Πιο «συστημικοί» δεν γίνεται...

«Το σύστημα νίκησε τον αντισυστημισμό». «Τώρα λιγότεροι θα γοητεύονται απ' όσους ανεμίζουν "αντισυστημικά" λάβαρα». «Η Χρυσή Αυγή ανεδείχθη στην πιο χυδαία έκφραση του αναπτυσσόμενου αντισυστημισμού». Ολο και πυκνώνουν τέτοιου είδους αναλύσεις στον αστικό Τύπο, που, κατατάσσοντας τη Χρυσή Αυγή σε ένα υποτιθέμενο «αντισυστημικό» στρατόπεδο, επιχειρούν να δηλητηριάσουν τη λαϊκή συνείδηση με πολλαπλές στοχεύσεις.

* * *

Αλήθεια, από πού προκύπτουν οι παραπάνω χαρακτηρισμοί για τη Χρυσή Αυγή; Μήπως είναι τεκμήριο «αντισυστημισμού» η απόλυτη σύμπλευσή της με τον πιο σκληρό πυρήνα του αστικού κράτους; Από την ίδια την ακροαματική διαδικασία αποδείχθηκε ότι η νεοναζιστική οργάνωση έχει σημαντικές προσβάσεις και ερείσματα μέσα στην καρδιά του κρατικού μηχανισμού σε νευραλγικά κέντρα του επίσημου κράτους. Αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. ήταν σε ανοιχτή επικοινωνία με την ηγεσία της, «έριχναν σύρμα» σε ανθρώπους - κρίκους για επικείμενες έρευνες ώστε να είναι προετοιμασμένη η οργάνωση να καλύψει τα νότα της.

Είναι χαρακτηριστικό ότι είχε διασυνδέσεις ακόμα και με τα ανώτερα κλιμάκια της ΕΥΠ (περίπτωση Κούζηλου). Η ατάκα του δολοφόνου του Π. Φύσσα, Ρουπακιά, προς τους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν, ότι «είμαι δικός σας, είμαι στη ΧΑ» είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που στοιχειοθετούν την ασυλία που απολάμβαναν οι ...«αντισυστημικοί» από το ίδιο το σύστημα, τη σιγουριά δηλαδή που ένιωθαν ότι το κράτος τούς υποθάλπει.

* * *

Στις στενές επαφές με τον κρατικό μηχανισμό πρέπει να προστεθούν και οι «δεσμοί αίματος» που έχουν οι φασίστες με επιχειρηματικούς ομίλους. Πλείστες όσες από τις εγκληματικές ενέργειές τους, με πιο εμβληματική τη δολοφονική επίθεση ενάντια στους κομμουνιστές συνδικαλιστές στο Πέραμα, δεν ήταν τυχαίες. Οι ίδιοι οι ηγέτες της εγκληματικής οργάνωσης προειδοποιούσαν πριν από την επίθεση ότι «οι λακέδες του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ θα εξαφανιστούν από το Πέραμα», ότι θα κάνουν ό,τι χρειάζεται για «να έρθουν πίσω οι εφοπλιστές μας», για να χαμηλώσουν τα μεροκάματα. Είναι τόσο «αντισυστημικοί» οι νεοναζί που από τη μία κυνηγούσαν με τα λοστάρια αγωνιστές εργάτες, πάντα με τις πλάτες αστυνομικών που «παρακολουθούσαν διακριτικά», και από την άλλη έστηναν δουλεμπορικά γραφεία για την παροχή τζάμπα εργατικού δυναμικού σε επιχειρηματίες!

* * *

Το μίσος που τρέφουν οι χρυσαυγίτες για την εργατική τάξη και την πρωτοπορία της, για την αγωνιστική διεκδίκηση, διασταυρώνεται λοιπόν με επιδιώξεις του αστικού κράτους της εργοδοσίας. Γι' αυτό ο ...«αντισυστημισμός» τους, εκτός από τις επιθέσεις σε εργάτες, περιλάμβανε και τη φάμπρικα των εκατοντάδων Ερωτήσεων στη Βουλή για λογαριασμό των εφοπλιστών: Για τις φοροαπαλλαγές που πρέπει να τους δοθούν, για «κίνητρα» με ζεστό χρήμα, για «φθηνά δάνεια» κ.ο.κ.

Αλήθεια, είδε ποτέ κανένας τούς «αντισυστημικούς» τραμπούκους της ΧΑ να τα βάζουν έστω και μια φορά με εργοδότη, να κάνουν «ντου» για να μην απολυθούν εργάτες, για να μη μένουν απλήρωτοι και ανασφάλιστοι; Υπάρχει έστω και ένας μεγιστάνας του πλούτου που να έχει πέσει θύμα των ταγμάτων εφόδου; Εκτός κι αν ως «σύστημα» εννοούνται οι φτωχοδιάβολοι μετανάστες και πρόσφυγες, οι πρωτοπόροι αγωνιστές του εργατικού κινήματος, οι κομμουνιστές - μπροστάρηδες στους χώρους δουλειάς. Γιατί αυτοί ήταν τα θύματα της ναζιστικής συμμορίας και όχι οι καπιταλιστές.

* * *

Είδε ποτέ κανένας τη ΧΑ να τα βάζει με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ; Η μόνη φορά που οι φασίστες έκαναν κριτική στην ΕΕ ήταν όταν την καλούσαν να εφαρμόσει ακόμα πιο επιθετικά τις αντικομμουνιστικές διατάξεις της για διώξεις σε βάρος κομμουνιστικών κομμάτων, π.χ. όταν έκαναν καταγγελίες στην Ευρωβουλή ενάντια στο ΚΚΕ. Είναι τόσο «αντισυστημικοί», που αποθεώνουν με κάθε αφορμή τον Ντ. Τραμπ (θα μπορούσε να είναι και οποιοσδήποτε άλλος, μικρή σημασία έχει...), από την πρώτη μέρα που εξελέγη μέχρι και προχτές, που πανηγύριζαν στις ιστοσελίδες τους επειδή ανάρρωσε από τον κορονοϊό και προπαγάνδιζαν «τα ιστορικά του μηνύματα».

Το πόσο «αντισυστημική δύναμη» είναι οι φασίστες αποδεικνύεται και από τις κολιγιές που είχαν με το αστικό πολιτικό σύστημα. Από τους ρόλους που τους «μοίραζαν» τα αστικά κόμματα και με προθυμία αναλάμβαναν να «τρέξουν» οι χρυσαυγίτες μέσα και έξω από τη Βουλή. Πότε ψήφιζαν μαζί τους αντιλαϊκά νομοσχέδια, πότε τους έβαζαν σε ψηφοδέλτιά τους στις δημοτικές εκλογές, πότε τους χαρακτήριζαν «αυθεντικό κίνημα», πότε μιλούσαν μαζί τους σαν «φιλαράκια απ' τα παλιά» (π.χ. Κασιδιάρης - Μπαλτάκος), πότε τους έδιναν βήμα σε επίσημες εκδηλώσεις ή τους καλούσαν σε συμβολικές εκδρομούλες (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ και ΧΑ στο Καστελόριζο). Μέχρι και νομοσχέδια παίρνονταν πίσω για χάρη τους, «με εντολή Μπαλτάκου», σύμφωνα με χτεσινές καταγγελίες...

* * *

Η στόχευση λοιπόν είναι πολλαπλή από αυτή τη βρώμικη προσπάθεια να παρουσιάζονται τα μαντρόσκυλα του συστήματος ως «αντισυστημικοί»: Από τη μία συκοφαντείται η γνήσια ανατρεπτική λαϊκή πάλη, αυτή που συγκρούεται με τον πυρήνα του συστήματος, την εξουσία του κεφαλαίου. Από την άλλη εξωραΐζεται το ίδιο το σύστημα, αφού οι φασίστες παρουσιάζονται σαν μια «παραφωνία», σαν κάτι το «ξένο» που τάχα δεν χωράει στην «αστική δημοκρατία». Τα φασιστικά μορφώματα, που η ρίζα τους «το σύστημα αγκαλιάζει», συμβάλλουν και στην καλλιέργεια του «μικρότερου κακού», στη στοίχιση του λαού με σοσιαλδημοκρατικές και φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις, εγκλωβίζοντας τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Οσο και να προσπαθούν, όμως, η αλήθεια δεν κρύβεται: Οι χρυσαυγίτες είναι το πιο σάπιο κομμάτι από τη σάρκα αυτού του συστήματος, όπως ήταν άλλωστε και οι «πρόγονοί» τους: Από τους ναζί της δεκαετίας του 1930, που πήραν την εξουσία με τις ευλογίες αστών πολιτικών και ισχυρών πλουτοκρατών, μέχρι τους πραξικοπηματίες του 1967.

Γι' αυτό, δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. Οι αιτίες που γεννούν και θρέφουν τέτοιες εγκληματικές φασιστικές οργανώσεις δεν έχουν εκλείψει. Η λαϊκή πάλη πρέπει τώρα ακόμα πιο επιθετικά να στοχεύσει στη ρίζα του κακού: Στο ίδιο το σύστημα που λειτουργεί ως θερμοκήπιο του φασισμού.

Δ. Π