«Σημείο καμπής»...

Πολλές και διάφορες φιοριτούρες γράφτηκαν και γράφονται ξανά, με αφορμή την ομιλία Μπάιντεν στο Κογκρέσο για τις πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησής του: Για τις «τολμηρές πολιτικές», την «επιστροφή της Αμερικής στη διεθνή σκηνή», τα «γενναία πακέτα στήριξης για την επανεκκίνηση της οικονομίας». Σ' αυτήν την «ευφορία» των 100 πρώτων ημερών συμμετέχει σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα και στην Ελλάδα.

Το πραγματικό περιεχόμενο βέβαια αυτής της «τόλμης», από την οποία δεν έχουν τίποτα θετικό να περιμένουν οι λαοί, δόθηκε συμπυκνωμένα και επανειλημμένα από τον ίδιο τον Αμερικανό Πρόεδρο στην ομιλία του: «Οι ΗΠΑ βρισκόμαστε σε σημείο καμπής (...) στον ανταγωνισμό μας με την Κίνα και τον υπόλοιπο κόσμο για να κερδίσουμε τον 21ο αιώνα»...

Η έμφαση και η επανάληψη δεν είναι τυχαία: Η διαπάλη ΗΠΑ - Κίνας, σε συνθήκες που η δεύτερη απειλεί την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία των Αμερικανών, είναι το στοιχείο που διαπερνά το σύνολο της «τολμηρής» πολιτικής της νέας αμερικανικής κυβέρνησης, όπως συνέβαινε άλλωστε και επί Τραμπ.

Υπάρχει όμως συσσωρευμένη πείρα για το τι φέρνουν στους λαούς αυτά τα «σημεία καμπής» του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού: Γνωρίζουμε καλά από την Ιστορία πού οδήγησε η διαπάλη των ιμπεριαλιστών για να «κερδίσουν τον 20ό αιώνα», βλέπουμε και σήμερα τι σημαίνει η όξυνση του ανταγωνισμού τους «για να κερδίσουν τον 21ο».

Η «επιστροφή της Αμερικής» στις 100 πρώτες μέρες της κυβέρνησης Μπάιντεν σηματοδοτεί στην πραγματικότητα την ένταση της επιθετικότητας των ΗΠΑ σε όλα τα μέτωπα των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων: «Διαμήνυσα στον Πρόεδρο της Κίνας ότι θα διατηρήσουμε ισχυρή στρατιωτική παρουσία στον Ινδο-Ειρηνικό, ακριβώς όπως κάνουμε με το ΝΑΤΟ στην Ευρώπη», τόνισε χαρακτηριστικά στην επίμαχη ομιλία του ο Μπάιντεν.

Ταυτόχρονα, κλιμακώνεται η αντιπαράθεση των ΗΠΑ με τη Ρωσία, συγκεντρώνονται μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις στην Ανατολική Ευρώπη, αναζωπυρώνεται η σύγκρουση στην Ουκρανία, για να αναφέρουμε μόνο τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Στην ίδια ζυγαριά, μαζί με όλα τα μέτωπα και τις «εκκρεμότητες», μπαίνουν και οι σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας.

Τις ίδιες ακριβώς προτεραιότητες, το προβάδισμα των ΗΠΑ στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και όχι τις λαϊκές ανάγκες, υπηρετούν και τα μεγάλα κρατικά πακέτα στήριξης της καπιταλιστικής οικονομίας που προωθεί η κυβέρνηση Μπάιντεν στο εσωτερικό, μεταξύ άλλων με σχέδια για μεγάλες επενδύσεις στις υποδομές, στις μεταφορές, στην «πράσινη ανάπτυξη» κ.α.

Στόχος είναι η θωράκιση της «ανταγωνιστικότητας» των αμερικανικών μονοπωλίων και η εξασφάλιση νέων πεδίων για κερδοφόρες επενδύσεις, σε μια περίοδο μάλιστα που ο βασικός ανταγωνιστής, η Κίνα, επενδύει τεράστια κεφάλαια στους αντίστοιχους τομείς.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το πολυδιαφημισμένο παζάρι για μια κάποια φορολογική «συμβολή» του «πλουσιότερου 1% των Αμερικανών» στις κρατικές δαπάνες, που αποσκοπεί ταυτόχρονα στην ενσωμάτωση των λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου το κεφάλαιο να δώσει με καλύτερους όρους τον δικό του «πόλεμο» απέναντι στα ανταγωνιστικά συμφέροντα.

Αναδεικνύοντας τη συνέχεια σε αυτούς τους αντιλαϊκούς στόχους, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι ψηφίζουν σχεδόν ομόφωνα νομοσχέδια για τον «Στρατηγικό Ανταγωνισμό» με την Κίνα, ενώ μετά το «Make America Great Again» («Κάνουμε την Αμερική ξανά μεγάλη») του Τραμπ, ο Μπάιντεν - διατηρώντας όλους τους εμπορικούς δασμούς του προκατόχου του - ανέφερε χαρακτηριστικά: «Αμερικανικά δολάρια από φόρους θα χρησιμοποιηθούν για να αγοράζονται αμερικανικά προϊόντα, που θα φτιάχνονται στην Αμερική»...

Την ίδια ώρα, και ενώ «χορεύουν» πακέτα τρισ. γύρω από τα μονοπώλια, προβάλλονται ως ...πειστήρια «φιλολαϊκότητας» μέτρα που προωθούνται με κριτήριο τις ανάγκες του κεφαλαίου, είτε ορισμένα επιδόματα με ημερομηνία λήξης για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας.

Στις δε «πολλές και καλές δουλειές που θα δημιουργηθούν» σε συνθήκες «εντυπωσιακής ανάκαμψης της οικονομίας», δεν έχει χωρέσει μέχρι τώρα ούτε καν η προεκλογική εξαγγελία Μπάιντεν για καθολικό κατώτατο ωρομίσθιο 15 δολάρια, που έτσι κι αλλιώς δεν φτάνει ούτε για τα στοιχειώδη!

Με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 πρώτων ημερών, την πολιτική Μπάιντεν εκθειάζουν στελέχη της κυβέρνησης της ΝΔ, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ υπερθεματίζει, μιλώντας για «ευχάριστη έκπληξη» και καλώντας την ΕΕ να παραδειγματιστεί από τα γενναία κρατικά πακέτα στήριξης των αμερικανικών μονοπωλίων.

Ολοι μαζί παρουσιάζουν τις «προσαρμογές» στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις ως στήριξη τάχα στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, την ώρα που αυτά εκτίθενται σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο, εξαιτίας της βαθύτερης εμπλοκής της χώρας στους επικίνδυνους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.

Απέναντι λοιπόν σε όσους παρουσιάζουν ως «αποκούμπι» για το λαό τη βαθύτερη πρόσδεση στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, απέναντι στις δυνάμεις που παρουσιάζουν ως «λύση» τη μία ή την άλλη παραλλαγή στην αντιλαϊκή πολιτική στήριξης των μονοπωλίων, δρόμο στην ελπίδα ανοίγει μόνο η λαϊκή πάλη απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου, η πάλη για την κατάργηση της εκμετάλλευσης, για να είναι οι λαοί αυτοί που θα κερδίσουν τον 21ο αιώνα!