Περίεργη «σιωπή»

Μια περίεργη «σιωπή» σκεπάζει τα Ελληνοτουρκικά όσο πλησιάζουμε στις εκλογές. ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, που κατά τα άλλα καβγαδίζουν μέχρι και για την ...ουρά του γαϊδάρου, δεν βρίσκουν ούτε ένα σημείο αντιπαράθεσης σε όσα ακούγονται και γράφονται για την ατζέντα που διαμορφώνεται προεκλογικά και θα «τρέξει» μετεκλογικά, πάντα κάτω από την ομπρέλα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Κι όχι μόνο δεν διαφωνούν, αλλά ο καθένας με τον τρόπο του «σπρώχνει» αυτόν τον σχεδιασμό, που επιταχύνεται με αγωγό το «καλό κλίμα» στις σχέσεις των δυο κυβερνήσεων μετά τους σεισμούς στην Τουρκία. Θυμίζουμε ότι η αυτονόητη βοήθεια στον σεισμόπληκτο τουρκικό λαό παρουσιαζόταν απ' όλα τα αστικά κόμματα ως μια «ευκαιρία» αναθέρμανσης του παζαριού για επώδυνες διευθετήσεις που προϋπήρχαν στο τραπέζι και τώρα ξαναζεσταίνονται.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, αυτή η σιωπή καθόλου «περίεργη» δεν είναι. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι συμφωνούν με την «ανάγκη» να διασφαλίζεται κάτω απ' όλες τις συνθήκες η ΝΑΤΟική συνοχή και η ενίσχυση του ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική του πτέρυγα, απέναντι στα σχέδια των ανταγωνιστών του, Κίνας και Ρωσίας. Πόσο μάλλον τώρα που οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται και ο κίνδυνος επέκτασης του πολέμου στην Ουκρανία είναι περισσότερο από ορατός.

Αυτό σημαίνει να παραμείνει η Τουρκία στο «δυτικό» στρατόπεδο με τα ανάλογα ανταλλάγματα, που «απλώνονται» σε μια μεγάλη γκάμα θεμάτων και περιοχών, όπου η τουρκική αστική τάξη παζαρεύει «ζωτικά» της συμφέροντα: Από την προμήθεια αμερικανικών όπλων, μέχρι ζητήματα «ασφάλειας» στη Συρία. Κι από τον ρόλο της στην Κασπία και στη Μαύρη Θάλασσα, μέχρι την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στην Ανατ. Μεσόγειο.

Αναπόφευκτα, λοιπόν, τα όποια ανταλλάγματα «ακουμπούν» και κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας. Η διαρκής αμφισβήτησή τους από την τουρκική κυβέρνηση γίνεται με τις πλάτες των Ευρωατλαντικών, που κατά τα άλλα παρουσιάζονται από τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ως δήθεν «θεματοφύλακες» των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της «σταθερότητας» στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο. Η πείρα τόσων χρόνων το ακριβώς αντίθετο αποδεικνύει.

Η προσήλωσή τους σε επικίνδυνες διευθετήσεις με τη σφραγίδα του ΝΑΤΟ είναι η άλλη όψη της εμπλοκής της χώρας στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό και στον πόλεμο, με στόχο να «αναβαθμιστεί» η χώρα ως ενεργειακός, διαμετακομιστικός και στρατιωτικός κόμβος στην περιοχή. Γι' αυτό ο ένας μετά τον άλλο «σπέρνουν» ΝΑΤΟικές βάσεις σε όλη την επικράτεια. Γι' αυτό ξοδεύουν σταθερά πάνω από το 2% του ΑΕΠ σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς. Γι' αυτό συμφωνούν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης να κατευθυνθούν σε επενδύσεις και υποδομές που υπηρετούν αυτόν ακριβώς τον σχεδιασμό.

Πάνω σ' αυτόν τον άξονα, η ΝΔ δεσμεύεται για ενεργότερη εμπλοκή στον πόλεμο, αλλά και για «φρέσκες ιδέες» στα Ελληνοτουρκικά, αν γίνει ξανά κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, στηρίζει με τα μπούνια την πολιτική της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής και ταυτόχρονα δηλώνει έτοιμος για μια δεύτερη ΝΑΤΟική «Συμφωνία των Πρεσπών», αυτή τη φορά με την Τουρκία, που θα αφορά στο Αιγαίο.

Το πλαίσιο λοιπόν της διαπραγμάτευσης, που όπως όλα δείχνουν θα κορυφωθεί μετά τις εκλογές, είναι «σημαδεμένο» από τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, την εμπλοκή της χώρας στα επικίνδυνα ευρωατλαντικά σχέδια και την «ανάγκη» να υπάρξουν συνολικότερες διευθετήσεις σε βάρος των λαών της περιοχής, που περιλαμβάνουν και τα Ελληνοτουρκικά.

Οι συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο για τον καθορισμό ΑΟΖ (μερικώς στην περίπτωση της Αιγύπτου), η αξιοποίηση ως «προτύπου» της Συμφωνίας Ισραήλ - Λιβάνου, που έχει στον πυρήνα τη συνεκμετάλλευση, αλλά και οι πρόσφατες δηλώσεις Τσαβούσογλου για «λύση πακέτο» με προσφυγή στη Χάγη, που θα συμπεριλάβει και τα αμφισβητούμενα από την Τουρκία νησιά του Αιγαίου, είναι «τροχιοδεικτικές» για το ποιες «λύσεις» συζητιούνται στο παρασκήνιο, με την «εποπτεία» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Τα παζάρια αυτά ανάμεσα στην αστική τάξη και τις κυβερνήσεις των δυο χωρών καμιά σχέση δεν έχουν με τη γνήσια φιλία και αλληλεγγύη των λαών, που μοιράζονται κοινά βάσανα και αγωνίες στις δυο όχθες του Αιγαίου. Είναι η άλλη όψη μιας απειλούμενης σύρραξης, που συνυπάρχει με την προσπάθεια ενός πρόσκαιρου συμβιβασμού.

Οι εξελίξεις λοιπόν στα Ελληνοτουρκικά, η διαχρονική πολιτική όλων των κομμάτων και η σιωπή τους προεκλογικά είναι βασικό κριτήριο ψήφου και ενίσχυσης του ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές. Είναι προειδοποίηση επιφυλακής για όσα θα ακολουθήσουν αμέσως μετά τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης, όποια κι αν είναι αυτή. Είναι συναγερμός για να σταθεί ο λαός απέναντι στις επικίνδυνες εξελίξεις, με ένα πιο ισχυρό ΚΚΕ στο πλευρό του.