«Μάτωσαν» και ετοιμάζονται «να ξαναματώσουν» για τους στόχους του ΝΑΤΟ

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Μια σύντομη αναδρομή σε αμερικανοΝΑΤΟικά εγκλήματα, με τη συμμετοχή και της αστικής τάξης της Ελλάδας

«Πολεμήσαμε στο πλάι των ΗΠΑ, οι άνδρες μας μάτωσαν δίπλα σε Αμερικανούς στρατιώτες στους πολέμους στους οποίους συμμετείχαμε, κι αυτό θα γίνει επίσης στο μέλλον».

Η φράση αυτή του υπουργού Αμυνας Ν. Παναγιωτόπουλου, που ειπώθηκε το 2019 σε εκδήλωση στη Σχολή Ευελπίδων, ενώπιον μάλιστα του διοικητή των χερσαίων δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών.

Επικίνδυνη, προκλητική και προσβλητική για τον λαό μας, αναδεικνύει ταυτόχρονα την εμπλοκή της χώρας μας στα εγκληματικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους που μετατρέπουν τη χώρα σε θύτη άλλων λαών και οδηγούν τη χώρα και τον λαό μας σε μεγάλες περιπέτειες.

Αλλωστε, μόνο τυχαία δεν ήταν η ειδική αναφορά του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντ. Μπλίνκεν στην αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στο Αφγανιστάν, τον Οκτώβρη του 2021 στην Ουάσιγκτον κατά την υπογραφή της πιο πρόσφατης Συμφωνίας για τις βάσεις, εκφράζοντας ήδη από τότε δημοσίως τη «βαθιά ευγνωμοσύνη» των ΗΠΑ για το γεγονός ότι «η Ελλάδα είναι ένας πολύ ισχυρός και αξιόπιστος σύμμαχος για εμάς, ειδικά στο Αφγανιστάν, όπου οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις πολέμησαν γενναία», όπως είπε, διαλύοντας τα μυθεύματα των εκάστοτε κυβερνώντων ότι τα ελληνικά στρατεύματα που απλώνονται όπου Γης για τις ανάγκες των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ «προωθούν την ασφάλεια και τη σταθερότητα» ...περνώντας τις γιαγιάδες απέναντι στον δρόμο.

Τόση αξία έχουν οι «διαβεβαιώσεις» όλων τους και τα παραμύθια ότι η εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ γίνεται για την «προώθηση της ειρήνης και της σταθερότητας», ή ότι στις αποστολές εκτός συνόρων τα ελληνικά στρατεύματα «δεν κινδυνεύουν», αφού «δεν εμπλέκονται» τάχα σε πολεμικές επιχειρήσεις, ενώ η πείρα που έχει σωρευτεί όλα αυτά τα χρόνια αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο, αρχής γενομένης από όσα έγιναν για τις ανάγκες και τα προτάγματα του ΝΑΤΟ στον Πόλεμο της Κορέας, και μέχρι όσα γίνονται σήμερα για τις ανάγκες ανάπτυξης αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων κόντρα σε Ρωσία και Κίνα. Μια ενδεικτική σταχυολόγηση κάνουμε εδώ.

Το μακελειό στην Κορέα

Εκατοντάδες φέρετρα το «κέρδος» της Ελλάδας από τον Πόλεμο της Κορέας

Μετά τη δημιουργία του ΝΑΤΟ στις 4/4/1949, με το οποίο συγκροτήθηκε η κύρια πολεμική μηχανή κατά των σοσιαλιστικών κρατών, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πυροδότησαν νέες εστίες πολέμου.

Στις 25/6/1950, ως αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής υποδαύλισης, ξέσπασε ένοπλη σύγκρουση ανάμεσα στη Λαοκρατική Δημοκρατία της Κορέας και στη Νότια Κορέα. Στις 27/6/1950 το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αποφάσισε να στείλει στρατεύματα για την υποστήριξη της Νότιας Κορέας, διεθνοποιώντας έτσι την πολεμική σύγκρουση. Την περίοδο εκείνη η ΕΣΣΔ απείχε από τις συνεδριάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, διαμαρτυρόμενη για τη μη αναγνώριση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας ως μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας, στη θέση της Ταϊβάν, και για την όξυνση της επιθετικής προπαγάνδας των ΗΠΑ.

Στην ιμπεριαλιστική επέμβαση με επικεφαλής τις ΗΠΑ συμμετείχαν 23 κράτη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Οι ελληνικές κυβερνήσεις του Κέντρου - με πρωθυπουργό αρχικά τον Νικόλαο Πλαστήρα και στη συνέχεια τον Σοφοκλή Βενιζέλο - ανταποκρίθηκαν αμέσως στο αμερικανικό «αίτημα» να συμμετάσχουν Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας στην επέμβαση. Αρχικά αποφασίστηκε να σταλεί εκστρατευτικό σώμα συνθέσεως Ταξιαρχίας, με δύναμη περίπου 3.500 άνδρες. Στη συνέχεια η δύναμη μειώθηκε στον αριθμό των 1.000 περίπου ανδρών.

Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα αναχώρησε για την Κορέα από τον Πειραιά στις 16/11/1950. Μέχρι το 1955 πραγματοποιήθηκαν 22 αποστολές αντικαταστάσεως. Συνολικά στο χρονικό διάστημα 1950 - 1955 στάλθηκαν στην Κορέα 669 αξιωματικοί και υπαξιωματικοί και 9.586 οπλίτες του ελληνικού στρατού (σύνολο ανδρών: 10.225). Το φθινόπωρο του 1953 η ελληνική κυβέρνηση (του Παπάγου αυτήν τη φορά) δέχτηκε να αυξήσει την ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κορέα - για να καλυφθεί το κενό της αποχώρησης γαλλικού τάγματος για την Ινδοκίνα - από τάγμα σε σύνταγμα, στέλνοντας άλλο ένα τάγμα. Η ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κορέα τερματίστηκε τον Οκτώβρη του 1955, όταν η δύναμη επέστρεψε στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με έκδοση της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, οι νεκροί του Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδας (ΕΚΣΕ) ήταν 182 και 610 οι τραυματίες.

Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας

Προγεφύρωμα για τη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία το 1999 έγινε η Βόρεια Ελλάδα

Η ΝΑΤΟική στρατιωτική επιχείρηση κατά της Γιουγκοσλαβίας τον Μάρτη του 1999 καταγράφηκε στην Ιστορία ως η μεγαλύτερη επιχείρηση στην Ευρώπη μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στη διάρκεια των έντεκα βδομάδων που διήρκεσαν οι βομβαρδισμοί, πραγματοποιήθηκαν 2.300 αεροπορικές επιδρομές με τη χρήση 1.130 πολεμικών αεροσκαφών. Εκτόξευσαν από τον αέρα συνολικά 420.000 βλήματα, πυραύλους και βόμβες, ενώ από τα πλοία στην Αδριατική 1.300 πυραύλους τύπου «Κρουζ» (Cruise). Το ΝΑΤΟ, επιπλέον, χρησιμοποίησε 37.000 βόμβες διασποράς, που προκάλεσαν τις περισσότερες απώλειες μεταξύ του άμαχου πληθυσμού. Εγινε εκτεταμένη ρίψη βλημάτων που στην κεφαλή τους έφεραν ραδιενεργό απεμπλουτισμένο ουράνιο, μολύνοντας τους κατοίκους, το έδαφος, τα ποτάμια και τις θάλασσες.

Η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, στη διάρκεια της αμερικανοΝΑΤΟικής θηριωδίας, δήλωνε ότι «η Ελλάδα δεν συμμετέχει στον πόλεμο». Στο πλαίσιο αυτής της «μη συμμετοχής», όμως, ο Ελληνας στρατιωτικός εκπρόσωπος στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο, καθημερινά, με εντολή του τότε υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου, υπέγραφε και ενέκρινε τον κατάλογο των προγραμματισμένων δολοφονικών βομβαρδισμών. Στο πλαίσιο αυτής της εγκληματικής «μη συμμετοχής», επίσης, η κυβέρνηση Σημίτη έστειλε το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» στην Αδριατική υπό τη σημαία του ΝΑΤΟ.

