Οι 50 αποχρώσεις της συγκάλυψης...

Λυτοί και δεμένοι, «πάνω καταπάνω» στην προσπάθεια συγκάλυψης του πραγματικού ενόχου για το έγκλημα στα Τέμπη...

• «Μπανανία, δεν υπάρχει κράτος», λένε. «Με αυτό το κράτος να τελειώνουμε, ή θα το μεταρρυθμίσουμε ή θα καταστρέψει την Ελλάδα» γράφουν.

Αλλά μια χαρά υπήρχε το αστικό κράτος όταν ήταν να βγάλουν παράνομες στο «πιτς φιτίλι» τις απεργίες των σιδηροδρομικών, όταν κινητοποιούνται και για τα ζητήματα της ασφάλειας. Σε «χρόνο dt» λειτουργούσε το αστικό κράτος όταν ήταν να κομματιάσει με τρεις διαδοχικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ξανά ΝΔ) τον ΟΣΕ σε χίλια κομμάτια, για να πάρουν το φιλέτο οι επιχειρηματικοί όμιλοι και τον λογαριασμό ο λαός.

Αυτό το κράτος δεν «μεταρρυθμίζεται» σε φιλολαϊκό στον αιώνα τον άπαντα, γιατί οι ράγες του είναι καρφωμένες στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και γι' αυτό μονίμως σε τροχιά σύγκρουσης με τις λαϊκές ανάγκες. Με αυτό το κράτος πρέπει να τελειώσει ο λαός και να φτιάξει ένα άλλο, παίρνοντας στα χέρια του τα κλειδιά της εξουσίας και της οικονομίας.

Οσο για το «μπάχαλο», δεν είναι εξαίρεση, αλλά κανόνας στον καπιταλισμό, όπου οι ανταγωνισμοί για τα κέρδη οδηγούν στην αναρχία της παραγωγής. Δεν έχει παρά να δει κανείς την «αμαρτωλή» σύμβαση 717 για τη σηματοδότηση, με τη μια εταιρεία να ξηλώνει ό,τι είχε κάνει η προηγούμενη για να εγκαταστήσει τα δικά της συστήματα...

• «Πήραμε το μάθημα, τώρα πρέπει γρήγορα να γίνουν όσα δεν έγιναν τα 20 τελευταία χρόνια» λένε.

Τι εννοούν; Μήπως θα δώσουν κονδύλια για μαζικές και μόνιμες προσλήψεις, για τους πάνω από 1.700 εργαζόμενους που λείπουν, σύμφωνα με τα δικά τους - υποτιμημένα ούτως ή άλλως - οργανογράμματα; Μήπως θα πάρουν πίσω τις οδηγίες που καθιερώνουν την 9ήμερη σερί εργασία εξόντωσης για τους σιδηροδρομικούς; Μήπως τα συστήματα ασφαλείας θα σταματήσουν να μπαίνουν στο ζύγι του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο και το κράτος του;

Τίποτα από αυτά. Αντίθετα, βλέπουν το δυστύχημα ως ευκαιρία για να «τρέξει» ακόμα πιο γρήγορα η ίδια εγκληματική πολιτική, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέες τραγωδίες.

• «Τι σχέση έχει η ΕΕ; Φταίει η κακιά η (χ)ώρα», λέει ο πρωθυπουργός.

Αλλά οι «μηχανοδηγοί» της «απελευθέρωσης», της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των σιδηροδρομικών μεταφορών, οι κυβερνήσεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, είχαν ανά χείρας τις Οδηγίες της ΕΕ και τα 4 «σιδηροδρομικά πακέτα» της. Με αυτά τα εγχειρίδια και με οδηγό τους στόχους του κεφαλαίου για «κόμβο» μεταφορών, έτρεξαν όλες τις αντιδραστικές αλλαγές στον σιδηρόδρομο που οδήγησαν στα σημερινά τραγικά αποτελέσματα.

Είναι οι Οδηγίες της ΕΕ που κόβουν και ράβουν στα μέτρα της καπιταλιστικής κερδοφορίας ακόμα και τους κανονισμούς ασφαλείας, βάζουν την ασφάλεια του λαού στο ζύγι του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο, στον σιδηρόδρομο, στα καράβια, στα αεροπλάνα. Είναι οι Οδηγίες της ΕΕ που προβλέπουν «εξαιρέσεις» από κανόνες ασφαλείας και συστήματα όταν δεν υπάρχει «οικονομική βιωσιμότητα» και όταν διακυβεύεται η απώλεια εσόδων για τις εταιρείες!

Στο ζύγι αυτό «περισσεύει» η ασφάλεια των επιβατών και των εργαζομένων. Χαρακτηριστικά, στην ΕΕ μόνο το 2021 καταγράφηκαν 1.389 σημαντικά σιδηροδρομικά ατυχήματα, με συνολικά 683 νεκρούς και 513 τραυματίες, ενώ 97 από αυτά αφορούσαν συγκρούσεις τρένων...

