Ελ. Βαγενάς: Το καθήκον της πάλης με το ΝΑΤΟ συνδέεται με την επαναστατική κατανόηση του κόσμου

Πριν 74 χρόνια, στο μακρινό από εμάς 1949, την ώρα που σε αυτά τα μέρη ο ηρωικός ΔΣΕ, αιφνιδιάζοντας τον αστικό στρατό, ανακατέλαβε τον Γράμμο, τα μεγάλα παγκόσμια συμφέροντα εκείνης της εποχής «μαγείρευαν» μια νέα πολιτική και στρατιωτική συμμαχία. Αυτός ήταν ο λεγόμενος «Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου» και για να μην σκοτιζόμαστε με τίτλους μακρινάρια, μας το όρισαν ρητά, κοφτά – ΝΑΤΟ.

ΝΑΤΟ το είπαν το «εφεύρημά» τους και τι δεν είδαν οι λαοί από αυτό στη συνέχεια:

• Σκευωρίες και χούντες… Βλέπε π.χ. Ελλάδα.

• Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους… Βλέπε π.χ. Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Ουκρανία..

• Αλλαγές συνόρων και διαμελισμούς κρατών.. Βλέπε π.χ. Κύπρο.

• Εκατόμβες νεκρών και εκατομμύρια πρόσφυγες… Βλέπε όλη την «γειτονιά» μας…

Βεβαίως, βασικός αντίπαλος του ΝΑΤΟ, όταν το «ξεφούρνισαν», δεν ήταν άλλος από το πρώτο εργατικό, το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος, τη Σοβιετική Ενωση, που έβγαινε μεν ματωμένη από τον Β` Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο, αλλά έβγαινε νικηφόρα, με ανεβασμένο κύρος ανάμεσα στους λαούς που πολέμησαν τον φασισμό, που ήταν «σάρκα από τη σάρκα» του καπιταλιστικού συστήματος. Τότε γύρω από την ΕΣΣΔ εμφανίστηκε μια «συστάδα» χωρών, οι Λαϊκές Δημοκρατίες της Κεντρικής κι Ανατολικής Ευρώπης.

Αλλά κι όταν η Σοβιετική Ενωση και οι Λαϊκές Δημοκρατίες ανατράπηκαν το ΝΑΤΟ δεν βίωσε «αναδουλιές», όπως περίμεναν κάποιοι «αριστερούτσικοι» απολογητές του καπιταλισμού, που έλεγαν πως εάν εκλείψει η Σοβιετική Ενωση, τότε δεν θα υπάρχει λόγος ύπαρξης του ΝΑΤΟ και δήθεν θα ανοίξουν οι «λεωφόροι της ειρήνης». Μάλιστα, το τελευταίο διάστημα ύπαρξης της ΕΣΣΔ, όταν ο οπορτουνισμός είχε πια ολοφάνερα μετατραπεί σε αντεπαναστατική δύναμη, κι ο επικεφαλής της, ο Μ. Γκορμπατσόφ, ήταν τόσο σίγουρος για την εξέλιξη, που «αχάμπαρα» κι «αμάσητα» κατάπιε τις προφορικές διαβεβαιώσεις του αμερικάνου Προέδρου Τζ. Μπους, πως δήθεν το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί.

Όμως, τα συμφέροντα, των Αμερικάνων και Ευρωπαίων καπιταλιστών, που έφτιαξαν αυτόν τον πολιτικό-στρατιωτικό «βραχίονα», δεν είχαν κανέναν λόγο να τον διαλύσουν. Το αντίθετο! Διάλεξαν να τον ενισχύουν κι άλλο, να τον προσαρμόσουν έτσι που να συνεχίσει να τους «κάνει τη δουλειά», πλέον απέναντι στα ανταγωνιστικά συμφέροντα των καπιταλιστών άλλων χωρών, όπως της Ρωσίας και της Κίνας, η οποία σήμερα «κοντράρει» τις ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία στον παγκόσμιο καπιταλιστικό κόσμο.

Δεν θα μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς, γιατί από το «μυαλό» των «κατασκευαστών» του δεν μπορεί να ξεφύγει με τίποτα ένα πράγμα. Κι αυτό είναι το καπιταλιστικό κέρδος. Αυτή είναι “κορωνίδα” και ο “ακρογωνιαίος λίθος” της κοινωνίας που ζούμε. Οπότε για να το διασφαλίσουν για να κόψουν για τον εαυτό τους όσο μπορούν περισσότερα «κομμάτια» από την «πίτα» του ενεργειακού και ορυκτού πλούτου, της παραγωγικής βάσης και των μεριδίων των αγορών, χρειάζονται το ΝΑΤΟ και άλλα ανάλογα «εργαλεία», που θα τους βοηθήσουν στο να έχουν γεωπολιτικά στηρίγματα, πολεμικές βάσεις, οργανωμένα στρατεύματα έτοιμα να επέμβουν, κι όπου δεν περνά ο «λόγος» τους να περνά η «ράβδος» τους, δηλαδή η ιμπεριαλιστική στρατιωτική επέμβαση και ο πόλεμος.

Ο Λένιν έλεγε πως πόλεμος είναι «μια αναπόφευκτη βαθμίδα του καπιταλισμού, μια μορφή της καπιταλιστικής ζωής εξίσου φυσιολογική όπως κι η ειρήνη» (1).

Τέτοιος είναι και ο πόλεμος στην Ουκρανία, που από την τυπική του έναρξη μετράμε σήμερα 506 μέρες. Οι προϋποθέσεις για τον πόλεμο αυτό τέθηκαν με την ιστορική οπισθοδρόμηση της αντεπανάστασης στα 1989-1991, όταν ολοκληρώθηκε η αντεπαναστατική διαδικασία ανατροπής του σοσιαλισμού, διαλύθηκε η ΕΣΣΔ, τα μέσα παραγωγής, τα εργοστάσια, ο ορυκτός πλούτος, η εργατική δύναμη έγιναν πάλι εμπόρευμα και κυριάρχησε ο καπιταλισμός και η ταξική εκμετάλλευση.

Μιλάμε για έναν πόλεμο, όπου συγκρούονται η αστική τάξη της Ουκρανίας, με σύμμαχο το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ και της Ρωσίας με δικούς της συμμάχους από την άλλη πλευρά. Είναι ένας πόλεμος άδικος και από τις δύο πλευρές, τόσο από την πλευρά του ΝΑΤΟ, που έχει «αιχμή του δόρατος» την Ουκρανία, όσο και από μεριά της καπιταλιστικής Ρωσίας, που αντικειμενικά λειτουργεί ως «αερόσακος» της Κίνας, στη μεγάλη σύγκρουση, που προαναφέραμε. Είναι ένας πόλεμος που διεξάγεται από αστικές τάξεις για πρώτες ύλες, γεωπολιτικά στηρίγματα, για τη δυνατότητα εκμετάλλευσης εργατικής δύναμης, για τους δρόμους μεταφοράς των εμπορευμάτων, τα μερίδια των αγορών κοκ.

Βεβαίως η κάθε πλευρά «ντύνει» τη στάση της με διάφορα προσχήματα. Βλέπετε σήμερα εάν σου πούνε στα ίσα και κοφτά ότι θα πρέπει ο ίδιος ή τα παιδιά σου να πάνε να σκοτωθούν για τα κέρδη των λίγων, των εκμεταλλευτών, δεν θα νιώσεις και τόσο βολικά. Οπότε η μια πλευρά, αυτή του ΝΑΤΟ σου λέει ότι ο πόλεμος δήθεν γίνεται για την «πατρίδα» και τη «δημοκρατία» και η άλλη πλευρά, της καπιταλιστικής Ρωσίας ότι κάνει «αντιφασιστικό» πόλεμο και μάλιστα για τη «σωτηρία του ρωσικού κόσμου»….

