Ουμπέρτο Εκο

 Πεθαίνει σε ηλικία 84 χρόνων ο Ιταλός φιλόσοφος, συγγραφέας, κριτικός και πανεπιστημιακός Ουμπέρτο Εκο. Ο Εκο γεννήθηκε στην Αλεσάντρια του Πιεμόντε το 1932, ενώ ακολούθησε σπουδές Μεσαιωνικής Φιλοσοφίας και Λογοτεχνίας. Το 1954 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη Φιλοσοφία, με τη διατριβή του για τον Θωμά τον Ακινάτη, που αποτέλεσε και το θέμα του πρώτου του βιβλίου.

Από το 1956 έως το 1964 ήταν λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Το 1965 εξελέγη καθηγητής Οπτικών Επικοινωνιών στη Φλωρεντία και το 1966 μετακόμισε στο Μιλάνο, όπου και έγινε καθηγητής της Σημειολογίας στο εκεί Πολυτεχνείο. Ο Εκο ασχολήθηκε κυρίως με τη σημειολογία και τις επιπτώσεις της στην κοινωνία, ενώ μελέτησε σε βάθος τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στις γλώσσες, στα σύμβολα και στην κοινωνική ανάπτυξη, από το Μεσαίωνα έως σήμερα. Από το 1962 έως το 1970 ανέπτυξε τη δική του θεωρία για τη σημειολογία, ενώ αργότερα το ακαδημαϊκό του ενδιαφέρον εστίασε στις πολιτιστικές μελέτες, διερευνώντας το ρόλο της γλώσσας και της λογοτεχνίας στην κοινωνία.

Εγραψε δεκάδες δοκίμια, ενώ έγινε ευρύτερα γνωστός με το πρώτο του μυθιστόρημα, «Το όνομα του Ρόδου» που εκδόθηκε το 1980, μεταφράστηκε σε δεκάδες γλώσσες και πούλησε πάνω από 9 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ενώ μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη. Εγραψε ακόμη τα μυθιστορήματα «Το Εκκρεμές του Φουκώ» (1988), «Το νησί της προηγούμενης μέρας» (1994), «Μπαουντολίνο» (2001), «Η μυστηριώδης φλόγα της βασίλισσας Λοάνα» (2006), «Το κοιμητήριο της Πράγας» (2010), «Το φύλλο μηδέν» (2015). Δούλεψε, επίσης, ως διευθυντής του πολιτιστικού προγράμματος στην κρατική τηλεόραση RAI και μετά το 1959 ως αρθρογράφος στην εφημερίδα «Il Verri», όπως και σε άλλες εφημερίδες και περιοδικά, όπου δημοσίευε τις απόψεις του κυρίως για τη γλωσσολογία, την κοινωνία και την πολιτική, αλλά και ως κριτικός Τέχνης. Μέχρι το τέλος της ζωής του αρθρογραφούσε στο περιοδικό «L' Espresso».

Είχε λάβει πολλές ακαδημαϊκές διακρίσεις, όπως και λογοτεχνικά βραβεία