Στις 17 Νοεμβρίου του 1973 έχουμε τα γεγονότα του Πολυτεχνείου που θαρραλέοι φοιτητές σήκωσαν την γροθιά τους και το ανάστημα τους απέναντι στην τυραννική δικτατορία που μαινόταν την Ελλάδα από το 1967. Τα χρόνια που ακολούθησαν πολλοί αμφισβήτησαν αυτούς τους νέους που κοίταξαν κατάματα τους φασίστες βασανιστές τους. Υπήρξαν και αυτοί που είπαν ότι όλα είναι ψέματα και προβοκάτσια της Αριστεράς. Αυτοί που νοσταλγούν τα μαύρα εκείνα χρόνια που δεν είχε ανοίξει ούτε ρουθούνι…. Σήμερα την 17 Νοέμβριου του 2022 θα κάνουμε μια αναφορά στο πρόσωπο της Χούντας πίσω από την μάσκα της.
Στον δρόμο προς Νέα Μάκρη υπάρχει ο οικισμός «Σεμέλη». Στη θέση των σημερινών κατοικιών υπήρχε το εφιαλτικό Στρατόπεδο Διονύσου το λεγόμενο Στρατόπεδο ‘’Ντούνη’’ όπου στρατωνιζόταν το 505 τάγμα Πεζοναυτών με Διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο, τον νεότερο αδελφό του δικτάτορα. Μετά την 21η Απριλίου του 1967, αποτέλεσε τόπο μαρτυρίων και βασανιστηρίων δεκάδων πολιτών που συνελήφθησαν από το χουντικό καθεστώς. Πέρασε στην ιστορία για τη φρικτή δοκιμασία της εικονικής εκτέλεσης των κρατουμένων.
Κατά το βασανιστήριο της εικονικής εκτέλεσης οδηγούσαν τους κρατουμένους στο πίσω μέρος του προαυλίου που υπήρχε ένας μεγάλος λάκκος σαν τάφος. Πετούσαν μέσα τους κρατούμενους, προκειμένου να τους αναγκάσουν να μιλήσουν. Ήταν η τελευταία ευκαιρία τους να μετανοήσουν. Μπροστά τους υπήρχε άγημα ένοπλων στρατιωτών. Αν δεν συμμορφώνονταν, ακουγόταν το παράγγελμα «Επί σκοπόν.». Αν παρέμεναν σιωπηλοί, διέταζαν «Πυρ» και τα όπλα που τους σημάδευαν εκπυρσοκροτούσαν. Οι κρατούμενοι σωριάζονταν αναίσθητοι από τον τρόμο και το σοκ. Δεν πέθαιναν εκείνη τη στιγμή γιατί τους έριχναν με άσφαιρα.
Οι βασανιστές χρησιμοποιούσαν αυτή τη μέθοδο ακόμη για να διασκεδάσουν εις βάρος ανήμπορων ανθρώπων. Έχουν καταγραφεί μαρτυρίες, όπου ενώ είχαν βασανίσει άγρια τον κρατούμενο, τον αιφνιδίαζαν τοποθετώντας του το όπλο στο στόμα. Τραβούσαν με δύναμη τη σκανδάλη και το θύμα κατέρρεε από τον τρόμο. Οι βασανιστές ξεκαρδίζονταν με το κατόρθωμά τους. Τον συνέφεραν από την λιποθυμία και ξανά από την αρχή.
Ένας από τους εκατοντάδες μάρτυρες που κατέθεσαν κατά την Μεταπολίτευση είπε πως συνελήφθη και βασανίστηκε στο Στρατόπεδο του Διονύσου. Τον πήραν υποβασταζόμενο, τον έσυραν, και του είπαν «Απόψε εδώ είναι το τέλος σου. Ή μιλά ή πεθαίνεις. Θα σε εκτελέσουμε». Περίπου δεκαπέντε πεζοναύτες, τον τράβηξαν σέρνοντας μέχρι το πεδίο βολής μέσα στην νύχτα. «Εδώ έχουμε θάψει κι άλλα καθίκια φοιτητές σαν και εσένα. Εδώ θα γίνει ο τάφος σου. Θα μιλήσεις;» Προστάζοντας τον να μιλήσει εκείνος παρέμενε σιωπηλός. Τότε, φώναξε ο ένας “Επί σκοπόν”. Ο βασανισμένος άνθρωπος είχε πάρει απόφαση πως είχε έρθει το τέλος του και φώναξε με δύναμη «Ζήτω η Ελλάδα, Ζήτω η Δημοκρατία». Τότε ακούστηκε “Πυρ” που συνοδεύτηκε από ομοβροντία πυροβολισμών. Όταν συνήρθε από την λιποθυμία κατάλαβε πως ήταν άσφαιρα.
Υπήρχε το βασανιστήριο του Μνήματος. Ο κρατούμενος καθώς τον απειλούσαν ότι θα τον εκτελέσουν πάνω από ένα λάκκο που είχαν σκάψει, περίπου ένα με δύο μέτρα βάθος. Δίπλα από το λάκκο είχαν τοποθετήσει μια κάσα περίπου 30-40 πόντους ψηλή. Δήλωναν τότε οι βασανιστές στον φυλακισμένο ότι υπάρχει απόφαση των Αρχών για θανατική ποινή το ίδιο βράδυ αν δεν μιλήσει. Αυτός ο λάκκος θα ήταν ο τάφος του. Εκει θα τον σκοτώνανε, και θα τον έθαβαν μαζί με τους υπόλοιπους δικούς του.
Ξαναρωτούσαν αν θα μιλήσει και αν όχι ένας από τους βασανιστές τραβούσε όπλο και αποφασισμένος διέτασσε να τον βάλουν στην κάσα. Οι στρατιώτες πετούσαν πέτρες πάνω στο φέρετρο και χώμα. Προσποιούνταν ότι έθαβαν την κάσα μέσα στο λάκκο. Ο κρατούμενος πάντα έχανε τις αισθήσεις του.
Να αναφέρουμε και το βασανιστήριο της Σταγόνας γνωστό και ως κινέζικο βασανιστήριο του νερού. Αρχικά, ξάπλωναν το θύμα και το έδεναν σε πασσάλους με συγκεκριμένο τρόπο, ώστε το κεφάλι του να βρίσκεται κάτω από μία βρύση, που ανά τακτά διαστήματα έσταζε μία σταγόνα νερού πάνω στο μέτωπο. Στην αρχή φαινόταν χαζομάρα. Μόλις όμως πέρναγε λίγο η ώρα άρχιζαν να ζορίζουν τα πράγματα. Μέσα σε ένα τέταρτο ο πόνος ηταν αβάσταχτος. Το μαρτύριο της σταγόνας συνοδευόταν από τον σαδισμό των βασανιστών. Ήθελαν παράλληλα να χτυπούν το θύμα και έτσι η σταγόνα δεν έπεφτε συνέχεια στο ίδιο σημείο με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει το βασανιστήριο και ξανά από την αρχή.
Βγάλσιμο δοντιών, ξερίζωμα νυχιών, άγριο χτύπημα στα πέλματα, φάλαγγα, ηλεκτροσόκ στα γεννητικά όργανα, καψίματα ήταν ακόμη μερικές από τις περιποιήσεις των καλεσμένων της επταετούς Χούντας.
Μετά την πτώση της Χούντας, δεκάδες κρατούμενοι μήνυσαν τους βασανιστές τους. Στις δίκες που ξεκίνησαν από το 1975 πολλοί θέλησαν να καταθέσουν έγγραφα ντοκουμέντα αλλά το δικαστήριο δεν τα δέχτηκε. Πολλοί που κατηγορούνταν για βασανισμό απαλλάχτηκαν με βούλευμα, Μόνο ο αρχιβασανιστης αστυνομικός Πέτρος Μπάμπαλης παραπέμφθηκε για απλές σωματικές βλάβες, αλλά τελικά αθωώθηκε. Στους κατηγορούμενους του ΕΑΤ ΕΣΑ επιβλήθηκαν ελαφρές ποινές κάθειρξης. Μια ακόμη δίκη για τους αστυνομικούς αρχιβασανιστές έγινε στη Χαλκίδα στις 11 Νοεμβρίου, ενώ παρόμοια διαδικασία στις 15 Δεκεμβρίου 1975 στην Πάτρα. Οι Μάλλιος και Μπάμπαλης κηρύχθηκαν αθώοι και έφυγαν ατιμώρητοι από το δικαστήριο, αλλά αργότερα δολοφονήθηκαν από τρομοκρατικές οργανώσεις.
Όποιος θέλει έχει το δικαίωμα να εθελοτυφλεί ακόμη και να ξεχάσει αλλά δεν μπορεί να σβήσει μαρτυρίες και γεγονότα ανθρώπων που σκοτώθηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν και υπέφεραν από τους φασίστες υπάνθρωπους εκείνου του καθεστώτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου