Η νέα γενιά θα δώσει μαχητική απάντηση σε όσους της κουνάνε το δάχτυλο για να κρύψουν τις εγκληματικές ευθύνες τους

Με απίστευτο κυνισμό η κυβέρνηση της ΝΔ και ΜΜΕ έχουν «απογειώσει» τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας για την εξέλιξη της πανδημίας στη χώρα, με την άνοδο των κρουσμάτων, δείχνοντας σαν υπεύθυνο την «ασυνείδητη» νεολαία. Συνεχώς αναπαράγεται με αρθρογραφία στον αστικό Τύπο, με ρεπορτάζ σε δελτία ειδήσεων και προπαγανδιστικά σποτ, μια χυδαία στοχοποίηση της νεολαίας, που μέσες άκρες περιγράφεται ως ανεύθυνη, με το μόνο που την ενδιαφέρει να είναι πώς θα γίνει «υπερμεταδότης» του ιού.

Σε ένα σποτ μάλιστα με τον τίτλο «Μοιραζόμαστε αναμνήσεις και όχι τον ιό», ουσιαστικά καλούν τους νέους ανθρώπους να συνετιστούν έστω την τελευταία στιγμή, ώστε να μην πληρώσουν οι γονείς τους και άλλοι άνθρωποι «το απόλυτο τίμημα», να «σταματήσουμε εδώ τη διασπορά»! Το ξεδιάντροπο θράσος τους πηγάζει από τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις που γεννά μια πολιτική που τζογάρει την ανθρώπινη ζωή για την καπιταλιστική κερδοφορία. Η νέα γενιά μπορεί και πρέπει να δώσει αποφασιστική απάντηση σε αυτούς που της κουνάνε το δάχτυλο για να κρύψουν τις εγκληματικές ευθύνες τους.

Ας μοιραστούμε ορισμένες αναμνήσεις...

Οι «αφανείς ήρωες», όπως αποκαλούνταν οι νέοι εργαζόμενοι στο πρώτο κύμα της πανδημίας, δεν έκαναν «cocooning» όπως είχε προτρέψει ο πρωθυπουργός από το διάγγελμά του... έκαναν ό,τι μπορούσαν για να προστατέψουν τον εαυτό τους και τους οικείους τους, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας.

Βρέθηκαν όμως να δουλεύουν σε εταιρείες τηλεπικοινωνιών που τους στοίβαζαν σαν τις σαρδέλες σε ακατάλληλα διαμορφωμένους χώρους. Οταν μπήκαν σε καθεστώς τηλεργασίας, οι εργοδότες τους ζητούσαν να «μπουν» σπίτι τους για να ελέγχουν αν δουλεύουν.

Εργάστηκαν σε delivery απροστάτευτοι, θρηνώντας κι άλλους συναδέλφους τους που έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο. Μπήκαν σε αναστολή και η εργοδοσία τούς καλούσε να εργάζονται κανονικά. Γέμιζαν τα ράφια των σούπερ μάρκετ και η εργοδοσία οργάνωνε ευχέλαια αντί να πάρει μέτρα προστασίας...

Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Χιλιάδες άνθρωποι έγιναν αυτοί «που δεν είχαν καιρό να κουραστούν και να σταυρώσουν τα χέρια τους», απέδειξαν ότι οι εργαζόμενοι είναι οι μοναδικοί χρήσιμοι στη κοινωνία, όταν οι μεγαλομέτοχοι των ομίλων με «ξένα κόλλυβα» προσπαθούσαν να φανούν ευεργέτες.

Οι μαθητές ήταν κλεισμένοι στο σπίτι τους προσπαθώντας να εκπαιδευτούν με «σύγχρονες και ασύγχρονες μεθόδους»... γεμάτοι άγχος και ανασφάλεια για τη δουλειά των γονιών τους, για τις πρωτόγνωρες συνθήκες και τις εικόνες της βαρβαρότητας από όλο τον κόσμο που έβλεπαν καθημερινά.

Ακουγαν την υπουργό Παιδείας να λέει ότι «τα πάμε μια χαρά» και εξοργίζονταν, ξέροντας ότι η οθόνη βγάζει συνέχεια error, με την κυβέρνηση να ψηφίζει εν μέσω πανδημίας νομοσχέδιο που κάνει το σχολείο ακόμα χειρότερο.

