Οι κυβερνήσεις στην «εποχή των τεράτων»

«Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος παλεύει για να γεννηθεί, ζούμε την εποχή των τεράτων».

Φυσικά ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε στο μυαλό του την ιστορική αυτή φράση του Αντόνιο Γκράμσι για τον καπιταλισμό που πεθαίνει, όταν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στη ΔΕΘ μίλησε για «πολιτικές τερατογενέσεις», αναφερόμενος σε ανυπόστατα σενάρια κυβερνήσεων συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, του ΜέΡΑ25, με τη συμμετοχή ή ανοχή του ΚΚΕ.

Διαφορετικά θα έπρεπε να συμπεριλάβει και τη δική του κυβέρνηση σε αυτή την κατηγορία. Για παράδειγμα, τι άλλο παρά «πολιτική τερατογένεση» ήταν ο κυνισμός και ο «κοινωνικός δαρβινισμός» που εξέπεμψε η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών με αφορμή την ενεργειακή φτώχεια, ότι «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει»;

Αυτό που βασικά είχε στο μυαλό του ο κ. Μητσοτάκης ήταν να εμφανίσει μια φανταστική κυβέρνηση «σκιάχτρο», που θα του επιτρέπει να θέτει στον λαό τα δικά του εκβιαστικά διλήμματα και τις δικές του κάλπικες διαχωριστικές γραμμές. Άλλωστε, γνωρίζει πολύ καλά ότι οι στρατηγικές επιλογές αυτών των κομμάτων, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, οι δεσμεύσεις τους απέναντι στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, στο μεγάλο κεφάλαιο δημιουργούν αντικειμενικά τη δυνατότητα (ανεξάρτητα αν αυτό υλοποιηθεί άμεσα) για άλλου είδους πολιτικές εξελίξεις, όπως μια συγκυβέρνηση αυτών των κομμάτων με τη ΝΔ - με ή χωρίς τον κ. Μητσοτάκη - ιδιαίτερα αν αυτό απαιτηθεί από την ανάγκη σταθερότητας του συστήματος.

- Είναι ακριβώς αυτές οι κοινές στρατηγικές επιλογές που έχουν οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ να έχουν ψηφίσει ένα πολύ μεγάλο μέρος των νομοσχεδίων της κυβέρνησης της ΝΔ, παρά τους οξυμένους τόνους και τους μεγάλους καβγάδες. Αυτή την εβδομάδα, για παράδειγμα, θα ψηφίσουν από κοινού την επικύρωση της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο της επικίνδυνης διεύρυνσης αυτού του δολοφονικού οργανισμού.

- Είναι αυτές οι στρατηγικές επιλογές που οδήγησαν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το 2015 να ψηφίσουν το 3ο μνημόνιο της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την οποία επίσης χαρακτήριζαν ως «πολιτική τερατογένεση».

- Είναι αυτές οι κοινές στρατηγικές επιλογές και η ανάγκη «πολιτικής σταθερότητας» σε βάρος του λαού, που οδήγησαν παλιότερα στη συγκυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τον «μπαμπούλα της Δεξιάς», τη ΝΔ, που θεωρούνταν μέχρι τότε αδιανόητη. Σήμερα τον ίδιο «μπαμπούλα» δείχνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να σερβίρει την ξαναζεσταμένη σούπα των δήθεν «προοδευτικών» ή «δημοκρατικών» κυβερνήσεων.

- Είναι κυρίως αυτές οι επιλογές που έχουν οδηγήσει τον λαό να αναμετριέται με το «τέρας» της ακρίβειας, με τον κίνδυνο της πολεμικής εμπλοκής, με την απειλή της ενεργειακής φτώχειας, ακόμη και μιας παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης.

Τελικά είναι οι «τερατώδεις» - για τον λαό - πολιτικές εκείνες, που προσδίδουν και στις εκάστοτε κυβερνήσεις «τερατόμορφα» χαρακτηριστικά.

Γι’ αυτό και το ΚΚΕ αρνείται με συνέπεια τη στήριξή του σε κυβερνήσεις της «εποχής των τεράτων», δηλαδή της εποχής του καπιταλισμού που σαπίζει και πεθαίνει, προσπαθώντας μάταια να τον εμφανίσουν με «ανθρώπινα» χαρακτηριστικά. Γι’ αυτό και καλεί τον λαό να μη δείξει καμία εμπιστοσύνη και καμία ανοχή σε τέτοιες κυβερνήσεις που τον οδηγούν διαρκώς σε νέες απώλειες και απογοητεύσεις. Αν η στάση αυτή του ΚΚΕ δεν ήταν κατανοητή σε ένα μεγάλο μέρος του λαού, ακόμη και δικών του ψηφοφόρων το 2012 ή το 2015, σήμερα υπάρχουν πολλές αποδείξεις που επιβεβαιώνουν την ορθότητά της.

Πάνω από όλα, όμως, το ΚΚΕ παλεύει για να γεννηθεί ο «νέος κόσμος» μια ώρα αρχύτερα και για να μπει στο «χρονοντούλαπο» της Ιστορίας οριστικά κι αμετάκλητα η εποχή που γεννά «τέρατα».

*Ο Γιάννης Γκιόκας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής και υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου (το άρθρο αναδημοσιεύεται από την εφημερία «Τα Νέα»).