Οι γυναίκες ήταν ψυχή της Εθνικής Αλληλεγγύης

Στις  28 Μάη του 1941 γίνεται στην Αθήνα η ιδρυτική συνεδρίαση της οργάνωσης που πήρε τον τίτλο Εθνική Αλληλεγγύη και συμμετείχαν οι Π.Σ. Καραγκίτσης, Βασ. Μαρκεζίνης, Σπ. Αντύπας, Κλ. Παπαλοΐζος, Ν. Δρέσιος και Διον. Κωσταδούλου- Παπαδομειχελάκη. Η ιδρυτική επιτροπή έχει από την αρχή τον πρωτεύοντα ρόλο στην καθοδήγηση και στην ηγεσία της οργάνωσης. Ως προς την οργανωτική της διάρθρωση δομείται κλιμακωτά από την Κεντρική Επιτροπή, μεγάλα παραρτήματα περιοχών, παραρτήματα- επιτροπές πόλης, ομάδες- αδελφότητες σε κάθε τετράγωνο, συνοικία ή χωριό.

Η Εθνική Αλληλεγγύη αποτελεί τον κατεξοχήν χώρο μέσα στον οποίο οι ελληνίδες βρίσκουν θέση και ρόλο για ενεργή συμμετοχή στην Αντίσταση. Είναι η ιδιότητά της ως μάνας, αδελφής, συζύγου, φίλης, μέσω της οποίας η γυναίκα καθιερώνεται και τελικά καταξιώνεται στην συνείδηση τόσο των συναγωνιστών της όσο και του άμαχου λαού. Εκτός από την περίθαλψη των φυλακισμένων και εξόριστων, οι γυναίκες φροντίζουν και τους κρατούμενους στα στρατόπεδα, τις οικογένειες των εκτελεσμένων, τους αντάρτες και τις οικογένειές τους.

Από τις προηγούμενες δεκαετίες η έννοια της αλληλεγγύης καλλιεργείται στον ελληνικό λαό τόσο σε πρακτικό όσο και συνειδησιακό επίπεδο, ως απόρροια της σκληρής ελληνικής πραγματικότητας. Οι διεκδικήσεις και οι κοινωνικοί αγώνες ομάδων όπως οι μικρασιάτες πρόσφυγες, αγρότες, εργάτες των βιοτεχνιών-βιομηχανιών, χαμηλόμισθοι υπάλληλοι, στην προσπάθεια βελτίωσης των όρων της διαβίωσής τους, είχαν δημιουργήσει μία ζωντανή και αγωνιστική εργατική τάξη.

Παράδειγμα της αλληλεγγύης σε λαϊκό επίπεδο αποτελεί η οργάνωση «Εργατική Βοήθεια Ελλάδος» (Ε.Β.Ε.), δημιουργείται το 1924. Οργάνωση που σύμφωνα με λεγόμενα του Π.Σ. Καραγκίτση «…ήταν απαραίτητη στους αγώνες της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, των παλαιών πολεμιστών… βοηθούσε όσους φυλακίζονταν, όσους στέλνονταν εξορία, τις οικογένειες αυτών των θυμάτων, καθώς και τις οικογένειες των σκοτωμένων…»1.

Οι γυναίκες ήταν ψυχή της Εθνικής Αλληλεγγύης

Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Ο,ΤΙ δεν έκανε το επίσημο κράτος στα 120 χρόνια της ελεύθερης ζωής μας, δημιουργήθηκε με τη λαϊκή πρωτοβουλία μέσα στις φλόγες και τους καπνούς, μέσα στη φωτιά του πιο άγριου πολέμου στα τριάμισι χρόνια της σκλαβιάς.

Μ' ΑΥΤΑ τα λόγια, ο καθηγητής Πέτρος Κόκκαλης (Π. Κ.), που είχε διατελέσει στην Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ) γραμματέας Πρόνοιας και Υγιεινής, έκανε λόγο για την κοσμογονική δημιουργία που είχε συντελεστεί στης Αντίστασης τα μεγάλα χρόνια. Σ' ένα άρθρο του, που δημοσιεύτηκε στη «Νέα Ελλάδα», 15ήμερη πολιτική επιθεώρηση της ΚΕ του ΕΑΜ, που δημοσιεύτηκε στο φ. 5 Νοέμβρη 1944, αναφερόταν στις νέες κατευθύνσεις της Κοινωνικής Πρόνοιας, ύστερα από την απελευθέρωση και τις ανυπολόγιστες καταστροφές που είχε υποστεί η χώρα από τους εισβολείς.

ΑΠΟ το Μάη του 1941, ο ελληνικός λαός στο σύνολό του - τονίζει ο Πέτρος Κόκκαλης, αρχίζει να γονατίζει και τώρα οι θάνατοι ξεπερνούν τις γεννήσεις. Ενας υπολογισμός σε 1.600.000 κατοίκους της Αθήνας, του Πειραιά και 30 πρωτεύουσες νομών, δείχνει ότι το ποσοστό των γεννήσεων σε 1.000 κατοίκους, που το 1940 ήταν 22,9, κατέβηκε το 1942 στα μισά. Αν τώρα σ' αυτό προσθέσουμε τη μεγάλη αύξηση της θνησιμότητας στα βρέφη και στα νήπια από υποσιτισμό και εντερίτιδες, τις χιλιάδες, που πεθαίνουν από φυματίωση και άλλες λοιμώδεις αρρώστιες, καταλαβαίνουμε ότι το ξεκλήρισμα της φυλής μας άρχισε να γίνεται από τη ρίζα.

ΣΧΕΤΙΚΑ, ο Π. Κόκκαλης παρατηρούσε ότι «αν συγκεντρώσουμε όλους τους νόμους και όλα τα μέτρα που πάρθηκαν από το 1928, που έγινε το υπουργείο Υγιεινής, θα δούμε ότι στα χαρτιά, βέβαια, δε μας λείπει τίποτα. Κάθε λογής αγώνας ενάντια στη φυματίωση, στην ελονοσία, στο τράχωμα, στα αφροδίσια μπήκε σε ενέργεια. Μεγάλες επιτροπές συνέρχονται και διαλύονται σαν σύγνεφο από σκόνη... Γενικά δεν είναι τίποτε που έγινε αλλού και να μην το έχουμε μιμηθεί».

ΩΣΤΟΣΟ στην Ελλάδα, προσθέτει ο Π. Κόκκαλης, πέθαιναν, στην προπολεμική ακόμη περίοδο, ίσαμε το 1939, περισσότεροι από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης! Οι πολλές αυτές υγειονομικές υπηρεσίες γίνονταν με ασυναρτησία και, τελικά, καμιά δεν ξεπλήρωσε τον προορισμό της. Σήμερα, βρισκόμαστε σε αναρχία, σε σωστό υγειονομικό χάος.

ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ της Εθνικής Αντίστασης, παράλληλα με τον Αγώνα για την απελευθέρωση, την ακεραιότητα και την ανεξαρτησία, ο λαός που ξεσηκώθηκε οργάνωσε την Πρόνοια για τα θύματα της Κατοχής. Ετσι δημιούργησε στην Ελεύθερη, μα και στην κατεχόμενη Ελλάδα, παιδικά συσσίτια, παιδικούς σταθμούς, νοσοκομεία, φαρμακεία, ιατρεία. Κοντά στον ΕΛΑΣ, στην ΕΠΟΝ, το έργο της Εθνικής Αλληλεγγύης είναι ένα θαύμα της σημερινής γενιάς μας. Κι αυτό το θαύμα είναι έργο της οργανωμένης, της συνειδητής δραστηριοποίησης του λαού μας.

ΤΟ άρθρο του Π. Κ. τεκμηριώνει με στατιστικά στοιχεία από τη μεγάλη περιοχή της Θεσσαλίας την πλούσια και πολύμορφη δράση της Εθνικής Αλληλεγγύης , υπογραμμίζοντας πως η ΠΕΕΑ, από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της, πρόσεξε το έργο που γινόταν και έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να το βοηθήσει και να το αναπτύξει. Χωρίς να διαθέτει υλικά μέσα, κατόρθωσε πολλά και το πέτυχε αυτό, γιατί κρατούσε τον παλμό του αγωνιζόμενου λαού. Τίποτε δε θα μπορούσε να γίνει για την ανακούφιση και την πρόχειρη στέγαση στα καμένα χωριά, αν δεν είχαμε το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τις λαϊκές Οργανώσεις της Εθνικής Αντίστασης.

ΕΙΝΑΙ ακόμη πολύ δηλωτικό το τελευταίο σημείο, που τονίζει και τούτο: «...Αλίμονο αν θέλαμε να ξαναγυρίσουμε στις παλιές μέθοδες. Ασυγχώρητο σφάλμα με βαριές συνέπειες κάνει όποιος πιστεύει πως με τις κρατικές υπηρεσίες μονάχα, όπως παρουσιάζονται σήμερα, θα μπορέσουμε να κάνουμε πραγματική κοινωνική πρόνοια. Η ερασιτεχνική φιλανθρωπία είναι έτοιμη πάλι να κάνει την εμφάνισή της. Φθάνει πια. Ο λαός έδειξε τον καινούριο δρόμο. Το κράτος πρέπει να σεβαστεί, να καλλιεργήσει, να ολοκληρώσει ό,τι σωστό και ωραίο έγινε στα τριάμισι χρόνια κάτω απ' την πιο σκληρή σκλαβιά. Εργο κοσμογονικό, τότε, βέβαια. Και δε χρειάστηκαν ούτε τέσσερα χρόνια...».

Του Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ

--------------------

Οι γυναίκες ήταν ψυχή της «Εθνικής Αλληλεγγύης»

Στις 23 Φλεβάρη, γιορτάζουμε την επέτειο ίδρυσης της ΕΠΟΝ. Λίγοι όμως γνωρίζουν ότι η ΕΠΟΝ, ως Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση, δεν ήταν η πρώτη που ιδρύθηκε. Η πρώτη οργάνωση με ενιαίο πανελλαδικό χαρακτήρα ήταν η «Εθνική Αλληλεγγύη » (ΕΑ), η απελευθερωτική οργάνωση, που πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον αγωνιζόμενο λαό (που δικαιολογημένα της έδωσε τον τιμητικό τίτλο της ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ). «Μάνα» στην κυριολεξία, αφού από τα τρία εκατομμύρια μέλη της, οι γυναίκες ήταν η μεγάλη πλειοψηφία. Τα 2/3 της Οργάνωσης ήταν γυναίκες

Για την οργάνωση αυτή, που σε συνθήκες εξοντωτικές για τον περισσότερο κόσμο έκανε θαύματα και πάνω της στηρίχτηκε η αντίσταση, συζητάμε με την Καλλιόπη Μεντράκου, μέλος της Επιτροπής Γυναικών της ΠΕΑΕΑ, που πρόσφατα ανέπτυξε αυτό το θέμα στο συνέδριο για τα εξήντα χρόνια του ΕΑΜ:

*** Πώς ξεκίνησε η Εθνική Αλληλεγγύη , ποιες ήταν οι σχέσεις της με την ΕΠΟΝ και πού οφείλεται η μεγάλη συμμετοχή των γυναικών στην οργάνωση;

-- Η Εθνική Αλληλεγγύη ιδρύθηκε αρχικά με σκοπό να σώσει τους κρατούμενους σε στρατόπεδα. Με πυρήνα τις μητέρες, τις αδελφές και τις γυναίκες των εξορίστων, συγκροτούνται τις πρώτες ημέρες της Κατοχής ομάδες βοήθειας και στις 28 Μάη του '41, με πρωτοβουλία των εξορίστων που είχαν αποδράσει από τα νησιά της εξορίας (Φολέγανδρο και Κίμωλο), ιδρύεται η Εθνική Αλληλεγγύη . Ιδρυτές ήταν ο Παντελής Σίμος, ο Σπύρος Αντύπας, ο Κλέων Παπαλοΐζος, ο Γεώργιος Βασιλόπουλος, ο Νίκος Δρέσιος και η Διονυσία Παπαδομιχελάκη. Από τους πρώτους συνεργάτες της ΕΑ που ανακηρύσσεται και σε πρόεδρο, ο Αθαν. Ρουσόπουλος, καθηγητής του Πολυτεχνείου, που συνέβαλε με το κύρος του για τη σωτηρία των φυλακισμένων. Στην ΕΑ άρχισαν να προσχωρούν προσωπικότητες. Παλιά και νέα κόμματα υιοθετούν το έργο της. Το Σεπτέμβρη του '41, συνέρχεται η Γ` Ολομέλεια με συμμετοχή δώδεκα κομμάτων. Ο μητροπολίτης Κοζάνης εκλέγεται επίτιμος πρόεδρος. Η «Εθνική Αλληλεγγύη » κατάφερε να πραγματοποιήσει την ενότητα στο λαό. Ετσι, ξεκινώντας από πέντε πρόσωπα το '41, έγινε η πιο πλατιά και πολυάνθρωπη οργάνωση που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα. Απευθύνθηκε σε κάθε Ελληνα, σε κάθε πατριώτη και από τα τρία εκατομμύρια μέλη της τα δύο τρίτα περίπου ήταν γυναίκες.

Παράνομη

Πού οφείλεται αυτό; Η Εθνική Αλληλεγγύη δεν ήταν βέβαια μια φιλανθρωπική οργάνωση, παρόλο που έκανε θαύματα στη μάχη για την επιβίωση του ελληνικού λαού...

Κοριτσάκι η ίδια η Κ. Μεντράκου, όταν ιδρύθηκε η ΕΑ, πήρε ωστόσο μέρος στον αγώνα και οι αναμνήσεις της παραμένουν πάντα ζωντανές:

Και βέβαια, απαντά, δεν ήταν μια φιλανθρωπική ουδέτερη οργάνωση, ήταν μια αγωνιστική οργάνωση και, μάλιστα, παράνομη για τους κατακτητές. Συνεργάστηκε με προσωπικότητες απ' όλες τις παρατάξεις και με οργανισμούς, όπως ο Ερυθρός Σταυρός στα συσσίτια, λ.χ., αλλά ήταν μια οργάνωση που σύμφωνα και με το Καταστατικό της μαχόταν για την εθνική απελευθέρωση και ιδεολογία της ήταν η ιδεολογία του ΕΑΜ, που ιδρύθηκε στη συνέχεια. Το έργο της είναι έργο της οργανωμένης, συνειδητής δραστηριοποίησης του λαού μας. Το κίνημα της ΕΑ δεν ήταν μια «ομάδα θερμόαιμων», ούτε μια συμμορία τρομοκρατών, όπως έλεγαν οι Γερμανοί. Σ' αυτό το κίνημα πήρε μέρος όλος ο κόσμος, από τον κλήρο και τη διανόηση ως τον τελευταίο εργαζόμενο. Ούτε τα χρόνια στάθηκαν εμπόδιο, ούτε η σωματική αναπηρία, ούτε οι οικογενειακές υποχρεώσεις. Οι γυναίκες στο σύνολο έχουν παντού την πλειοψηφία, βρίσκουν εκείνο που προσαρμόζεται στις συνήθειές τους και ταιριάζει στην ψυχοσύνθεσή τους, ό,τι ανταποκρίνεται στους εθνικούς τους πόθους και δίνει διέξοδο στη ζωτικότητά τους. Νέες γυναίκες και κορίτσια από την «Εθνική Αλληλεγγύη » προσχωρούν στην ΕΠΟΝ και η συνεργασία ανάμεσα στις δυο οργανώσεις συνεχίζεται σ' όλη τη διάρκεια του αγώνα. Ακόμα και κορίτσια δώδεκα χρόνων συμμετέχουν, μεταφέροντας φαγητό σε σπίτια και χρήματα, εκεί που πρέπει. Ολα μαζεύονταν σπυρί - σπυρί, από ένα λαό πεινασμένο, σε καθεστώς άγριας τρομοκρατίας. Το φαγητό έπρεπε, αφού μαγειρευτεί, να δοθεί πιάτο - πιάτο σ' εκείνους που το μετέφεραν στις φυλακές, στο δρόμο, σ' ένα αυστηρά καθορισμένο σημείο και λεπτό. Στις φυλακές Ακροναυπλίας, όπου 600 αγωνιστές κινδυνεύουν να πεθάνουν από πείνα, σώζονται χάρη στην ΕΑ. Αποστολές οργανώνονται σ' όλες τις επαρχίες.

Στη μάχη για επιβίωση

Το χειμώνα του 1941-'42, χιλιάδες βρέφη και νήπια πεθαίνουν από πείνα και αρρώστιες. Κι όχι μόνον παιδιά: Τριακόσιες χιλιάδες ήταν οι νεκροί της πείνας στους πρώτους μήνες της φασιστικής εισβολής. Οι αρρώστιες, η φτώχεια, η έλλειψη κρατικής πρόνοιας είναι τώρα τρομακτική. Οι άνθρωποι πεθαίνουν στο δρόμο, τα παιδιά περιφέρονται σκελετωμένα, ψάχνοντας φαγητό στα σκουπίδια, οι νεκροί μένουν άταφοι, ύστερα τους μαζεύουν με τα κάρα των σκουπιδιών. Δίνοντας τη μάχη για την επιβίωση του ελληνικού λαού, η ΕΑ ξεσηκώνει ένα τεράστιο πανεθνικό κίνημα και το 1944 έχει απλωθεί πια ως την τελευταία γωνιά της Ελλάδας.

Οχι μόνο στα συσσίτια...

Σε ποιους τομείς δραστηριοποιήθηκε στη συνέχεια η «Εθνική Αλληλεγγύη »;
Στην Ελεύθερη Ελλάδα, εκτός από συσσίτια, δημιούργησε παιδικούς σταθμούς, φαρμακεία, λαϊκά ιατρεία, νοσοκομεία - όπου γίνονταν χειρουργικές επεμβάσεις, με ελάχιστα μέσα, αλλά με μεγάλη επιτυχία από εξέχοντες γιατρούς. Ενίσχυσε πυροπαθείς, έχτισε σπίτια στεγάζοντας 10.103 οικογένειες (να σκεφτεί κανείς ότι τα καμένα χωριά ήταν 1.700 και τα καμένα σπίτια 165.877). Μόνον η ΕΑ Αθήνας ενίσχυσε 2.500 οικογένειες εκτελεσμένων και 16.000 διωκόμενους. Στην περίοδο της Κατοχής μέχρι τον Αύγουστο του '43, έδωσε 1.161.000 μερίδες φαγητό. Σ' όλη την Ελλάδα φροντίζει τις οικογένειες των ανταρτών. Στα ορεινά χωριά του Σινιάτσικου και της Κοζάνης, συντηρεί 3.000 άτομα, πρόσφυγες από τα χαμηλά χωριά. Στην επαρχία Γρεβενών, 7.000. Φροντίζει παιδιά και άπορους. Αυτά είναι μερικά από τα χιλιάδες δείγματα αλληλεγγύης του λαού μας στα χρόνια της Κατοχής. Οποιος είδε τα καραβάνια με τα φορτωμένα ζώα να σκαρφαλώνουν στα χιόνια, όποιος είδε άντρες και γυναίκες να μεταφέρουν τα τρόφιμα, όποιος τους είδε να κάθονται να ξαποστάσουν και να τραγουδούν, μονάχα εκείνος ένιωσε το μεγαλείο τους...

Και μετά τον πόλεμο;

Στα Δεκεμβριανά, η ΕΑ αντιμετωπίζει με θαυμαστό τρόπο το πρόβλημα της περίθαλψης των τραυματιών, του επισιτισμού, των τραυματιοφορέων και του νοσοκομειακού προσωπικού. Νοσηλεύτηκαν 7.500 τραυματίες, το 75% άμαχος πληθυσμός. Μετά το Δεκέμβρη κλείνουν και ανατινάσσουν τα γραφεία της ΕΑ, συλλαμβάνουν και φυλακίζουν τα στελέχη της, καταστρέφουν και λεηλατούν τα ιδρύματα που δημιούργησε. Δε σταματάει, όμως, την προσπάθειά της: Στις 28-30 Μαΐου 1945, συνήλθε η Α` Πανελλαδική Συνέλευση, με γραμματέα τον Στέλιο Παπαδομιχελάκη, που ενέκρινε τη δράση της παλιάς ΚΕ και έβγαλε νέο ΔΣ με πρόεδρο την Μαρία Σβώλου. Το Καταστατικό της εγκρίνεται και λειτουργεί πια σαν σωματείο. Τώρα βοηθάει τα θύματα πολέμου και αναλαμβάνει την ηθική και νομική υποστήριξη των φυλακισμένων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης. Η ΕΑ αγωνίστηκε να σώσει το πολυτιμότερο εθνικό κεφάλαιο, τον άνθρωπο!