• Επεσαν δεκάδες δισ. για την αναβάθμιση του δικτύου, αλλά φταίει η σπατάλη και η διαφθορά» φωνάζουν, και ζητάνε «άπλετο φως».

Δείχνουν το «δέντρο» της διαφθοράς και της κακοδιαχείρισης, για να κρύψουν το δάσος: Την «κανονικότητα» του σάπιου συστήματος, το κυνήγι του κέρδους που οδηγεί στις τραγωδίες. Την «απελευθέρωση» και τον «ανταγωνισμό», που τάχα θα έφερναν φτηνές και ασφαλείς μεταφορές, και έφεραν θύματα και ακριβοπληρωμένους σιδηρόδρομους. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια που έδωσαν «νομιμότατα» ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ με τις συμβάσεις τους, ως «κίνητρα για επενδύσεις» στους ομίλους.

Πάνω εκεί φυτρώνουν και τα «λουλούδια» της διαφθοράς, των μιζών, της κακοδιαχείρισης: Στους ανταγωνισμούς των επιχειρηματικών ομίλων για το ποιανού το σύστημα ενδοεπικοινωνίας και τηλεμετρίας θα μπει, στους ανταγωνισμούς για το ποιος θα πάρει ποιο κομμάτι από το δίκτυο, ποια εταιρεία θα αναλάβει τη διαχείριση στα πιο κερδοφόρα κομμάτια. Από πάνω μέχρι κάτω, οι μεταφορές - εμπόρευμα είναι «ελβετικό τυρί» από τα ανταγωνιστικά συμφέροντα σε βάρος των αναγκών του λαού.

• «Οι ευθύνες δεν διαχέονται», λένε οι του ΣΥΡΙΖΑ. Επί ημερών τους έκαναν εκείνα που τους αναλογούσαν, λένε, αλλά η κυβέρνηση της ΝΔ δεν τα συνέχισε.

Οντως, έκαναν και με το παραπάνω εκείνα που τους «αναλογούσαν» στην πολιτική της «απελευθέρωσης»: Διαχώρισαν τη διαχείριση και την υποδομή από το μεταφορικό έργο, έβαλαν τους ιδιώτες στο έργο του ΟΣΕ, πούλησαν την ΤΡΑΙΝΟΣΕ στον ιταλικό όμιλο και άλλα πολλά. Αυτά ακριβώς συνέχισε και η κυβέρνηση της ΝΔ, πάνω στις ίδιες ράγες που οδήγησαν στο σημερινό τραγικό δυστύχημα.

Αλήθεια, όμως: Για τις καθυστερήσεις ακόμα και στα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας, καμία σχέση δεν έχει το σπάσιμο του ΟΣΕ σε δέκα κομμάτια, όπου άλλος σχεδιάζει το δίκτυο, άλλος το φτιάχνει, άλλος το λειτουργεί; Μήπως μ' αυτά δεν συνυπάρχουν και οι κάθε λογής εργολαβίες, με τις τεράστιες καθυστερήσεις, τις αντιφάσεις στον σχεδιασμό και την υλοποίηση, τους ανταγωνισμούς για το ποια εταιρεία θα αναλάβει τι; Κι αν είναι έτσι, γιατί και στο δικό τους σχέδιο (2018) καταγράφονται δέκα διαφορετικές συμβάσεις που είχε υπογράψει για τα διάφορα τμήματα του δικτύου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παραπέμποντας την υλοποίηση «κάποια στιγμή» μέχρι το 2025 ή μέχρι το 2030, όπως έλεγαν τότε;

• «Τι σχέση έχει εδώ ο καπιταλισμός;», φωνάζουν τα επιτελεία τους.

Αντιγράφουμε από τον Τύπο: «Το αίτημα για ασφαλείς μεταφορές θα ικανοποιηθεί με την εγκατάσταση πολύ συγκεκριμένων ηλεκτρονικών συστημάτων και δεν έχει καμία σχέση με το σύνθημα "φτηνές και ασφαλείς μαζικές μεταφορές για τον λαό και τους εργαζόμενους χωρίς τη λογική του κόστους - οφέλους" που ακούγεται από τα μεγάφωνα στις διαδηλώσεις τους. Το ζητούμενο σήμερα είναι να αποτραπούν νέες τραγωδίες, όχι να πέσει ο καπιταλισμός».

Τα λόγια είναι περιττά. «Καρφώνονται» και δείχνουν τι φοβούνται και γιατί επιστρατεύουν τις 50 αποχρώσεις της συγκάλυψης για να κρύψουν τον πραγματικό ένοχο. Το καπιταλιστικό κέρδος υπερασπίζονται όλοι τους. Εκεί πρέπει να στοχεύσει και ο αγώνας για να φτάσει πραγματικά ο λαός το μαχαίρι στο κόκαλο, δυναμώνοντας την πάλη για ασφαλείς μαζικές μεταφορές, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του.