Ο Βασίλης Βερβέρης, ήταν καπνεργάτης από τη Θράκη. Γεννήθηκε το 1891. Δραστήριο συνδικαλιστικό στέλεχος της Καπνεργατικής Ομοσπονδίας, αναδείχτηκε σε γραμματέα της. Εκλέχτηκε βουλευτής Ροδόπης στις εκλογές του 1932 και του 1936 με το συνδυασμό “Ενιαίο Μέτωπο Εργατών Αγροτών” και “Παλλαϊκό Μέτωπο” αντίστοιχα. Το Γενάρη του 1934 στην 6η Ολομέλεια έγινε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, στην οποία εκλέχτηκε στο 5ο Συνέδριο το 1934 και στο 60 το 1935.
Ο Βερβέρης φοίτησε στην κομματική σχολή ΚΟΥΤΒ (Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο των Εργαζόμενων της Ανατολής) στη Μόσχα.
Το 1933 ο Βασίλης Βερβέρης, ως εξόριστος στον Άι Στράτη ήταν Γραμματέας της Ομάδας Συμβίωσης. Η συνεξόριστή του Αύρα Βλάση (Παρτσαλίδου) τον θυμάται με τα πειράγματα και τα χοντρά ανέκδοτα που συνήθιζαν οι καπνεργάτες.
Ταυτόχρονα ο Βασίλης ήταν “… πολύ αυστηρός στα ζητήματα τάξης και καθαριότητας, κι όταν δεν του άρεσε η δουλειά μας σήκωνε τα μανίκια και την έκανε μόνος του”.
Η Αύρα θυμάται πως, όταν η ίδια με έναν άλλο νεολαίο ήταν βάρδια στο πλυσταριό για να πλύνουν το καζάνι και τα πιάτα που είχαν φάει 50 εξόριστοι, παρά τη φιλότιμη προσπάθειά τους δεν είχαν καταφέρει να βγάλουν το λίπος.
Ο Βασίλης Βερβέρης πέρασε όταν τέλειωναν το πλύσιμο τη νύχτα για να δει αν όλα ήταν εντάξει… “Μας κοίταξε αμίλητος. Πήγε στα πιάτα, τα πέρασε με το δάχτυλό του. Λίγδα! Πάει στο καζάνι. Το ίδιο. ‘Βάλτε το καζάνι με το νερό στη φωτιά και πηγαίνετε να κοιμηθείτε”, μας λέει κοφτά κι ανασηκώνει τα μανίκια του. Αυτό ήταν το χειρότερο που μπορούσαμε να πάθουμε. Μουδιασμένοι πήραμε τον κατήφορο για ύπνο κι από μακριά μέσα στη νύχτα ακούγαμε το Βέρβερη να στοιβάζει τα πιάτα για πλύσιμο. Η αλήθεια είναι πως μας λυπήθηκε, γι’ αυτό μας έδιωξε, όμως εμείς πού να το καταλάβουμε.”
Στρατόπεδο Χαϊδαρίου μπλοκ 15 |
Με την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά πιάστηκε τις πρώτες μέρες και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία. Παραδόθηκε μαζί με άλλους κρατούμενους στους Γερμανούς. Μεταφέρθηκε αρχικά σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Λάρισα και στη συνέχεια στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου.
Γράφει ο Νίκος από Βόλο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα "απογευματινά συλλαλητήρια" και η έλλειψη κάθε διάθεσης για προκήρυξη και οργάνωση μαχητικών απεργιακών κινητοποιήσεων παντού, τέτοιων που να στριμώξουν στον τοίχο την αντιδραστική κυβέρνηση, αποκαλύπτουν την ουσία της πολιτικής γραμμής όλων εκείνων που έτσι πολιτεύονται, ανεξάρτητα από τα ηχηρά "αγωνιστικά" (και ενίοτε εμφανιζόμενα κι ως "επαναστατικά"...) μεγάλα λόγια και τις επετειακές διακηρύξεις των ηγεσιών.
Η άρνηση απεργιακής ζύμωσης κι οργάνωσης αγώνα στην περίπτωση της ηγεσίας που εγκαλείται σ' αυτή την ανακοίνωση πάει πακέτο με μια γενικότερη εντελώς αντιφατική και ανεπαρκή κομματική γραμμή, που ενώ ορκίζεται στην ταξική καθαρότητά της, ωστόσο το βεληνεκές αυτής της ταξικής γραμμής περιορίζεται, πέρα από απογευματινές μικροσυγκεντρώσεις, στην κατάθεση προτάσεων νόμου και τροπολογιών στη βουλή, που εξαρχής η κυβέρνηση, βάσει του κανονισμού του αστικού λογοκοπείου, της στέλνει στα αζήτητα για αρχειοθέτηση.
Κι όσοι τις κατέθεσαν νίπτουν τα χέρια και καλούν το λαό να βγάλει συμπεράσματα, ένα λαό που ούτε καν είχε πάρει χαμπάρι τι περιείχε η κάθε πρόταση ή τροπολογία που βρόντηξε σαν πυροτέχνημα στου κουφού στην πόρτα.
"Αλλάξτε την ψήφο σας στις εκλογές.", είναι το πολιτικό συμπέρασμα εκείνων που είχαν κάνει την καλοδιατυπωμένη νομικά, πλην μάταια για μια τέτοια εξουσία "πρόταση νόμου". Και μέχρι τότε ελάτε στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ το απόγευμα της Τετάρτης! Αυτοί μια φορά το ...έκαναν το καθήκον τους! Είπαν, ελάλησαν και αμαρτία δεν έχουν.. Και η ζωή συνεχίζεται όλο και προς το χειρότερο.
Σημειώστε ότι, όπως επισημαίνει σήμερα και ο "Λαϊκός Δρόμος" στη σελίδα 2, είναι η πρώτη φορά, εδώ και δεκαετίες που η ΑΔΕΔΥ δεν προχωράει ούτε καν στην καθιερωμένη απεργία της για τον άθλιο αντιλαϊκό προϋπολογισμό του κράτους, με συμφωνία όλων ανεξαιρέτως των αστικών και ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών δυνάμεων.
Η ανακοίνωση του Ενωτικού Κινήματος για την Ανατροπή, μιας συνεπούς ταξικής δύναμης που δρα στον κρίσιμο και πολύπαθο χώρο της δημόσιας υγείας, "θέτει τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων", και ξεσκίζει τα χάρτινα προσωπεία, αποδεικνύοντας τη γενικευμένη σήψη όλων των ρεφορμιστών συνδικαλιστών ηγετών, ανεξάρτητα από την παράταξη κι από τις όποιες "ταξικές" λογοκοπίες τους. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση μόνο οι συναγωνιστές και σύντροφοι εργαζόμενοι, οι κομμουνιστές αγωνιστές που ακολουθούν σήμερα τέτοιες ηγεσίες και στην παράταξη του ΠΑΜΕ, μπορούν, αν το συνειδητοποιήσουν και το θελήσουν, να υπερβούν τα αδιέξοδα όρια της ρεφορμιστικής κομματικής συνδικαλιστικής ηγεσίας. Να ενωθούν στην πράξη με όλη την υπόλοιπη αγωνιστική αριστερά, και να δράσουμε όλοι μαζί σαν ενιαία γροθιά ενάντια στην αντιδραστική κυβερνητική πολιτική. Αυτό απαιτούν οι καιροί από κάθε αγωνιστή, ανεξαρτήτως προέλευσης.
Η κατάσταση φτάνει στο απροχώρητο και ο χρόνος δεν επαρκεί. Οργάνωση, αντίσταση και αντεπίθεση των εργαζομένων είναι ο μόνος δρόμος, πέρα από οποιεσδήποτε διάφορες των χιλιοδιασπασμένων κομμουνιστών και των άλλων -συνεπών ας τις πούμε- αριστερών αποχρώσεων αναμεταξύ μας.
Θερμά συγχαρητήρια στο Ενωτικό Κίνημα για το παραπάνω ντοκουμέντο, μέσα στο οποίο αναδείχνεται η μέγιστη απαίτηση της συγκυρίας.http://tsak-giorgis.blogspot.com/2021/12/blog-post_42.html.........Περσινά ξινά σταφύλια απο τον συγκεκριμένο που ακριβώς τα ίδια μας έλεγε το 2012 στο Λαφαζαναίικο για τον σύριζα. Εφόσον ενδιαφέρεται για την εργατική τάξη και τον λαό πρέπει να αφήσει τις διασπαστικές ενέργειες και να έρθει στην κοινωνική συμμαχία με μοναδικό κριτήριο το ταξικό. Μέσα στον καθημερινό αγώνα για προσωρινά μέτρα ανακούφισης η ιδεολογική πάλη και ζύμωση θα ξεκαθαρίσει τα πάντα. Οι Κομμουνιστές έχουμε τα κότσια. ΑΥΤΟΣ... Καλορίζικος. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