Ο πόλεμος αυτός έχει θερίσει τις ζωές δεκάδων χιλιάδων νέων κι από τις δυο μεριές, πρώτα απ’ όλα φτωχών παιδιών που είτε εθελοντικά εντάχθηκαν στους διάφορους μισθοφορικούς στρατούς και σώματα, είτε δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν την επιστράτευση, σε αντίθεση, βέβαια, από τα παιδιά των πλουσίων.

Το ΝΑΤΟ, στον οποίο είναι ενταγμένη και η χώρα μας και έχει μαζί με τις ΗΠΑ και την ΕΕ τεράστιες ευθύνες για αυτήν την αιματοχυσία, αξιοποιεί τον ουκρανικό λαό ως «κρέας για τα κανόνια του», για τους σχεδιασμούς του. Έτσι εξοπλίζει με σύγχρονα όπλα και πυρομαχικά την Ουκρανία, εκπαιδεύει δεκάδες χιλιάδες άνδρες, στέλνει άτυπα στρατιωτικούς συμβούλους.

Μόνον η Ελλάδα έχει στείλει 3.870 τόνους στρατιωτικού εξοπλισμού, 60 πυραύλους «Stinger», πάνω από 1.100 φορητούς αντιαρματικούς πυραύλους «RPG», πάνω από 2000 ρουκέτες, 17.000 πολύτιμα βλήματα πυροβολικού 155 χιλιοστών, πάνω από 3 εκατομμύρια φυσίγγια 7,62 χιλιοστών, καθώς 20 τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP1. Επιπλέον, παρέχει έμπειρους στρατιωτικούς εκπαιδευτές σε τομείς όπως οι Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων, αλλά και ο χειρισμός αρμάτων «Leopard».

Ας αναλογιστούμε το τι έχουν στείλει και οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία και οι άλλες 27 χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ. Εάν πάρουμε τα πολεμικά δελτία των δύο πλευρών θα δούμε ισχυρισμούς για καταστροφή χιλιάδων αρμάτων μάχης, αεροσκαφών, πυραυλικών συστοιχιών, για την εξολόθρευση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων εκατέρωθεν. Έτσι, σύμφωνα με στοιχεία των δύο πλευρών στα πεδία των μαχών βρίσκονται τώρα τα κουφάρια 18,5 χιλιάδων τεθωρακισμένων οχημάτων διαφορετικών τύπων, περίπου 1000 πολεμικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων και πολλών χιλιάδων άλλων πολεμικών μηχανών που έχουν καταστραφεί...

Συνέχεια σε αυτό το μακελειό δίνει η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ, που αποφάσισε να ρίξει νέο «λάδι στη φωτιά» του πολέμου στην Ουκρανία, αλλά και ευρύτερα στους μελλοντικούς πολεμικούς σχεδιασμούς αυτού του επιθετικού πολιτικό-στρατιωτικού μηχανισμού στην Αφρική, στην Ασία κ.ά.

Ετσι έχουμε:

• Τις παραπέρα πολιτικές εγγυήσεις και τη νέα στρατιωτική βοήθεια στην αντιδραστική κυβέρνηση Ζελένσκι, με τη θεσμοθέτηση του “Συμβουλίου ΝΑΤΟ – Ουκρανίας”,

• Τον παραπέρα ανεφοδιασμό των ουκρανικών δυνάμεων με νέα σύγχρονα νατοϊκά όπλα, την εκπαίδευση των στρατιωτικών δυνάμεων, την ενίσχυση της λεγόμενης “διαλειτουργικότητας” του ΝΑΤΟ με την Ουκρανία, ώστε αυτή να φτάσει τα νατοϊκά στάνταρ,

• Την οικονομική ενίσχυση του ΝΑΤΟ, για τη συνέχιση του πολέμου, όπου κάθε χώρα-μέλος υποχρεωτικά θα δίνει ως μίνιμουμ το 2% του ΑΕΠ για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

• Την αύξηση των ετοιμοπόλεμων νατοϊκών δυνάμεων σε 300 χιλιάδες και την ανάπτυξή τους σε περιοχές που γειτονεύουν με τη Ρωσία και τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία. Νέες νατοϊκές δυνάμεις αναπτύσσονται τόσο στη Βαλτική, όσο και στα Βαλκάνια.

• Τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ με νέες χώρες, όπως η Φιλανδία και Σουηδία, που συνδέεται και με τη μελλοντική διαπάλη για τον έλεγχο της Αρκτικής (7 από τις 8 χώρες της Αρκτικής γίνονται μέλη του ΝΑΤΟ) και με τη διεύρυνση της συνεργασίας του με χώρες εκτός ΝΑΤΟ, που εμπλέκονται στους σχεδιασμούς των αμερικανό-νατοϊκών, όπως η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και η Νότια Κορέα, στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού όπου “ζυμώνεται” η νέα πολεμική αναμέτρηση του ΝΑΤΟ με την Κίνα, που από πέρσι στη “Στρατηγική Αντίληψη” του ΝΑΤΟ χαρακτηρίστηκε “απειλή”.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντισμού, συνυπέγραψε τις παραπάνω αποφάσεις και η ίδια κλιμακώνει ολοένα και περισσότερο τη συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, μεγαλώνοντας τους κινδύνους για το λαό μας. Κλιμάκωση της ελληνικής εμπλοκής είναι ο σχεδιασμός αποστολής νέων ελληνικών όπλων και πυρομαχικών, καθώς και της αποστολής Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη γραμμή αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.

Η ίδια η αξιοποίηση της Ελλάδας, των λιμανιών της, όπως της Σούδας, της Αλεξανδρούπολης, του Βόλου για μεταφορά όπλων και στρατευμάτων στη γραμμή της σύγκρουσης, όπως και η αξιοποίηση των ελληνικών πολεμικών αεροδρομίων, όπως π.χ. στην 110 Πτέρυγα Μάχης στη Λάρισα για τις αποστολές των κατασκοπευτικών και άλλων αεροσκαφών, που εμπλέκονται στη σύγκρουση, καθώς επίσης η ανάπτυξη και υποστήριξη στις ελληνικές θάλασσες αμερικανοΝΑΤΟϊκών πλοίων και η στήριξή τους από τη χώρα μας, όλα αυτά «βουλιάζουν» το λαό μας στο «βάλτο» των ενδοϊμπεριαλιστικών πολεμικών ανταγωνισμών.

Οι συζητήσεις περί χρήσης πυρηνικών όπλων, που διεξάγονται και από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης, είτε με χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, είτε με τις λεγόμενες «βρώμικες» πυρηνικές βόμβες, προαλείφουν μια παραπέρα γενίκευση του πολέμου. Κι ας μην μας διαφεύγει πως ο πόλεμος στην Ουκρανία, σε αντίθεση από τους πολέμους στο Αφγανιστάν ή στη Συρία ή αλλού διεξάγεται πλέον σε μια χώρα όπου υπάρχουν πυρηνικές εγκαταστάσεις, ενώ και αυτή τη φορά οι νατοϊκές δυνάμεις έχουν αποστείλει στην περιοχή της σύγκρουσης όπλα με απεμπλουτιμένο ουράνιο, όπως αυτά που χρησιμοποίησαν κατά των λαών της Γιουγκοσλαβίας, όπλα που ενοχοποιούνται για μακρόχρονες οικολογικές καταστροφές και καρκίνους.

