Σφίγγει ο κλοιός

Ενώ η πανδημία περνάει πάλι σε φάση ανεξέλεγκτης μετάδοσης, με το «κύμα» που έχει ήδη φουσκώσει σε Βόρεια Ελλάδα και Θεσσαλία να εξαπλώνεται σταδιακά και σε άλλες περιοχές, ο λαός βρίσκεται ξανά θεατής στην ίδια τραγωδία. Ο κλοιός που σφίγγει, με την αύξηση των κρουσμάτων, των διασωληνωμένων και των θανάτων, σε συνδυασμό με την εγκληματική άρνηση της κυβέρνησης να πάρει ουσιαστικά μέτρα προστασίας για να σωθούν ζωές, κάνει επιτακτική την ανάγκη να ανέβει η στάθμη της διεκδίκησης από το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Μπροστά στην αναζωπύρωση του εφιάλτη που έζησε η χώρα και πέρσι τέτοια εποχή, η μόνιμη και τετριμμένη απάντηση της κυβέρνησης είναι «εμβολιαστείτε ή κόψτε το κεφάλι σας, εμείς τα είπαμε...».

Ακόμα και τώρα, που οι λεγόμενοι «σκληροί» δείκτες της πανδημίας σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, η κυβέρνηση δεν ανακοινώνει ούτε ένα μέτρο για την ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, την επίταξη του ιδιωτικού τομέα άνευ όρων, την προστασία σε χώρους - κρίκους της μετάδοσης, που είναι αναγκαία προϋπόθεση και για την αποτελεσματικότητα του εμβολιασμού.

Αντίθετα, συνεχίζει να αποθεώνει την ατομική ευθύνη και κλιμακώνει την πολιτική που ευθύνεται για το σημερινό χάλι στην Υγεία, βαθαίνοντας περαιτέρω την εμπορευματοποίηση με το σχέδιο για το «νέο ΕΣΥ».

Κι όχι μόνο αυτό: Αν και παρουσιάζει το εμβόλιο ως «πανάκεια», η πολιτική της στην Υγεία και στη διαχείριση της πανδημίας έχει ως συνέπεια να παραμένει το εμβολιαστικό πρόγραμμα στον «πάτο», μετατρέποντας ένα πολύτιμο εργαλείο είτε σε άλλοθι για να μην ενισχύονται τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας, είτε σε μέσο για να διαχωρίζονται εργαζόμενοι και να αναπαράγεται η «ατομική ευθύνη», που δεν κοστίζει τίποτα σε κράτος και εργοδοσία.

Ούτε λόγος δηλαδή για όλα εκείνα τα απαραίτητα μέτρα που θα συγκροτούσαν ένα αποτελεσματικό εμβολιαστικό πρόγραμμα, με αξιοποίηση όλων των επιστημονικών κριτηρίων και όλων των κατάλληλων εμβολίων, με δωρεάν και πλήρη προληπτικό ιατρικό έλεγχο, με εξαντλητική ενημέρωση, με κέντρο ελέγχου και φαρμακοεπαγρύπνησης, με σταθερή παρακολούθηση των εμβολιασμένων.

Ολα αυτά απαιτούν ενίσχυση με πόρους και μόνιμο προσωπικό προπάντων της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, η οποία παραμένει ξεχαρβαλωμένη από την πολιτική του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Πάνω σ' αυτό το έδαφος προωθείται και ο σχεδιασμός για το «νέο ΕΣΥ», που χτίζει η κυβέρνηση με τα ίδια παλιά υλικά της εμπορευματοποίησης των λαϊκών αναγκών σε Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο.

Αυτή η εγκληματική πολιτική φέρει τις υπογραφές όλων των κυβερνήσεων και αστικών κομμάτων, της ΕΕ, του κράτους, που διαχρονικά αντιμετωπίζουν την υγειονομική περίθαλψη ως πεδίο επενδύσεων και την υγεία του λαού ως «κόστος».

Σ' αυτή τη διαχρονική συνέπεια, που δείχνουν όλα τα αστικά κόμματα, στη στρατηγική τους σύμπλευση για Υγεία - εμπόρευμα και ατομική ευθύνη, πατάνε και οι εκκλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για «συναίνεση» με τη ΝΔ, προτείνοντας πρόσωπα «κοινής αποδοχής», άλλοτε για θέσεις υπουργών και άλλοτε για τη στελέχωση της «επιτροπής των λοιμωξιολόγων».

Σήμερα, με αφορμή και την πανδημία, αυτό που έρχεται ξανά με σφοδρότητα στο προσκήνιο είναι οι ζωτικές ανάγκες του λαού για απρόσκοπτη πρόσβαση σε ένα αναβαθμισμένο δημόσιο σύστημα Υγείας, για ουσιαστικά μέτρα προστασίας, για υγεία και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, για ενίσχυση της ΠΦΥ ως αναγκαίο όρο για την ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού εμβολιαστικού προγράμματος.

Οι ανάγκες αυτές δεν συγκλίνουν πουθενά με το κυνήγι της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που μετατρέπει το αυτονόητο για τον λαό σε «πολυτέλεια» και υποτάσσει τα επιτεύγματα της έρευνας, της επιστήμης, της τεχνολογίας στις ανάγκες των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτός είναι ο «γόρδιος δεσμός» που πρέπει να λύσει με την πάλη του ο λαός. Διεκδικώντας εδώ και τώρα μέτρα που θα σώσουν ζωές από την πανδημία και θα εξασφαλίζουν ολοκληρωμένη πρόληψη για μελλοντικές υγειονομικές απειλές, βάζοντας στο επίκεντρο τη διεκδίκηση για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο για όλους, Υγεία - κοινωνικό αγαθό για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία και όχι εμπόρευμα για τα κέρδη των λίγων.