Τις τελευταίες μέρες πληθαίνουν τα άρθρα και οι αναφορές σχετικά με την ανησυχία των επιχειρηματιών για τις χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας στον κλάδο του τουρισμού. Ορισμένες εκτιμήσεις τους κάνουν λόγο για πάνω από 55.000 κενές θέσεις εργασίας. Με περίσσιο θράσος απαιτούν νέες νομοθετικές ρυθμίσεις ώστε να μπορούν να «τραβάνε» στην εκμετάλλευση του αναπτυξιακού τους «θαύματος» εργαζόμενους που παλεύουν για την επιβίωση σε άλλα μέρη του κόσμου.
Ορισμένες φωνές δεν δίστασαν να εκφράσουν και την «ανθρωπιά» τους λέγοντας ότι κάλλιστα θα μπορούσαν να υπηρετήσουν αυτούς τους στόχους ξεριζωμένοι από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο Ουκρανοί. Πρώτος και καλύτερος, σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα, ένας από τους επίτιμους προέδρους του ΣΕΤΕ, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να «φιλοξενήσει» 300 πρόσφυγες από την Ουκρανία.
Αυτά τα λένε την ίδια στιγμή που υπηρετούν το αφήγημα του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και όλων όσοι ρίχνουν διαχρονικά λάδι στη φωτιά των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολέμων. Αυτά τα λένε οι ίδιοι που μέχρι πρότινος πανηγύριζαν για το ότι τα προηγούμενα χρόνια μια σειρά από «ανταγωνίστριες» χώρες φλέγονταν από συγκρούσεις με αποτέλεσμα περισσότεροι τουρίστες να καταλήγουν με πανάκριβα πακέτα διακοπών στη χώρα μας.
Βέβαια, ακόμα και γι' αυτούς, οι εξελίξεις αποτελούν δίκοπο μαχαίρι μιας και οι ίδιοι κάνουν λόγο πλέον για τουλάχιστον 130.000 τουρίστες που δεν θα επισκεφτούν φέτος τις, αγαπημένες κατά τ' άλλα, περιοχές της Χαλκιδικής και της Πιερίας, εξαιτίας του ιμπεριαλιστικού πολέμου που είναι σε εξέλιξη στην Ουκρανία, αλλά και της πανάκριβης βενζίνης που κοστίζει στον τουρισμό από τα Βαλκάνια.
Τσακισμένα δικαιώματα, δουλειά μέχρι τελικής πτώσης, απάνθρωπες συνθήκες διαμονής, μειώσεις μισθών, νεκροί και τραυματίες. Αυτά εισέπρατταν και εισπράττουν οι εργαζόμενοι σε έναν κλάδο όπου τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών πήγαιναν και πηγαίνουν «τρένο». Ακόμη και κατά τη διάρκεια της καραντίνας η κυβέρνηση φρόντισε να στηρίξει τους επιχειρηματικούς ομίλους πλουσιοπάροχα, την ώρα που οι εργαζόμενοι καταδικάζονταν στην πείνα και την εξαθλίωση μέσα από απολύσεις, αναστολές συμβάσεων εργασίας, την ώρα που κοβόταν ακόμη και το άθλιο επίδομα ανεργίας των 300 και κάτι ευρώ σε χιλιάδες εποχικά απασχολούμενους.
Και όλα αυτά την ώρα που οι διακοπές μετατράπηκαν σε πανάκριβο, απαγορευτικό για τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού εμπόρευμα. Η λαϊκή περιουσία και η αρχαιολογική κληρονομιά βγήκαν στο σφυρί. Το περιβάλλον βιάστηκε παράφορα ενώ οι ομορφιές του τόπου μας έγιναν «οικόπεδα» των μεγαλοξενοδόχων.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμα. Ομως, η πρεμούρα τους για ανεύρεση επιπλέον θυμάτων στα κάτεργά τους αποκαλύπτει μια βασική αλήθεια. Τελικά, οι εργοδότες μάς δίνουν δουλειά;
Μόνο ένας αφελής θα πίστευε ότι αυτό το άγχος πηγάζει από το ενδιαφέρον των μεγαλοεπιχειρηματιών να «μοιράσουν» δουλειά στους εργαζόμενους. Κατέρρευσε, και μάλιστα με μεγάλο κρότο, το συγκεκριμένο αφήγημα, για το οποίο διαχρονικά ζητάνε την απόλυτη υποταγή μας και την ευγνωμοσύνη μας με τον πιο υποτελή τρόπο. Φανερώθηκε αυτό που είναι ξεκάθαρο και που οι ίδιοι επιδιώκουν διακαώς να αποκρύπτουν.
Κάθε ξενοδοχείο και τουριστική μονάδα, κάθε επιχείρηση, από τη λειτουργία των οποίων προκύπτουν αυτά τα τεράστια κέρδη, λειτουργεί από τον ιδρώτα των σκληρά εκμεταλλευόμενων εργαζομένων. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των κερδών καταλήγει στις τσέπες ελάχιστων μεγαλοεπιχειρηματιών, οι οποίοι μάλιστα λειτουργούν τελείως παρασιτικά, χωρίς να παράγουν και χωρίς να προσφέρουν τίποτα. Το μόνο που δίνουν οι συγκεκριμένοι μεγαλοεργοδότες είναι εντολές σχετικά με το πώς η επιβίωσή μας θα γίνεται ακόμη πιο απάνθρωπη για να αυγαταίνουν έτσι τα κέρδη τους.
Να γιατί οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να ανατρέψουν αυτήν την κατάσταση. Γιατί ακόμα περισσότερο τώρα πρέπει να βγαίνει από τα στόματα των εργαζομένων το σύνθημα που φωνάζαμε μέσα στην πανδημία: «Τα ξενοδοχεία και τα επισιτιστικά καταστήματα είμαστε εμείς». Αυτός είναι ο μονόδρομος, σήμερα που οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι θερίζουν ζωές για τα κέρδη των καπιταλιστών της μιας ή της άλλης πλευράς. Σήμερα που τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής οικονομίας μάς οδηγούν σε κρίσεις, κύματα ακρίβειας, όπως την τρέχουσα περίοδο, και συνεχή ένταση της εξαθλίωσης. Σήμερα, εν έτει 2022, όπου λέξεις όπως ειρήνη, ασφάλεια, ευημερία μοιάζουν με ουτοπία.
Να γιατί το Κάλεσμα για αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ σήμερα είναι το πλέον επίκαιρο. Η ουσιαστική συμμετοχή στη δράση, μαζί με τους κομμουνιστές, μέσα από τα σωματεία και τους φορείς του κινήματος, για διεκδίκηση καλύτερων όρων ζωής. Για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, για διασφάλιση σταθερής και ασφαλούς εργασίας, για ζωή με ολοκληρωμένα δικαιώματα.
Το ρεαλιστικό ήταν και παραμένει η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, ο στόχος για μια κοινωνία όπου και οι εργαζόμενοι του κλάδου, με κατοχυρωμένα και ολοκληρωμένα δικαιώματα, θα μπορούν να εργάζονται ανθρώπινα και με ασφάλεια. Υπηρετώντας πρώτα και κύρια την καθολική ανάγκη του εργαζόμενου λαού, όπως και των ίδιων, για φτηνές και ποιοτικές διακοπές. Για την πρόσβαση όλων στην ποιοτική ψυχαγωγία, στην ξεκούραση και τον πολιτισμό. Για τη λειτουργία ενός κλάδου που θα συμβάλει στη φιλία των λαών. Για λειτουργία δικτύων σίτισης σε όλους τους μεγάλους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τις σχολές.
Αυτός είναι ένας αντικειμενικά δίκαιος στόχος και όχι απλά ένα «όνειρο». Κάθε άλλο, είναι ο μόνος τρόπος για να βγούμε από τον εφιάλτη που βιώνουμε σήμερα.
Μέλος της Επιτροπής Περιοχής της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου