«ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ» ΤΟΥ ΟΟΣΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μετά λοιπόν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Κομισιόν και το ΔΝΤ, που με τις εκθέσεις τους σκιαγράφησαν το σκοτεινό πλαίσιο της «επόμενης μέρας», ήρθε και ο ΟΟΣΑ μέσα στη βδομάδα να παρουσιάσει από κοινού με τον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη την έκθεσή του για την Ελλάδα και τις «συστάσεις» του για όσα πρέπει να υλοποιηθούν άμεσα.
Αν δει κανείς προσεκτικά τις 14 προτάσεις του ΟΟΣΑ, στη συνέχεια διαβάσει ή ακούσει τις προτάσεις διακυβέρνησης της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ και θυμηθεί τι έκαναν και κάνουν ως κυβέρνηση, τότε θα «πιάσει το υπονοούμενο» αμέσως. Θα καταλάβει ότι ανεξάρτητα από την όποια αντιπαράθεση στα δευτερεύοντα και τριτεύοντα, ο πυρήνας της πολιτικής τους πρότασής, η στρατηγική τους - που καθορίζει και τα επιμέρους - είναι κοινή και μόνο τα χειρότερα προετοιμάζει για τον λαό.
Ο ΟΟΣΑ κάνει λόγο για «επιστροφή σε πρωτογενή πλεονάσματα», που σημαίνει ότι ο λαός θα πρέπει να πληρώσει πολλαπλάσια και από άλλη τσέπη. Συγκεκριμένα, λέει: «Επαναφορά της οικονομίας σε τροχιά πρωτογενών πλεονασμάτων από το 2023 και στη συνέχεια επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων τουλάχιστον 1,5% έως 2% του ΑΕΠ. Καλά στοχευμένα, προσωρινά μέτρα στήριξης των ευάλωτων νοικοκυριών».
Η ΝΔ διαφημίζει εδώ τα κυβερνητικά ...επιτεύγματα, καυχιέται για τα «ρεκόρ» στις εξαγωγές και στις ξένες επενδύσεις και προσθέτει πως από του χρόνου η ελληνική οικονομία γυρίζει σε πρωτογενή πλεονάσματα, κάνοντας «ορατή» την επενδυτική βαθμίδα.
Η «συνετή δημοσιονομική πολιτική» δεν αφορά όμως τους επιχειρηματικούς ομίλους, που ετοιμάζονται να ξεκοκαλίσουν δισεκατομμύρια από το Ταμείο Ανάκαμψης και τις υπόλοιπες κρατικές ενισχύσεις, ακόμα περισσότερο όταν ανάψει το «πράσινο φως» της «επενδυτικής βαθμίδας», που έχει ως προϋπόθεση νέα αντιλαϊκά μέτρα. Αφορά τον λαό και σημαίνει νέες περικοπές σε βασικές ανάγκες του, σημαίνει φοροληστεία χωρίς τέλος για τα «πακέτα» των ομίλων. Αυτά, κι αφού ο λαός πληρώνει τώρα τα σπασμένα της «επεκτατικής» πολιτικής που επιστρατεύτηκε για να θωρακίσει τα κέρδη από την προηγούμενη κρίση, επιβεβαιώνοντας ότι καμία μορφή διαχείρισης «εντός των τειχών» του εκμεταλλευτικού συστήματος δεν μπορεί να δώσει λύσεις στο λαό.
Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ με κάθε ευκαιρία διαφημίζει τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της κυβέρνησής του, υπενθυμίζοντας στο κεφάλαιο ότι τα 37 δισ. «μαξιλάρι» και ο «καθαρός επενδυτικός διάδρομος» που άφησε επιβεβαιώνουν πως η «διαχειριστική ικανότητα» του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «βιτρίνα και λόγια του αέρα», όπως της ΝΔ. Παρουσιάζει ως «εγγύηση» δηλαδή τα ματωμένα πλεονάσματα και τον «καθαρό» από δικαιώματα διάδρομο για τα κέρδη, και η διαφωνία του για τα πλεονάσματα είναι ο τρόπος που αυτά μοιράζονται στους επιχειρηματικούς ομίλους... Και αν το 2015 η κατάληξη των διακηρύξεων για «σκίσιμο των μνημονίων» ήταν «μνημόνια στη νιοστή», εύκολα καταλαβαίνει κανείς πού οδηγούν οι σημερινές «λελογισμένες» διακηρύξεις του.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, όλοι τους θέτουν το «δίλημμα» στον λαό να διαλέξει από ποια «τσέπη» θα χάσει: Από την περαιτέρω καθήλωση μισθών και συντάξεων, την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού, στο όνομα του «αποπληθωρισμού»; 'Η από την ακρίβεια που σαρώνει και έχει ήδη εξαφανίσει τις «αυξήσεις» που εξαγγέλλονται με τους μνημονιακούς νόμους, «στα όρια των αντοχών» της καπιταλιστικής κερδοφορίας;
Αποκαλυπτικά είναι όσα λέει ο ΟΟΣΑ για τον κατώτατο μισθό: Συνιστά «λελογισμένες» αυξήσεις - μεταξύ άλλων για να μη «συμπαρασύρουν» τον μέσο μισθό - και διαπιστώνει ότι οι προηγούμενες αυξήσεις «δεν επέδρασαν στην παραγωγικότητα της εργασίας». Ο,τι δηλαδή έχουν ήδη νομοθετήσει ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ με τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, που προβλέπει κατώτατο μισθό με Υπουργική Απόφαση και γνώμονα την «ανταγωνιστικότητα» του μεγάλου κεφαλαίου, με αποτέλεσμα οι μισθοί να είναι χαμηλότεροι απ' ό,τι 12 χρόνια πριν και οι αυξήσεις - κοροϊδία να έχουν προ πολλού εξαφανιστεί από την ακρίβεια.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι «μονά - ζυγά» ο λαός στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής θα είναι χαμένος για να βγαίνει κερδισμένο το κεφάλαιο. Αποκαλυπτικά είναι άλλωστε και όσα περιέχονται στην ενότητα για την «αύξηση απασχόλησης και εισοδημάτων» του ΟΟΣΑ:
-- «Να επιδιώκεται η συμμετοχή των γυναικών στην έμμισθη απασχόληση, με ενθάρρυνση των επιχειρήσεων να υιοθετήσουν περισσότερο ευέλικτες σχέσεις εργασίας».
-- «Προκειμένου οι εργοδότες να προσλαμβάνουν νέους σε ηλικία εργαζόμενους (...) να υπάρξουν ισχυρά κίνητρα, όπως άρση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών».
-- «Να εξεταστεί η περίπτωση να αντικατασταθούν κάποια από τα επιδόματα ανεργίας (...) με στοχευμένα μέτρα στήριξης του εισοδήματος».
Δουλειά - λάστιχο, απαλλαγή της εργοδοσίας από τις παραμικρές ασφαλιστικές εισφορές, πλήρης απαλλαγή της όποιας ευθύνης του αστικού κράτους από μέτρα στήριξης για τους ανέργους, συνολικά η ένταση της εκμετάλλευσης αποτελούν τον όρο για τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, και σε κρίση και σε ανάπτυξη.
Αλήθεια, τι από τα παραπάνω δεν υπάρχει και στις ευρωενωσιακές «καλές πρακτικές στην εργασία», που στηρίζει η ΝΔ και έχουν για «σημαία» τους ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, ψηφίζοντας γι' αυτόν τον λόγο πάνω από τα μισά άρθρα του νόμου Χατζηδάκη;
Οσο για τα περί «στοχευμένων» ενισχύσεων στους πλέον «ευάλωτους», που λέει ο ΟΟΣΑ, σημαίνουν ξαναμοίρασμα της φτώχειας ανάμεσα στους λιγότερο και τους περισσότερο φτωχούς, μονιμοποιώντας τους αντιλαϊκούς φόρους με τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης» και αφήνοντας στο απυρόβλητο την κερδοφορία των ομίλων. Και σε αυτό συμφωνούν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ότι αυτά πρέπει να είναι «εντός των ορίων» της ΕΕ και των «αντοχών» της καπιταλιστικής οικονομίας, ενώ διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το «μείγμα» τέτοιων μέτρων που μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα την «κοινωνική συνοχή».
Ολα τα παραπάνω δείχνουν και γιατί όλοι μαζί απορρίπτουν τις προτάσεις του ΚΚΕ για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, ΣΣΕ, κατάργηση του ΦΠΑ σε τρόφιμα, των ειδικών φόρων σε Ενέργεια και καύσιμα, των πλειστηριασμών: Γιατί είναι μέτρα που κοιτάζουν «εκτός των ορίων» και των «τειχών» της καπιταλιστικής κερδοφορίας, προϋποθέτουν να χάσει το κεφάλαιο για να κερδίσει ο λαός.
Αποκαλυπτικές είναι και οι συστάσεις του ΟΟΣΑ για την «αποτελεσματική υλοποίηση του Σχεδίου Ανάκαμψης» και τις «μεγάλες μεταρρυθμίσεις» που το συνοδεύουν, το νέο υπερμνημόνιο στην πλάτη του λαού. Θυμίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφισε τον συγκεκριμένο νόμο της ΝΔ και όλα μαζί τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα που προϋποθέτει η εκταμίευση των δόσεων του Ταμείου, που αποτελεί «πυλώνα» της κοινής στρατηγικής τους.
