Φεύγει από τη ζωή, 24/9/2000, ο κομμουνιστής Λέων Αυδής, βουλευτής του ΚΚΕ και επικεφαλής της δημοτικής παράταξής του στην Αθήνα.
Ο Λεων. Αυδής έφυγε πρόωρα, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία 63 χρόνων, άφησε πίσω του ένα μεγάλο έργο και μια πλούσια παρακαταθήκη για τους επόμενους. Γιατί ο Λεων. Αυδής δεν έγινε γνωστός μόνο χάρη στην ενασχόλησή του με τα δημοτικά και για ένα διάστημα με τα της Βουλής. Βαθύτατα κομμουνιστής, χρόνια πριν, πάλεψε από κάθε μετερίζι που του δόθηκε, πάντα με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα
Και να, λοιπόν, που μας τέλειωσαν τα λόγια. Να που φτάνουμε στο τυπογραφείο κι αρνούμαστε να γράψουμε την «είδηση». Συρράφουμε, ξερά, αποσπάσματα από την εικόνα των δυο τελευταίων ημερών:
«Παρών!» Ομόφωνα, το Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων απάντησε στην ανάγνωση του ονόματός του από τη γραμματέα του οργάνου. Ομόθυμα, οι δημοτικοί σύμβουλοι της Αθήνας αρνήθηκαν να υπακούσουν στο τελευταίο ιατρικό ανακοινωθέν. Και στη χτεσινή, έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, μετέτρεψαν το πολιτικό μνημόσυνο σε ένα λαμπρό πολιτικό μάθημα. Ενα μάθημα του τι σημαίνει συνέπεια λόγων και πράξεων. Τι σημαίνει διαρκής, ανιδιοτελής και αγωνιστική παρουσία στα κοινά, από την όποια θέση. Τι σημαίνει να βρίσκεσαι, ανεξάρτητα από το κόστος, πάντα στο πλευρό των λαϊκών στρωμάτων. Τι σήμαινε για την Αθήνα και τους εργαζομένους η ζωή και η πορεία στη ζωή του Λεωνίδα (Λεων.) Αυδή..
Ανέλαβε τα κόστη του. Εξορίστηκε. Πάλεψε υπό αντίξοες συνθήκες, για να υπερασπιστεί τις πανανθρώπινες ιδέες του Σοσιαλισμού. Μάχιμος δικηγόρος, εντρύφησε στο Εργατικό Δίκαιο και έδωσε αμέτρητες νομικές μάχες. Πάντα στο πλευρό των εργαζομένων. Πάντα κόντρα στους εργοδότες. Και δεν έχασε ούτε μία από αυτές τις μάχες. Είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του από καιρό. Σε όλους τους εργαζόμενους που αναζήτησαν τη βοήθειά του.
Και πάντα με ένα ξεχωριστό ήθος και ύφος. Το ήθος, την ευγένεια, την υπομονή, την αλληλεγγύη ενός αληθινού κομμουνιστή. Του ανθρώπου που γνώριζε πώς να προσεγγίσει, να ακούσει, να συζητήσει, να επιχειρηματολογήσει, να κερδίσει. Και αν χρειαζόταν, να αποστομώσει τα κοροϊδευτικά σχόλια περί «τελευταίων ρομαντικών», που διάφοροι κατά καιρούς αποτολμούσαν.
Αυτή η πορεία του, οδήγησε χτες το Δημοτικό Συμβούλιο σε μια συγκινητική εκδήλωση. Μια τιμητική εκδήλωση, όπου όλοι - ανεξάρτητα από την πολιτική ή κομματική τοποθέτησή τους - είχαν πολλά να πουν για το σύντροφο Αυδή. Το σύντροφο που δεν έλειπε από την αίθουσα του Συμβουλίου. Που δεν μπορούσε να λείψει, με τόσα που έδωσε στις ταξικές δυνάμεις και το λαϊκό κίνημα του τόπου.
Ενας πραγματικός σύντροφος και Κομμουνιστής σαν τον σ.Μπούτα με ανιδιοτέλεια στον αγώνα χωρίς κανένα προσωπικό συμφέρον. Οχι σαν τα ...λουλούδια... του οπορτουνισμού που τους ενδιαφέρει είναι το προσωπικό τους όφελος που έχουν το θράσος όταν πεθαίνουν τέτοιοι άνθρωποι τους αποκαλούν ...συντρόφους.... μήπως και τους λερώσουν με τον βούρκο τους. Κομμουνιστές που δεν καταχράστηκαν...ποτέ τίποτα. ΑΘΑΝΑΤΟΙ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή