Η επίθεση του αστικού κράτους στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα και ειδικά στην πολιτική του πρωτοπορία δεν σταματά ποτέ.
Είναι λογικό και επόμενο η επίθεση αυτή να κλιμακώνεται και να αναβαθμίζεται, όσο εντείνονται οι δυσκολίες, οι αντιθέσεις και τα αγιάτρευτα αδιέξοδα του συστήματος, που προσπαθεί να προλάβει τους αποφασιστικούς αγώνες του εργαζόμενου λαού με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή.
Τέτοιο στοιχείο κλιμάκωσης αποτέλεσε η πρόσφατη κλήση του Βάλσαμου Συρίγου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και γγ της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, σε δίκη στις 19.12.2022. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση προσπαθεί να επισπεύσει μαζικούς πλειστηριασμούς σε βάρος των λαϊκών σπιτιών, προφανώς ενοχλεί το γεγονός ότι τον Οκτώβρη του 2019 και μέρα πανεργατικής απεργίας, η μαζική παρέμβαση σωματείων και φορέων απέτρεψε τον πλειστηριασμό λαϊκής κατοικίας. Δίπλα στις γνωστές προσπάθειες συκοφαντικής επίθεσης στη συνδικαλιστική δράση, με κατηγορίες για παράνομη βία κ.λπ., στην κλήση του Β. Συρίγου σωρεύεται και η κατηγορία ότι έπαιξε «καθοδηγητικό ρόλο» στη διατάραξη κοινής ειρήνης και ότι «προκάλεσε σε άλλους την απόφαση» να πρωτοστατήσουν στη λαϊκή κινητοποίηση. Στοχοποιούνται δηλαδή ο πρωτοπόρος ρόλος και η δύναμη των κομμουνιστών να πρωτοστατούν και να πετυχαίνουν την οργάνωση των εργαζομένων, τη συλλογική διεκδίκηση των αναγκών τους.
Είχε προηγηθεί τα προηγούμενα χρόνια σειρά διώξεων. Για παράδειγμα, «προπομπός» της κατηγορίας για διατάραξη κοινής ειρήνης με «καθοδηγητικό ρόλο» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η δίωξη στους νεολαίους κομμουνιστές που αντιμετώπισαν την καταστολή από τις αστυνομικές δυνάμεις τον Απρίλη του 2018, στη συγκέντρωση ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία. Το κατηγορητήριο «χρέωνε» στους κατηγορουμένους «συμμετοχή στην περιφρούρηση» της προσπάθειας να γκρεμιστεί το λαομίσητο άγαλμα. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Τόσκας, είχε δηλώσει: «Τα μέλη αυτά της ΚΝΕ και του ΚΚΕ πήγαν να γκρεμίσουν το άγαλμα του Τρούμαν, αντέδρασε η αστυνομία όπως όφειλε». Για να συνεχίσει: «Σε κάποιες διαδηλώσεις ξεπερνιόνται τα όρια από διάφορες ομάδες διαδηλωτών και εκεί πράγματι υπάρχει πρόβλημα».
Το νομοθετικό οπλοστάσιο που υπερασπίζονται όλα τα αστικά κόμματα αξιοποιείται και το τελευταίο διάστημα με ποινικές διώξεις κατά κομμουνιστών για τη συμμετοχή τους στην επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 2020, την παραπομπή σε δίκη της Α. Ρέτζιου για παράβαση του κατάπτυστου νόμου για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, αλλά και γιατί «αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τις υποδείξεις», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το κλητήριο θέσπισμα, μέχρι και τη σύλληψη του Γραμματέα της ΤΕ Κοζάνης με τις γελοίες δικαιολογίες της διατάραξης κοινής ησυχίας (κατόπιν «καταγγελίας») και της απείθειας, λόγω των εκδηλώσεων του 48ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» και ενώ οι εκδηλώσεις είχαν λάβει τη σχετική άδεια και είχε ήδη ολοκληρωθεί το πρόγραμμα του Φεστιβάλ.
Η αστική τάξη και το κράτος της προσπαθούν να διαμορφώσουν δηλαδή μια αποτελεσματική αλυσίδα για να δέσουν πισθάγκωνα το εργατικό - λαϊκό κίνημα και την πρωτοπορία του σε συνθήκες απότομης όξυνσης της ταξικής πάλης. Ιδιαίτερα αποκαλυπτική ως προς αυτό είναι η επίθεση των ΜΑΤ στις 6 Απρίλη 2022, μέρα πανεργατικής απεργίας, στη συγκέντρωση που διαδήλωνε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης ενάντια στο ΝΑΤΟ και τη συμμετοχή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, όπου συνέλαβαν διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων ο Ε. Δημάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, τον οποίο κρατούσαν στο νοσοκομείο τραυματισμένο, σε καροτσάκι, και δεμένο με χειροπέδες! Την ίδια στιγμή, άλλοι 7 συλληφθέντες παρέμεναν στα κρατητήρια χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες, μεταξύ των οποίων ο Γ. Κλιγκόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, καθώς και άλλα μέλη και στελέχη της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, του ΚΣ της ΚΝΕ.
Η προσπάθεια να θωρακιστεί η δικτατορία του κεφαλαίου κλιμακώνεται με γρήγορους ρυθμούς τα τελευταία χρόνια, τόσο με την ενίσχυση της πολιτικής σταθερότητας, μέσα και από την απόσπαση της συναίνεσης των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στη σφαγή της ζωής και των δικαιωμάτων τους, όσο και με την ένταση και αναβάθμιση της καταστολής απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ βρήκε στρωμένο έδαφος απ' όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, με ξεχωριστή τη συμβολή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του κατασταλτικού νομοθετικού οπλοστασίου. Επί των ημερών της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε με ταχύτητα μια σειρά από αλλαγές, ενισχύοντας ολόκληρο τον σκληρό πυρήνα των κατασταλτικών ποινικών διατάξεων του αστικού κράτους, που στρέφεται σε βάρος των λαϊκών ελευθεριών είτε με την αύξηση ποινών είτε με την ενίσχυση ως προς τον χαρακτηρισμό αδικημάτων. Ετσι, για παράδειγμα, αφού κατέστησε από το 2017 ιδιώνυμο αδίκημα τις κινητοποιήσεις κατά των πλειστηριασμών, ανοίγοντας τον δρόμο όχι μόνο για διώξεις αλλά και για την επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων με ξύλο, χημικά και δακρυγόνα στις κινητοποιήσεις, στη συνέχεια, και αφού ενίσχυσε νομοθετικά τη διεξαγωγή αποκλειστικά ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, κατάργησε μεν την αναφορά στους πλειστηριασμούς στον ποινικό κώδικα, αλλά επί της ουσίας τη διατήρησε με γενικότερη διάταξη με το άρθρο για τη διατάραξη δικαστικών συνεδριάσεων.
Στην ίδια κατεύθυνση, εισήγαγε μια σειρά από αντιδραστικούς θεσμούς που εφαρμόζονται κατά κόρον σε ΗΠΑ και Γερμανία, που στην πραγματικότητα περιορίζουν ασφυκτικά το τεκμήριο της αθωότητας και επιβαρύνουν τη θέση των οικονομικά αδύναμων όταν προσέρχονται ως κατηγορούμενοι ενώπιον της αστικής Δικαιοσύνης (ποινική διαπραγμάτευση, ποινική συνδιαλλαγή, ποινική διαταγή κ.λπ.).
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, στις «νομοθετικές ράγες» των προηγούμενων κυβερνήσεων, εξακολούθησε να προσαρμόζει και να ευθυγραμμίζει πλήρως την ποινική νομοθεσία με τις σχετικές βασικές κατευθύνσεις, Οδηγίες, αποφάσεις κ.λπ. της ΕΕ. Είναι χαρακτηριστική όχι μόνο η ενίσχυση του «τρομονόμου» αλλά και η προώθηση μέτρων για την «αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης», ήδη από το 2016, ώστε να ενταχθεί ενεργά στην «πολιτική ατζέντα» και να εισαχθεί η σχετική τεχνογνωσία στην Ελλάδα, υλοποιώντας μέτρα εκπαίδευσης αστυνομικών και άλλων αρχών προκειμένου να ανιχνεύουν και να καταπολεμούν τον ριζοσπαστισμό, ενισχύοντας ταυτόχρονα και τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς και μεθόδους μαζικής παρακολούθησης.
Στο χωράφι που «όργωσε» ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να σπείρει η κυβέρνηση της ΝΔ, διατηρώντας στο ακέραιο τις διατάξεις που ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική και την πολιτική δράση, ενισχύοντας περαιτέρω τους σχετικούς νόμους. Το έδαφος αυτό ήταν τόσο γόνιμο, που με ταχύτητα εισήγαγε η ΝΔ μια «βεντάλια» νέων διατάξεων, αξιοποιώντας στο έπακρο την πανδημία ως αφορμή για να εντάξει στη νομική «κανονικότητα» μια σειρά από «έκτακτες» ρυθμίσεις με στόχο τόσο την προληπτική καταστολή της προοδευτικής / ριζοσπαστικής σκέψης όσο και την αναβάθμιση της νομοθετικής αλλά και επιχειρησιακής ικανότητας για ανοιχτή καταστολή στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις. Γι' αυτό και η ΝΔ με τον νόμο για τις διαδηλώσεις (4703/2020) προχώρησε και στην ίδρυση της Διεύθυνσης Καταπολέμησης της Βίας στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη με στόχο «την καταπολέμηση ποικίλων μορφών και εκφάνσεων της βίας, όπως η ριζοσπαστικοποίηση, ο βίαιος εξτρεμισμός, η ενδοοικογενειακή, έμφυλη και ενδοσχολική βία».
Φυσικά, την αλυσίδα της καταστολής απέναντι στο ΚΚΕ προσπαθούν να ενισχύσουν και οι «αόρατοι κρίκοι» των νόμων για τα οικονομικά των κομμάτων, τη συμμετοχή στις εκλογές και την πολιτική επικοινωνία, που στηρίζουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, τόσο ως κυβερνήσεις όσο και ως αντιπολίτευση.
«Ματαιοπονούν» το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του ότι θα πιέσουν το ΚΚΕ να δεχτεί το «φακέλωμα» και να δώσει λίστες με τα αναλυτικά στοιχεία των μελών και φίλων του που το ενισχύουν οικονομικά ακόμα και για τα ελάχιστα ποσά των δύο και πέντε ευρώ, να δώσει τα στοιχεία όσων απευθύνεται στο πλαίσιο της πολιτικής του δράσης, αλλά ακόμα και των μελών του.
Ο πραγματικός χαρακτήρας της αστικής δημοκρατίας και νομιμότητας αποκαλύπτεται και από τον ρόλο της αστικής Δικαιοσύνης, από τη «βιομηχανία» δικαστικών διώξεων σε βάρος πρωτοπόρων αγωνιστών, τις δεκάδες δικαστικές αποφάσεις για παράνομες απεργίες. Η καταδίκη του Σ. Ζαριανόπουλου, τον Απρίλη του 2018, από το Εφετείο Θεσσαλονίκης σε αποζημίωση τριών πρώην βουλευτών της Χρυσής Αυγής επειδή δήλωσε ότι «οι νοσταλγοί του Χίτλερ, οι πολιτικοί απόγονοι των ντόπιων συνεργατών του, βρωμίζουν τον τόπο και δεν έχουν θέση σε παρελάσεις και εκδηλώσεις, που τιμούν την αντίσταση του λαού μας κατά των φασιστών - ναζιστών», δεν ήταν τυχαία. Συμπληρώθηκε από την αθωωτική εισαγγελική πρόταση στη δίκη της Χρυσής Αυγής αλλά και από το γεγονός ότι και η ίδια η δικαστική απόφαση έριξε «στα μαλακά» τους φασίστες για την υπόθεση σε βάρος των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, ενώ «ξηλώνεται» στη συνέχεια με την αποφυλάκιση σειράς στελεχών της.
Τελευταίο, μάλιστα, «κατόρθωμα» της αστικής Δικαιοσύνης είναι η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (1681/2022), με την οποία «κατοχυρώνει» ως σύμφωνη με το Σύνταγμα την τετραήμερη απαγόρευση των συναθροίσεων (15 - 18/11/2020) για λόγους δημόσιας υγείας που επιβλήθηκε προκειμένου να μην πραγματοποιηθούν οι συγκεντρώσεις για το Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του 2020, όπως και τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν για παράβαση της απαγόρευσης! Μάλιστα, η απόφαση εκδόθηκε σε «πιλοτική» δίκη, δηλαδή ως οδηγός για επόμενες.
Ολα τα παραπάνω καλύπτονται από το Δίκαιο της ΕΕ, τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, τη νομολογία των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων. Αλλωστε, επίσημη ιδεολογία της ΕΕ είναι η ανιστόρητη αντικομμουνιστική θεωρία των «δύο άκρων» που ταυτίζει τον κομμουνισμό με τον φασισμό και η καταπολέμηση της ριζοσπαστικοποίησης. Γι' αυτό και είναι συνένοχοι όσοι «λιβανίζουν» την ευρωπαϊκή δικαιική τάξη και το «κράτος δικαίου».
Τα τελευταία χρόνια κλιμακώθηκε και η ανοιχτή καταστολή απέναντι στις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις, σε μια προσπάθεια όχι μόνο να τρομοκρατηθεί ο λαός αλλά και να συκοφαντηθεί η δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Αποκαλύπτεται όμως έτσι και ποια είναι η «αχίλλειος πτέρνα» αυτού του συστήματος, ότι θρέφει στα σπλάχνα του τον «νεκροθάφτη» του, το επαναστατικό εργατικό κίνημα, γι' αυτό και τρέχει μπας και προλάβει η αστική τάξη τους «σεισμούς που μέλλονται να 'ρθουν».
Είναι προφανές ότι η αστική τάξη και το κράτος της, οι αστικές κυβερνήσεις, τα κόμματα, οι σύμμαχοί της αναβαθμίζουν τη δράση τους ενάντια στην πρωτοπορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Το ΚΚΕ για πάνω από εκατό χρόνια αναμετριέται με την αστική τάξη και το κράτος της, με το «μαστίγιο» αλλά και το «καρότο» της δικτατορίας του κεφαλαίου, και δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι. Κρατάει ψηλά τη σημαία του σοσιαλισμού ως της μόνης πραγματικής απάντησης για το πώς μπορεί και πρέπει να ζει ο λαός μας στον 21ο αιώνα.
Η δικτατορία του κεφαλαίου δεν μπόρεσε για έναν αιώνα ούτε πρόκειται να μπορέσει να κάμψει ποτέ την αγωνιστική ανατρεπτική δράση του ΚΚΕ, με τον λαό για τον λαό!
Μαρίνας ΛΑΒΡΑΝΟΥ*
*Η Μ. Λαβράνου είναι υπεύθυνη του Τμήματος Δικαιοσύνης και Λαϊκών Ελευθεριών της ΚΕ του ΚΚΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου