Όχι σιδερένια σκιάχτρα στ΄ Άγραφα!

Μια κατάθεση ψυχής από την Ευρυτάνισσα κυρά-Λένη

για τους αναγνώστες του "blog Ευρυτάνας ιχνηλάτης"

Φλέγον θέμα παιδιά μου και επίκαιρο οι ανεμογεννήτριες. Τώρα με την Πανδημία κι ενώ είχανε κλεισμένο τον κόσμο στα σπίτια, άρπαξαν την ευκαιρία οι πονηροί κυβερνήτες για να περάσουν στα μουλωχτά και στο άψε-σβήσε το νόμο που δίνει το πράσινο φως για την "πράσινη ανάπτυξη".
Μόνο που δεν είναι καθόλου πράσινη - μαύρη κι άραχνη είναι- κι ούτε για ανάπτυξη πρόκειται, αλλά για καταστροφή. Η καταστροφή των βουνών, των ποταμών και των κάμπων μας με τη σφραγίδα του νόμου, που έκοψαν και έραψαν στα μέτρα που ήθελαν αυτοί. Βγήκαν όμως και πολλά νέα παιδιά για να διαμαρτυρηθούν απ' ότι έμαθα. Μπράβο σε αυτή τη νέα γενιά!   

Ποτέ ανεμογεννήτριες στα Άγραφα και γενικά στα βουνά της πατρίδας μας. Αυτά τα βουνά είναι η ανάσα της Ελλάδας, είναι τα πνευμόνια της! Αν αυτά τα πνευμόνια τα σακατέψουμε, πως θα αναπνέει μωρέ αυτή η χώρα κι αυτός ο λαός;;; 

Tόσα χρόνια στον πλανήτη καήκανε ή ξεριζωθήκανε πάρα πολλά δάση γι' αυτό φτάσαμε να έχουμε παντού τεράστιες καταστροφές από πλημμύρες και κατολισθήσεις. Το κλίμα έχει αλλάξει και ανθρώπινες ζωές χάνονται από θερμοπληξίες τα καλοκαίρια μέσα στις τσιμεντουπόλεις. Αφήστε πια που από τη μεγάλη καταστροφή που προξένησαν στη Φύση, έχουν ξαναβγεί στην επιφάνεια αρρώστιες και βαριές επιδημίες με επιθετικά μικρόβια και αμέτρητους θανάτους. 

Και θέλουν τώρα κι εκεί ψηλά, στα αγνά και χιλιοτραγουδισμένα Άγραφα, να στήσουν σιδερένιους πύργους, να τα τσιμεντώσουν κι αυτά και να τα ρημάξουν οι κεφαλαιούχοι και οι συνεταίροι τους, οι πουλημένοι στα ντόπια και στα ξένα συμφέροντα, κάποιοι αδίστακτοι που ξεπουλάνε τη χώρα μας για τριάντα αργύρια.

Τα Άγραφα είναι η ψυχή της Ελλάδας! Το λέει και το όνομά τους: ΑΓΡΑΦΑ! Δεν τα πάτησε ποτέ πόδι εχθρού, ανά τους αιώνες! Κλεφτόπουλα και ανταρτόπουλα τα κράτησαν ελεύθερα! Τα Άγραφα έθρεψαν σωματικά και πνευματικά πολλές γενιές. Και τώρα θέλει να τα πατήσει το πόδι του νέου καταχτητή, αυτουνού που έρχεται με την προβιά του δήθεν φίλου που θα φέρει τάχαμου... την ανάπτυξη! 

Ποιος ανέβηκε στα Άγραφα και δεν θαύμασε το μεγαλείο των βουνών;;; 

Ξεκινώντας από τους πρόποδες με το φρέσκο και μυρωμένο καταπράσινο χορτάρι στολισμένο με λογής-λογής αγριολούλουδα και βότανα. Κι όταν σηκώσεις πιο ψηλά το κεφάλι θα δουν τα μάτια σου τα θεόρατα σαν γίγαντες βουνά των Αγράφων, να λαμπυρίζει στον ήλιο η πέτρα τους σαν πολύτιμα πετράδια!

Ποιος ανέβηκε να δει την καλλιτέχνιδα φύση, την "Κοιμωμένη των Αγράφων" ή τον "Παγωμένο Αντάρτη" στη Νιάλα;;;

Nα καμαρώσεις τους αετούς να πετάνε στα ουράνια! Περήφανοι, να κάνουν κύκλους στους αιθέρες με τα τεράστια φτερά τους κι ύστερα να χαμηλώνουν με χάρη ψάχνοντας κι αυτοί τη λεία τους, ίσως κανένα τρυφερό αρνάκι ή καμιά χελωνίτσα, για να τ' ανεβάσουν στο πιο ψηλό βουνό και να στρώσουν το δικό τους τραπέζι με τα αετόπουλά τους ευχαριστώντας τη μάνα φύση που προβλέπει για όλα της τα πλάσματα! 

Να θαυμάσεις τα ελεύθερα άλογα να τρέχουν στις αγραφιώτικες ράχες και να μοιάζουν με κυματιστή χαίτη του ίδιου του βουνού!

Να δεις στα καμαριώτικα λιβάδια τα κοπάδια με τα γιδοπρόβατα να βόσκουν αμέριμνα το χλοερό χορτάρι, με συνοδειά τα πιστά τσοπανόσκυλα, φίλους κι αυτά των βοσκών μας που σκαρφαλωμένοι στις ψηλές ραχούλες τραγουδούν τα αθάνατα δημοτικά τραγούδια του τόπου μας : "να πάρω γυναίκα απ' τ' Άγραφα από καλή γενιά - να κάνω γιούς μαλάματα και γιούς καπεταναίους"!  

Και τότε μαζί με το τραγούδι του τσοπάνη και τη μουσική από τα κουδούνια των κοπαδιών να ξεκινούν και τα αηδονάκια τη δική τους συναυλία και να λες... αχ, ας μην τελειώσει Θεέ μου ποτέ ετούτη η στιγμή!

Κι οι πέρδικες να ανηφορίζουν στα πετρώματα, τα λαγούδια να χοροπηδούν, τα αγριογούρουνα, τα αρκουδάκια και όλα τ' άλλα, τα άγρια και τα ήμερα του βουνού! Και νάσου και τα ζαρκάδια να ξεπετάγονται άξαφνα και να σε κοιτούν στα μάτια σαν να σου λένε... "μη, φοβόμαστε"!!!

Να ακούς τον Αγραφιώτη ποταμό να αργοκυλάει μέσα στα καταπράσινα δάση των ελάτων και στα κρυστάλινα νερά του να σιγοπαίζουν οι βίδρες κι οι άγριες πέστροφες με την κόκκινη βούλα!

Όλη αυτή η ομορφιά των Αγράφων, τα πλάσματα του βουνού, θα εξαφανιστούν και μαζί τους θα φύγουν για πάντα και οι τελευταίοι σαρακατσάνοι άμα φυτέψουν στα βουνά μας αυτά τα ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΣΚΙΑΧΤΡΑ τις ανεμογεννήτριες!

Πείτε μου, πως μπορούμε αυτό το θείο δώρο να το χαρίσουμε σε όλους αυτούς;;; Να θυσιάσουμε έναν τέτοιο αγνό τόπο, σαν τα Άγραφα, για της Ευρώπης τα άχρηστα παλιοσίδερα που πάνε να τα ξεφορτωθούν από τα εργοστάσιά τους για να τα φορτώσουν στη δική μας καμπούρα;;; Κρίση, λιτότητα και μνημόνια, όλα στις πλάτες του λαού. ΟΧΙ και τις σκουριές τους!

Οι Ευρωπαίοι μαζί με τους ντόπιους συνεταίρους τους, θέλουν να μας πάρουν και τη γη μας και τα νερά μας κι από πάνω να τους πληρώνουμε και τη ληστεία με τα δικά μας τα λεφτά μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και τις Εφορίες.

Ε, φτάνει πια, "ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ" που έλεγε και το τραγούδι!

Ήταν μία αφήγηση από την Ευρυτάνισσα κυρά-Λένη

για τους αναγνώστες του "blog Ευρυτάνας ιχνηλάτης"