Κική Δημουλά

Η Κική Δημουλά, γεννήθηκε στις 6/6/1931 στην Αθήνα, όπου και έζησε. Το πατρικό της όνομα ήταν Βασιλική Ράδου.

Το 1952 παντρεύτηκε τον ποιητή και πολιτικό μηχανικό Άθω Δημουλά, εκαναν δύο παιδιά, τον Δημήτρη (1955) και την Έλση (1957).

Εργάστηκε ως υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος επί 25 χρόνια. 

Το 2002 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. 

Το 2015 αναγορεύτηκε σε επίτιμη διδάκτορα Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες.

Είχε τιμηθεί με βραβεία και διακρίσεις όπως Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 1972 για τη συλλογή «Το λίγο του κόσμου» και το 1989 για τη συλλογή της «Χαίρε ποτέ», και το Βραβείο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών το 1995 για τη συλλογή «Η εφηβεία της λήθης».

Το 2001 της απονεμήθηκαν το Αριστείο των Γραμμάτων της Ακαδημίας Αθηνών, για το σύνολο του έργου της, και Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής, από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο. 

Το 2009 τιμήθηκε με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας, ενώ το 2010 με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας.

Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, τα Γαλλικά, τα Ισπανικά, τα Ιταλικά, τα Πολωνικά, τα Βουλγαρικά, τα Γερμανικά και τα Σουηδικά.

Πέθανε στις 22/2/2020 στην Αθήνα, από καρδιακής ανακοπής σε έδαφος σοβαρής χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας και καρδιακής ανεπάρκειας.

Ποιητικές συλλογές

• Ποιήματα, 1952 (αποκηρυγμένα)
• Έρεβος, 1956, εκδόσεις «Στιγμή», Αθήνα 1990
• Ερήμην, εκδ. Δίφρος, Αθήνα 1958. Εκδ. «Στιγμή», 1990.
• Επί τα ίχνη, εκδ. «Φέξης» Αθήνα 1963. Εκδ. «Στιγμή», 1989.
• Το λίγο του κόσμου, εκδ. «Νεφέλη», Αθήνα 1971, 1983. Εκδ. «Στιγμή», 1990.
• Το τελευταίο σώμα μου, εκδ, «Κείμενα», Αθήνα 1981. Εκδ. «Στιγμή», 1989.
• Χαίρε ποτέ, «Στιγμή», 1988
• Η εφηβεία της λήθης, «Στιγμή», 1994
• Ποιήματα, εκδόσεις «Ίκαρος», Αθήνα 1998 (Συγκεντρωτκή έκδοση· περιλαμβάνονται όλες οι προηγούμενες συλλογές εκτός από τα Ποιήματα.)
• Ενός λεπτού μαζί, «Ίκαρος», 1998
• Ήχος απομακρύνσεων, «Ίκαρος», 2001
• Χλόη θερμοκηπίου, «Ίκαρος», 2005
• Συνάντηση, Γιάννης Ψυχοπαίδης, Κική Δημουλά, «Ίκαρος», 2007 (ανθολογία με εβδομήντα τρία ζωγραφικά έργα του Γιάννη Ψυχοπαίδη)
• Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως, «Ίκαρος», 2007
• Τα εύρετρα, «Ίκαρος», 2010
• Δημόσιος καιρός, «Ίκαρος», 2014
• Άνω τελεία, «Ίκαρος», 2016

Πεζά

• Ο φιλοπαίγμων μύθος, εκδ. «Ίκαρος», Αθήνα 2004 (Η ομιλία που εκφώνησε η Κική Δημουλά στην Ακαδημία Αθηνών κατά την τελετή υποδοχής της.)
• Εκτός σχεδίου, «Ίκαρος», 2005 (επιλογή πεζών κειμένων)
• Έρανος σκέψεων, «Ίκαρος», 2009 (η ομιλία της Κικής Δημουλά στην Αρχαιολογική Εταιρεία στις 26 Ιανουαρίου 2009)

«Τυφλό σύστημα επαφής»

«Σε προσκυνώ, γλώσσα, πολλά τα θαύματά σου./

Επί κυμάτων σφοδράς εποχής βαδίζουσα/

-ην γαρ ενάντιος της αλαλίας ο άνεμος-(...)/

Μονοτονική άφησες τη δαιμονιζόμενη έλξη./

Μήτε συ δεν ήξερες τι πνεύμα παίρνει το σώμα.

Τα παραλυτικά μέρη του λόγου της υπάρξεως/

θεράπευσες και βάδισαν τα επιφωνήματα/

οι καλές προθέσεις τα ανάμεικτα ρήματα/

οι επεξεγηματικοί σύνδεσμοι και χωρισμοί/

-έμαθε κανονικά να γράφει το όνομά του/

ο θάνατος και όχι να υπογράφει με σταυρό-

τα σύμφωνα κύρια άρθρα οι εριστικές/

αντωνυμίες οι φρόνιμες οι αλληλοπαθείς/

-αλήθεια τι συνέβη με τις κτητικές

και δεν ξαναπατήσανε στο μάθημα;

Αμέτρητα τα θαύματά σου, γλώσσα

γερνάς εντός μου και όλα σου πού να τα θυμάμαι (...)».

(Εκδόσεις «Ικαρος»).