Να βρουν τείχος

Την ώρα που η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι σε πλήρη εξέλιξη και κλιμακώνεται η αντιπαράθεση με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με απρόβλεπτες διαστάσεις και κινδύνους ακόμα και γενικευμένης ανάφλεξης, η κυβέρνηση αναλαμβάνει τεράστιες ευθύνες απέναντι στον ελληνικό λαό, στέλνοντας πολεμικό υλικό στην πρώτη γραμμή, διαθέτοντας υποδομές και Ενοπλες Δυνάμεις για τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και στηρίζοντας με «υπερβάλλοντα ζήλο» όλα τα ευρωατλαντικά προσχήματα, με τα οποία επιχειρείται να δικαιολογηθεί η πιο βαθιά εμπλοκή.

Η προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης, που παρουσιάζεται ως «ΝΑΤΟικότερη των ΝΑΤΟικών» και «παίζει τα ρέστα της» για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και την αναβάθμισή της στην περιοχή, πρέπει να συναντήσει τείχος από τον λαό μας, από το εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Καμία σχέση με την αλήθεια δεν έχουν τα παραμύθια ότι στόχος είναι να στηθεί «ανάχωμα στον αναθεωρητισμό και τις αλλαγές συνόρων». Ο «αναθεωρητισμός» πηγάζει από τη διαρκή πάλη για μοίρασμα αγορών και εδαφών, όπου το ΝΑΤΟ έχει πρωτοστατήσει.

Πάει πολύ λοιπόν να καμώνονται τους «φρουρούς» των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και του Διεθνούς Δικαίου, το οποίο κόβουν και ράβουν κάθε φορά στα μέτρα των συμφερόντων τους, σε ρόλους εναλλάξ, οι ιμπεριαλιστές της μίας ή της άλλης πλευράς, και πρώτοι απ' όλους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που τις προηγούμενες δεκαετίες επαναχάραξαν κυριολεκτικά με το αίμα των λαών τα σύνορα στη Γιουγκοσλαβία, στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική.

Αυτοί που έχουν κόψει τη Λιβύη στη μέση, που σχεδίαζαν τον διαμελισμό της Συρίας, δίνοντας μάλιστα ρόλο στην Τουρκία, που εκπονούν ΝΑΤΟικά σχέδια «επίλυσης» του Κυπριακού. Σε όλα αυτά οι ελληνικές κυβερνήσεις συμμετείχαν και συμμετέχουν. Δεν έλειψαν από κανέναν βρώμικο σχεδιασμό για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Και, βέβαια, πάει πολύ να επιστρατεύουν ξανά ως πρόσχημα για τη βαθύτερη εμπλοκή τη δήθεν έγνοια τους για την ελληνική ομογένεια στην Ουκρανία, που μαζί με τον υπόλοιπο ουκρανικό λαό αποτελεί θύμα των ανταγωνισμών, ενώ στο παρελθόν στοχοποιήθηκε και από τις φασιστικές δυνάμεις της Ουκρανίας, τις οποίες στήριξαν το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ.

Η κυβέρνηση προκαλεί όταν δείχνοντας την Ουκρανία καλεί τον λαό να σκεφτεί «τι θα γινόταν αν δεν ήμασταν στο ΝΑΤΟ». Γιατί σίγουρα εκείνο που δεν θα γινόταν είναι η Ελλάδα να έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο, με βάση και την κατάπτυστη Συμφωνία για τις βάσεις την οποία ετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ και υπέγραψε η ΝΔ, «στην αιχμή του δόρατος» του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού απέναντι σε Ρωσία και Κίνα, βάζοντας τον λαό στο στόχαστρό τους, με τις «προειδοποιήσεις» να ακούγονται όλο και πιο δυνατά και πλέον «έξω από τα δόντια».

Σίγουρα τότε οι στρατιωτικοί δεν θα πήγαιναν σε αποστολές εκτός συνόρων, που καμία σχέση δεν έχουν με την υπεράσπιση των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, αλλά σχετίζονται μόνο με τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Πρόκληση για τον λαό αποτελούν και οι μύθοι ότι με τη μεγαλύτερη εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια «θωρακίζεται η χώρα» απέναντι στην επιθετικότητα της Τουρκίας. Μύθοι με τους οποίους προσπαθούν να ντύσουν και τον διαγκωνισμό με την τουρκική αστική τάξη για το ποιος θα πάρει το χρίσμα του ΝΑΤΟικού «σερίφη» στην περιοχή.

Κάνουν πως δεν άκουσαν και δεν είδαν ότι είναι τα σχέδια για τη «διασφάλιση της ΝΑΤΟικής συνοχής» αυτά που «βάζουν ιδέες» για τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, όπως άλλωστε έχει αποδειχθεί και ιστορικά, από την κατοχή στην Κύπρο με αμερικανοΝΑΤΟικές πλάτες μέχρι το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, με τα Ιμια και τις συμφωνίες που ακολούθησαν.

Αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια που η εμπλοκή της χώρας μας στα ευρωατλαντικά σχέδια «έφτασε σε νέα ύψη», ποια από τις απαράδεκτες διεκδικήσεις της απέσυρε η Τουρκία; Το αντίθετο έγινε: Με όπλο τον ρόλο της στα ΝΑΤΟικά σχέδια από τη Συρία και το Ναγκόρνο Καραμπάχ μέχρι τη Λιβύη, έθεσε «επί του πεδίου» και «επί του τραπεζιού» των ιμπεριαλιστικών παζαριών και νέες απαράδεκτες διεκδικήσεις, έφτασε να αμφισβητεί την κυριαρχία των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο, εκεί όπου άλλωστε το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει σύνορα.

Η βρώμικη προπαγάνδα που επιστρατεύουν κυβέρνηση, αστικά κόμματα και επιτελεία, με στόχο να στρατευτεί ο λαός μας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια που τον μετατρέπουν σε στόχο «για τ' αφέντη το φαΐ», χρειάζεται να φάει παντού «πόρτα».

Μπροστά στο νέο έγκλημα η απάντηση δεν μπορεί να είναι παρά μόνο μία: Οχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, εδώ και τώρα να σταματήσει η εμπλοκή της Ελλάδας, να κλείσουν αμέσως όλες οι βάσεις στη χώρα μας. Να δυναμώσει η πάλη για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του.