Οχι στο master plan της COSCO!

Οχι στους αντιλαϊκούς επιχειρηματικούς σχεδιασμούς στο λιμάνι!

 Στο πόδι είναι σωματεία και μαζικοί φορείς σε κάθε γειτονιά του Πειραιά, οργανώνοντας την πάλη τους ενάντια στα εγκληματικά σχέδια της COSCO, ενάντια στον βαρύ λογαριασμό που πληρώνουν οι εργαζόμενοι από την επιχειρηματική δραστηριότητα που αναπτύσσεται μέσα και γύρω από το λιμάνι, στο πλαίσιο της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης.

Η νέα αγωνιστική πρωτοβουλία, την ερχόμενη Τρίτη, παίρνει τη σκυτάλη από τη μεγάλη διαδήλωση που πραγματοποίησαν σωματεία και φορείς σε Κερατσίνι - Δραπετσώνα απαιτώντας την απομάκρυνση των καζανιών της «Oil One» και την απόδοση των Λιπασμάτων στο λαό.

Ερχεται σε συνέχεια των τριών μαζικών και ταυτόχρονων συγκεντρώσεων στις 5 Ιούνη, Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος, σε Πειραϊκή (ενάντια στην κατασκευή προβλήτας κρουαζιέρας, σε Πέραμα και Κερατσίνι - Δραπετσώνα ενάντια στα καζάνια του θανάτου).

Οι εργαζόμενοι στενάζουν...

Οι εργαζόμενοι μέσα στο λιμάνι, στις προβλήτες της COSCO, οι μεταλλεργάτες στη Ζώνη του Περάματος, οι χιλιάδες αυτοαπασχολούμενοι που δραστηριοποιούνται γύρω από το λιμάνι, οι κάτοικοι των παραλιμένιων δήμων στενάζουν από τα αντιλαϊκά σχέδια κυβέρνησης και Τοπικής Διοίκησης για την προσέλκυση των επενδύσεων, στο πλαίσιο της ανάδειξης της χώρας σε «κόμβο διαμετακόμισης Ενέργειας και εμπορευμάτων», για να γίνει το λιμάνι «μοχλός» ώθησης και για άλλους κλάδους (τουρισμός, εφοδιαστική αλυσίδα, εμπόριο, ναυπηγοεπισκευή). Την ίδια στιγμή που σε κάθε σπιθαμή γης στον Πειραιά γίνονται έργα από επιχειρηματικούς ομίλους και τη δημοτική - περιφερειακή αρχή, που έχουν βγει τα μαχαίρια ανάμεσα στα μονοπώλια για τη μερίδα του λέοντος, δεν υπάρχει λαϊκό νοικοκυριό που να μη βλέπει τη ζωή του στο περιθώριο του χορού των εκατομμυρίων ευρώ.

Οπως αναφέρουν χαρακτηριστικά τα σωματεία στο κάλεσμά τους για το συλλαλητήριο, «το λιμάνι του Πειραιά κατακτά το ένα ρεκόρ κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας μετά το άλλο, όμως τους θησαυρούς της ανάπτυξης καρπώνονται η COSCO και οι εφοπλιστές, το μεγάλο κεφάλαιο. Για τους εργαζόμενους στην ακτοπλοΐα, στο λιμάνι, στη ναυπηγοεπισκευή και σε άλλους κλάδους παραμένουν η αναδουλειά - ανακύκλωση της ανεργίας, μεροκάματα και επιδόματα πείνας, δεκάδες εργατικά "ατυχήματα", ένταση της εκμετάλλευσης». Τα επενδυτικά αυτά σχέδια φέρνουν επιδείνωση ακόμα περισσότερο των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων στο λιμάνι του Πειραιά. Οι εργασιακές σχέσεις - «λάστιχο» που προϋπήρχαν γενικεύονται, μαζί με την εργολαβική απασχόληση, την έλλειψη μέτρων υγείας και ασφάλειας, την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και των ΒΑΕ, δηλαδή μονιμοποιούνται οι συνθήκες εργασιακής ζούγκλας.

...μέσα κι έξω από το λιμάνι

Κι αν στις προβλήτες της COSCO η σκληρή ταξική επίθεση της εργοδοσίας φέρνει όλα τα παραπάνω, έξω από το λιμάνι, ο λαός του Πειραιά έρχεται αντιμέτωπος με τη συρρίκνωση και των τελευταίων ελάχιστων ελεύθερων χώρων σε όλους τους δήμους της περιφερειακής ενότητας. Χώροι όπως τα Λιπάσματα, ο πρώην ΟΔΔΥ, ο «Αρμός» ετοιμάζονται να παραδοθούν στο κεφάλαιο, η πρόσβαση του λαού στη θάλασσα για την πιο εμβληματική παραλιμένια πόλη της χώρας γίνεται πια ανέκδοτο, στο πλαίσιο αστικών αναπλάσεων, οι οποίες θα κάνουν και πανάκριβες και απλησίαστες για το λαό τις χρήσεις της περιοχής.

