Ευκαιρίες

Με «παχιά λόγια» περί «εκτίναξης του ελατηρίου» και «ευκαιρίας μιας γενιάς», η κυβέρνηση της ΝΔ, με «τέλειους παρτενέρ» τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και τις άλλες αστικές δυνάμεις, καλλιεργούν προσδοκίες στον λαό ότι ο «μνημονιακός κύκλος κλείνει», ότι τα δύσκολα πέρασαν και πως τώρα, αυτό που προέχει είναι να μη χαθεί η ευκαιρία του Ταμείου Ανάκαμψης, που θα αναμορφώσει την οικονομία, θα μεγαλώσει την πίτα, κι από αυτό να ωφεληθούν εξίσου το κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.

Τα πράγματα, βέβαια, μόνο έτσι δεν είναι για τον λαό... Και για να το διαπιστώσει κανείς, δεν έχει παρά να αναζητήσει απαντήσεις σε ερωτήματα που προκύπτουν από τις ίδιες τις εξελίξεις:

Αφού, όπως λένε, τα «μεγάλα επενδυτικά πρότζεκτ» που βρίσκονται προ των πυλών, θα δημιουργήσουν «πολλές και καλές θέσεις δουλειάς», γιατί φέρνουν για ψήφιση το αντεργατικό τερατούργημα που βάζει ταφόπλακα στο 8ωρο; Τι σόι «ευκαιρίες» δημιουργούνται για τους εργαζόμενους με τα 10ωρα, τις αμέτρητες ώρες επιπλέον δουλειάς χωρίς πληρωμή, την καθήλωση των μισθών, όπως γίνεται με την εφαρμογή του νόμου Βρούτση - Αχτσιόγλου και όλου του αντεργατικού πλαισίου, που διαμόρφωσαν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις;

Αφού η «εκτίναξη» της καπιταλιστικής οικονομίας είναι θέμα χρόνου και οι «μικρομεσαίοι» βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος κυβέρνησης και αστικών κομμάτων, τότε πώς γίνεται τα δικά τους στοιχεία (βλέπε εκθέσεις ΕΚΤ) να προβλέπουν αύξηση των πτωχεύσεων επαγγελματιών κατά 20% τους επόμενους μήνες; Κι από πού, αλήθεια, θα βρεθούν αυτά τα 100.000 σπίτια, τα οποία λένε ότι θα «πέσουν» στην αγορά από funds το επόμενο διάστημα, αν όχι από το «ξεπάγωμα» των πλειστηριασμών από την 1η Ιούνη, για χρέη προς τις τράπεζες;

Αφού το «πράσινο new deal» θα έχει μόνο οφέλη για τον λαό και η «απελευθέρωση» της Ενέργειας - όπως λένε - θα κάνει πιο ανταγωνιστικά τα τιμολόγια και θα ανοίξει νέες θέσεις εργασίας, τότε γιατί ετοιμάζουν νέες αυξήσεις 10% στα τιμολόγια ρεύματος και καταρτίζονται «ειδικά σχέδια» για τη διαχείριση της ανεργίας, που αναμένεται να εκτιναχθεί ειδικά στη Δυτική Μακεδονία, ενώ οι ΑΠΕ βρίσκονται στο «ζενίθ» και το περιβόητο «μοντέλο - στόχος» της ΕΕ είναι πλέον σε λειτουργία; Γιατί ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ ψήφισαν και νέα «πράσινα» χαράτσια ως «συνοδευτικό» του Ταμείου Ανάκαμψης;

Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο παραδείγματα για το πώς το κεφάλαιο πάει να φορτώσει κι αυτήν την καπιταλιστική κρίση στον λαό. Για το πώς η καπιταλιστική ανάκαμψη όχι μόνο δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες, αλλά έχει ως προϋπόθεση το διαρκές χτύπημά τους.

Αυτά έρχεται να υπηρετήσει και το περιβόητο Ταμείο Ανάκαμψης. Παρά τα όσα λένε, αποτελεί ένα νέο «υπερμνημόνιο»: Προβλέπει «χρήμα με ουρά» για τους επιχειρηματικούς ομίλους, με δάνεια, επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις, που θα πληρώσουν οι λαοί με χίλιους τρόπους και κυρίως με νέες αντεργατικές - αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, που αποτελούν προαπαιτούμενο για τις εκταμιεύσεις, όπως ακριβώς γινόταν και με τα προηγούμενα μνημόνια.

Το Ταμείο Ανάκαμψης και συνολικά η διαχείριση της νέας καπιταλιστικής κρίσης από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της, αποκαλύπτουν ταυτόχρονα δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που τα προηγούμενα χρόνια παρουσίαζαν ως σωτηρία και διέξοδο για τον λαό μια πιο «επεκτατική» δημοσιονομική πολιτική, με ενιαίο και φτηνό δανεισμό από την ΕΕ, με αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας, με γενναία κρατική και ευρωπαϊκή στήριξη στην οικονομία.

Σήμερα όλα αυτά συμβαίνουν. Ο λαός όμως όχι μόνο δεν βλέπει προοπτική, αλλά φορτώνεται και νέα βάρη, που θα γίνουν ακόμα πιο ορατά όταν κατακάτσει η σκόνη των λεγόμενων «μέτρων στήριξης» από τις συνέπειες της πανδημίας. Ηδη στους αυτοαπασχολούμενους φτάνει το «μπιλιετάκι» για αποπληρωμή σε δόσεις των νέων χρωστούμενων που δημιουργήθηκαν την περίοδο της πανδημίας.

Την ίδια ώρα, πέρα απ' όσα αντιλαϊκά νομοθετούνται, στην ΕΕ αναθερμαίνεται η συζήτηση για το πότε θα επανέλθει το Σύμφωνο Σταθερότητας, όπως και για τη δημιουργία μιας «οικονομικής και φορολογικής ένωσης» στην οποία θα πρέπει να οδηγήσει το Ταμείο Ανάκαμψης, για να σιγουρέψουν την επανείσπραξη των κονδυλίων που τώρα γαλαντόμα κατευθύνουν στους ομίλους.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, ποτέ και πουθενά δεν θα δουν τις ανάγκες τους να συμβαδίζουν με την καπιταλιστική κερδοφορία. Δεν υπάρχει χρόνος για νέες αυταπάτες και κάλπικες προσδοκίες. Η μόνη «ευκαιρία», που δεν πρέπει να χάσουν, είναι αυτή, για να δυναμώσουν η οργάνωση και ο αγώνας για τις δικές τους ανάγκες, σε σύγκρουση με τα σχέδια του κεφαλαίου.