Επίσης, ιπτάμενα ραντάρ AWACS, που αρχικά απογειώνονταν από το Αβιάνο της Ιταλίας για να εντοπίσουν στόχους επί του γιουγκοσλαβικού εδάφους (τους οποίους στη συνέχεια έπλητταν ΝΑΤΟικά μαχητικά), ξεκίνησαν να απογειώνονται και από τη βάση του Ακτίου, με το αιτιολογικό ότι η βάση του Αβιάνο είχε κορεστεί.

Παραπέρα, τα λιμάνια της Θεσσαλονίκης και του Λιτόχωρου παραχωρήθηκαν στο ΝΑΤΟ για διεκπεραίωση δυνάμεών του στη Γιουγκοσλαβία.

Το αποκορύφωμα της εμπλοκής: Από το καλοκαίρι του 1999 αναπτύχθηκε στο Κόσοβο η Ελληνική Δύναμη Κοσσυφοπεδίου (ΕΛΔΥΚΟ), με έδρα το στρατόπεδο «Film City» στην Πρίστινα και τη συμμετοχή να συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, με πυρήνα ένα μηχανοκίνητο τάγμα Πεζικού.

Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Ιράκ...

Αδιαμφισβήτητη και επίσης «αναγνωρισμένη» από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ είναι η συμβολή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Αφγανιστάν το 2001 και στο Ιράκ το 1991 αλλά και το 2003, όπου η βάση της Σούδας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διεκπεραίωση αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων και φορτίων.

Σε επιμέρους στοιχεία, από τα μέσα Ιούλη 1991 δημιουργήθηκε η αποστολή φρουρών στο Βόρειο Ιράκ με την ονομασία UNGCI (UN Guards Contigent In Iraq), στην οποία από 26/7/1991 συμμετείχε και η Ελλάδα, με δύναμη 30 στελεχών και των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Η αποστολή των φρουρών ήταν η επιτήρηση της περιοχής του Β. Ιράκ μετά την αποχώρηση των ιρακινών δυνάμεων. Η αποστολή κράτησε μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2003, δίνοντας τη σκυτάλη στην επόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση...

Επειδή η εμπλοκή έχει πολλές μορφές, να καταγραφεί και η επιχείρηση «Νέαρχος» στο Κουβέιτ στο διάστημα 2/9/1990 - 31/7/1991, στο πλαίσιο του ναυτικού αποκλεισμού του Ιράκ, για τους σκοπούς του οποίου η φρεγάτα «Λήμνος» βρέθηκε στην Ανατολική Μεσόγειο. Η ελληνική συμμετοχή περιλάμβανε την αποστολή διαδοχικά και της φρεγάτας «Ελλη».

Τα δύο πλοία είχαν ως αποστολή τη ναυτική παρουσία και την εκτέλεση επιχειρήσεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της βόρειας Ερυθράς Θάλασσας. Εκτέλεσαν μεγάλο αριθμό νηοψιών και ελέγχων φορτίων, με τη συνδρομή των ελικοπτέρων τους και των ανδρών της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών που επέβαιναν επ' αυτών.

Στην ιμπεριαλιστική επέμβαση του 2003 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που και τότε διατεινόταν ότι ...δεν συμμετείχε στον πόλεμο, παραχωρούσε την και πάλι κρίσιμη υποδομή της Σούδας, από την οποία σύμφωνα με τα στοιχεία - μόνο τον μήνα της επίθεσης στο Ιράκ - πέρασαν πάνω από 5.000 αεροπλάνα και 196 πλοία, ανάμεσά τους και δύο αεροπλανοφόρα! Μάλιστα η κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας στην ΕΕ, εισηγήθηκε και υπέγραψε την απόφαση της Συνόδου Κορυφής των Αθηνών (17/4/2003), με την οποία η ΕΕ νομιμοποίησε και αποδέχτηκε πλήρως την αμερικανοβρετανική κατοχή και εισβολή στο Ιράκ ως «ανθρωπιστική».

...και Αφγανιστάν

Η Ελλάδα διατηρούσε επί μακρόν δύναμη στην ISAF, τον διεθνή ΝΑΤΟικό στρατό που πραγματοποίησε την ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Αφγανιστάν. Συγκεκριμένα, στις 15/1/2002 το ΚΥΣΕΑ ενέκρινε την ανάπτυξη ελληνικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, και συγκεκριμένα στην περιοχή της Καμπούλ και των περιχώρων της.

Με έναρξη στις 19/2, αναπτύχθηκαν οι παρακάτω δυνάμεις: Ελληνικός Λόχος Μηχανικού. Τμήματα υποστήριξης και ασφαλείας. Δύο αεροσκάφη «C-130» για εκτέλεση αερομεταφορών (στο Καράτσι του Πακιστάν). Τμήμα για υποστήριξη της επιχείρησης (National Support Element - NSE) στο Καράτσι. Αριθμός επιτελών - συνδέσμων αξιωματικών στα διάφορα επιτελεία της ISAF. Η συνολική δύναμη της ελληνικής αποστολής ήταν έως 175 άνδρες.

Τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΔΑΦ (Ελληνική Δύναμη Αφγανιστάν) έμειναν στη χώρα έως το 2015. Εμειναν ωστόσο δύο αξιωματικοί ως σύνδεσμοι, που αποχώρησαν το 2019 στο πλαίσιο της ευρύτερης αναδιάταξης των αμερικανοΝΑΤΟικών δυνάμεων στην Κεντρική Ασία και στον Ειρηνικό.

Μεσόγειος, Βαλκάνια, Μαύρη Θάλασσα, Μέση Ανατολή

Οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις στο σήμερα έχουν μετατραπεί με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων σε «αναπόσπαστο κομμάτι» της επιθετικής στρατηγικής του ΝΑΤΟ, ενώ στο πλαίσιο και της «Στρατηγικής Συμφωνίας» με τις ΗΠΑ, όπως και της νέας Συμφωνίας για τις βάσεις, η εμπλοκή τους στα επικίνδυνα σχέδια που έχουν στο στόχαστρο τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα βαθαίνει.

Π.χ. πλοία του ΠΝ μετέχουν σχεδόν ανελλιπώς στις ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ SNMG2 και SNMCMG2, που επιχειρούν σε Μεσόγειο και Μαύρη Θάλασσα, όπως επίσης στις λεγόμενες «εστιασμένες περιπολίες» που αναπτύσσει το ΝΑΤΟ στη Μεσόγειο, στο πλαίσιο της επιχείρησης «Sea Guardian», αναλαμβάνοντας συχνά και ρόλο ηγεσίας στις σχετικές δυνάμεις.

Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟικού καταμερισμού η ελληνική Πολεμική Αεροπορία επιτηρεί τους εναέριους χώρους της Βόρειας Μακεδονίας, της Αλβανίας και Μαυροβουνίου (εκ περιτροπής με την Ιταλία). Επίσης, ιπτάμενα ραντάρ της συχνά αναπτύσσονται μέχρι και τη Βουλγαρία, στο FIR Σόφιας, που καλύπτει και μέρος της Μαύρης Θάλασσας, δίνοντας στο ΝΑΤΟ εικόνα για τις κινήσεις των ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή. Εξάλλου, μαχητικά της ΠΑ αναλαμβάνουν αποστολές συνοδείας αμερικανικών στρατηγικών (ικανών να φέρουν πυρηνικά) βομβαρδιστικών των ΗΠΑ. Ενώ σταθερά η χώρα - με τις υποδομές στον Αραξο - παραμένει κομμάτι του πυρηνικού σχεδιασμού του ΝΑΤΟ.

Παραπέρα, στο πλαίσιο πάντα του αμερικανοΝΑΤΟικού καταμερισμού ελληνικοί πύραυλοι «Patriot» αναπτύχθηκαν πρόσφατα στη Σαουδική Αραβία, ενισχύοντας την αντιπυραυλική - αντιαεροπορική ομπρέλα της χώρας, κόντρα σε Ιράν και άλλα κέντρα.

Τέλος, με βάση και τη νέα Συμφωνία με τους Αμερικανούς, αναπτύσσουν παραπέρα την παρουσία τους σε Σούδα, Λάρισα και Στεφανοβίκειο, ενώ η Αλεξανδρούπολη αναδεικνύεται σε έναν από τους βασικότερους κόμβους τους στις επιχειρήσεις διεκπεραίωσης δυνάμεών τους προς και από τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία, στοιχείο που έχει προκαλέσει την ευθεία αντίδραση της τελευταίας.