Στα χωριά της Ελεύθερης Ελλάδας, η ΕΑ συγκρότησε Επιτροπές Υγείας. Εστησε 1.255 φαρμακευτικούς σταθμούς, που έδιναν φάρμακα και εκτελούσαν συνταγές δωρεάν. Ιδρυσε λαϊκά ιατρεία και πολλά απ' αυτά έγιναν πρότυπα. Ξανάδωσε ζωή στα υπάρχοντα νοσοκομεία και έφτιαξε καινούρια, όπου δεν υπήρχαν. Λαϊκά ιατρεία 679, αναρρωτήρια 90, νοσοκομεία 73, φαρμακεία 1.253.
Αλίκη ΞΕΝΟΥ - ΒΕΝΑΡΔΟΥ

----------------

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Ο εμφύλιος πόλεμος πρέπει να σταματήσει όχι με δυναμικά μέσα, αλλά με πολιτικά. "ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ!
ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
*****
ΓΕΝΙΚΗ ΑΜΝΗΣΤΙΑ - ΚΑΤΑΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΜΕΣΑ - ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΞΟΡΙΣΤΩΝ

Το Κεντρικό Διοικητικό Συμβούλιο της Εθνικής Αλληλεγγύης έδωσε για δημοσίευση την ακόλουθη διακήρυξη:
"Προς τον Ελληνικό Λαό,
Πενήντα χιλιάδες Ελληνες και Ελληνίδες υποφέρουν φρικτά στις εξορίες και στις φυλακές.
Κάθε μέρα που περνάει φτάνει κι από ένα μακάβριο μήνυμα που αναγγέλλει το θάνατο εξορίστων και φυλακισμένων.
Η κατάσταση των κρατουμένων στην Ικαρία, Αη Στράτη, Γιούρα, Μακρονήσι είναι απελπιστική. Τα πρωτοβρόχια θα ρίξουν στο κρεβάτι και θα οδηγήσουν στο θάνατο χιλιάδες εξορίστων που μένουν σε άθλιες σκηνές.
Πενήντα χιλιάδες οικογένειες εξορίστων και φυλακισμένων λιμοκτονούν γιατί χάσανε το μοναδικό τους προστάτη.
Τριακόσιες χιλιάδες και πλέον πρόσφυγες του εμφυλίου πολέμου έχουν συγκεντρωθεί στις μεγάλες πόλεις γυμνοί και νηστικοί, δεν έχουν πού να ακουμπήσουν το κεφάλι τους.
Αλλες χιλιάδες οικογένειες που έχασαν τον προστάτη τους στον εμφύλιο πόλεμο, έμειναν στους πέντε δρόμους. Ποτέ η πατρίδα μας δεν είχε τόσο μεγάλο αριθμό θυμάτων.ας ετίθετο επί τάπητος.
Ολα τα θύματα, ανεξάρτητα σε ποια πολιτική παράταξη ανήκουν, είναι συμπατριώτες μας, είναι αδέλφια μας και πρέπει να τους συμπονέσουμε θετικά όλοι μας και πρώτη η νέα κυβέρνηση.
Ο καλύτερος - ο εθνοσωτήριος - τρόπος συμπόνοιας είναι να σταματήσει ο εμφύλιος πόλεμος. Ο εμφύλιος πόλεμος πρέπει να σταματήσει όχι με δυναμικά μέσα, αλλά με πολιτικά. Διότι τα δυναμικά μέσα τον παρατείνουν, τον οξύνουν και τα σπασμένα τα πληρώνουν πάντα τα παιδιά του πολυβασανισμένου λαού μας, είτε είναι φαντάροι, είτε είναι αξιωματικοί, είτε είναι αντάρτες, είτε είναι χωροφύλακες, είτε είναι ΜΑΥδες ή απλοί άνθρωποι της υπαίθρου.
Ενα από τα κυριότερα πολιτικά μέσα που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην ποθητή γαλήνη, είναι η χορήγηση απ' τη νέα κυβέρνηση Γενικής Αμνηστίας στους οπαδούς όλων των πολιτικών παρατάξεων. Η νέα κυβέρνηση θα διαπράξει βαρύ εθνικό σφάλμα αν ακολουθήσει "την πεπατημένην οδόν" στο σοβαρό θέμα της Γενικής Αμνηστίας.

Ελληνες και Ελληνίδες
Ανεξάρτητα σε ποια πολιτική παράταξη ανήκετε ζητήστε με όλα τα νόμιμα μέσα από τη νέα κυβέρνηση: 1) Να σταματήσει τον εμφύλιο πόλεμο με πολιτικά μέσα. 2) Να χορηγήσει δίχως όρους Γενική Αμνηστία στους οπαδούς όλων των πολιτικών παρατάξεων. 3) Την ανθρώπινη περίθαλψη των 300.000 προσφύγων του εμφυλίου πολέμου με τη χορήγηση 5.000 δρ. την ημέρα σε κάθε ενήλικο πρόσφυγα. Με τη χορήγηση στέγης, φαρμάκων και τροφής για τα παιδάκια των προσφύγων. 4) Την άμεση κατάργηση των απαισίων στρατοπέδων συγκεντρώσεως των Γιούρων, του Μακρονησιού, της Ικαρίας και του Αη Στράτη. 5) Την άμεση απόλυση των εξορίστων, φυματικών, αναπήρων, γερόντων, γυναικών, παιδιών, παπάδων και βαρειά αρρώστων. 6) Την απόλυση όσων συμπλήρωσαν ένα χρόνο εξορίας. 7) Την αραίωση των εξορίστων Αη Στράτη και Ικαρίας και την κατάργηση όλων των απαγορευτικών διατάξεων εις βάρος της ομαδικής συμβιώσεως των εξορίστων και 8) Τη χορήγηση του μισθού των εξορίστων δημοσίων υπαλλήλων στις οικογένειές των και 100.000 δρ. μηνιαίου βοηθήματος στις οικογένειες των άλλων εξορίστων.

Ελληνες και Ελληνίδες,
Φθάνουν πια για την πατρίδα μας τα αίματα, οι τάφοι και τα δάκρυα. Αυτό πρέπει να το διακηρύξουμε προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο πόθος όλων των Ελλήνων και των Ελληνίδων της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς είναι ένας: ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΛΑΪΚΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ. Οχι άλλο αίμα."
Αθήνα 8/9/47
Ο Πρόεδρος
ΑΛΚ. ΛΟΥΛΗΣ".

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΟ ΔΙΩΓΜΟ

Ο συναγ. Λούλης επεσκέφθη χθες τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Λαδά και ζήτησε να ανασταλούν οι διώξεις που γίνονται κατά παράβαση του άρθρου 14 του Συντάγματος. Ο κ. υπουργός απάντησε ότι το ζήτημα αυτό ανάγεται στην αρμοδιότητα των δικαστηρίων και ότι τάχα ρυθμίζεται από τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Επίσης ο συναγ. Λούλης ζήτησε να μάθει αν αληθεύει η πληροφορία ότι ανεστάλησαν οι εκτελέσεις καταδίκων σε θάνατο από τα έκτακτα στρατοδικεία. Ο κ. Λαδάς εδήλωσε ότι δεν έχει ιδέα και ότι το ζήτημα αυτό ανήκει στην αρμοδιότητα του υπουργείου Στρατιωτικών. Τέλος ο κ. υπουργός υπογράμμισε ότι τα τακτικά δικαστήρια θα εξακολουθήσουν να δικάζουν με βάση τους υφισταμένους νόμους.

Πηγή: Ριζοσπάστης 5 Νοέμβρη 1998, 27 Γενάρη 2002, 24 Φλεβάρη 2002 

 Παλαιές εκδόσεις βιβλίων της Εθνικής Αλλυλεγγύης 

• Τέσσερα χρόνια αγώνες και δράση της Εθν.Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης - 28 Μαϊου 1945

 

Εθνική Αλληλεγγύη - Γιατί πρέπει να δοθεί Γενική Πολιτική Αμνηστία- Αθήνα Σεπτέμβρης 1945

Εθνική Αλληλεγγύη νομού Αχαϊας - Σελίδες Αίματος - Εκδοση "ΜΑΝΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" Πάτρα 1945

Εθνική Αλληλεγγύη - Ολος ο λαός για όλα τα θύματα - Αθήνα 1947

Εθνική Αλληλεγγύη - Η Πασχαλινή Σταυροφορία της Ε.Α. - Αθήνα 1946

Εθνική Αλληλεγγύη - Μια δίκη και μια νίκη - τα πρακτικά της δίκης της Ε.Α. - Αθήνα 1947

Εθνική Αλληλεγγύη - Για τους Ελληνες και Φιλλέληνες του εξωτερικού - Γενάρης 1946

 Εθνική Αλληλεγγύη