ΝΑΤΟικοί «δίαυλοι»

Ούτε μέρα δεν περνά χωρίς να προστεθεί μια νέα εξέλιξη στα Ελληνοτουρκικά. Η κινητικότητα στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο εντείνεται, στη σκιά του πολέμου ΝΑΤΟ - Ρωσίας που κλιμακώνεται στην Ουκρανία, των ενεργειακών σχεδίων και ανταγωνισμών.

Οι επαναλαμβανόμενες τουρκικές απειλές εστιάζουν τώρα στο ενδεχόμενο επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. νότια της Κρήτης. Η εμπλοκή μεγάλων αμερικανικών πολυεθνικών στην αναζήτηση υδρογονανθράκων, σε συνδυασμό με το παράνομο τουρκολιβυκό σύμφωνο, φορτώνουν με «μπαρούτι» την περιοχή και τροφοδοτούν τον ανταγωνισμό ανάμεσα στην αστική τάξη Ελλάδας και Τουρκίας.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα, η παρουσίαση των ενεργειακών σχεδιασμών ΗΠΑ - ΕΕ, από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, ως δήθεν «εγγύησης» και «ασπίδας» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα, όπως και οι πρόσφατες κυβερνητικές «διαβεβαιώσεις» στην αμερικανική «ExxonMobil» ότι «στηρίζει πλήρως το ενεργειακό της πρόγραμμα», μόνο ανησυχία πρέπει να προκαλούν στον λαό.

Πόσο μάλλον που ως «οδηγός» για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών παρουσιάζονται οι συμφωνίες της Ελλάδας με την Ιταλία και την Αίγυπτο, που δημιουργούν προηγούμενο μειωμένης επήρειας των νησιών, ενώ μένουν «εκτός» περιοχές αμφισβητούμενες από την Τουρκία, με τις πλάτες του ΝΑΤΟ, που τις χαρακτηρίζει «διαφιλονικούμενα ύδατα».

Προκλητική για τον λαό είναι και η προσπάθεια της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να παρουσιάσουν ως δήθεν «ασπίδα» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή και τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας σε αυτά.

Πίσω από την αντιπαράθεση για το αν είναι προς το ...συμφέρον της Ελλάδας «να πάρει η Τουρκία F-16», κρύβεται η αδιαπραγμάτευτη προσήλωσή τους στον στόχο της «ΝΑΤΟικής συνοχής», που προϋποθέτει να παραμείνει η Τουρκία αγκιστρωμένη στο ΝΑΤΟ και να αποδυναμωθούν οι σχέσεις της με τη Ρωσία.

Σ' αυτό ακριβώς το έδαφος, οι ΝΑΤΟικοί «δίαυλοι» ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας παραμένουν ανοιχτοί και διευρύνονται.

Η φραστική - και όχι μόνο - όξυνση των τουρκικών αμφισβητήσεων και απειλών, το ενδεχόμενο ακόμα και ενός «θερμού επεισοδίου», πάνε χέρι χέρι με τους ΝΑΤΟικούς «μηχανισμούς αποκλιμάκωσης» της έντασης στο Αιγαίο και τα άλλα ευρωατλαντικά «κανάλια», μέσα από τα οποία προχωράει το παζάρι για επικίνδυνες διευθετήσεις εφ' όλης της ύλης.

Είναι αποκαλυπτικό ότι η ελληνοτουρκική συνάντηση στο υψηλότερο διπλωματικό επίπεδο η οποία έγινε τον περασμένο Δεκέμβρη στις Βρυξέλλες, με γερμανική και αμερικανική «εποπτεία», μόνο «τυπική» δεν ήταν και αποτελεί «κρίκο» μιας διαδικασίας «διαλόγου», με τους όρους που θέτουν οι ευρωατλαντικές προτεραιότητες στην περιοχή.

Ολα δείχνουν ότι το επόμενο διάστημα θα έχουμε εξελίξεις, κλιμάκωση των εκβιασμών και των ψευτοδιλημμάτων, για να αποδεχτεί ο λαός επικίνδυνες «λύσεις» και συμβιβασμούς κομμένους και ραμμένους στα συμφέροντα της αστικής τάξης και των ΝΑΤΟικών συμμάχων της.

Οι εξελίξεις αυτές και η στάση όλων των κομμάτων είναι κριτήριο για την ενίσχυση του ΚΚΕ στις ερχόμενες εκλογές. Μόνο το ΚΚΕ σπάει την ευρωατλαντική ομοφωνία και αποκαλύπτει ότι η «ΝΑΤΟική συνοχή», που κυριαρχεί στην ατζέντα όποιας κυβέρνησης κι αν εκλεγεί, οδηγεί σε συμβιβασμούς επικίνδυνους για τον λαό και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

Μόνο το ΚΚΕ καταγγέλλει και προειδοποιεί ότι η εμπλοκή της Ελλάδας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια βαθαίνει για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και μετατρέπει τον λαό σε στόχο, στον ανταγωνισμό με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Αποκάλυψε και ενημέρωσε έγκαιρα για τη «Στρατηγική Συμφωνία» Ελλάδας - ΗΠΑ, που φέρει την υπογραφή των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Αλλά και για τις αποφάσεις των συνόδων του ΝΑΤΟ, που φέρνουν ακόμα πιο κοντά το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην περιοχή.

Μόνο το ΚΚΕ παλεύει για να κλείσουν οι ξένες βάσεις στη χώρα μας, να σταματήσει τώρα κάθε ελληνική συμμετοχή στον πόλεμο, να επιστρέψουν οι Ελληνες στρατιωτικοί από ΝΑΤΟικές αποστολές, όπως αυτή στο Κόσοβο.

Η πρόταση του ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, με τον λαό στην εξουσία, είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη στην περιοχή, την αμοιβαία συνεργασία με τον τουρκικό και τους άλλους λαούς, την αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων προς όφελος του λαού και όχι για τα κέρδη μιας χούφτας μονοπωλίων.