Πολιτική Προστασία για ποιον;

 

Μαζί με την άνοιξη, πάντα έρχονται ο ενθουσιασμός και η ευφορία, η αναγέννηση της φύσης. Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, έπειτα από κάθε Πρωτομαγιά, τα διαδέχεται η αγωνία για την έλευση της νέας αντιπυρικής περιόδου με τις μαύρες αποχρώσεις που αφήνουν σε δάση, περιουσίες και ψυχές οι καταστροφικές πυρκαγιές.

Το αστικό κράτος όλα αυτά τα χρόνια φέρει ακέραιη την ευθύνη για τον αφανισμό 7.170.444 στρεμμάτων δασικής γης, την απώλεια 248 συνανθρώπων μας και χιλιάδων λαϊκών περιουσιών.

Βέβαια πάντα μετά τις πυρκαγιές ακολουθεί ο νέος κύκλος καταστροφών και θυμάτων από τις φονικές πλημμύρες, εξαιτίας της παντελούς έλλειψης προληπτικών και αντιπλημμυρικών έργων σε δασικά οικοσυστήματα, χείμαρρους, ποτάμια κ.λπ. Σε 131 ανέρχονται τα θύματα από τις πλημμύρες τα τελευταία 20 χρόνια.

Οι εκάστοτε πολιτικοί διαχειριστές αυτού του κράτους, πατώντας πάνω στις τραγικές συνέπειες των πολιτικών που οι ίδιοι έχουν εφαρμόσει, αφού πρώτα δώσουν τα ρέστα τους στην υποκρισία για τις καταστροφές, αμέσως μετά στρώνουν τα σχέδια της επόμενης μέρας, παρουσιάζοντας στοιχεία και συμπεράσματα από τις «επιτυχίες» τους με τον τρόπο που έχουν σχολιαστεί και αποκαλυφθεί από τούτη εδώ τη στήλη αρκετές φορές.

Είναι γεγονός ότι ο σχεδιασμός τους στο ζήτημα της πυροπροστασίας και της πολιτικής προστασίας γενικότερα, βασιζόταν πάντα σε μεταβλητές και κατά περίπτωση τακτικές και πολιτικούς ελιγμούς, για να μην αποκαλυφθεί στο λαό ο στρατηγικός τους σχεδιασμός. Ποιος ήταν αυτός;

Τα πάντα καθορίζονται από την ανάγκη για αύξηση των κερδών των καπιταλιστών, που αντιμετωπίζουν τα δάση ως πόρο που μπορεί να τα αυξήσει, οδηγώντας στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος, στην αποψίλωση δασών. Ταυτόχρονα, το αναγκαίο κόστος για την προστασία τους δεν αποφέρει τα αναμενόμενα κέρδη και γι' αυτό πετσοκόβεται.

Αυτό απέδειξε το ΚΚΕ με τις ξεκάθαρες θέσεις που εξέφρασε, μόνο αυτό, μέσα στο Κοινοβούλιο το Φλεβάρη του 2020. Οταν μετά από μία πολυετή επίμονη, συλλογική προσπάθεια το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης της χώρας κατάφερε, στην παρούσα φάση με κυβέρνηση τη ΝΔ, να φέρει το κατάλληλο νομοθετικό εργαλείο που εξυπηρετεί επαρκώς τις επιδιώξεις της. Ο λόγος για τον Ν.4662/2020, που προέβλεπε τη δημιουργία του Εθνικού Μηχανισμού Διαχείρισης Κρίσεων, την αναδιοργάνωση της ΓΓ Πολιτικής Προστασίας και του Πυροσβεστικού Σώματος και την οργάνωση του εθελοντισμού, «κλέβοντας» στο παρά πέντε τη δόξα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που είχε στα συρτάρια της κάτι αντίστοιχο αλλά δεν πρόκαμε!

Με λίγα λόγια, αυτό που προκύπτει ως αποτέλεσμα μέσα από τις διατάξεις του νέου νόμου, συνδυαστικά και με μια σειρά από άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες πρόσφατων και παρελθόντων ετών σχετικές με το περιβάλλον και τη διαχείρισή του, με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους φορείς της Τοπικής Διοίκησης και τους ιδιώτες και την ανάπτυξη του εθελοντισμού και των ΜΚΟ, ήταν ότι άνοιξε ο δρόμος για:

• Την ακόμη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της πυρασφάλειας και της διαχείρισης των δασικών οικοσυστημάτων.

Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί, όπως αποτυπώνεται στις πιστώσεις του προϋπολογισμού του 2021 για το Πυροσβεστικό Σώμα, η κατά 58% αύξηση των δαπανών για τη μίσθωση εναέριων μέσων τα τρία τελευταία χρόνια!

Από τα 17.000.000 ευρώ για το 2019, εκτοξεύτηκαν οι πιστώσεις κλιμακωτά στα 40.800.000 ευρώ για το 2021. Μία αύξηση δηλαδή κατά 23.800.000 ευρώ, την ίδια στιγμή που για τη συντήρηση του συνόλου του μηχανολογικού εξοπλισμού των 3.250 περίπου οχημάτων του Πυροσβεστικού Σώματος, δηλαδή του κύριου κατασβεστικού μέσου για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, η αύξηση των πιστώσεων για το 2021 είναι μόνο 800.000 ευρώ, όταν η παλαιότητα του στόλου των οχημάτων πέραν της 10ετίας πλησιάζει το 80%, με ό,τι αυτό συνεπάγεται από πλευράς βλαβών κ.λπ.

• Τη μεταφορά αρμοδιοτήτων πρόληψης και πυροπροστασίας σε δήμους και Περιφέρειες και την άμεση εμπλοκή και ανάληψη ευθύνης υπηρεσιών πυρασφάλειας από εθελοντές και ΜΚΟ, με σταδιακή αντικατάσταση επιχειρησιακών δομών του κεντρικού κράτους, δηλαδή του Πυροσβεστικού Σώματος.

Υπάρχει πλέον σε εξέλιξη από πρόθυμους φορείς της Τοπικής Διοίκησης Α΄ και Β΄ βαθμού ένας οργασμός δράσεων με: Ιδρυση εθελοντικών πυροσβεστικών σταθμών - αξιοποίηση προγραμμάτων ΕΣΠΑ για προγράμματα πυροσβεστικού μηχανολογικού εξοπλισμού και την οργάνωση εθελοντικών ομάδων πολιτικής προστασίας κ.λπ. Στόχος η μείωση των δαπανών από τον κρατικό προϋπολογισμό και η μελλοντική μεταφορά του κόστους μέσω της ανταποδοτικότητας στους πολίτες.

• Τη συγκαλυμμένη και χρηματοδοτούμενη από μυστικά κονδύλια εμπλοκή των φορέων που εμπλέκονται στην πολιτική προστασία, στους κατασταλτικούς μηχανισμούς και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ για την περιοχή μας.

Ηδη σε αυτήν την κατεύθυνση αξιοποιήθηκαν δυνάμεις και μέσα του Πυροσβεστικού Σώματος στην προσφυγική κρίση στον Εβρο και το Βόρειο Αιγαίο και σε μέτρα ελέγχου για την πανδημία.

Η κυβέρνηση μέσα από τα ίδια τα επιχειρήματά της στην αποκαλούμενη «Λευκή Βίβλο» για την προστασία του πολίτη που έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα, στην προσπάθειά της να υπερασπιστεί τη διαλειτουργικότητα δείχνει τον προσανατολισμό της για την αντιμετώπιση του «εχθρού - λαού» που αγωνίζεται. Στην ουσία αυτός είναι ο βασικός στόχος του μαύρου και όχι λευκού πονήματός της. Με όσα λοιπόν διατείνεται εκτός των άλλων στη σελίδα 10, «...Σε αυτή την κατεύθυνση, το 2020 ξεκίνησε η μεταρρύθμιση του μηχανισμού και η ενίσχυση των δομών διαχείρισης κρίσεων. Με το ν. 4662/2020 δημιουργήθηκε ο Εθνικός Μηχανισμός Διαχείρισης Κρίσεων», επιβεβαιώνει το ΚΚΕ για τη θέση που είχε εκφράσει καταψηφίζοντας τον Ν. 4662/2002.

Αυτοαποκαλύπτεται λοιπόν ότι αυτές είναι οι πραγματικές της επιδιώξεις και όχι η ουσιαστική θωράκιση και προστασία του λαού και του περιβάλλοντος από τις συνέπειες των πυρκαγιών, των πλημμυρών, των φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών.

Αλλωστε, αυτό το ένιωσαν για ακόμη μία φορά στο πετσί τους χιλιάδες λαϊκές οικογένειες με τις περσινές καταστροφικές πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, τις φονικές πλημμύρες στην Εύβοια και τις πρόσφατες καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία και τη Θράκη. Η πλήρης αποκάλυψη όμως ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός φάνηκε από το πολυήμερο δράμα που έζησαν χιλιάδες οικογένειες, συνέπεια των πρόσφατων χιονοπτώσεων, και τον τρόπο διαχείρισης των συνεπειών της πανδημίας.

Η λύση βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ για την κατάργηση όλου του νομικού πλαισίου για τα δάση και τη χρήση γης γενικότερα, που εξυπηρετεί το κεφάλαιο και τις κερδοφόρες επιδιώξεις του. Βάζει στο στόχαστρο την αιτία που οξύνει τα προβλήματα των δασικών οικοσυστημάτων, της δασικής γης, όλων των φυσικών πόρων, που δεν είναι άλλη από τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Η ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των δασών είναι δυνατή στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας, που με την κοινωνική ιδιοκτησία των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, της βιομηχανίας, του Τουρισμού, των δασών, γενικότερα της γης και των φυσικών πόρων, αλλά και με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, μπορεί να διασφαλίσει την ισόρροπη επίδραση του ανθρώπου στη φύση και την ανάπτυξη της παραγωγής με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία.

Μιχάλης Μιχαήλ Ανθυποπυραγός ε.α.