματα έχετε παρόμοια πολιτική.

Ούτε κατά διάνοια πιστεύουμε πως στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ...ανατριχιάζουν με την προοπτική συγκυβέρνησης ακόμα και με τη ΝΔ. Βλέπετε, το τι σκέφτεται και επιδιώκει η ηγεσία αυτή, πατρονάροντας ένα μέρος της αριστερής αγνής βάσης της, είναι σε διαφορετικό μήκος κύματος από τις αγνές προθέσεις των περισσότερων εργαζομένων οπαδών της.

Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ΠΑΣΟΚ είναι τέτοια που ένας πυρήνας "άρτι αφιχθέντων" στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει ήδη συγκυβερνήσει -και όχι μόνο μία φορά- με την "επάρατη" δεξιά, με τη ΝΔ.

Δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια και αποδεικτικά στοιχεία. Τα ίδια τα γεγονότα και οι θέσεις όλων αυτών μιλούν. Όσο κι αν σηκωθούν οι τόνοι της αντιπαράθεσης ανάμεσα στο σημερινό δίπολο του αστικού πολιτικού συστήματος, υπάρχει ένα αδιαμφισβήτητο δεδομένο:

Ο ελληνικός λαός έχει απέναντί του ένα ενιαίο μπλοκ δυνάμεων που υπηρετεί με πάθος και σταθερότητα, πλέον, την πολιτική του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ.

Για να μπουν συνεπώς εμπόδια σε αυτήν την πολιτική, για να ανοίξει ο δρόμος για καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής, για την υπεράσπιση λαϊκών δικαιωμάτων, υπάρχει επίσης ένα δεδομένο: Η μαχητική συμπόρευση με το ΚΚΕ στους δρόμους του αγώνα, με την προώθηση και εξασφάλιση μέσα στη ζωή μιας πλατιάς αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής συμμαχίας. Εκεί που τελικά κρίνονται όλα. Και σε αυτό το δρόμο έχουν θέση και οι συμπατριώτες μας, Έλληνες μετανάστες, εργαζόμενοι, φοιτητές, επιστήμονες, που βλέπουν από πρώτο χέρι ότι και στις άλλες χώρες, στις χώρες τις οποίες ζουν, το καπιταλιστικό όνειρο μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε εφιάλτη.

Και μάλιστα στην εποχή της "νέας 4ης βιομηχανικής επανάστασης", της τεράστιας ανάπτυξης των επιστημών, της τεχνολογίας, της μεγάλης κοινωνικοποίησης της παραγωγής και των ίδιων των δυνατοτήτων του ανθρώπου να ζήσει με ευημερία και ευτυχία παντού.

Μόνο που αυτό προϋποθέτει και το πέρασμα σε μια νέα οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, με την εξουσία και την ιδιοκτησία στα χέρια των ανθρώπων που παράγουν πραγματικά όλο αυτό τον πλούτο.