Κορυφώνονται
στις 23 Αυγούστου 1923 οι απεργιακές
κινητοποιήσεις.
Τον Αύγουστο
του 1923 πραγματοποιήθηκαν οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα
πρώτα χρόνια του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος. Τα πρώτα σωματεία που
συμμετείχαν είναι οι σιδηροδρομικοί, οι ναυτεργάτες, οι φορτοεκφορτωτές.
Στις
19 Αυγούστου 1923 όλα τα ναυτεργατικά σωματεία κηρύσσουν απεργία,
συλλαμβάνονται μέλη διοικήσεως της Ναυτεργατικής Ομοσπονδίας. Μετά από αυτή την
κατάσταση η Διοίκηση του ΕΚΠ αποφασίζει πανεργατική απεργία. Η τελική όμως
απόφαση θα εξαρτηθεί από τη ΓΣΕΕ.
Στις 20
Αυγούστου η ΓΣΕΕ δηλώνει ότι θα επεκτείνει τις απεργίες σ' ολόκληρη τη χώρα.
Την ίδια στιγμή περίπολοι του Πολεμικού Ναυτικού γυρίζουν στους δρόμους και
συλλαμβάνουν περίπου 200 απεργούς ναυτοθερμαστές για να τους βάλουν να
δουλέψουν υποχρεωτικά.
Στον Πειραιά
πραγματοποιείται σύσκεψη του ΕΚΠ της Ναυτικής Ομοσπονδίας και των Ομοσπονδιών
Σιδηροδρομικών, Ηλετροκινήσεως, Επισιτισμού και της ΓΣΕΕ. Τα κύρια αιτήματα της
απεργίας ήταν σταθεροποίηση των ημερομισθίων με βάση τον τιμάριθμο. Μέτρα κατά
της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας. Απόλυση κρατούμενων απεργών. Κατάργηση
της λογοκρισίας επί των εργατικών ζητημάτων. Απαγόρευση της εξαγωγής
ανεπεξέργαστων καπνών και άλλα. Απ' όλη την Ελλάδα φτάνουν τηλεγραφήματα για συμμετοχή
στην απεργία της ΓΣΕΕ.
Οι
απεργιακές κινητοποιήσεις κορυφώνονται στις 23 Αυγούστου 1923. Στην πλατεία
Πασαλιμανιού στον Πειραιά πραγματοποιείται Πανεργατική συγκέντρωση από τη ΓΣΕΕ
και το ΕΚΠ, που είναι ιδιαίτερα ισχυρό αυτή την εποχή. Το σημείο που γίνεται η
συγκέντρωση είναι μακριά από κυβερνητικά κτίρια, μακριά από την Αθήνα. Η
κυβέρνηση, που ουσιαστικά διευθύνεται από το Νικόλαο Πλαστήρα, δίνει διαταγή να
χτυπηθεί η συγκέντρωση και να διαλυθεί διά της βίας. Στρατός και αστυνομία
επιτίθενται με σφοδρότητα στους συγκεντρωμένους απεργούς στο Πασαλιμάνι.
Απολογισμός: 11 νεκροί εργάτες, 100 τραυματίες και συλλαμβάνονται περίπου 500.
Μετά τα αιματηρά γεγονότα του Πασαλιμανιού η απεργία λύνεται, όμως παραμένει
σαν η μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση της εποχής. Παραμένει σαν σταθμός των
μεγάλων αγώνων του νεαρού τότε Ελληνικού Οργανωμένου Συνδικαλιστικού Κινήματος.
Τι Πλαστήρας Τι Παπάγος ήταν ...λάθος... σύμφωνα με το οπορτουνιστικό Τσίρκο γιατί μαζί με τον ..παπατζή...κ.α ανήκαν στην Αριστερά. Τώρα πως γίνεται η αριστερά να χτυπήσει ένοπλα τους εργάτες είναι ένα ...μυστήριο.... που μόνο ο οπορτουνισμός όλων των αποχρώσεων γνωρίζει.... ΤΑΞΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΤΑΞΗ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα κρατήσουμε πως είμαστε ένα χρόνο απο το τέλος της Ιμπεριαλιστικής εκστρατείας στην Ανατολή με την εξουσία να κυκλοφορεί ορφανή στους δρόμους και αν υπήρχε Κ.Κ που είχε ενσωματώσει την εμπειρία των Μπολσεβίκων του 1917 θα μπορούσε εύκολα να την διεκδικήσει. Τώρα βέβαια αυτά τα λένε οι ...σεχταριστές.... ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ..... ΟΥΥΥΥΥΦΦΦΦΦΦ...... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή