Συνέρχεται, 14/7/1889, το Ιδρυτικό Συνέδριο
της Β’ Διεθνούς στο Παρίσι (14-20/7/1889), με τη συμμετοχή 400
αντιπροσώπων από 22 χώρες.
Το Συνέδριο υιοθέτησε τους επαναστατικούς σκοπούς
της Α’ Διεθνούς, έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στη συγκρότηση παντού πολιτικών οργανώσεων
και κομμάτων της εργατικής τάξης, ενώ έθεσε και μια σειρά άμεσους στόχους
πάλης, όπως η κατάκτηση του 8ώρου, η καθιέρωση του καθολικού δικαιώματος της
ψήφου, η θέσπιση εργατικής νομοθεσίας, κ.α.
Στο θέμα του μιλιταρισμού και του
πολέμου, το Συνέδριο του Παρισιού διακήρυξε την κατάργηση των τακτικών στρατών
και το γενικό αφοπλισμό των κρατών.
Ωστόσο, παρά
την κυριαρχία των μαρξιστικών ιδεών και αρχών, που αποτυπώθηκε τόσο στις
τοποθετήσεις των αντιπροσώπων όσο και στις αποφάσεις του συνεδρίου, η έμφαση
στις άμεσες διεκδικήσεις της εργατικής τάξης και η ταυτόχρονη υποτίμηση του
«τελικού σκοπού» (δηλαδή της σοσιαλιστικής επανάστασης), άφησε την σφραγίδα της
στην ληξιαρχική πράξη γέννησης της νέας Διεθνούς.
«Η II
Διεθνής πέθανε νικημένη από τον οπορτουνισμό... Η II Διεθνής προσέφερε το
μερτικό της στην ωφέλιμη προπαρασκευαστική δουλιά για την προκαταρκτική
οργάνωση των προλεταριακών μαζών στη μακρόχρονη "ειρηνική" εποχή της
πιο σκληρής καπιταλιστικής σκλαβιάς και της πιο γοργής καπιταλιστικής προόδου
του τελευταίου τρίτου του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα».
Β. Ι. Λένιν
Στις 14
Ιουλίου του 1889, την ημέρα που συμπληρώνονταν εκατό χρόνια από την πτώση της
Βαστίλλης, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα Πετρέλ στο Παρίσι το ιδρυτικό συνέδριο
της Β` Διεθνούς. Την πρωτοβουλία σύγκλησης του συνεδρίου είχαν οι Γερμανοί
μαρξιστές, αλλά την οργάνωσή του είχαν αναλάβει οι Γάλλοι. Στο συνέδριο πήραν
μέρος 391 αντιπρόσωποι από 20 χώρες. Οι 221 αντιπρόσωποι ήταν Γάλλοι, 81 ήσαν
Γερμανοί, 22 Βρετανοί, 12 Ιταλοί, 14 Βέλγοι, 11 Αυστριακοί, 2 Ρώσοι και οι
υπόλοιποι Ολλανδοί, Ισπανοί, Αμερικανοί (ΗΠΑ), Αργεντινοί κ.ά.
Ανάμεσά τους
βρίσκονταν οι μεγαλύτεροι ηγέτες του εργατικού κινήματος εκείνης της εποχής: Ο
Κέιρ Χάρντυ και ο Τζων Μπαρνς από τη Μ. Βρετανία. Ο Β. Λήμπκνεχτ, ο Ε.
Μπερνστάιν, ο Γκ. Φον Φόλμαρ και η Κλάρα Τσέτκιν από τη Γερμανία. Ο Ζυλ Γκεντ,
ο Πωλ Λαφάργκ, ο Σαρλ Λογκέ και ο μπλανκιστής, βετεράνος της παρισινής
κομμούνας, Εντουάρ Βαγιάν από τη Γαλλία. Ο Ε. Βαντερβέλντε, ο Ανσέελε και ο
βετεράνος της Α` Διεθνούς, πρώην προυντονικός, Σεζάρ ντε Παέπ από το Βέλγιο. Ο
Α. Κόστα κι ο Τσιμπριόνο από την Ιταλία. Ο Βίκτωρ Αντλερ από την Αυστρία. Ο
Πάμπλο Ινγλέσια από την Ισπανία. Ο Π. Λαβρώφ κι ο Γκ. Πλεχάνωφ από τη Ρωσία
κ.ο.κ.
Και η 3η Κ.Δ των ΛΕΝΙΝ ΣΤΑΛΙΝ απο τον οπορτουνισμό νικήθηκε. Επικράτησε το 1935...σε συνθήκες καπιταλιστικής περικύκλωσης της ΕΣΣΔ και συνωμοσίας στο κόκκινο στρατό απο τους Μπουχάριν Τρότσκι Ζινόβιεφ σε συνεργασία Χίτλερ Ιαπωνίας για την ανατροπή των Μπολσεβίκων. Αλλαξε την νικηφόρα γραμμή ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟΣ με τα ...πολιτικά μέτωπα και στάδια... το καλύτερο εργαλείο του καπιταλισμού στερώντας την εξουσία απο τους λαούς το 1944 45 όπου δεν πέρασε ο κόκκινος στρατός. Στην Αν.Ευρώπη λούφαξαν και περίμεναν το 1953.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ 2η Διεθνή πρόδωσε το προλεταριάτο πέρασε στον Σοσιαλσωβινισμό και τον Πασιφισμό και έπνιξε όλες τις επαναστάσεις στο αίμα με 1η την Γερμανική που η σύντροφοι στο ίδιο κόμμα με τους οπορτουνιστές δολοφόνους τους σφαγιάστηκαν απο την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΜΠΕΤ ΣΑΙΝΤΕΜΑΝ που έφτιαξε τα φασιστικά τάγματα εφόδου Φράικοπς. Ο ΛΕΝΙΝ με τους Μπολσεβίκους σε πλήρη ρήξη με τον Οπορτουνισμό με τις θέσεις του ΑΠΡΙΛΗ είπαν τελειώσαμε με την Φεουδαρχία έχουμε Καπιταλισμό αντιμετώπισαν το Φασιστικό κίνημα Κορνίλοφ χωρίς ποτέ να μπούνε στην ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΕΡΕΝΣΚΙ και την ανέτρεψαν. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Διαγραφή