Τα σωματεία επισημαίνουν ότι όλος αυτός ο επενδυτικός οργασμός έχει κι άλλες επιπτώσεις. Στέκονται ξεχωριστά, για παράδειγμα, στους «νέους κινδύνους για Βιομηχανικό Ατύχημα Μεγάλης Εκτασης», ως αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης και άναρχης βιομηχανικής δραστηριότητας. Η ανησυχία του λαού είναι έντονη, αφού ένα «ατύχημα» που πιθανόν να ξεκινήσει από την επεξεργασία των πετρελαιοειδών στη Δραπετσώνα, μια ανάσα από τις αυλές των λαϊκών σπιτιών, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού και πώς θα σταματήσει. Σε συνθήκες που η εργοδοτική ασυδοσία μεγαλώνει, οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου οξύνονται, η νέα καπιταλιστική κρίση προκαλεί περισσότερα «αντικίνητρα» για την τήρηση μέτρων ασφαλείας, η κυβέρνηση με τον πρόσφατο περιβαλλοντοκτόνο νόμο έδωσε το πράσινο φως στο κεφάλαιο να ξεσαλώνει, δημιουργείται ένα εκρηκτικό μείγμα που μπορεί να φέρει ανυπολόγιστες καταστροφές.

Στα χαρακώματα οι επιχειρηματικοί όμιλοι

Στο φόντο αυτό, όλο και περισσότερο οξύνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου που δραστηριοποιούνται ή φιλοδοξούν να δραστηριοποιηθούν στο λιμάνι και γύρω από αυτό. Τα μαχαίρια έχουν βγει από τα θηκάρια, ο επιχειρηματικός πόλεμος είναι σε εξέλιξη, έχοντας μάλιστα και γεωπολιτικές ουρές, κι αυτό είναι ακόμα πιο επικίνδυνο για το λαό.

Οπως επισημαίνεται στο κάλεσμα των σωματείων, «ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ντόπιους και διεθνείς επιχειρηματικούς ομίλους για τον έλεγχο του λιμανιού του Πειραιά συνδέεται με τυχοδιωκτικά σχέδια των ιμπεριαλιστών, που εκφράζονται σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο μεταξύ ΗΠΑ/ΝΑΤΟ - ΕΕ - Ρωσίας - Κίνας, με οδυνηρές συνέπειες για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής».

Η παρέμβαση των ΗΠΑ είναι χαρακτηριστική, προσαρμόζοντας σε κάθε φάση τη στρατηγική τους για την ανάσχεση της οικονομικής επιρροής της Κίνας συνολικά στην περιοχή, αφού η ίδια η Κίνα χαρακτηρίζει την Ελλάδα «το κεφάλι του δράκου» στην πρωτοβουλία «Μία ζώνη ένας δρόμος». 

Αυτές οι ανησυχίες των ΗΠΑ προφανώς συνδέονται με την πρεμούρα τους να μην αφήσουν στην τύχη τους τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, φτάνοντας στο σημείο να βάζουν τους εκεί εργαζόμενους να στέκουν «προσοχή» στο άκουσμα του Εθνικού Υμνου της Αμερικής σε πρόσφατη εκδήλωση με ομιλητή τον πρέσβη Τζ. Πάιατ. Και όπως αναφέρεται σε σχετικά δημοσιεύματα, μέσω της ενεργοποίησης της σχετικής επένδυσης στην Ελευσίνα, «υψώνουν επενδυτικό τείχος απέναντι στην κινεζική COSCO».

Οι σφοδροί αυτοί ανταγωνισμοί εξηγούν ως ένα σημείο τις αντιφατικές αποφάσεις οργάνων της τοπικής - περιφερειακής και κρατικής διοίκησης, της ίδιας της κυβέρνησης, επιμελητηρίων και οργανισμών απέναντι στο master plan της COSCO: Τη μία αδειοδοτούν, την άλλη μπλοκάρουν και στη συνέχεια επαναδειοδοτούν σχεδιασμούς του master plan, αποφάσεις για αναστολές έργων γρήγορα αναθεωρούνται, διαρκώς υπάρχουν αναθεωρήσεις και στην ίδια την τακτική του μονοπωλίου.

Ο αδυσώπητος ανταγωνισμός εκφράζεται και με την ξαφνική ...συμπάθεια που δείχνουν αστικά ΜΜΕ για τις λαϊκές κινητοποιήσεις σε Κερατσίνι - Δραπετσώνα ενάντια στα «καζάνια του θανάτου». Η ρυπογόνα βιομηχανική δραστηριότητα της «Oil One» (συμφερόντων Μελισσανίδη) καταγγέλλεται από το συγκρότημα του εφοπλιστή Μαρινάκη όχι γιατί πήρε τον συγκεκριμένο όμιλο ο πόνος για το δηλητήριο που εισπνέουν οι χιλιάδες μεροκαματιάρηδες στην περιοχή αλλά γιατί εποφθαλμιά την έκταση για την ανάπτυξη των δικών του μπίζνες.

Σε αυτές λοιπόν τις συνθήκες, με τα χαρακώματα ανάμεσα σε μερίδες του κεφαλαίου να έχουν στηθεί, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα του Πειραιά μέσα από τα σωματεία και τους φορείς τους στήνουν το δικό τους μεγάλο χαράκωμα. Οπως αναφέρεται στο κάλεσμα των σωματείων για το συλλαλητήριο, «σήμερα μεγαλώνει η ανάγκη για κοινή πάλη των εργατών, για συντονισμό δράσης σε κατεύθυνση αμφισβήτησης της πολιτικής του κεφαλαίου, για την υπεράσπιση της ζωής και των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων».

Ο αγώνας που οργανώνουν έχει ξεκάθαρο στόχο, βλέπει τον πραγματικό ένοχο, δηλαδή το μεγάλο κεφάλαιο, την εξουσία και τα κόμματά του, τα οποία όλα μαζί υπηρετούν αυτούς τους επιχειρηματικούς ομίλους. Η κυβέρνηση της ΝΔ στηρίζει τους σχεδιασμούς των μονοπωλίων στην περιοχή, τις επιδιώξεις του κεφαλαίου για την αναβάθμιση του λιμανιού, την «εξωστρέφεια». Και σε αυτό το πλαίσιο στηρίζει την καπιταλιστική επένδυση της COSCO και το master plan. Ο ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου οι βουλευτές και οι δήμαρχοι παίρνουν θέσεις κρατώντας πανό και πλακάτ σε κινητοποιήσεις της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας του Εργατικού Κέντρου Πειραιά για το «δημόσιο λιμάνι», έχει ψηφίσει τη σύμβαση παραχώρησης του ΟΛΠ στην COSCO, έχει συναινέσει στη χρηματοδότηση των σχεδιασμών της. Η δική του περιφερειακή αρχή (Δούρου) χρηματοδότησε με πάνω από 114 εκατ. ευρώ τις επεκτάσεις της COSCO στην Πειραϊκή. Ο δικός του δήμαρχος στο Κερατσίνι απέρριψε το δίκαιο λαϊκό αίτημα να φύγουν εδώ και τώρα τα καζάνια, αποδεχόμενος να μείνουν για άλλα δύο χρόνια και βλέπουμε για τη «μετεγκατάσταση».

Αγώνας με τη σημαία του αύριο

Γίνεται λοιπόν καθαρό ότι ο αγώνας των εργαζομένων πρέπει να παίρνει υπόψη του ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που ανταγωνίζονται στον Πειραιά και παρεμβαίνουν στην τακτική των αστικών κομμάτων και των συνδικαλιστών τους, δεν θέλουν το λαό απλά «παρατηρητή» αλλά ενεργό υποστηρικτή των σχεδιασμών τους. Θέλουν τους εργάτες στοιχισμένους πίσω από τα μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα, να διεκδικούν ακόμα και με όρους «κινήματος» για τα αφεντικά, να παλεύουν δηλαδή κάτω από «ξένη σημαία».

Γι' αυτό τα σωματεία του Πειραιά καλούν σε αγώνα με τη σημαία του αύριο, με τη σημαία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που δεν χωρούν στο στενό κορσέ ούτε του ιδιωτικοποιημένου ούτε του κρατικού καπιταλιστικού λιμανιού. Γιατί οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες δεν χωρούν ούτε στην αντιλαϊκή στρατηγική των ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ ούτε σε αιτήματα περί «λαϊκού ελέγχου» σε ένα κρατικό καπιταλιστικό λιμάνι, που με ευκολία αγκαλιάζονται από μεγαλοεπιχειρηματίες της περιοχής, αφού έτσι βάζουν εμπόδια σε ανταγωνιστικούς τους σχεδιασμούς. Αυτά τα αιτήματα στηρίζει η πλειοψηφία του ΕΚ Πειραιά, και την ίδια στιγμή απορρίπτει τις προτάσεις πάλης της ΔΕΣΚ (συνδυασμός των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ) για όλα τα μέτωπα που βασανίζουν το λαό (για την Υγεία, για την ανεργία, τις ΣΣΕ κ.λπ.). Μάλιστα, η ίδια πλειοψηφία (ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΚΕ, οπορτουνιστικές δυνάμεις) απαντάει αρνητικά με αστείες δικαιολογίες στην ανάγκη να πραγματοποιηθεί άμεσα το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου, κι ενώ είναι σε πλήρη εξέλιξη οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί στο λιμάνι.

Στον αντίποδα αυτής της τακτικής, τα σωματεία που καλούν στο συλλαλητήριο της Τρίτης, οργανώνουν τον αγώνα με στόχο και προοπτική «το λιμάνι του Πειραιά και όλες οι κρίσιμες υποδομές, όπως τα ναυπηγεία και τα πλοία, να είναι λαϊκή περιουσία, μοχλός ευημερίας και ανάπτυξης για το λαό μας, που θα εξασφαλίζουν σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Γιατί μόνο σε αυτήν την προοπτική μπορούν να αξιοποιηθούν σχεδιασμένα και να εξασφαλίζουν την ικανοποίηση των σύγχρονων και διευρυμένων κοινωνικών αναγκών».