Κουίζ... .

Πάντα πίστευα ότι υπάρχει μια μικρή διαφορά, έστω και μόνο στο δικό μου το κεφάλι, μεταξύ του φιλόζωου και του ζωόφιλου. Ισως μ' άρεσε να πιστεύω ότι το πρώτο κάνει τον άνθρωπο φίλο της ζωής, και το δεύτερο φίλο πιο ειδικά των ζώων. Ισως φταίει κι εκείνη η παλιά κουβέντα της μάνας μου, που στους ανοιχτόκαρδους καλοσυνάτους ανθρώπους, έτοιμους να στέρξουν τους διπλανούς τους, απέδιδε τον προσδιορισμό «καλοζωισμένος». Που σήμαινε ότι είχε ζήσει καλά και σε βάθος και τα όρθια και τ' ανάποδα της προσωπικής του ζαριάς. Θα 'θελα να μπορώ να αποδώσω έναν παρόμοιο όρο, όχι μόνον σε ανθρώπους αλλά σε γενιές ολόκληρες στο επίπεδο της παιδείας, σαν το καλομορφωμένος.

Κι αυτό, γιατί απ' το εμβόλιο ως το Αφγανιστάν, κι απ' τις πυρκαγιές ως τις δημόσιες συζητήσεις παντού, είναι πια ορατή κι αισθητή μια μαύρη τρύπα έλλειψης καλλιέργειας λόγου και σκέψης που προοιωνίζεται έναν γενικευμένο παγκόσμιο εκβαρβαρισμό. Μια δηλαδή απαιδευσιά που διευκολύνει τη χειραγώγηση των μαζών και το εμπόριο μιας εκφασισμένης ψευδοπαντογνωσίας. Για παράδειγμα βαθιά εκπαιδευτικό φέρνω την άγνοια των βασικών έστω γνώσεων παγκόσμιας ιστορίας, η οποία απουσιάζει επιδεικτικά απ' όλα τα μέσα και βιβλία γενικής παιδείας. Βαρύγδουπες αναλύσεις κι αιχμηρές πολιτικές θέσεις για τις δραματικές εξελίξεις στο Αφγανιστάν διαβάζεις κι ακούς από ανθρώπους, που δεν έχουν ιδέα ούτε πού πέφτει ούτε τι είναι η κοινωνία του. Το μόνο που ξέρουν είναι το κόστος και η αξία της γης και του πλούτου του. Και το χειρότερο είναι πως δεν έχουν διδαχθεί έστω να διαβάζουν πριν μιλήσουν. Και με τα έστω βεβαίως δεν καλυτερεύει ο κόσμος, ούτε καν υψώνεται στο μπόι των ανθρώπων, που σκλαβώνονται εκτός από την πείνα και το φόβο και στην εκπαιδευτική αδυναμία να κατανοήσουν ότι αφού παράγουν τα πάντα με την εργασία τους, δικαιούνται και τα πάντα.

Διαβάζω για τους νεκρούς στο αεροδρόμιο της Καμπούλ και διαβάζω και τη δήλωση, επίσημη μάλιστα, του Βρετανού υπουργού Αμυνας πως η χώρα του θα παραλάβει 160 σκύλους και γάτες από ένα καταφύγιο που έστησε στη μαρτυρική πόλη ένας πρώην πεζοναύτης και ναύλωσε αεροπλάνο για να απομακρύνει τα ζώα. Ζω με κατοικίδια όλη μου τη ζωή. Τα λατρεύω. Αλλά βρίσκομαι σε πλήρη πολιτισμική σύγχυση. Κοτζάμ υπουργός χρησιμοποιεί αυτό το θέμα για τους φθηνότερους λόγους εξωραϊσμού μιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής, που δίδαξε κυριολεκτικά η ξεδοντιασμένη βρετανική αυτοκρατορία στην Ασία και ειδικά στο Αφγανιστάν.

Και τρέμω στην ιδέα των ζήτω, και των μπράβο, και των ουστ από δω που μετράτε τα ζώα πάνω απ' τους ανθρώπους, που θα δω να κατακλύζουν διαδίκτυο και ΜΜΕ. Θα γίνει και μ' αυτό ό,τι έγινε και με τους ψευδοφεμινιστές όπου Γης, που απαιτούν στριγκάκια για να δείχνουν οι κάμερες τους πισινούς των αθλητριών του beach volley, και κόπτονται την ίδια στιγμή για την μπούρκα των Αφγανών γυναικών.

Τελικά, καλοί μου σύντροφοι, φιλόζωος ή ζωόφιλος είναι αυτός που προτείνει σε μια εποχή εξελιγμένης τεχνολογίας που θα έπρεπε να δουλεύουμε λιγότερο (καθώς τα ρομπότ μπορούν πλέον να κάνουν πολλά και βαριά στη θέση μας), να δουλεύουμε ως τα 74 για μια στοιχειώδη σύνταξη; Γιατί έτσι λέει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Τόσο θα φτάνουμε για να μαζέψουμε 4.500 ένσημα και να παίζουμε και την επικουρική στο επενδυτικό καζίνο. Ποια παιδεία, ποια μόρφωση, ποια καλλιέργεια, ποιες γνώσεις μας στέρησαν ώστε να μη χωράει ο νους του ανθρώπου ότι στην κάθε Καμπούλ για να γλιτώσεις πρέπει να είσαι αδέσποτο, που τελικά σώζεται μόνο απ' την «αγάπη» του ζωόφιλου αφεντικού του. Δεν είναι κουίζ. Είναι αγωνία μοιρασμένη με συντρόφους. Οχι τίποτ' άλλο αλλά μου τη δίνει που αντικαταστήσαμε τη λέξη κατοικίδιο με το ζώο συντροφιάς, κι έτσι κατάντησε φυσικό να φυλακίζεις μια εξωτική σαύρα σε διαμέρισμα στο Λονδίνο, ειρωνευόμενος τις ιερές αγελάδες των Ινδών, μαστουρώνοντας με αφγανικό όπιο με γραβάτα από πακιστανικό λαχούρι και στομάχι που ρεύεται ινδικά μπαχάρια. Πού 'σαι μάνα μου να δεις τι σημαίνει καλοζωισμένος!

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