Καταδικάζει απερίφραστα την ωμή και αναίτια βία

Η Πρωτοβουλία Αστυνομικών, «καταδικάζει απερίφραστα την ωμή και αναίτια βία, που ασκήθηκε χθες 17/11/2020 σε βάρος διαδηλωτών, βουλευτών και άλλου κόσμου που βρέθηκε στο κέντρο της Αθήνας για να τιμήσεις την επέτειο του Πολυτεχνείου». Βία και άγρια καταστολή, τονίζει, «κατ’ εντολήν της Κυβέρνησης και της  φυσικής ηγεσίας, χρησιμοποιήθηκαν όλα τα διαθέσιμα κατασταλτικά μέσα όπως αύρες, χημικά, σωματική βία, συλλήψεις στο σωρό χωρίς να υπάρξει καμία πρόκληση από την πλευρά των διαδηλωτών».

Όλα αυτά, προσθέτει, «απέναντι σε  μια συμβολική, ειρηνική εκδήλωση για να τιμηθούν οι χιλιάδες βασανισμένοι, οι χιλιάδες εξορισμένοι και οι δεκάδες νεκροί του Πολυτεχνείου και της επτάχρονης φασιστικής δικτατορίας. Μια συμβολική εκδήλωση με ευλαβική τήρηση όλων των υγειονομικών κανόνων, σε αντίθεση με την ίδια την Κυβέρνηση που μας τσουβαλιάζει τον έναν πάνω στον άλλον μέσα σε λεωφορεία και μέτρο και που δεν έχει πάρει κανένα ουσιαστικό μέτρο για την προφύλαξη μας από την πανδημία».

«Ο αντιδραστικός νόμος για τον περιορισμό και κατάργηση ουσιαστικά των διαδηλώσεων», συνεχίζει, «δεν θα μπορούσε να έχει διαφορετική εφαρμογή και κατάληξη. Το γνωρίζαμε εξ αρχής και το είχαμε καταγγείλει! Μετά από 47 χρόνια, ξανά απαγορεύονται συνταγματικά κατοχυρωμένα και αυτονόητα δικαιώματα τόσων δεκαετιών».

Είμαστε σίγουροι, υπογραμμίζει, «ότι πάρα πολλοί συνάδελφοί μας, νιώθουν θλίψη και αποτροπιασμό με τα χθεσινά γεγονότα και έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους, για το ποια ήταν και είναι η πραγματική επιθυμία της Κυβέρνησης. Σιγή νεκροταφείου! Γιατί μόνο έτσι θα ψηφιστούν και θα εφαρμοστούν δεκάδες ακόμα νομοθετικά εκτρώματα, με πρόσχημα την πανδημία, αλλά που θα μείνουν και μετά το πέρας αυτής και που θα βάζουν τις ζωές όλων μας στο περιθώριο για όφελος των λίγων. Έτσι μόνο θα μπορέσουν να συγκαλύψουν τις τεράστιες ευθύνες και παραλείψεις τους, όσον αφορά τη διαχείριση της πανδημίας και τους δεκάδες θανάτους συμπολιτών μας καθημερινά».

Αυτές οι πολιτικές, επισημαίνει, «θυμίζουν σκοτεινές εποχές, που εμείς οι αστυνομικοί χρειαστήκαμε δεκαετίες για να τις ξεφορτωθούμε από τις πλάτες μας και δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν να μας τις ξανά φορτώσει.

Τα συνθήματα του Πολυτεχνείου και του εξεγερμένου λαού και φοιτητών το 1973 είναι διαχρονικά αλλά και επίκαιρα και σήμερα, αφού εκφράζουν τις απαιτήσεις όλου του ελληνικού λαού».

Και εμείς οι αστυνομικοί, καταλήγει, «πρέπει να τα φωνάζουμε και να τα διεκδικούμε, για εμάς, τις οικογένειες μας, τους φίλους μας, γιατί στη ζωή τίποτα δεν χαρίζεται, κατακτιέται με αγώνες και θυσίες, μαζί με τον λαό, του οποίου είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι».