Το Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας - Πειραιά είναι ένα μεγάλο νοσοκομείο πρώτης γραμμής και σηκώνει μεγάλο βάρος για όλη τη Δυτική Αττική και τον Πειραιά. Οι ελλείψεις σε προσωπικό και βασικές υποδομές είναι εμφανείς για κάθε ασθενή που επισκέπτεται το νοσοκομείο μας είτε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) είτε στα τμήματα νοσηλείας.
Οι ασθενείς που νοσηλεύτηκαν στο νοσοκομείο μας ήρθαν σε επαφή και γνωρίζουν τις τεράστιες ελλείψεις καθώς και την υπεράνθρωπη προσπάθεια που καταβάλλει όλο το προσωπικό του νοσοκομείου μας, από τους γιατρούς, νοσηλευτές και τραυματιοφορείς μέχρι τις καθαρίστριες, τους τραπεζοκόμους, τους μάγειρες και το τεχνικό προσωπικό, που μέσα σε συνθήκες πανδημίας και τις τεράστιες ελλείψεις δίνουμε με αυταπάρνηση τη μάχη, πολλές φορές με τεράστιο κόστος για την υγεία μας και των οικογενειών μας.
Το Δεκέμβρη 2020, προσληφθήκαμε δεκάδες επικουρικοί νοσηλευτές στο Νοσοκομείο «Άγιος Παντελεήμων» της Νίκαιας με συμβάσεις ορισμένου χρόνου (1 έτους), οι οποίοι -μαζί με τις προσλήψεις προηγούμενων μηνών- είμαστε σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις ανάγκες που υπάρχουν. Η πλειονότητα ήμασταν νοσηλευτές με εργασιακή εμπειρία μόνο σε διάφορα Ιδρύματα του Ιδιωτικού Τομέα Υγείας όπως Γηροκομεία, Κέντρα Αποκατάστασης κ.λπ. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε με ελάχιστη εμπειρία από τη φύση της εργασίας σε ένα μεγάλο γενικό νοσοκομείο όπως είναι το Νοσοκομείο Νίκαιας - Πειραιά και τις αυξημένες απαιτήσεις σε περίοδο πανδημίας. Μάλιστα, όταν υπογράψαμε τις συμβάσεις μας η πρώτη τοποθέτησή μας ήταν στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, τμήμα στο οποίο ακόμη και έμπειροι νοσηλευτές χρειάζονται ειδική εκπαίδευση για να μπορέσουν να ανταποκριθούν. Όπως είχε πει και διοικητής άλλου νοσοκομείου «Λευκές μπλούζες να υπάρχουν»…
Το ότι, πλέον, το επικουρικό νοσηλευτικό προσωπικό ανταποκρινόμαστε στις ανάγκες και τις πολυσύνθετες συνθήκες της πανδημίας μέσα στο νοσοκομείο, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου οργανωμένου σχεδίου ή προγραμματισμού του κράτους για την προετοιμασία και εκπαίδευσή μας πριν αναλάβουμε τα νέα καθήκοντα, αλλά -πρώτα και κύρια- συνέπεια της πρακτικής βοήθειας που λαμβάνουμε καθημερινά από τους πιο παλιούς και έμπειρους συναδέλφους μας, της προσπάθειας που καταβάλλει ο κάθε επικουρικός ξεχωριστά. Παλεύουμε όλοι για να μπορέσουμε να σταθούμε στο ύψος του καθήκοντος, για να γίνουν όλα σωστά για τους ασθενείς μας μέσα μέσα σε απερίγραπτες συνθήκες.
Όλοι οι συνάδελφοι προσπαθούν να καλύψουν ένα κενό που οι κυβερνήσεις θα έπρεπε να είχαν λύσει δεκαετίες πριν, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και σχέδιο. Ήταν εμφανές ότι η κυβέρνηση μέσα στην πανδημία κατέληξε να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις να καλύψει τα ασυμμάζευτα ρεζιλίκια προηγούμενων πολιτικών επιλογών που άφησαν γυμνά τα νοσοκομεία με τραγικές συνέπειες για την υγεία του λαού.
Γνωρίζουμε ότι όλες αυτές οι τραγικές και επικίνδυνες ελλείψεις δεν είναι «θεόσταλτες» ούτε προέκυψαν από την ξαφνική πανδημία, όπως θέλει η κυβέρνηση να πιστέψουμε. Είναι αποτέλεσμα των συνειδητών πολιτικών επιλογών όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα.
Για δεκαετίες τώρα, φροντίζουν συνειδητά να χλευάσουν και να ξηλώσουν τη μονιμότητα του προσωπικού στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, πετσόκοψαν βασικά δικαιώματα σε μισθούς, το επίδομα (δώρο) Χριστουγέννων και του Πάσχα σε όλους τους υγειονομικούς, έκλεισαν νοσοκομεία και η πρωτοβάθμια δημόσια Υγεία δόθηκε στους ιδιώτες. Την ίδια στιγμή, φροντίζουν να μονιμοποιήσουν στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων που στέκονται πάνω από τα νοσοκομεία σαν πεινασμένα κοράκια για να πάρουν μέρος σε διαγωνισμούς πολλών εκατομμυρίων. Βλέπουμε από πρώτο χέρι ότι το ΕΣΥ σήμερα είναι ο μόνιμος πελάτης των μεγάλων ιδιωτικών ομίλων και προμηθευτών από τους οποίους προμηθεύεται όλα τα απαραίτητα υλικά, από την μικρότερη βελόνα και τα φάρμακα έως και τα πανάκριβα μηχανήματα. Από τα κρατικά ταμεία βγαίνουν με διαγωνισμούς δισεκατομμύρια ευρώ για να ταΐσουν τους αχόρταγους προμηθευτές των φαρμακευτικών ομίλων, και την ίδια στιγμή στους υγειονομικούς μας λένε δεν υπάρχουν χρήματα για μισθούς και άλλο προσωπικό.
Αυξανόμενη είναι η αβεβαιότητα που υπάρχει σε όλο το υγειονομικό προσωπικό καθώς όλη αυτή η εμπειρία και εκπαίδευση που αποκτιέται καθημερινά από τους επικουρικούς -έστω και με αυτό το επώδυνο και ανορθόδοξο τρόπο για όλους μας- κινδυνεύει να χαθεί μαζί με το τέλος των συμβάσεων που λήγουν το Δεκέμβρη του 2021. Το επικουρικό προσωπικό στο ΕΣΥ εργάζεται χωρίς να γνωρίζει ποιο θα είναι το εργασιακό τους μέλλον και με ελάχιστα δικαιώματα. Όταν ακούγεται ότι μετά το τέλος της πανδημίας μεγάλη μερίδα επικουρικών ίσως βρεθεί στον δρόμο, μας προκαλεί αγανάκτηση, απέχθεια, προσβάλλει τη νοημοσύνη του επικουρικού και όλου του υγειονομικού προσωπικού που παλεύει μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες να αντεπεξέλθει. Γνωρίζουμε ότι τα εργασιακά δικαιώματα δεν χαρίστηκαν ποτέ και από καμία κυβέρνηση στους εργαζόμενους, αλλά κερδίζονται στο δρόμο του οργανωμένου αγώνα.
Εμάς τους μαχόμενους υγειονομικούς δεν μας πείθουν ούτε το «ήρωες» που ξεστομίζει κατά καιρούς η κυβέρνηση, ούτε μας τρομάζει η πίεση και η τρομοκρατία που εξαπολύει στους υγειονομικούς, με απολύσεις συνδικαλιστών, για να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στα νοσοκομεία. Θα βρεθούμε στους δρόμους του αγώνα μαζί με τα ταξικά συνδικάτα και με τα δίκαια αιτήματά μας, μαζί με όλον τον λαό που παλεύει για μια κοινωνία και ένα δημόσιο σύστημα Υγείας που να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες μας και όχι τα συμφέροντα των μεγαλοκαρχαριών στον χώρο της Υγείας που βλέπουν τους ασθενείς μας σαν πελάτες και μερίδα αγοράς.
Σπετίμ Καραγκιόζη,
Επικουρικός νοσηλευτής ΤΕΠ, Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας - Πειραιά «Άγιος Παντελεήμων»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου