Καμπάνα κινδύνων

Σε άλλη «πίστα» έχει περάσει πλέον η στάση της ελληνικής αστικής τάξης, στην προσπάθειά της να αναβαθμίσει τα συμφέροντά της στην περιοχή.

Από τη Βαλτική και την Ουκρανία, με την κυβέρνηση διά στόματος υπουργού Εξωτερικών να δηλώνει ότι «εμείς μπορούμε να γίνουμε ο ιδανικός σύμμαχος και βοηθός» της Ουκρανίας στην ευρωατλαντική της πορεία. Τα Βαλκάνια, όπου προετοιμάζει το έδαφος για την αναγνώριση του προτεκτοράτου του Κοσόβου. Τη Λιβύη, όπου οι επιχειρηματικοί όμιλοι ακονίζουν «μαχαιροπίρουνα» για τον νέο γύρο μοιρασιάς της λείας.

Την Ανατολική Μεσόγειο και τον Περσικό, όπου υπηρετώντας τον ΝΑΤΟικό σχεδιασμό για οικονομικά και στρατιωτικά αναχώματα σε Κίνα και Ρωσία, η κυβέρνηση υπογράφει και νέες συμφωνίες με τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου που «ακόμα και πριν λίγα χρόνια θα φαίνονταν πέρα από τις δυνατότητες της κοινής μας φαντασίας». Παντού επιβεβαιώνεται ότι επιθετικά η ελληνική αστική τάξη χώνει βαθιά τον λαό και τη χώρα στη δίνη των ευρωατλαντικών σχεδιασμών.

Γι' αυτό άλλωστε υπάρχει «μονοφωνία» όλου του αστικού πολιτικού συστήματος σε ό,τι αφορά τον «εθνικό» στόχο της αναβάθμισης της αστικής τάξης. Χαρακτηριστικά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ξανά προχτές μίλησε για την ανάγκη διασφάλισης με όλους τους τρόπους της «κοινωνικής συνοχής». Για ποιον σκοπό όμως... για να μπει ο λαός κάτω από τη σημαία του «εθνικού στόχου»: Της προώθησης «μιας ενεργητικής, πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής, που ταυτίζει το εθνικό μας συμφέρον με την αναβάθμιση του διεθνούς μας ρόλου ως πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας», προφανώς για τα ευρωατλαντικά σχέδια.

Το ψέμα ότι τάχα η επιθετική αυτή πολιτική και η εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, αποτελούν ασπίδα προστασίας για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, έχει πολύ κοντά ποδάρια.

Το αντίθετο: Είναι πολιτική που ολοφάνερα ανοίγει διάπλατα την πόρτα σε μεγάλους κινδύνους για τον λαό, τον μετατρέπει σε στόχο των ανταγωνιστών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Την ώρα αυτή άλλωστε ελληνικό πολεμικό πλοίο που συμμετέχει σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις στη Μ. Θάλασσα είναι επισήμως «υπό παρακολούθηση» από τη Ρωσία, ενώ δεν πάνε παρά λίγες μέρες απ' όταν ο Ρώσος Πρόεδρος κατήγγειλε τη συμμετοχή της βάσης της Σούδας στο επεισόδιο με το βρετανικό αντιτορπιλικό στην Κριμαία.

Ο στόχος της αναβάθμισης των συμφερόντων της αστικής τάξης περνάει μέσα και από τον ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη (που προωθεί τους δικούς της ανάλογους στόχους), γεγονός που αποτελεί επιπλέον παράγοντα κινδύνων και λόγο ανησυχίας για τον λαό. Σε αυτό το πλαίσιο οι τάσεις όξυνσης, ο κίνδυνος θερμών επεισοδίων και πολεμικής αναμέτρησης εναλλάσσονται με την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, τη δρομολόγηση απαράδεκτων συμβιβασμών σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας για να «τρέξουν» τα σχέδια συνεκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο.

Αυτό άλλωστε δείχνουν και οι χτεσινές «διαρροές» ότι η Τουρκία θα ήταν ανοιχτή σε μια διεθνή δικαιοδοτική διαδικασία για την οριοθέτηση ΑΟΖ, με βάση τις πρόσφατες συμφωνίες της Ελλάδας με Ιταλία και Αίγυπτο, που προβλέπουν κουτσουρεμένα κυριαρχικά δικαιώματα, όπως μειωμένη επήρεια στα νησιά, δείχνοντας έτσι και τι βρίσκεται στο τραπέζι του παζαριού υπό την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Την ίδια ώρα, με τον ίδιο μπούσουλα, στο φουλ «τρέχουν» στο παρασκήνιο και τα παζάρια πάνω στα διχοτομικά σχέδια για το Κυπριακό.

Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι ο πόθος του λαού μας και των άλλων λαών για ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τα συμφέροντα και τα σχέδια των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Υπάρχει άλλος δρόμος για τον λαό: Είναι η κλιμάκωση του αγώνα για την απεμπλοκή της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Για την αποδέσμευση από ΝΑΤΟ - ΕΕ, με τον λαό στην εξουσία και με την οικονομία στα χέρια του. Είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια, την ευημερία, τις αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με τους γείτονες λαούς.