«Λάδι στη φωτιά» με απροκάλυπτες απειλές σε Κίνα και Ρωσία

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΥΠΕΞ ΤΟΥ ΝΑΤΟ

Οι άξονες της ευρωατλαντικής πολιτικής και η εμπλοκή της χώρας μας στα επικίνδυνα σχέδια πρέπει να σημάνουν συναγερμό στο λαό

«Πρέπει και θα κάνουμε περισσότερα». Αυτό ήταν το κεντρικό μήνυμα της Συνόδου των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ μεσοβδόμαδα στις Βρυξέλλες, δίνοντας το στίγμα κλιμάκωσης των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών του ευρωατλαντικού άξονα, όσο οξύνεται η κόντρα του με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, πρώτα και κύρια με Κίνα και Ρωσία, από τον Ατλαντικό και τη Μεσόγειο μέχρι τον Ινδικό και τον Ειρηνικό.

Χαρακτηριστικά, η Σύνοδος - με τη σύμφωνη γνώμη και της ελληνικής κυβέρνησης - υιοθέτησε Διακήρυξη στην οποία οι ΥΠΕΞ ξεκαθαρίζουν ότι «ανταποκρινόμενοι σε ένα πιο επικίνδυνο και απρόβλεπτο περιβάλλον ασφαλείας, ενισχύουμε σημαντικά τις δυνατότητες αποτροπής και άμυνας του ΝΑΤΟ, τη στάση και την ανθεκτικότητά μας, υποστηριζόμενοι από 7 συνεχόμενα χρόνια αυξανόμενων αμυντικών δαπανών, πιο ικανές και έτοιμες δυνάμεις, σημαντικές αναπτύξεις σε αποστολές και επιχειρήσεις και βαθύτερη τη δέσμευσή μας με εταίρους».

Χαιρετίζοντας δε την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών ειδικά στα κράτη - μέλη της Ευρώπης, στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα με τη Διακήρυξη ότι «πρέπει και θα κάνουμε περισσότερα». «Αντιμετωπίζουμε αυξανόμενες απειλές και συστημικό ανταγωνισμό», σημειώνουν και παραπέμπουν στις «επιθετικές ενέργειες της Ρωσίας», που «αποτελούν απειλή για την ευρωατλαντική ασφάλεια», γενικότερα στις «διεκδικητικές και αυταρχικές δυνάμεις» οι οποίες «αμφισβητούν τη διεθνή τάξη που βασίζεται στους κανόνες», με σαφή αιχμή για την Κίνα.

Με νύχια και με δόντια ενάντια στη Ρωσία

Διευκρινίζοντας ακόμα περισσότερο τους άξονες δράσης του ΝΑΤΟ, που παραπέμπουν σε πολεμικές προετοιμασίες, ο γγ της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας Γενς Στόλτενμπεργκ μίλησε για «ένα ταχέως εξελισσόμενο περιβάλλον ασφαλείας, με μεγάλες αλλαγές στον συσχετισμό δυνάμεων και μεγάλες προκλήσεις (...) σε έναν πιο ανταγωνιστικό κόσμο, όπου πρέπει να αντιμετωπίσουμε πολλά διαφορετικά ζητήματα ταυτόχρονα».

Ειδικά τη Ρωσία, η οποία συζητήθηκε σε ξεχωριστή ενότητα, παρουσία και των υπουργών Εξωτερικών Φινλανδίας και Σουηδίας και του ύπατου εκπροσώπου της ΕΕ Ζ. Μπορέλ, ο Στόλτενμπεργκ την κατηγόρησε ότι «υπονομεύει και αποσταθεροποιεί τους γείτονές της, συμπεριλαμβανομένων της Ουκρανίας, της Γεωργίας και της Μολδαβίας. Υποστηρίζει την καταστολή στη Λευκορωσία και προσπαθεί να παρέμβει στην περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων». Επίσης ότι «συνεχίζει την ευρεία στρατιωτική της ανάπτυξη, από τη Βαλτική στη Μαύρη Θάλασσα, στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, και από τη Μεσόγειο μέχρι την Αρκτική».

Στην πραγματικότητα, περιέγραψε όλα τα μέτωπα όπου τα αμερικανοΝΑΤΟικά συμφέροντα δέχονται αυξανόμενη πίεση από την άνοδο της ρωσικής παρέμβασης και παρουσίας, αλλά και από την αντίδραση της Ρωσίας - και με στρατιωτικά μέσα - στο σχέδιο περικύκλωσής της από ΝΑΤΟικά στρατεύματα, όπως είναι το επίσημο στρατιωτικό δόγμα της ευρωατλαντικής συμμαχίας στην περιοχή.

Υπογράμμισε ότι σε αυτό το πλαίσιο η απάντηση του ΝΑΤΟ είναι «η μεγαλύτερη ενίσχυση της συλλογικής μας άμυνας σε μια γενιά», με παράθεση πρόσθετων χιλιάδων στρατιωτικού προσωπικού στη συνοριογραμμή, που ρίχνει λάδι στη φωτιά των ανταγωνισμών.

Διαμορφώνονται παράλληλα προϋποθέσεις για γενίκευση της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης, όπου η χώρα μας, με ευθύνη της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, αναλαμβάνει αναβαθμισμένους ρόλους (βλέπε Αλεξανδρούπολη, Σούδα κ.λπ.), εκθέτοντας το λαό στον κίνδυνο να γίνει στόχος σε μια ενδεχόμενη στρατιωτική κλιμάκωση των ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή.

Σταθερά στο κάδρο η Κίνα

Στο κάδρο βρίσκεται βέβαια σταθερά και η Κίνα. Οπως είπε ο Στόλτενμπεργκ, στην «προσπάθεια για περαιτέρω ενίσχυση του διεθνούς ελέγχου των πυρηνικών όπλων» - πέρα από τους ελέγχους που επιδιώκεται να επιβληθούν στη Ρωσία - «χρειαζόμαστε συμφωνίες που να καλύπτουν περισσότερα όπλα και περισσότερα έθνη, όπως η Κίνα», αφού «το καθεστώς ελέγχου των όπλων πρέπει να λάβει υπόψη τις νέες πραγματικότητες».

Ως νέα πραγματικότητα, άλλωστε, παρουσίασε ακριβώς την «άνοδο της Κίνας», που «αμφισβητεί την ασφάλειά μας», καθώς «σύντομα θα είναι η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, ενώ επενδύει συνεχώς σε εξοπλισμούς, όντας ήδη η δεύτερη χώρα σε δαπάνες τέτοιων ποσών παγκοσμίως».

Κι όλα αυτά ενώ, όπως κατηγόρησε τους Κινέζους, «δεν μοιράζονται τις αξίες μας, παρουσιάζουν έντονη δραστηριότητα στη Νότια Κινεζική Θάλασσα», όπου ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αυστραλία και Ινδία έχουν στήσει το λεγόμενο «μικρό ΝΑΤΟ» του Ινδο-Ειρηνικού. «Υπονομεύουν την Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων, τη βασισμένη σε κανόνες δικαίου», εξ ου και κάλεσε «σε πιο ενεργό συνεργασία για να αντιμετωπίσουμε την άνοδό της».

Στη Σύνοδο Κορυφής ο επόμενος γύρος

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, από τη Σύνοδο των ΥΠΕΞ προαναγγέλθηκε ότι η επικείμενη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ «θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις διατλαντικές σχέσεις», με ορίζοντα πέρα από το 2030, και ότι «θα ενισχύσουμε περαιτέρω την πολιτική διάσταση του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της διαβούλευσης», με στόχο να κλείσουν «ρωγμές» στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας και να γεφυρώνονται τα αποκλίνοντα συμφέροντα σε σειρά θεμάτων (π.χ. η αμερικανική αντίδραση στον «Nord Stream 2», που προωθεί η γερμανική κυβέρνηση με τη Ρωσία).

Παράλληλα, συνεχίζουν τη λεγόμενη «διαδικασία προβληματισμού», προκειμένου στη Σύνοδο Κορυφής να καταλήξουν στη «νέα Στρατηγική Αντίληψη του ΝΑΤΟ» (Strategic Concept), το δόγμα βάσει του οποίου θα επιχειρούν τα επόμενα χρόνια.

«Θα ενισχύσουμε περαιτέρω την ανθεκτικότητα του ΝΑΤΟ (σ.σ. κόντρα στον έλεγχο κρίσιμων πολιτικών υποδομών από αντίπαλα κέντρα), τη στρατιωτική δύναμη και την παγκόσμια θεώρηση», παρουσιάζοντας ως τέτοια τη «στενότερη σύνδεση με άλλα έθνη και διεθνείς οργανισμούς που μοιράζονται τους στόχους μας», όπως γίνεται και με τη συμμετοχή της χώρας σε διάφορα τριμερή και πολυμερή σχήματα με μη μέλη του ΝΑΤΟ, από τα Βαλκάνια μέχρι τον Περσικό Κόλπο.

Θυμίζουμε τέλος ότι η Σύνοδος Κορυφής αναμένεται να υιοθετήσει την ατζέντα «ΝΑΤΟ 2030», που αποτελεί «πυξίδα» για τη λυκοσυμμαχία την τρέχουσα δεκαετία, με αύξηση κονδυλίων για στρατιωτικές δαπάνες, επιχειρήσεις και αποστολές, διευκολύνοντας έτσι και τη συμμετοχή κρατών - μελών που σε αυτήν τη φάση δεν διαθέτουν τους ανάλογους πόρους για να μετέχουν σε τέτοιες μακρόχρονες και δαπανηρές αναπτύξεις.