Το ημερολόγιο του Wilhelm Hoffman

Το παρακάτω κείμενο είναι μεταφρασμένο το ημερολόγιο του Wilhelm Hoffman ο οποίος ήταν ένας Γερμανός ναζι στρατιώτης της 6ης Στρατιάς του στρατηγού Friedrich Paulus στην οποία ο Hitler είχε αναθέσει το εγχείρημα της κατάληψης του Stalingrad.

Πρόκειται για ιστορικό ντοκουμέντο αναγνωρισμένο από διάφορους ιστορικούς και έχει περιληφθεί στο Barbarossa: The Russian-German conflict 1941-1945 (1965) του Άγγλου πολιτικού και ιστορικού Alan Clark. Η πηγή από την οποία το μετέφρασα από τα αγγλικά είναι στα σχόλια μαζί με μερικές φωτογραφίες σχετικές με τα όσα περιγράφονται στο ημερολόγιο.

Επιλέγω να το δημοσιεύσω σήμερα καθώς πιστεύω πως σαν σήμερα πριν 78 χρόνια κάτι σημαντικό άλλαξε μέσα στον Wilhelm.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~Το Ημερολόγιο του Wilhelm Hoffman~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Χωρίς ημερομηνία

Σήμερα, αφού κάναμε ένα μπάνιο, ο αρχηγός του λόχου μας είπε ότι αν οι μελλοντικές μας επιχειρήσεις είναι επιτυχείς, συντομα θα φτάσουμε το Βόλγα, θα πάρουμε το Stalingrad, και μετά από αυτό αναπόφευκτα ο πόλεμος θα λήξει σύντομα. Ίσως είμαστε σπίτι τα Χριστούγεννα.

29 Ιουλίου 1942

Ο αρχηγός του λόχου λέει ότι οι Ρώσοι στρατιώτες έχουν σπάσει τελείως και δεν μπορούν να κρατήσουν για πολύ ακόμα. Το να φτάσουμε το Βόλγα και να πάρουμε το Stalingrad δε είναι τόσο δύσκολο για εμάς. Ο Führer ξέρει που είναι το αδύναμο σημείο των Ρώσων. Η νίκη δεν είναι μακρυά...

2 Αυγουστου 1942

Τι ωραίους χώρους καταλαμβάνουν οι Σοβιετικοί, τι πλούσια κτήματα υπάρχουν εδω για να πάρουμε όταν τελειώσει ο πόλεμος! Μόνο ας ξεμπερδέψουμε γρήγορα. Πιστεύω ότι ο Führer θα φέρει εις πέρας επιτυχώς το όλο εγχείρημα.

10 Αυγούστου 1942

Μας διαβάστηκαν οι διαταγές του Führer. Περιμένει από εμάς νίκη. Είμαστε όλοι πεπεισμένοι ότι δεν μπορούν να μας σταματήσουν.

12 Αυγούστου 1942 

Προελαύνουμε προς το Stalingrad ακολουθόντας τις γραμμές του σιδηρόδρομου. Χτες Ρώσικα katyushi και μετά άρματα μάχης σταμάτησαν το σύνταγμα μας. "Οι Ρώσοι ρίχνουν τις τελευταίες τους δυνάμεις", μου εξήγησε ο λοχαγός Werner. Μεγάλη βοήθεια έρχεται για εμάς, οι Ρώσοι θα νικηθούν.

Το πρωί εξέχοντες στρατιώτες τιμήθηκαν με διακρίσεις... Θα γυρίσω άραγε στην Elsa χωρίς κάποια διάκριση; Πιστεύω πως για το Stalingrad, ο Führer θα βραβεύσει ακόμα και μένα...

23 Αυγούστου 1942

Υπέροχα νέα—βόρεια του Stalingrad στρατιώτες μας έφτασαν στον Βολγα και κατέλαβαν μέρος της πόλης. Οι Ρώσοι έχουν δύο επιλογές, είτε να διαφύγουν διασχίζοντας τον Βόλγα είτε να παραδοθούν. Ο μεταφραστής του λόχου μας ανέκρινε έναν αιχμάλωτο Ρώσο αξιωματικό. Ήταν τραυματισμένος αλλά δήλωνε ότι οι Ρώσοι θα υπερασπιστούν το Stalingrad μέχρι την τελευταία σφαίρα. Κάτι αδιανόητο συμβαίνει πραγματικά. Στο βορρά οι στρατιώτες μας καταλαμβάνουν μέρος του Stalingrad και φτάνουν στο Βόλγα, αλλά στο νότο οι καταδικασμένες σε όλεθρο μεραρχίες συνεχίσουν να αντιστέκονται με μίσος. Φανατισμός...

27 Αυγούστου 1942

Συνεχείς κανονιοβολισμοί από όλες τις πλευρές. Προελαύνουμε αργά. Λιγότερο από 20 μίλια απομένουν για να φτάσουμε το Stalingrad. Τη μέρα βλέπουμε τους καπνούς από τις φωτιές και το βράδυ την φωτεινή λάμψη. Λένε ότι η πόλη φλέγεται, με εντολές του Führer, η Luftwaffe μας, την πυρπόλυσε. Αυτό χρειάζονται οι Ρώσοι, για να τους σταματήσει από το να αντιστέκονται...

 

4 Σεπτεμβρίου 1942

Μας στέλουν βόρεια στο μέτωπο προς το Stalingrad. Περπατούσαμε ολη νυχτα και τα χαράματα φτάσαμε στο σταθμό Voroponovo. Βλέπουμε ήδη την πόλη μέσα στους καπνούς. Είναι μια χαρούμενη σκέψη το ότι το τέλος του πολέμου πλησιάζει. Αυτό λένε όλοι. Μακάρι οι μέρες και οι νύχτες να περνούσαν πιο γρήγορα...

 

5 Σεπτεμβρίου 1942

Το σύνταγμα μας πήρε διαταγές να επιτεθεί στο σταθμό Sadovaya—αυτό είναι σχεδόν μέσα στο Stalingrad. Πραγματικά σκέφτονται οι Ρώσοι να αντισταθούν μέσα στην ίδια την πόλη; Δεν ηρεμήσαμε ολο το βραδυ από Ρώσικο πυροβολικό και αεροπλάνα. Πολλοί τραυματίες περνάνε. Ο Θεός να με προστατεύει...

8 Σεπτεμβρίου 1942

Δύο μέρες ασταμάτητης μάχης. Οι Ρώσοι αμύνονται με παρανοϊκό πείσμα. Το σύνταγμα μας έχασε πολλούς άνδρες από τα katyushi που ξερνάνε τρομακτικό πυρ. Στάλθηκα να δουλέψω στο αρχηγείο του τάγματος. Πρέπει να είναι οι προσευχές της μητέρας που με πήραν μακρυά από τα χαρακώματα του λόχου μας...

 

11 Σεπτεμβρίου 1942

Το τάγμα μας μάχεται στα προάστεια του Stalingrad. Βλέπουμε ήδη το Βόλγα. Πυροβολισμοί συνεχώς. Όπου και αν κοιτάξεις φωτιές και φλόγες... Ρώσικα κανόνια και πολυβόλα ρίχνουν μέσα από την φλεγόμενη πόλη. Φανατισμένοι...

13 Σεπτεμβρίου 1942

Άτυχος αριθμός. Το πρωί επιθέσεις από katyushi προκάλεσαν βαριές απώλειες στο λόχο μας, 27 νεκροί και 50 τραυματίες. Οι Ρώσοι μάχονται απελπισμένα σαν άγρια θηρία και οχι απλα δεν παραδίδονται, αλλά έρχονται κοντά και ρίχνουν χειροβομβίδες. Ο υπολοχαγός Kraus σκοτώθηκε χτες, και ο λόχος δεν έχει διοικητή.

 

16 Σεπτεμβρίου 1942

Το τάγμα μας μαζί με άρματα μάχης επιτίθεται στον ανελκυστήρα του σιλό με τα σιτηρά, από όπου βγαίνει καπνός–το σιτάρι καίγεται, φαίνεται πως οι Ρώσοι του έβαλαν φωτιά. Βαρβαρότητα. Το τάγμα δέχεται βαριές απώλειες. Κάθε λόχος πλέον δεν έχει πάνω από 60 άνδρες. Ο ανελκυστήρας δεν είναι κατειλημμένος από ανθρώπους, αλλά από δαίμονες που ούτε φωτιά ούτε σφαίρες μπορούν να καταστρέψουν.

 

18 Σεπτεμβρίου 1942

Η μάχη συνεχίζεται μέσα στον ανελκυστήρα. Οι Ρώσοι μέσα είναι καταδικασμένοι, ο ταγματάρχης λέει "οι κομισσάριοι έχουν διατάξει αυτούς τους άνδρες να πεθάνουν μέσα στον ανελκυστήρα".

Αν όλα τα κτίρια του Stalingrad αμυνθούν με τέτοιο τρόπο, κανείς από τους στρατιώτες μας δε θα γυρίσει στη Γερμανία. Σήμερα έλαβα γράμμα από την Elsa, με περιμένει σπίτι όταν πια θα έχουμε νικήσει.

 

20 Σεπτεμβρίου 1942

Η μάχη για τον ανελκυστήρα συνεχίζεται. Οι Ρώσοι πυροβολούν προς ολες τις πλευρές. Μένουμε στο κελάρι μας, δεν μπορείς να βγεις στο δρομο. Ο επιλοχίας Nuschke σκοτώθηκε σήμερα ενώ έτρεχε να διασχίσει ένα δρόμο. Ο καημένος είχε 3 παιδιά.

 

22 Σεπτεμβρίου 1942

Η αντίσταση στον ανελκυστήρα έσπασε. Οι φαντάροι μας προελαύνουν προς τον Βόλγα...

...οι έμπειροι στρατιώτες μας δεν είχαν ξαναζήσει τόσο επώδυνη μάχη στο παρελθόν.

 

26 Σεπτεμβρίου 1942

Το σύνταγμα μας συμμετέχει συνεχώς σε βίαιη μάχη. Μετά την κατάληψη του ανελκυστήρα οι Ρώσοι συνεχίζουν να αμύνονται το ίδιο πεισματικά. Δεν μπορείς να τους δεις καθόλου, εχουν εγκατασταθεί σε σπίτια και κελάρια και πυροβολούν προς όλες τις πλευρές, συμπεριλαμβανομένων των δικών μας μετ'όπισθεν—βάρβαροι, χρησιμοποιούν εγκληματικές μεθόδους συμμοριών.

Στα τετράγωνα που είχαμε καταλάβει πριν 2 μέρες, Ρώσοι στρατιώτες εμφανίζονται από εδώ και εκεί και η μάχη ξαναπαίρνει νέα ένταση. Οι φαντάροι μας δεν σκοτώνονται μόνο στη γραμμή του πυρός αλλά και στα μετ'όπισθεν, σε κτίρια που έχουμε ήδη καταλάβει.

 

Οι Ρώσοι έχουν σταματήσει εντελώς να παραδίδονται. Αν παίρνουμε κάποιους αιχμαλώτους είναι γιατί είναι απελπιστικά τραυματισμένοι και δεν μπορούν να κινηθούν. Το Stalingrad είναι κόλαση. Όσοι απλά τραυματίζονται είναι τυχεροί, σίγουρα θα ειναι σπίτι για να γιορτάσουν την νίκη με τις οικογένειες τους...

 

28 Σεπτεμβρίου 1942

Το σύνταγμα μας, και όλη η μεραρχία γιορτάζει για τη νίκη σήμερα. Μαζί με τα πληρώματα των αρμάτων μάχης μας πήραμε το νότιο κομμάτι της πόλης και φτάσαμε στο Βόλγα. Πληρώσαμε ακριβά τη νίκη μας. Μέσα σε 3 βδομάδες μάχης πήραμε 5.5 τετραγωνικά μίλια. Ο διοικητής μας συνεχάρει για τη νίκη μας...

 

3 Οκτωβρίου 1942

Αφού περπατήσαμε μέσα στη νύχτα, εγκατασταθήκαμε σε μία θαμνώδη χαράδρα. Προφανώς θα επιτεθούμε στα εργοστάσια, των οποίων τις καμινάδες βλέπουμε καθαρά. Πίσω τους είναι ο Βολγας. Μπήκαμε σε νέα περιοχή. Ήταν νύχτα αλλά είδαμε πολλούς σταυρούς με κράνη μας κρεμασμένα. Χάσαμε στα αλήθεια τόσους πολλούς άνδρες; Κατάρα στο Stalingrad!

 

4 Οκτωβριου 1942

Το σύνταγμα μας επιτίθεται στον οικισμό Barrikady. Πολλοί Ρώσοι πολυβολητές εμφανίζονται. Από που τους φέρνουν;

 

5 Οκτωβρίου 1942

Το τάγμα μας επιτέθηκε 4 φορές και κάθε φορά αποκρούστηκε. Οι Ρώσοι ελεύθεροι σκοπευτές χτυπούν οποιονδήποτε εμφανίζεται απρόσεχτα πίσω από κάποιο κάλυμα.

 

10 Οκτωβριου 1942

Οι Ρώσοι είναι τόσο κοντά μας που τα αεροπλάνα μας δεν μπορούν να τους βομβαρδίσουν. Ετοιμαζόμαστε για την καθοριστική επίθεση. Ο Führer διέταξε όλο το Stalingrad να παρθεί το ταχύτερο δυνατό.

 

14 Οκτωβρίου 1942

Είναι φανταστικά, από το πρωί τα αεροπλάνα και το πυροβολικό μας σφυροκοπούν Ρώσικες θέσεις για ώρες χωρίς τέλος, όλα όσα βλέπουμε εξαϋλώνονται από προσώπου γης...

 

22 Οκτωβριου 1942

Το σύνταγμα μας απέτυχε να μπει στο εργοστάσιο. Έχουμε χάσει τόσους άνδρες, κάθε φορά που κινείσαι πρέπει να πηδάς πάνω από πτώματα. Τη μέρα αναπνέεις μετά βίας, δεν υπάρχει ουτε που ούτε ποιος να μετακινήσει τα πτώματα, οπότε απλά μένουν και σαπίζουν. Ποιος θα το σκεφτόταν πριν 3 μήνες ότι αντί για τη χαρά της νίκης θα υπομέναμε τέτοια θυσία και βασανιστήριο, για τα οποία δεν βλέπουμε καν κάποιο τέλος να φτάνει;...

Οι φαντάροι αποκαλούν το Stalingrad τον ομαδικό τάφο της Wehrmacht. Απομένουν λίγοι άνδρες σε κάθε λόχο πια. Μας έχουν πει ότι σύντομα θα αποσυρθούμε για να επανδρωθούμε ξανά.

 

27 Οκτωβρίου 1942

Οι στρατιώτες μας κατέλαβαν όλο το εργοστάσιο Barrikady, αλλά δεν μπορούν να προχωρήσουν προς το Βόλγα. Οι Ρώσοι δεν είναι άνθρωποι, αλλά κάποιο είδος σιδερένιων πλασμάτων, δεν κουράζονται ποτέ και δεν φοβούνται τις σφαίρες. Είμαστε παντελώς εξαντλημένοι, όλο το σύνταγμα έχει με το ζόρι των αριθμό ανδρών ενός λόχου. Το Ρώσικο πυροβολικό στην απέναντι πλευρά του Βόλγα δεν σε αφήνει ούτε να σηκώσεις το κεφάλι σου.

 

28 Οκτωβρίου 1942

Κάθε στρατιώτης βλέπει τον εαυτό του σαν μελλοθάνατο. Η μόνη ελπίδα είναι ένας τραυματισμός για να σε τραβήξουν στα μετ'όπισθεν.

 

3 Νοέμβριου

Τις τελευταίες μέρες το σύνταγμα μας προσπάθησε αρκετές φορές να επιτεθεί στις Ρωσικές θέσεις...χωρίς αποτέλεσμα. Ούτε σε αυτόν τον τομέα σε αφήνουν οι Ρώσοι να σηκώσεις κεφάλι. Υπήρξαν αρκετες περιπτώσεις αυτοτραυματισμών και αυτοκακοποίησης μεταξύ των ανδρών. Κάθε μέρα γράφω 2-3 αναφορές για τετοια περιστατικά.

 

10 Νοεμβρίου 1942

Έλαβα γράμμα από την Elsa σήμερα. Όλοι μας περιμένουν σπίτι για τα χριστούγεννα. Στη Γερμανία ολοι πιστεύουν ότι κρατάμε το Stalingrad. Πόσο λάθος κανουν. Μακάρι να μπορούσαν να δουν τι έκανε το Stalingrad στο στρατό μας.

 

18 Νοεμβριου 1942

Η χθεσινή επίθεση με άρματα μάχης δεν είχε επιτυχία. Μετά την επίθεση το πεδίο της μάχης ήταν γεμάτο νεκρούς.

 

21 Νοεμβρίου 1942

Οι Ρώσοι πέρασαν στην επίθεση σε όλο το μέτωπο. Σκληρές μάχες εξελίσσονται. Ορίστε λοιπόν—ο Βόλγας, νίκη και σύντομα με τις οικογένειες μας. Προφανώς θα τους δούμε στον άλλο κόσμο.

 

29 Νοεμβρίου 1942

Μας έχουν περικυκλώσει. Ανακοινώθηκε το πρωί πως ο Führer είπε "Ο στρατός μπορεί να με εμπιστεύεται ότι θα κάνω όλα τα αναγκαία ώστε να διασφαλισθούν προμήθειες και να σπάσει ο κλοιός σύντομα."

 

3 Δεκεμβρίου 1942

Τρεφόμαστε με μερίδες πείνας και περιμένουμε την διάσωση που υποσχέθηκε ο Führer.

Στέλνω γράμματα σπίτι, αλλά χωρίς απάντηση.

 

7 Δεκεμβρίου 1942

Οι μερίδες έχουν περικοπεί σε τετοιο βαθμό που οι στρατιώτες υποφέρουν από την πείνα. Διανέμουν 1 φρατζόλα ξερό ψωμί ανά 5 άνδρες.

 

11 Δεκεμβρίου 1942

Τρια ερωτήματα μονοπωλούν στο μυαλό κάθε στρατιώτη και αξιωματικού. Πότε θα σταματήσουν να πυροβολάνε οι Ρώσοι για να κοιμηθούμε ήρεμα, έστω για ένα βραδυ;

Πως και με τι θα γεμίσουμε τα άδεια στομάχια μας, που πέρα απο 100-200 γραμμάρια ψωμί ανά μέρα ουσιαστικά δεν δέχονται κάτι άλλο;

Πότε θα κάνει κάποια αποφασιστική κίνηση ο Hitler για να απελευθερώσει την στρατιά μας από τον κλοιό;

 

14 Δεκεμβρίου 1942

Όλοι είναι ρημαγμένοι από την πείνα. Παγωμένες πατάτες είναι το καλύτερο γεύμα, αλλά το να τις βγάλεις από το καλυμένο με πάγο έδαφος ενώ δέχεσαι πυρά Ρώσων δεν είναι εύκολο πράμα.

 

18 Δεκεμβρίου 1942

Οι αξιωματικοί μας είπαν να είμαστε σε ετοιμότητα για δράση. Ο στρατηγός Manstein πλησιάζει το Stalingrad από τον νότο με ισχυρές δυνάμεις. Αυτά τα νέα γέμισαν με ελπίδα τις καρδιές των στρατιωτών. Θεέ μου, κάνε να γίνει!

 

21 Δεκεμβρίου 1942

Περιμένουμε τη διαταγή, αλλά για κάποιο λόγο δεν λεει να φτάσει. Μπορεί άραγε να είναι μην αληθεύουν τα περί Manstein; Αυτό είναι χειρότερο από κάθε βασανιστήριο.

25 Δεκεμβρίου 1942

Το Ρώσικο ραδιόφωνο ανακοίνωσε την ήττα του Manstein. Μπροστά μας μόνο θάνατος ή αιχμαλωσία.

 

26 Δεκεμβριου 1942

Τα άλογα έχουν ήδη φαγωθεί. Θα έτρωγα καμιά γάτα, λένε ότι το κρέας τους είναι επίσης νόστιμο. Οι στρατιώτες μοιάζουν με πτώματα ή τρελούς, που ψάχνουν κάτι να βάλουν στο στόμα τους. Δεν προσπαθούν πια να καλυφθούν από τα βλήματα των Ρώσων, δεν έχουν την δύναμη να περπατήσουν, να διαφύγουν ή να κρυφτούν. Κατάρα σε αυτόν τον πόλεμο!...

Dimitris Karonis Σταλινικοί Φιλελεύθεροι