Κι ενώ η κυβέρνηση διαφημίζει τα δισεκατομμύρια που έχουν ήδη συμβολαιοποιηθεί ως επενδύσεις με χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης, ο ΣΥΡΙΖΑ κλείνει το μάτι στους «ριγμένους», που δεν είναι βέβαια οι βιοπαλαιστές ΕΒΕ - οι οποίοι έτσι κι αλλιώς αποκλείονται από κάθε στήριξη, και πνίγονται στα χρέη και στις δυσκολίες που συσσωρεύει η διαχρονική πολιτική προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων - αλλά ισχυρά τμήματα του κεφαλαίου, που διεκδικούν μεγαλύτερο μερτικό από την «πίτα» των κρατικών και ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων. Αυτούς αφορά η κατά τον ΣΥΡΙΖΑ «πιο δίκαιη» ανάπτυξη, γιατί κατά τ' άλλα ποτέ και πουθενά δεν μπορούν να συναντηθούν τα συμφέροντα και η εξουσία του κεφαλαίου με τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
Αυτό αποκαλύπτεται και στον «εθνικό» στόχο που στηρίζουν όλοι μαζί, την επιτάχυνση της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης», με τον ΟΟΣΑ να προτείνει την «αύξηση μεσοπρόθεσμα των τιμών για τα δικαιώματα των εκπομπών ρύπων τουλάχιστον στο επίπεδο (...) της Ευρωπαϊκής Ενωσης», «προσωρινά και στοχευμένα μέτρα τα οποία θα βοηθήσουν τα νοικοκυριά να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα» και «πλαίσιο για τον διαμοιρασμό του ρίσκου», με μέτρα όπως αυστηρά πρότυπα ενεργειακής απόδοσης.
Δηλαδή, «πράσινα χαράτσια» όπως προβλέπουν οι Οδηγίες της ΕΕ τις οποίες έχουν ψηφίσει ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, πανάκριβα «πράσινα» εμπορεύματα που θα μεγαλώσουν κι άλλο την «ψαλίδα» με τις λαϊκές ανάγκες, και μερικά προσωρινά και ελάχιστα ψίχουλα για την «προσαρμογή στα νέα δεδομένα» και για τις κοινωνικές αντιδράσεις από την ενεργειακή φτώχεια, που θα φουντώνει από την πολιτική της «πράσινης μετάβασης» και της «απελευθερωμένης» αγοράς Ενέργειας, την οποία έχουν προωθήσει ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.
Είναι άλλωστε μέσα σε αυτό το πλαίσιο που ο ΟΟΣΑ προτείνει - ως «ένα ουσιαστικό βήμα για να επιστρέψουν οι τράπεζες στη χρηματοδότηση επενδύσεων» - την ταχεία εκκαθάριση των «κόκκινων» δανείων.
Η «πλήρης εξυγίανση των τραπεζών» πηγαίνει χέρι χέρι με νέο πογκρόμ εκβιασμών και πλειστηριασμών σε λαϊκά σπίτια και βιοπαλαιστές επαγγελματίες, που θα χρεώνονται διαρκώς, ενώ το νέο κύμα πλειστηριασμών είναι προαπαιτούμενο για τα νέα «πακέτα» στους ομίλους... Μήπως διαφωνούν σε αυτό ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ; Οχι βέβαια. Αλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τους πλειστηριασμούς και η ΝΔ τις εξώσεις, ενώ και οι δυο κλίνουν σε όλες τις πτώσεις την ανάγκη «σταθερότητας» των τραπεζών, δείχνοντας έτσι από την ανάποδη ότι η προστασία της λαϊκής στέγης από τους πλειστηριασμούς, όπως και από την εκτόξευση των επιτοκίων, απαιτεί σύγκρουση με αυτήν τη «σταθερότητα».
Ολα τα παραπάνω θα τα βρει κανείς στο πρόγραμμα της επόμενης κυβέρνησης, όποια κι αν είναι αυτή. Αλλωστε, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν «κορόνα στο κεφάλι τους» την περιβόητη «εργαλειοθήκη» του ΟΟΣΑ, που αξιοποιείται διαχρονικά ως «μπούσουλας» για αντιλαϊκά μέτρα στα Εργασιακά, στη φορολογία, στο Ασφαλιστικό, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση, παντού.
Το πραγματικό δίλημμα λοιπόν για τον λαό δεν είναι ποια κυβέρνηση θα συνεχίσει να τον τσακίζει από την επομένη των εκλογών ή πόσο «σταθερή» θα είναι αυτή, για να υλοποιεί την αντιλαϊκή πολιτική. Το ζητούμενο είναι από καλύτερες θέσεις να παλέψει, να βάλει εμπόδια και να δώσει τη μάχη για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του, απέναντι στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, που είναι δεδομένη.
Η αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ αποτελεί τη μόνη πραγματικά «θετική έκπληξη» για τον λαό, που μπορεί να «κάψει» τα αντιλαϊκά σενάρια και να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου