Επέμβαση κατά του νεαρού σοβιετικού κράτους

Η Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση προκάλεσε το φόβο και το μίσος στους καπιταλιστές όλου του κόσμου, γιατί ξεσκέπασε την αστάθεια της κυριαρχίας τους και απέδειξε στην πράξη ότι είναι δυνατόν να ανατραπεί η καταπίεση των εκμεταλλευτών.

Η έχθρα αυτή ξετυλίχτηκε σε άμεση επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Δημοκρατίας των Σοβιέτ, στην οργάνωση στρατιωτικής επέμβασης, με σκοπό την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας, την επαναφορά του αστικοτσιφλικάδικου συστήματος, την οικονομική υποδούλωση και το κομμάτιασμα της Ρωσίας. Οι εισβολείς βρήκαν σύμμαχες τις αντεπαναστατικές δυνάμεις της Ρωσίας. Κύριοι οργανωτές και συνεταίροι στην εκτέλεση της ένοπλης επέμβασης ήταν η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιαπωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η επέμβαση άρχισε το Μάρτη του 1918 με την αποβίβαση του πρώτου ένοπλου αγγλικού σώματος στο Μούρμανσκ.

Στα τέλη του φθινοπώρου του 1918 το σοβιετικό κράτος είχε πια στερεώσει σημαντικά τη θέση του. Αλλά με την ήττα της Γερμανίας, τα κράτη της Αντάντ είχαν τη δυνατότητα να πλατύνουν την αντισοβιετική επέμβασή τους, γιατί μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν στρατεύματα που πριν ήταν απασχολημένα στον πόλεμο κατά της Γερμανίας. Κύρια κατεύθυνση της επέμβασης της Αντάντ ήταν τώρα η Νότια Ρωσία. Στις 23 του Νοέμβρη 1918 τα αγγλογαλλικά στρατεύματα αποβιβάζονται σε Νοβοροσίσκ, Σεβαστούπολη, Οδησσό. Ο στρατός των λευκοφρουρών «εθελοντών», οι λευκοκοζάκοι, οι αστοί εθνικιστές της Ουκρανίας, του Καυκάσου και άλλοι αντεπαναστάτες που δρούσαν στα νότια της σοβιετικής χώρας, ενισχυόταν άμεσα από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές.

Ετσι, άρχιζε η πιο κρίσιμη περίοδος σ' αυτή την αναμέτρηση. Η περίοδος των πιο αποφασιστικών μαχών του σοβιετικού λαού για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του και για τις κατακτήσεις του Μεγάλου Οχτώβρη.

Στην αναμέτρηση αυτή, που κράτησε μέχρι τα τέλη του 1920, το νεαρό σοβιετικό κράτος αποδείχτηκε πιο ισχυρό και πιο βιώσιμο από τις καπιταλιστικές χώρες. Ο Β. Ι. Λένιν, μιλώντας στη συνδιάσκεψη των σιδηροδρομικών της Μόσχας τον Απρίλη του 1919, όταν η επέμβαση βρισκόταν στο αποκορύφωμά της, έλεγε: «Ποτέ δε θα νικήσουν το λαό που οι εργάτες και οι αγρότες του στην πλειονότητά τους έμαθαν, ένιωσαν και είδαν πως υποστηρίζουν τη δική τους, τη σοβιετική εξουσία, την εξουσία των εργαζομένων, πως υποστηρίζουν την υπόθεση εκείνη που η νίκη τους θα εξασφαλίσει σ' αυτούς και στα παιδιά τους τη δυνατότητα να απολαμβάνουν όλα τα αγαθά του πολιτισμού, όλα τα δημιουργήματα της ανθρώπινης εργασίας».