Αντίστροφα

Λέξη προς λέξη, ακριβώς αντίστροφα πρέπει να «μεταφράζει» ο λαός όσα ακούει να λένε η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα και επιτελεία για «ισχυρή και βιώσιμη» ανάπτυξη, από την οποία θα βγουν τάχα κερδισμένοι ο ίδιος και οι επιχειρηματικοί όμιλοι ταυτόχρονα. Μία ακόμα επιβεβαίωση έδωσε το χτεσινό υπουργικό συμβούλιο, όπου μεταξύ άλλων παρουσιάστηκαν οι άξονες της οικονομικής πολιτικής για το επόμενο διάστημα.

Με νέα δάνεια και επιδοτήσεις από το Ταμείο Ανάκαμψης, φτηνό δανεισμό από τις διεθνείς αγορές και έναν ακόμα «αναπτυξιακό» νόμο, η κυβέρνηση βάζει στόχο να περιορίσει το «επενδυτικό κενό» και να εγγυηθεί την καπιταλιστική κερδοφορία, δίνοντας διέξοδο σε συσσωρευμένα κεφάλαια.

Με τον ίδιο ακριβώς στόχο, παρουσίασε χτες στο υπουργικό συμβούλιο τις επόμενες αντιλαϊκές παρεμβάσεις σε Ασφάλιση και Παιδεία. Τα νομοσχέδια αυτά προστίθενται στα πάνω από 180 που έχουν ήδη ψηφιστεί μέσα σε δύο χρόνια, με «κορωνίδα» το έκτρωμα για τα Εργασιακά.

Ποια είναι λοιπόν τα μέτρα με «αναπτυξιακή διάσταση», όπως τα χαρακτηρίζει η κυβέρνηση, που είτε υλοποιούνται ήδη είτε δρομολογούνται άμεσα;

Είναι ο νέος νόμος για την Επικουρική Ασφάλιση, με τον οποίο η κυβέρνηση χαρίζει 80 δισ. ευρώ, λεφτά των ασφαλισμένων, στα αρπακτικά των ιδιωτικών ομίλων της Ασφάλισης και της Υγείας, ενώ για εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους «εγγυάται» μόνο νέες ανατροπές στο σύνολο της Ασφάλισης και φτώχεια στα γεράματα.

Είναι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που αναμενόταν χτες βράδυ να κατατεθεί στη Βουλή. Πίσω από τις διακηρύξεις για «ενίσχυση των επενδύσεων» και «διατήρηση ισχυρών ταμειακών αποθεμάτων», για τα οποία απαιτούνται υψηλά «πρωτογενή πλεονάσματα», κρύβονται σχεδιασμοί για γενίκευση της φοροληστείας, προκειμένου να αποπληρωθούν «μέχρι δεκάρας» τα δανεικά από το Ταμείο Ανάκαμψης και τις άλλες «πηγές», που θα ροκανίσουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Είναι οι παρεμβάσεις που κλιμακώνονται για τη «βιώσιμη πιστωτική επέκταση» και τη στήριξη των τραπεζών, με «πογκρόμ» σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και αυτοαπασχολούμενων, στο έδαφος του νέου Πτωχευτικού Κώδικα, που φέρνει μαζικές εξώσεις, «λουκέτα» και κυνηγητό.

Είναι τα κάθε λογής «εξτραδάκια» που μοιράζει η κυβέρνηση κάτω από το τραπέζι στους επιχειρηματικούς ομίλους, για να στηρίξει την κερδοφορία τους, όπως τα 300 εκατομμύρια ευρώ που έδωσε στη «Fraport» για «διαφυγόντα κέρδη» την περίοδο της πανδημίας, αξιοποιώντας και εδώ το νομοθετικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Είναι το «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο που ψήφισε η κυβέρνηση από κοινού με ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ και προβλέπει τη διεύρυνση της λίστας των επενδύσεων για τις οποίες καταργούνται ακόμα και στοιχειώδεις ρυθμίσεις προστασίας του περιβάλλοντος, της υγείας, στοιχειώδεις πολεοδομικές ρυθμίσεις.

Ολα τα παραπάνω υπενθυμίζουν ότι πλάι στην ένταση της εκμετάλλευσης, η καπιταλιστική ανάπτυξη και κερδοφορία προϋποθέτει ένα πραγματικό «κρανίου τόπο» για κάθε πλευρά των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών.

Κι αν περιμένει κανείς να πάρει ανάσα με τα «ψίχουλα» που θα πέφτουν από το φαγοπότι της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αποκαλυπτικά είναι και εδώ τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, που δείχνουν ότι το 2019, σε περίοδο αναιμικής ανάκαμψης, ένας στους τρεις ενήλικες και ένα στα πέντε παιδιά ζούσαν στα όρια της στατιστικής φτώχειας, που σημαίνει ότι στην πραγματικότητα φυτοζωούσαν, χωρίς καν τα στοιχειώδη.

Απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς, η καπιταλιστική ανάκαμψη έχει για λίπασμα την ένταση της εκμετάλλευσης, νέα αντιλαϊκά μέτρα, διευρύνει παραπέρα την ψαλίδα ανάμεσα στις σημερινές δυνατότητες και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Για να ικανοποιηθούν αυτές «προαπαιτούμενο» είναι να δυναμώσουν η οργάνωση, η συμμαχία των εργαζομένων με τα άλλα λαϊκά στρώματα, η σύγκρουση με τους στόχους και το σχεδιασμό του κεφαλαίου.