Γιώργης Τσαρουχάς

Ο Γιώργης Τσαρουχάς, πρώην βουλευτής της ΕΔΑ και στέλεχος του ΚΚΕ, δολοφονείται, 9/5/1968, από τα όργανα της Χούντας στα κρατητήρια του Γ’ Σώματος Στρατού στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιώργος Τσαρουχάς γεννήθηκε το 1909 στα Γανοχώρια της Ανατολικής Θράκης και μετά τη μικρασιατική καταστροφή εγκαταστάθηκε στο Σιδηρόκαστρο.

Εκεί τελείωσε το γυμνάσιο και μαθητής ακόμα εντάχθηκε στην ΟΚΝΕ.

Πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και ήταν από τους πρώτους που ρίχτηκαν στο αγώνα κατά των Γερμανών κατακτητών ως πολιτικό στέλεχος του ΕΑΜ σε διάφορες περιοχές της βόρειας Ελλάδας και μετά την απελευθέρωση ο λαός τον τίμησε, αναδεικνύοντας τον σε νομάρχη Καβάλας.

Πήρε μέρος στον πόλεμο του '40 ως εθελοντής, κατά τη διάρκεια της κατοχής έγινε γραμματέας του ΕΑΜ Ανατολικής Μακεδονίας και μετά την απελευθέρωση διορίστηκε νομάρχης Καβάλας.

Καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση από τα Έκτακτα Στρατοδικεία της εποχής και εξορίστηκε στη Γυάρο. 

Αφέθηκε ελεύθερος το 1951, συνελήφθη όμως ξανά δύο χρόνια αργότερα και εξορίστηκε ξανά, αυτή τη φορά στον Αη Στράτη.

Τελικά αφέθηκε ελεύθερος το 1961 και πήγε στη Μόσχα για να υποβληθεί σε θεραπεία στο μάτι (όπου είχε μόνιμο πρόβλημα), επέστρεψε στην Ελλάδα.

Παρά το όργιο τρομοκρατίας και βίας το 1961 εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ.

 Στις 27 Μάη του 1963, το βράδυ της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, ο Γιώργος Τσαρουχάς δέχτηκε δέχεται την πρώτη επίθεση των παρακρατικών, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο κεφάλι και να μεταφερθεί αιμόφυρτος στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε 29 ημέρες.

Ο  Γ. Τσαρουχάς τραυματισμένος

την μέρα της δολοφονίας  του  Γ. Λαμπράκη

“Σε λίγο φτάνει στο χώρο της συγκέντρωσης ο βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργος Τσαρουχάς. Έμαθε πως ο Ρηγόπουλος έμεινε έξω από το κτίριο και έσπευσε να δει τι έγινε. Οι παρακρατικοί ωρύονται από τα πεζοδρόμια. «Συζητούσαμε με τους αξιωματικούς», αφηγήθηκε αργότερα ο Τσαρουχάς. «Τότε ήρθε ένας ευσταλής μελαχρινός ιδιώτης και ντάκα, ντούκου, μπροστά τους, μου έδωσε τρία γερά χτυπήματα. 

Με χτύπησε και στο κεφάλι. Ύστερα απομακρύνθηκε χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς». Ζαλισμένος από τα χτυπήματα και με επιβαρυμένη την καρδιά του, ζήτησε ασθενοφόρο για να διακομιστεί στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών. 

Το ασθενοφόρο τον παρέλαβε και λίγα μέτρα παρακάτω δύο χωροφύλακες το σταμάτησαν, παρά τις παραινέσεις του Τσαρουχά προς τον οδηγό να μη σταματήσει. «Τότε – συνεχίζει – οι τραμπούκοι όρμησαν, έσπασαν με ξύλα τα τζάμια. 

Δυο – τρεις άντρες έπεσαν απάνω μου, φωνάζοντας “θα πεθάνεις!” και με χτυπούσαν όλοι μαζί στο κεφάλι, στο πρόσωπο, παντού. Με άρπαξαν ύστερα από χέρια και πόδια και με έσυραν. 

Με κατέβασαν από το αυτοκίνητο, μου έδωσαν κι άλλα χτυπήματα και έχασα τις αισθήσεις μου». Δεν τον αποτέλειωσαν, γιατί καθώς τον χτυπούσαν ο “επικεφαλής” τους είπε: «Αφήστε τον! Δεν είναι αυτός!».”

Ήταν δε βασικός μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη των δολοφόνων του Λαμπράκη.

Μετά την εγκαθίδρυση της δικτατορίας, θα συνεχίσει στην παράνομη δουλειά του Κόμματος .

Τη νύχτα της 8 του Μάη 1968, ένα αυτοκίνητο ξεκινάει κρυφά από τη Θεσσαλονίκη με προορισμό την Αθήνα.

Επιβάτες του, ο δικηγόρος Γιώργης Τσαρουχάς, Γραμματέας της Κ.Ο.Θ, του παράνομου τότε, ΚΚΕ, επικεφαλής του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Μετώπου Θεσσαλονίκης και πρώην βουλευτής της ΕΔΑ, ο Βασίλης Μάστορας, ο Κωνσταντίνος Μελέτης και η Γεωργία Παγκοπούλου.

Περίπου στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, στο ύψος του Πλαταμώνα, το αυτοκίνητο ακινητοποιείται σε μπλόκο που έχει στήσει ομάδα αποτελούμενη από όργανα της Κρατικής Υπηρεσίας Πληροφοριών  (ΚΥΠ) και της Υποδιεύθυνσης Εθνικής Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, με επικεφαλής τον διοικητή της ΚΥΠ Στέφανο Καραμπέρη.

Τον μεταφέρουν, στο Γ’ Σώματος Στρατού, στα μπουντρούμια της ΚΥΠ Θεσσαλονίκης και τον βασανίζουν μέχρι θανάτου.

Στην νεκροψία που έγινε ήταν παρόντες, ο εισαγγελέας Λαμίας Χριστόφορος Τζανακάκης, ο ιατροδικαστής Νόνας και υψηλόβαθμα στελέχη της Αστυνομίας και της ΚΥΠ…

Τον Γενάρη του 1975 και αφού έχει πέσει η χούντα, ο εισαγγελέας θα αποκαλύψει:

«Εγώ για το θάνατο του Τσαρουχά είχα πονηρευτεί αμέσως διότι διαπίστωσα ότι ο Βασίλης Μάστορας, συνεπιβάτης του στο μοιραίο ταξίδι προς την Αθήνα, είχε κακοποιηθεί αγρίως. Αυτός κακοποιήθηκε στο Γ΄ Σώμα Στρατού και υποθέτω ότι γλίτωσε γιατί έμεινε στα χέρια τους ο Τσαρουχάς. Πιστεύω πως και ο Τσαρουχάς όπως και οι άλλοι κακοποιήθηκε στο Γ΄ Σ.Σ.

Ο  Γ. Τσαρουχάς στα μπουντρούμια της ΚΥΠ

Ανοίγοντας τα σκέλη, είδα ανάμεσά τους μια περίεργη κάκωση. Σειρά μικρών κόκκων αίματος σαν κόκκοι σίτου κάτω από το δέρμα… Διάσπαρτες κακώσεις στα πόδια σαν να του έστριβαν το λουρί ενός  όπλου ανάμεσα στα σκέλια. Οι πατούσες είχαν ένα ύποπτο μπλε χρώμα. Δεν ήταν πτωματικές υποστάσεις. Ένα περίεργο υποκύανο χρώμα. 

Ζήτησα από τον Νόνα (σ.σ. ο ιατροδικαστής) να κόψει το πέλμα. Το κόψιμο στο βάθος θα αποκάλυπτε τον μώλωπα. Ηρνήθη! 

Ζήτησα επίσης να κόψουμε τους όρχεις διότι οι κακώσεις έφταναν μέχρι εκεί. Ηρνήθη! Με κοίταζαν καχύποπτα. Η ατμόσφαιρα ήταν υπερβαρεία. Η συμπεριφορά του Νόνα ήταν τέτοια που έδειχνε ότι ήξερε καλά τι είχε μεσολαβήσει στον Τσαρουχά… 

Έφυγα στο σπίτι μου. Χτύπησε το τηλέφωνο. 
Κάποιοι αστυνομικοί μου ζητούσαν να επιστρέψω.
Είπα στη γυναίκα μου: Αν με πιάσουν, ο Τσαρουχάς πέθανε βασανισμένος!!».

Η αστυνομία ανακοινώνει ότι ο Γ. Τσαρουχάς πέθανε «από ταχυπαλμία κατά τη μεταφορά του», ενώ ο ιατροδικαστής Νόνας υπογράφει πλαστό πιστοποιητικό θανάτου, ότι πέθανε δήθεν από έμφραγμα.