Οι φοιτητές έμειναν στο σπίτι και προσπάθησαν να αντεπεξέλθουν με πολλές θυσίες στις απαιτήσεις των σπουδών τους, χωρίς να μαθαίνουν μέχρι τελευταία στιγμή με τι όρους και αν θα δώσουν εξεταστική. Ορισμένοι από αυτούς που σπίτι τους ήταν η φοιτητική εστία, διεκδίκησαν να παραμείνουν εκεί, όταν η κυβέρνηση τους έκανε έξωση, μετατρέποντάς τους σε υγειονομικές βόμβες.

Αντίστοιχα, χιλιάδες σπουδαστές σε σχολές μαθητείας άκουσαν το πιο σύντομο ανέκδοτο της περιόδου όταν έμαθαν ότι και αυτοί τηλεκπαιδεύονταν, ενώ ήταν πραγματικά στον αέρα τόσο η εκπαιδευτική διαδικασία όσο και το δικαίωμα ορισμένων σπουδαστών στην αποζημίωση «ειδικού σκοπού», που κατέκτησαν τελικά μετά από συνεχείς αγωνιστικές κινητοποιήσεις του συλλόγου τους.

Βγήκαμε από το σπίτι αλλά δεν «μείναμε ασφαλείς»

Η νεολαία κράτησε υπεύθυνη στάση, ακολουθώντας τις οδηγίες των επιστημόνων, αλλά και με πολύμορφο τρόπο ένα σημαντικό τμήμα της απέδειξε ότι «τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή». Σε όλη την πορεία φοιτητικοί σύλλογοι, μαθητικά συμβούλια και σωματεία, τηρώντας όλα τα μέτρα ατομικής προστασίας, δεν επέτρεψαν να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου. Η κυβέρνηση δεν ικανοποίησε κανένα από τα αιτήματα των μαχόμενων υγειονομικών, των εργατικών σωματείων και άλλων φορέων που διεκδίκησαν τα αναγκαία μέτρα προστασίας της υγείας και των δικαιωμάτων του λαού.

Η κυβέρνηση έχει εγκληματικές ευθύνες για το πλαίσιο «επιστροφής στην κανονικότητα» που διαμόρφωσε, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων. Τα αδιέξοδα και οι παλινωδίες στη δική της πολιτική καλλιεργούν την όποια χαλαρότητα, αλλά και την αναπαραγωγή σκοταδιστικών αντιλήψεων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η νεολαία προσπαθεί να εργαστεί, να μορφωθεί και να ζήσει.

«Βγαίνοντας» λοιπόν από το σπίτι:

• Νέοι άνθρωποι στοιβάζονταν στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για να μετακινηθούν και η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας, όταν αποφάσισε να αυξήσει τα δρομολόγια, για να έχουν τη συχνότητα του χειμώνα (που ούτε αυτό δεν έγινε), το έκανε ανακαλώντας τις άδειες των εργαζομένων.
• Οσοι κατάφεραν να πάνε ελάχιστες μέρες διακοπές, μετακινήθηκαν με αεροπλάνα γεμάτα και με όριο πληρότητας στα πλοία 85%, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα μεγάλων ομίλων των Μεταφορών.
• Οσοι κατάφεραν φέτος να δουλέψουν σεζόν, το έκαναν με τους όρους που η κυβέρνηση αποφάσισε. Δουλεύοντας σε συνθήκες ακραίας εντατικοποίησης, αφού οι ξενοδόχοι πήραν λιγότερο προσωπικό, έρχονταν σε επαφή με τουρίστες που ελέγχονταν «δειγματοληπτικά» και μάθαιναν μετά από μέρες αν έχουν τον ιό. Δούλεψαν σε χώρους εστίασης που η κυβέρνηση αποφάσισε το πλαίσιο λειτουργίας τους.

Η κυβέρνηση λοιπόν λέει σε χιλιάδες νέους ανθρώπους ότι θα ευθύνονται αυτοί για την απώλεια της ζωής αγαπημένων τους. Ολη αυτή η χυδαία προπαγάνδα είναι απολύτως ενταγμένη σε ό,τι και το προηγούμενο διάστημα είχαμε ζήσει. Πως δηλαδή τον 21ο αιώνα η προστασία της υγείας του λαού θα εναπόκειται στην ατομική ευθύνη του καθενός.

Ας «σταματήσουμε εδώ τη διασπορά»... της βαρβαρότητας αυτού του συστήματος

Η κυβέρνηση, έχοντας την ουσιαστική στήριξη όλων των αστικών κομμάτων, δεν αξιοποίησε το χρόνο που κερδήθηκε με τις θυσίες του λαού και της νεολαίας για να θωρακίσει το δημόσιο σύστημα Υγείας, να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την προστασία των εργαζομένων, το άνοιγμα των σχολείων και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Την ώρα που κουνάνε προκλητικά το δάχτυλο, ο προϋπολογισμός για την Υγεία το α' εξάμηνο του 2020, την περίοδο της πανδημίας δηλαδή, ήταν κατά 131 εκατομμύρια ευρώ λιγότερος από το αντίστοιχο περσινό.

Την ώρα που ανακοινώνουν ότι τα σχολεία θα ανοίξουν κανονικά για λόγους ισότιμης πρόσβασης όλων στη μόρφωση (!), εναποθέτουν το ασφαλές άνοιγμα στο αν 10χρονα παιδιά ή και μικρότερα θα μάθουν να πλένουν σωστά τα χέρια τους και να φοράνε μάσκα. Την ίδια στιγμή που συνεχώς εμφανίζονται κρούσματα σε μεγάλα εργοστάσια, το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας έχει 250 επιθεωρητές για να ελέγχει χιλιάδες επιχειρήσεις. Τα παραδείγματα είναι πολλά και οι εγκληματικές τους ευθύνες δεν μπορούν να κουκουλωθούν.

Η νέα γενιά που όλοι επικαλούνται έχει ζήσει πλέον στο πετσί της δύο οικονομικές κρίσεις. Δουλεύει με ωράρια - λάστιχο και κουτσουρεμένους μισθούς, αγωνιά για το αν θα ανανεωθούν οι συμβάσεις εργασίας, αν θα καταφέρει να τελειώσει τις σπουδές της. Το κάθε αστικό κόμμα τη θέλει στο περιθώριο, συμβιβασμένη με τον ρεαλισμό των μειωμένων απαιτήσεων, του «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, οπότε ας ζούμε με το μικρότερο κακό».

Σε αυτή τη γραμμή κινούνται και όσοι τη στοχοποιούν ως «ασυνείδητη», και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα μιλά στο όνομά της και το προηγούμενο διάστημα την καλούσε να βάλει πλάτη στα δύσκολα, αφού στις «κρίσεις» δεν πρέπει να βγάζουμε κιχ. Οσο για το «λογάριασμα» που θα έκανε μετά, αυτό είναι στην ποδιά των μεγάλων ομίλων για το ποιος μπορεί καλύτερα να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους.

 Το επόμενο διάστημα τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ όπως πάντα θα πρωτοστατήσουν στο δρόμο του αγώνα, εκεί που θα κριθεί το δίκιο. Οι όποιες απαραίτητες προσαρμογές στην πολιτική δράση θα ενισχύσουν την πολυμορφία στην παρέμβαση, θα εξυπηρετούν το να ανοίξει η συζήτηση με ακόμα περισσότερους για το «τι πρέπει να γίνει», αναπτύσσοντας μέσα στους φορείς της νεολαίας μαχητική δράση και διεκδίκηση κόντρα στη συμμόρφωση «προς τας υποδείξεις» που αφορούν το να μείνει η νεολαία αδρανής και να αναζητεί σωτήρες.

Το σύνθημα του 46ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», «Σοσιαλισμός για να μπορούμε να ανασαίνουμε, για να νικήσει η ζωή!», η πιο μεγάλη αλήθεια, θα ακουστεί δυνατά.

Του
Σωκράτη ΜΠΟΥΝΤΟΛΟΥ*
*Ο Σωκράτης Μπουντόλος είναι μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