Στο όριο

Αν ένα πράγμα επιβεβαιώνεται με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού, είναι ότι τα συστήματα Υγείας στην Ελλάδα αλλά και σε ισχυρότερα καπιταλιστικά κράτη είναι ανεπαρκή να αντιμετωπίσουν μια τέτοια κατάσταση. Ανεπάρκεια που έρχεται ως αποτέλεσμα όχι μόνο της οξύτητας του προβλήματος, αλλά και των συσσωρευμένων προβλημάτων στο κρατικό σύστημα Υγείας, της έλλειψης σχεδιασμού - απόρροιας της πολιτικής που αντιμετωπίζει την υγεία ως δαπάνη για το κράτος και ως εμπόρευμα για τις επιχειρήσεις του τομέα.

Γι' αυτό η διαχείριση από την πλευρά του αστικού κράτους στοχεύει στο να «κλοτσήσει το τενεκεδάκι» λίγο πιο πέρα, να επεκταθεί δηλαδή η διασπορά του ιού σε ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ώστε να μην καταρρεύσει το ήδη σαθρό κρατικό σύστημα Υγείας, προκαλώντας μεγαλύτερες απώλειες.

Σε άλλες περιπτώσεις, με μανδύα διάφορες «επιστημονικές» θεωρίες, οι κυβερνήσεις μιλάνε ανοιχτά για διαχείριση με κριτήριο τη «φυσική επιλογή», προδιαγράφοντας ως αναπόφευκτο το θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ασθενών μεγάλης ηλικίας, με δεδομένες τις ανεπάρκειες στο σύστημα της Υγείας.

Την ίδια ώρα, βέβαια, τα κονδύλια για ουσιαστικά μέτρα στήριξης με γιατρούς, νοσηλευτές και μέσα δίνονται με το σταγονόμετρο και η όποια ενίσχυση, πέρα από το ότι έχει προσωρινό και όχι μόνιμο χαρακτήρα, προϋποθέτει να μη διαταράσσονται οι οικονομικοί στόχοι, να μην επιβαρύνονται τα δημοσιονομικά.

Γι' αυτό άλλωστε και στην Ελλάδα η κυβέρνηση ανακοινώνει προσλήψεις για την αντιμετώπιση του κορονοϊού που απέχουν πολύ από τις πραγματικές ανάγκες και παραμένουν υποσχέσεις απ' όταν διαδέχτηκε τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιούλη του 2019, που κι αυτός τις είχε εξαγγείλει χωρίς ποτέ να τις πραγματοποιήσει!

Γι' αυτό την ώρα που ο αριθμός των κρουσμάτων και η ανησυχία μεγαλώνουν, δεν έχει γίνει τίποτα για να ανοίξουν τα δεκάδες κρεβάτια ΜΕΘ που παραμένουν κλειστά. Γι' αυτό οι 2.000 προσλήψεις που εξαγγέλλει το υπουργείο Υγείας είναι σταγόνα στον ωκεανό των ελλείψεων που προϋπήρχαν.

Με αφορμή την επιδημία του κορονοϊού φανερώνονται σε όλη την έκταση οι συνέπειες ενός συστήματος Υγείας που λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια στο «όριο». Μιας πολιτικής που απαξιώνει την Πρόληψη και επιβάλλει τη λειτουργία του συστήματος με όρους «κόστους - οφέλους» και «οικονομικής αυτοτέλειας», που σημαίνει ένταση της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας, για να μειώνονται τα κρατικά κονδύλια και τα «κόστη» για την εργοδοσία.

Αυτήν την πολιτική στήριξαν και στηρίζουν η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, προωθώντας μέτρα περιστολής των κρατικών δαπανών, αυξάνοντας τις πληρωμές από τα ασφαλιστικά ταμεία και απευθείας από την τσέπη των ασθενών, διαλύοντας τις εργασιακές σχέσεις των υγειονομικών, μετατρέποντας τους ασθενείς σε πελάτες.

Γιατροί και νοσηλευτές που δίνουν σήμερα με αυτοθυσία και αυταπάρνηση τη μάχη για τον περιορισμό της επιδημίας, είναι οι ίδιοι που δουλεύουν καθημερινά με εξαντλητικά ωράρια, που «σκοτώνονται» στις απανωτές εφημερίες, που στερούνται ακόμα και τα στοιχειώδη μέσα για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

Τα νοσοκομεία, που σήμερα στενάζουν εξαιτίας της επιδημίας, είναι τα ίδια που σε «κανονικές» συνθήκες δέχονται κατά χιλιάδες τους ασθενείς, επειδή δεν υπάρχει ανεπτυγμένο δίκτυο Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που να καλύπτει τις πραγματικές ανάγκες. Οπου οι ουρές της αναμονής δεν έχουν τέλος κι όπου λείπουν ειδικότητες, μέσα και υποδομές για να κάνουν στοιχειωδώς τη δουλειά τους. Οπου στις εφημερίες πολλές φορές γιατροί και νοσηλευτές αναγκάζονται να «επιλέγουν» ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει...

Είναι επομένως υποκριτικά τα λόγια συμπάθειας που βρίσκει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση για τους υγειονομικούς, όταν όλο το προηγούμενο διάστημα απέρριπτε τα αιτήματά τους για προσλήψεις, για αυξήσεις στον προϋπολογισμό για την Υγεία, ποινικοποιούσε και συκοφαντούσε τους αγώνες τους.

Οπως είναι υποκριτική η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ταυτίσει την αυταπάρνηση και την προσφορά των υγειονομικών με το σημερινό σαθρό κρατικό σύστημα Υγείας για να εξωραΐσει τις δικές του ευθύνες γι' αυτήν την κατάσταση και να αντιπολιτευθεί τη ΝΔ.

Η αυτοθυσία που δείχνουν οι υγειονομικοί δεν μπορεί να κρύψει κάτω από το χαλί ότι ο λαός μας στερείται υψηλού επιπέδου, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, με έμφαση στην 

Πρόληψη, όπως είναι εφικτό να γίνει στην εποχή μας, με την τεράστια πρόοδο της επιστήμης και της τεχνικής, καλύπτοντας τις σύγχρονες ανάγκες, έχοντας τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει σχεδιασμένα έκτακτες καταστάσεις, όπως μια επιδημία, περιορίζοντας τους κινδύνους για την υγεία και τη ζωή του.