Αντίθετες εικόνες

Αλλοι τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μέσα στις γιορτές στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν με ακατάλληλα μέσα. Συνολικά τη χρονιά που φεύγει ήταν 75 αυτοί που πλήρωσαν ακόμα και με τη ζωή τους τη μεγάλη ακρίβεια στα καύσιμα και στην ηλεκτρική ενέργεια, ζώντας σε συνθήκες ενεργειακής εξαθλίωσης, ανάμεσά τους και μικρά παιδιά.

Αυτή είναι η μία πλευρά. Η άλλη μας ενημερώνει ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ ετοιμάζεται να σπάσει το «φράγμα» των 100 τρισεκατομμυρίων δολαρίων μέσα στο 2022, νωρίτερα από τις αρχικές εκτιμήσεις που τοποθετούσαν αυτό το «ορόσημο» δύο χρόνια αργότερα.

Από μόνο του το στοιχείο αυτό δείχνει τον τεράστιο πλούτο που παράγουν δισεκατομμύρια άνθρωποι με την εργασία τους και τον οποίο οικειοποιούνται μια χούφτα παράσιτα. Φανερώνει ταυτόχρονα την τεράστια αντίθεση ανάμεσα στον παραγόμενο πλούτο και στην αθλιότητα όπου καταδικάζονται να ζουν αυτοί που τον παράγουν.

Τους θανάτους από τα μαγκάλια τούς ζήσαμε έντονα την περίοδο της προηγούμενης κρίσης. Ηταν τότε που τα αστικά κόμματα και επιτελεία καλούσαν τον λαό να υπομείνει θυσίες για την «οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα», για να μη χρειάζεται στο μέλλον να θρηνούμε ακόμα και ανθρώπινες ζωές από τη φτώχεια, σε όλες τις εκδοχές. Ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν μια «δίκαιη ανάπτυξη», που θα απάλλασσε τάχα τον λαό από τέτοια τραγικά φαινόμενα.

Υστερα ήρθε η ...«πράσινη ανάπτυξη». Η «κοσμογονία» στην παραγωγή Ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές υποτίθεται ότι θα έλυνε μια και καλή το ενεργειακό ζήτημα, ότι θα εξασφάλιζε σε όλους φτηνή και καθαρή Ενέργεια.

Τα αποτελέσματά της τα ζουν σήμερα οι λαοί σε όλο τον κόσμο: Δεν είναι μόνο οι τιμές της Ενέργειας που τραβούν την ανηφόρα, ακολουθώντας τις ανατιμήσεις στο φυσικό αέριο και τα χαράτσια στην ηλεκτροπαραγωγή από τα λεγόμενα «πιο ρυπογόνα» καύσιμα, αλλά και οι τιμές των προϊόντων που παράγονται με «πράσινες» μορφές Ενέργειας, επιβαρύνοντας συνολικά το κόστος επιβίωσης για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Αρα, λοιπόν, σε οικονομική ανάπτυξη και κρίση το θύμα είναι ο λαός. Οι θυσίες για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας την περίοδο 2010 - 2016 καταδίκασαν χιλιάδες νοικοκυριά να μην έχουν ούτε τα αναγκαία για να ζεσταθούν τον χειμώνα.

Σήμερα, που η κυβέρνηση θριαμβολογεί για ρυθμούς ανάπτυξης 13,4% το γ' τρίμηνο του 2021, εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά παραμένουν βαλτωμένα στη φτώχεια και ακόμα περισσότερα χτυπιούνται από τις ανατιμήσεις στην Ενέργεια, με τους θανάτους από τα μαγκάλια και τις ξυλόσομπες να επαναλαμβάνονται μέσα στο καταχείμωνο.

Τέτοια θλιβερά φαινόμενα, που παραπέμπουν σε συνθήκες διαβίωσης προηγούμενων δεκαετιών, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ακόμα και πριν από τις τελευταίες ανατιμήσεις 1 στα 4 νοικοκυριά δεν μπορούσε να κρατήσει ζεστό το σπίτι τον χειμώνα ούτε δροσερό το καλοκαίρι, ενώ περισσότεροι από 1 στους 3 δυσκολεύονταν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ρεύματος.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη, είτε «πράσινη» είτε «μαύρη», δεν μπορεί να σώσει τον λαό, διότι τα κέρδη του κεφαλαίου και οι λαϊκές ανάγκες είναι ασυμβίβαστα μεταξύ τους. Τα «πράσινα» κέρδη αυγαταίνουν για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία όμως η ζωή γίνεται όλο και πιο «μαύρη».

Αυτήν την αντιλαϊκή πραγματικότητα αποτυπώνει η ενεργειακή φτώχεια. Ταυτόχρονα, ο τεράστιος πλούτος που συσσωρεύεται παγκόσμια και ξεπερνάει κάθε προηγούμενο είναι η απόδειξη ότι ο λαός μπορεί να ζήσει όχι απλά καλύτερα, αλλά να ικανοποιεί τις ανάγκες του που συνεχώς διευρύνονται. Αυτό που στέκεται εμπόδιο είναι η οργάνωση της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος.

Τα επιδόματα φτωχοκομείου, για τα οποία ανταγωνίζονται η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, ανακυκλώνουν τα αδιέξοδα και κρύβουν τη φτώχεια κάτω από το χαλί. Είναι στον αντίποδα των δίκαιων διεκδικήσεων των εργαζομένων για αυξήσεις στους μισθούς, μειώσεις στις τιμές των καυσίμων και του ρεύματος, κατάργηση των ληστρικών έμμεσων φόρων κ.ά.

Είναι τα ψίχουλα που κρύβουν το καρβέλι: Τον τεράστιο πλούτο που καρπώνεται το κεφάλαιο, με τους νόμους όλων των κυβερνήσεων, που βαθαίνουν την εκμετάλλευση και μεγεθύνουν τη φτώχεια για τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Αυτόν τον πλούτο πρέπει να διεκδικήσει ο λαός, φέρνοντας στο προσκήνιο τις σύγχρονες ανάγκες, φωτίζοντας τον μόνο δρόμο για την ικανοποίησή τους, την πάλη για τον σοσιαλισμό.