Επιλογή γλώσσας

Κυριακή 29 Αυγούστου 2021

Κουμπαράς για χρηματοδότηση επιχειρηματικών ομίλων οι ασφαλιστικές εισφορές


ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΟΥ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Σε κουμπαρά άντλησης ζεστού χρήματος για τις επενδύσεις των επιχειρηματικών ομίλων μετατρέπει η κυβέρνηση τις ασφαλιστικές εισφορές για τις επικουρικές συντάξεις, όπως κυνικά ομολογεί ο υφυπουργός Εργασίας Πάνος Τσακλόγλου που είναι αρμόδιος για τα θέματα της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Σε συνέντευξη στην «Καθημερινή» παραδέχεται πως η στόχευση του νέου αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου που αναμένεται να ψηφιστεί τις επόμενες μέρες στη Βουλή είναι οι εισφορές των εργαζομένων να χρηματοδοτήσουν τα επενδυτικά σχέδια του κεφαλαίου στην Ελλάδα. Δηλώνει χαρακτηριστικά πως «ένα σημαντικό μέρος της αποταμίευσης που θα δημιουργηθεί μέσω των εισφορών θα τοποθετηθεί σε εγχώριες επενδύσεις…».

Επί της ουσίας ζητά από τους εργαζόμενους να προσφέρουν ξανά τον ιδρώτα τους στο μύθο της καπιταλιστικής ανάπτυξης που δήθεν φέρνει ευημερία στο λαό, υποστηρίζοντας ότι έτσι θα οδηγηθούμε «σε αύξηση της παραγωγικότητας, υψηλότερους μισθούς, υψηλότερη απασχόλησης και, τελικά, ταχύτερους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης». Ωστόσο, η εμπειρία έδειξε πως οι μειώσεις στις συντάξεις άρχισαν όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης ξεπερνούσαν το 4% και 5% του ΑΕΠ και πως ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης οδήγησε στα μνημόνια. 

Πονοκέφαλο προκαλεί ο φόβος των αντιδράσεων

Πονοκέφαλο φαίνεται πως προκαλούν στην κυβέρνηση οι κινητοποιήσεις που έχουν εξαγγελθεί από εργατικά συνδικάτα. Ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης ανέλαβε και πάλι την επικοινωνιακή γραμμή της κυβέρνησης προσπαθώντας να «καθησυχάσει» τους εργαζόμενους.

«Υιοθετούμε βαθμιαία τη λογική του ατομικού κουμπαρά για κάθε νέο, όπου θα αποταμιεύονται οι εισφορές του, θα επενδύονται και το ποσό που θα προκύπτει θα διαμορφώνει την επικουρική του σύνταξη» δηλώνει στην εφημερίδα «Realnews». Υποστηρίζει πως «υπάρχει απόλυτη εγγύηση στο νομοσχέδιο ότι ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που πάνε στραβά οι αγορές, οι νέοι ασφαλισμένοι θα πάρουν τις εισφορές τους συν τον πληθωρισμό. Πού είναι λοιπόν ο τζόγος;»

Ωστόσο αυτό που θα συμβεί αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο θα είναι το εξής: Ο ασφαλισμένος ξέρει τι εισφορές θα δίνει, αλλά δεν έχει ιδέα αν και πόση σύνταξη θα πάρει. Τίποτα δεν αποκλείει οι εισφορές να γίνουν «καπνός» λόγω των διακυμάνσεων στις αγορές! Το αναγνωρίζει ο υφυπουργός Εργασίας Π. Τσακλόγλου που δηλώνει ότι το νέο σύστημα θα έχει «και την επικουρική σύνταξη που πληρώνεται από τις εισφορές του ίδιου του συνταξιούχου και τις αποδόσεις των επενδύσεων του και υπόκειται στον "κίνδυνο αγορών"». Τον ίδιο κίνδυνο αναγνωρίζει και ο υποστηρικτής του νομοσχεδίου Τάσος Γιαννίτσης, πρώην υπουργός στις κυβερνήσεις Σημίτη και Παπαδήμου, που στο «Βήμα της Κυριακής» δηλώνει ότι «σε ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα υπάρχει πράγματι το πρόβλημα της αστάθειας των παγκόσμιων αγορών».

Στάχτη στα μάτια τα περί εγγύησης

Για το λόγο αυτό, τόσο ο υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης όσο και ο Π. Τσακλόγλου ρίχνουν στάχτη στα μάτια μιλώντας περί «εγγύησης». «Αν οι αποδώσεις των επενδύσεων τους είναι αρνητικές, η σύνταξη δεν θα είναι χαμηλότερη από το ποσό που θα αντιστοιχεί στις εισφορές σε πραγματικούς όρους, δηλαδή συνυπολογίζοντας και την επίδραση του πληθωρισμού» δηλώνει ο υφυπουργός Εργασίας. Δηλαδή παραδέχεται πως στην καλύτερη περίπτωση θα είναι μερικές δεκάδες ευρώ που καμία σχέση δεν έχουν με την έννοια και τη σημασία της σύνταξης και επιπλέον ότι θα καλυφθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή το φορολογούμενο λαό, και όχι από τους κεφαλαιοκράτες - διαχειριστές που θα έχουν αποκομίσει κέρδη από το τζόγο τους.

Με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα, επί της ουσίας, καταργείται η επικουρική σύνταξη και ο εργαζόμενος παύει να θεωρείται ασφαλισμένος. Είναι πλέον «επενδυτής», οι εισφορές του γίνονται κεφάλαιο που τζογάρεται και τα αποτελέσματα του τζόγου θεωρούνται μερίσματα - εάν υπάρξουν.

Έτσι, η σύνταξη ως δικαίωμα που απαντά στην ανάγκη επιβίωσης των συνταξιούχων καταργείται και μετατρέπεται σε ατομική υπόθεση - ευθύνη. Το αν και τι μερίσματα θα πάρει ο ασφαλισμένος είναι ένα ρίσκο που αναλαμβάνει ο καθένας ατομικά, όπως ατομικά θα υποστεί και τις συνέπειες...

 

2 σχόλια:

  1. Tο πρόβλημα δεν περιορίζεται μόνο στην αβεβαιότητα του τζόγου και την "αστάθεια των αγορών", όπως πονηρά το θέτουν οι "πασαδόροι", Γιαννίτσης και Σια, "στρώνοντας" για να καρφώσει ο Χατζηδάκης με το φασούλι της κρατικής "εγγύησης της τιμαριθμικής αξίας του κουμπαρά".
    Δεν αρκεί η διατήρηση της τιμαριθμικής αξίας του κουμπαρά!
    Κανένας "κουμπαράς" (=ιδιωτικές καταθέσεις σε χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, που αποκαλούνται "επενδύσεις" για καλλιέργεια φρούδων προσδοκιών) δεν εξασφαλίζει ικανοποιητική σύνταξη!
    Ο λόγος είναι πολύ απλός και τον γνωρίζουν όλοι οι παλαιότεροι, που θυμούνται τι μισθούς παίρναν στα νιάτα τους, κι αν μπορούσαν εκείνα τα εισοδήματα να πληρώσουν τις σημερινές ανάγκες! Ακόμη και αν κατέθεταν όλο τον μισθό τους(!), πάλι δεν θα έφτανε για να χρημοτοδοτηθεί ανεκτά έστω μια εικοσαετία συντάξιμης ζωής. Οι καταναλωτικές ανάγκες του σήμερα δεν μπορούν να καλυφθούν από την παραγωγικότητα της εργασίας προ, κατά μέσο όρο, εικοσαπενταετίας η τριακονταετίας.
    Γι αυτό, παρόλο, που υπάρχουν και σήμερα πολλοί "κουμπαράδες", που έγιναν από τη δεκαετία του '60 και στην πατρίδα μας (Συμβόλαια Ζωής ιδιωτικών ασφαλίσεων- υπήρχαν ήδη από την δεκαετία του '80 τουλάχιστον 1,5 με 2 εκατομμύρια τέτοια, "ώριμα" συμβόλαια) τα ποσά, που αποδίδουν η απέδωσαν στους "ευτυχείς" ...."επενδυτές" είναι γελοία, ούτε σε ένα πακέτο τσιγάρα την ημέρα δεν αντιστοιχούν! Οι περισσότεροι τα ρευστοποίησαν αμέσως για να κλείσουν τρέχοντα χρέη και ...προτιμούν να μην θυμούνται την βλακεία/ευπιστία, που έδειξαν στους πράκτορες των ασφαλιστικών επιχειρήσεων. Και δε μιλάμε για τους "ασφαλισμένους" στην "ΑΣΠΙΣ-ΠΡΟΝΟΙΑ", που χρεωκόπησε λόγω της ..."αστάθειας των αγορών"! Πλήρωναν από 5 μέχρι, οι πιο εύπιστοι και το 25% του μισθού τους, και αυτοί οι κόποι εξατμίστηκαν σαν αγοραστική δύναμη μιας μεταγενέστερης εποχής.
    Yπάρχει μια εγγενής δομική ανεπάρκεια της "αγοράς", δηλ. του Καπιταλισμού, να εξασφαλίσει συντάξεις μέσω "επενδύσεων", ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι κίνδυνοι του τζόγου. Η ανεπάρκεια αυτή αναπαράγεται και αναγεννάται από την αναρχία της "αγοράς" και την αδυναμία πρόβλεψης και ορθολογικού σχεδιασμού της οικονομίας. Η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη προκαλεί αύξηση των καταναλωτικών αναγκών πέρα από τις δυνατότητες αυτής της κοινωνίας, της ίδιας της "αγοράς" δηλαδή, να τις καλύψει. Γι αυτό και η φτώχεια δεν μειώνεται, παρά την "ανάπτυξη". Αυτή άλλωστε είναι και η λογική του συστήματος: Η αύξηση των αντιθέσεων. Γιατί οι αντιθέσεις εξασφαλίζουν την εκμετάλλευση και τα κέρδη.
    Ο καπιταλισμός μοιάζει με σκύλο, που κυνηγάει την ουρά του, ιδίως στη φάση της ανόδου του οικονομικού κύκλου.
    Για την φάση της ύφεσης καλύτερα ας μην μιλήσουμε καν....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρέπει το προοδευτικό κίνημα και πρώτα από όλους οι κομμουνιστές, να συνειδητοποιήσουν ότι η ουσιαστική κατάργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης είναι οργανική ανάγκη του Καπιταλισμού, και μάλιστα, πολύ περισσότερο, του "υγιούς"! Και να βρούν τρόπους να μεταφέρουν αυτό το μήνυμα με εύληπτους προπαγανδιστικούς τρόπους σε όλους τους εργαζομένους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου