Η κοινή αντεργατική σκυταλοδρομία πίσω από τον αποπροσανατολιστικό κουρνιαχτό

ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Οσο η ίδια η πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι επιβεβαιώνει ότι η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου όχι μόνο δεν μπορεί να είναι «δίκαιη» ή «για όλους», αλλά προϋποθέτει την ολομέτωπη κλιμάκωση της επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, την παγίωση και συνεχή εμβάθυνση όλου του αντεργατικού πλαισίου, όσο επιβεβαιώνεται ότι όλες οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου «τρέχουν» απαρέγκλιτα αυτήν την επίθεση σε μια συνεχή αντιλαϊκή
σκυταλοδρομία, συχνά ο ένας εφαρμόζοντας τον νόμο του άλλου, τόσο η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα εμφανίζονται να σηκώνουν τους τόνους για το ποιος έχει τάχα την πιο «φιλεργατική» πολιτική.

Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού πρώτα προώθησε αποφασιστικά την αντεργατική επίθεση εκεί που τα κλασικά «άλογα» του κεφαλαίου δεν τραβούσαν πια, σήμερα επιχειρεί προκλητικά να «ξεπλυθεί» και να «αναβαπτιστεί» στα «νερά» της αντιπολίτευσης, να ξαναφορέσει το «φιλεργατικό» του προσωπείο. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται μεταξύ άλλων η Επίκαιρη Ερώτηση που κατέθεσε ο Αλ. Τσίπρας προς τον πρωθυπουργό για τα Εργασιακά, κατηγορώντας τη ΝΔ για «επιστροφή στην "κανονικότητα" των μνημονίων», όπως και η κοροϊδία με την πρόταση νόμου που κατέθεσε πριν από λίγες μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ για τον κατώτατο μισθό.

Η επικοινωνιακή αυτή αντιπαράθεση επιχειρεί να συσκοτίσει την ενιαία αντεργατική πολιτική που υπηρετούν με «συνέχεια» ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, είτε ως κυβέρνηση είτε ως «υπεύθυνη αντιπολίτευση». Συνεχίζοντας ο ένας την επίθεση από το σημείο που την έφτασε ο άλλος, όλα τα προηγούμενα χρόνια χτύπησαν εξίσου τους μισθούς των εργαζομένων, βάθυναν την αντιασφαλιστική επίθεση, προώθησαν και εφάρμοσαν τις ανατροπές στις Συλλογικές Συμβάσεις, όρθωσαν νέους περιορισμούς και εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και το απεργιακό δικαίωμα, χτύπησαν από κοινού κομβικές κατακτήσεις όπως η κυριακάτικη αργία.

Βασικές πλευρές αυτής της αντεργατικής σκυταλοδρομίας, οι οποίες ξεσκεπάζουν με τρόπο χαρακτηριστικό τον κάλπικο καβγά ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ για τα Εργασιακά, παρουσιάζει συνοπτικά ο «Ριζοσπάστης» σ' αυτό το φύλλο.

Κατώτατος μισθός: Με αιχμή τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου

Χαρακτηριστική πλευρά είναι το ζήτημα του κατώτατου μισθού, τον οποίο προκλητικά ξεχωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ως βασικό στοιχείο στην κάλπικη αντιπαράθεσή του με την ΝΔ, όταν στην πραγματικότητα τους «δένει» ο εμβληματικός μνημονιακός νόμος Βρούτση για τον καθορισμό του, τον οποίο ενεργοποίησε για πρώτη φορά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οδηγώντας δίκαια στη μετονομασία του σε νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου.

Από την άθλια ΠΥΣ 6/2012 της κυβέρνησης Παπαδήμου, που σε μια νύχτα γκρέμισε τον κατώτατο μισθό από τα 751 ευρώ στο αίσχος των 586 ευρώ μεικτά και των 511 ευρώ για τους νέους, εκεί δηλαδή που τον διατήρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για 4 ολόκληρα χρόνια, μέχρι τον νόμο 4172/2013 (νόμος Βρούτση) για τη μόνιμη κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον κατώτατο μισθό και τον καθορισμό του με Υπουργική Απόφαση με κριτήρια την «ανταγωνιστικότητα» και την «παραγωγικότητα», νόμος ο οποίος τέθηκε για πρώτη φορά σε εφαρμογή από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη του 2018 (ν. 4564), μια ευθεία αντεργατική γραμμή συνδέει όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Αυτό ακριβώς το νομοθετικό πλαίσιο, που ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε άθικτο και το επιβάρυνε με νέες αντεργατικές παρεμβάσεις, αξιοποιεί σήμερα ως πολύτιμη «κληρονομιά» η ΝΔ για να ικανοποιήσει την αξίωση του κεφαλαίου για μόνιμη συμπίεση των μισθών. Αυτός ο αντεργατικός μηχανισμός επιτρέπει σήμερα στον υπουργό Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα να δηλώνει για τον κατώτατο μισθό ότι «πρέπει να ενισχυθεί η παραγωγικότητα της οικονομίας και, αν πετύχουμε αυτούς τους ρυθμούς μεγέθυνσης που θεωρούμε ότι θα πετύχουμε, είναι κάτι που θα το συζητήσουμε...». Δηλαδή πρώτα τα κέρδη των επιχειρήσεων με το εντεινόμενο ξεζούμισμα των εργατών και μετά... «συζητάμε» αν περισσεύει κανένα ψίχουλο για τους εργάτες.

Κι όμως, το ντελίριο υποκρισίας του ΣΥΡΙΖΑ κορυφώθηκε (για την ώρα...) με την κατάθεση την περασμένη Τετάρτη σχεδίου νόμου για τον κατώτατο μισθό. Αφού πρώτα, ως κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ απέρριψε μετά βδελυγμίας όλες τις προτάσεις νόμου του ΚΚΕ και το αίτημα εκατοντάδων συνδικάτων για άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ και για πλήρη αποκατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό του, τώρα ακόμα και ως αντιπολίτευση παραπέμπει στο 2022 την κατάργηση του νόμου που ο ίδιος πρωτοεφάρμοσε, για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από τον εκάστοτε υπουργό Εργασίας με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων...

Κάνοντας σουρωτήρι τις Συλλογικές Συμβάσεις...

Η «παράλληλη πορεία» ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική συμπίεσης των εργατικών μισθών εκφράζεται συνολικότερα και στο κρίσιμο θέμα των Συλλογικών Συμβάσεων, με τη διατήρηση και επέκταση όλου του αντεργατικού πλαισίου που αφήνει τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, σχεδόν το 90%, εκτός οποιασδήποτε ΣΣΕ, αλλά και με την προσθήκη επιπλέον προϋποθέσεων και «εξαιρέσεων» για το υπόλοιπο 10%, ώστε οι ΣΣΕ να γίνονται ένα «σουρωτήρι» που με άνεση παρακάμπτει η εργοδοσία.

Πλήθος τέτοιων προϋποθέσεων και «εξαιρέσεων» πρόσθεσε η κυβέρνηση της ΝΔ το περασμένο φθινόπωρο με τον «αναπτυξιακό» νόμο, καθιστώντας ουσιαστικά αδύνατη την επέκταση και την υποχρεωτικότητα ακόμα και των ελάχιστων κλαδικών ΣΣΕ που υπογράφονται σήμερα. Και εδώ, ως βασικό κριτήριο - πέρα από την οικονομική κατάσταση των επιχειρήσεων - τέθηκε το ίδιο αντεργατικό κριτήριο που βρίσκεται στον πυρήνα του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου: Η υποχρέωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων να υποβάλλουν εκθέσεις για την επίδραση κάθε κλαδικής ΣΣΕ στην «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου!

Με την επίκληση αυτής της προϋπόθεσης, η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται πεισματικά να κάνει υποχρεωτική σε ολόκληρο τον κλάδο τη ΣΣΕ που υπογράφηκε στον Επισιτισμό.
Ακριβώς το ίδιο είχε κάνει προηγουμένως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τη ΣΣΕ που υπογράφηκε μετά από σκληρό αγώνα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, την οποία ποτέ δεν κήρυξε υποχρεωτική, επικαλούμενη μια άλλη «προϋπόθεση» που η ίδια θεσμοθέτησε, δηλαδή το αν αποδεικνύεται ότι οι εργοδοτικές ενώσεις που υπογράφουν μια κλαδική Σύμβαση απασχολούν το 51% των εργαζομένων του κλάδου - δίνοντας μάλιστα τη δυνατότητα στους εργοδότες, αν θέλουν, να μην προσκομίσουν τα σχετικά στοιχεία...

«Το θέμα των Κυριακών έχει ρυθμιστεί ήδη επαρκώς από την προηγούμενη κυβέρνηση...»

Ανάλογη είναι η «συνέχεια» και στην επίθεση στην κυριακάτικη αργία.
Από τη νομοθέτηση της λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων όλης της χώρας για οκτώ Κυριακές το χρόνο το 2013 (ν. 4177), ο ΣΥΡΙΖΑ στη βάση του 3ου μνημονίου «απελευθέρωσε» τη λειτουργία των καταστημάτων για 32 Κυριακές το χρόνο σε μια σειρά από περιοχές που χαρακτηρίζονται «τουριστικές», εντάσσοντας σ' αυτές το δήμο Αθηναίων, το παραλιακό μέτωπο από τον Πειραιά έως το Σούνιο, περιοχές του Πειραιά, το δήμο Θεσσαλονίκης και την περιοχή γύρω από το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος».
Κάπως έτσι φτάσαμε σήμερα οι υπουργοί της ΝΔ να δηλώνουν πως «το θέμα των Κυριακών έχει ρυθμιστεί ήδη επαρκώς από την προηγούμενη κυβέρνηση» και ο Α. Γεωργιάδης με Υπουργική

Απόφαση να ανάβει «πράσινο φως» για να ενταχθεί το «εκπτωτικό χωριό» στα Σπάτα στην παραπάνω ρύθμιση του ΣΥΡΙΖΑ για άνοιγμα των καταστημάτων 32 Κυριακές το έτος, ενώ πάνω σε όλο αυτό το νομοθετικό πλέγμα μεγάλες επιχειρηματικές αλυσίδες, αξιοποιώντας αντίστοιχες αποφάσεις περιφερειακών αρχών, ανακοινώνουν το άνοιγμα καταστημάτων τους όλες τις Κυριακές του έτους...

Σε ενιαίο στόχαστρο η απεργία και η συνδικαλιστική δράση

Κοινή πορεία έχουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και στην επίθεση στις συνδικαλιστικές ελευθερίες και ειδικά στο δικαίωμα της απεργίας.

Σε συνέχεια όλου του απεργοκτόνου νομοθετικού πλαισίου που είχε διαμορφωθεί μέχρι το 2015 και με το οποίο ήδη 9 στις 10 απεργίες έβγαιναν από τα δικαστήρια παράνομες ή καταχρηστικές, ο ΣΥΡΙΖΑ το 2018 - μέσα σε πανηγυρισμούς και από τη ΝΔ - νομοθέτησε την αυξημένη απαρτία στις Γενικές Συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων συνδικάτων για τη λήψη απόφασης για απεργία, «χτυπώντας» ακριβώς στο επίπεδο που είναι πιο έντονες οι πιέσεις και η τρομοκρατία της εργοδοσίας απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων.

Συνέχεια αυτής της απεργοκτόνας διάταξης Αχτσιόγλου αποτελεί ο «αναπτυξιακός» νόμος της ΝΔ, με τις διατάξεις για τον ακόμα πιο ασφυκτικό έλεγχο των συνδικάτων από το κράτος και την εργοδοσία, με τις διατάξεις για το χτύπημα των ζωντανών συλλογικών διαδικασιών και την καθιέρωση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, όπως και με το «φακέλωμα» των συνδικάτων με τα «ηλεκτρονικά μητρώα».

Πάνω σε αυτό το αντιλαϊκό οπλοστάσιο, η ΝΔ έχει ήδη εξαγγείλει τη θεσμοθέτηση νέου αντιδραστικού πλαισίου για τις εργατικές - λαϊκές διαδηλώσεις, ενώ επεξεργάζεται σχέδια νέου χτυπήματος του απεργιακού δικαιώματος, στο όνομα της διασφάλισης «προσωπικού ασφαλείας» στην περίπτωση απεργίας σε μια σειρά από χώρους και υπηρεσίες «δημόσιου» και «κοινωνικού» ενδιαφέροντος.

Ασφαλιστικό: Ο δεύτερος νόμος με δύο νονούς...

Αποθέωση βέβαια όλου αυτού του «στημένου» παιχνιδιού είναι οι δήθεν αντιπαραθέσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το Ασφαλιστικό.

Σκιαμαχούν αποπροσανατολιστικά, την ίδια ώρα που το νομοσχέδιο Βρούτση, το οποίο αναμένεται τις επόμενες μέρες να πάρει το δρόμο για τη Βουλή, δικαιωματικά έχει ήδη ονομαστεί νόμος Κατρούγκαλου - Βρούτση, αφού όχι μόνο δεν καταργεί αλλά ενισχύει και θωρακίζει στην εφαρμογή του τον νόμο - λαιμητόμο του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργώντας παράλληλα τις προϋποθέσεις για το επόμενο βήμα, την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, αρχίζοντας από τις επικουρικές συντάξεις.

Το «νέο Ασφαλιστικό» της ΝΔ δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τον νόμο Κατούγκαλου, αποτελεί τον νέο κρίκο στην ίδια μακρά αλυσίδα νόμων όπως ο 4336/2015 του ΣΥΡΙΖΑ (3ο «αριστερό» μνημόνιο) και ο 4387/2016, οι οποίοι με τη σειρά τους περιέχουν μέσα τους τη λεγόμενη «ασφαλιστική μεταρρύθμιση» Λοβέρδου - Κουτρουμάνη με τους νόμους 3863 και 3865 του 2010 και στη συνέχεια τον 4093/2012 και τον 4051/2012, της πρώτης υπουργικής θητείας Βρούτση...

Πρόκειται δηλαδή για μια μακρά και συνεχόμενη «αλυσίδα αίματος» με την οποία δένουν χειροπόδαρα συνταξιούχους και ασφαλισμένους, με κοινό στόχο την απαλλαγή του κεφαλαίου και του κράτους του από το «κόστος» της Κοινωνικής Ασφάλισης και το ταυτόχρονο άνοιγμα ενός τεράστιου χρυσοφόρου «επενδυτικού πεδίου» για την κερδοφορία του.

Απάντηση με ενίσχυση της πάλης απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο

Γίνεται λοιπόν φανερό πως ο καβγάς που για μια ακόμα φορά στήνεται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο για το «θεαθήναι». Και οι δύο επιχειρούν να κρύψουν ότι αποτελούν τους δρομείς που «τρέχουν» την ίδια αντιλαϊκή σκυταλοδρομία, χαντακώνοντας το λαό για τα κέρδη του κεφαλαίου.

Αυτήν ακριβώς τη σκυταλοδρομία καλούνται σήμερα να εμποδίσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός, γυρίζοντας την πλάτη και σε όλο αυτό το θλιβερό θέαμα της κάλπικης αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο κομμάτων, οργανώνοντας την πάλη τους για σύγχρονα δικαιώματα και όρους δουλειάς, ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και όλες τις κυβερνήσεις του.