Κοντά σε όλα αυτά υπάρχει και η «παράπλευρη απώλεια» του πολέμου, τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου στο όνομα της ενίσχυσης της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και στα πλαίσια ενός «αγοραίου παζαριού» με την αστική τάξη της Τουρκίας. Όχι τυχαία στα σχετικά νατοϊκά ντοκουμέντα η αναφορά στην Κυπριακή Δημοκρατία αντικαταστάθηκε με τις γεωγραφικές συντεταγμένες της χώρας, κάνοντας ένα ακόμη βήμα στην αναγνώριση των πεπραγμένων της τουρκικής εισβολής και κατοχής.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σε αυτές τις συνθήκες έχει μεγάλη σημασία ο λαός και η νεολαία να μην τρώνε το «κουτόχορτο» της ευρωατλαντικής προπαγάνδας, που καλλιεργούν όλα τα άλλα κόμματα. Οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αναδεικνύουμε τις πραγματικές αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου και πρωτοστατούμε όλο αυτό το διάστημα ώστε ο λαός μας να μην δώσει καμιά «λευκή επιταγή» στην κυβέρνηση της ΝΔ, που μαζί με την αμαρτωλή σοσιαλδημοκρατία των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ και τη σαπίλα όλου του ντουνιά, που εκφράζουν οι εθνικιστικές και ακροδεξιές δυνάμεις, τον σέρνουν στο μακελειό του πολέμου.

Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, η σημαντική ενίσχυση του ΚΚΕ, το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ψήφισαν το Κόμμα μας και πολλοί ακόμη το σκέφτηκαν αλλά προς στιγμήν δεν το έκαναν, δείχνει πως η «πλύση εγκεφάλου», που κάνουν στο λαό και στη νεολαία τα αστικά επιτελεία, αντιμετωπίζει ορισμένες δυσχέρειες, χάρη στη δράση μας.

Σήμερα, περισσότερες εργατικές λαϊκές δυνάμεις μπορούν να κατανοήσουν ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι κανένας φιλειρηνικός οργανισμός, κάποια δύναμη ειρήνης και δημοκρατίας, αλλά ένα πολεμικό εργαλείο κατά των λαών, το οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, που συγκρούεται με το αντίπαλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο.

Τα αντιιμπεριαλιστικά διήμερα που διοργάνωσε η ΚΝΕ σε όλη την Ελλάδα, οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις που οργάνωσαν οι Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ στις περιοχές που φιλοξενούν βάσεις και αποτελούν ορμητήρια πολέμου αλλά και στόχο αντιποίνων, έχουν μεγάλη συμβολή στο να παραμένουν και να δυναμώνουν μέσα στη λαϊκή συνείδηση «φύτρα» αντίστασης στον καπιταλισμό, στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες, όπως είναι το ΝΑΤΟ.

• Γιατί το ΚΚΕ δεν συμβιβάστηκε, σε αντίθεση με «αριστερές» δυνάμεις, που ψήφισαν την παραπέρα διεύρυνση του ΝΑΤΟ με τη Φιλανδία και τη Σουηδία, όπως έκανε π.χ. ο ΣΥΡΙΖΑ.

• Γιατί το ΚΚΕ δεν μασάει τα λόγια του μοιράζοντας «καρδούλες», ούτε λέει αερολογίες περί «επαναπροσδιορισμού της θέσης της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ», όπως έκανε το ΜΕΡΑ 25 για μεγάλο διάστημα.

• Γιατί το ΚΚΕ δεν μιλά γενικόλογα για «διάλυση» του ΝΑΤΟ, όπως κάνουν μια σειρά άλλες δυνάμεις στην Ευρώπη, αλλά αγωνίζεται για να αποδεσμευτεί η χώρα και κάθε χώρα από αυτό και ταυτόχρονα υπογραμμίζει πως αυτή η έξοδος από ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, μπορεί να γίνει πράξη, να λειτουργήσει ανεπίστρεπτα και υπέρ του λαού όταν αυτός κρατά στα χέρια του τα «κλειδιά» της οικονομίας και της εξουσίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό οργανισμό του ΝΑΤΟ, στους εξοπλισμούς του, στα πυρηνικά όπλα, στους άδικους πολέμους και στους σχεδιασμούς του είναι ένα πολύ σημαντικό καθήκον της σύγχρονης πάλης μας.

Είναι, αν θέλετε, ένα επαναστατικό καθήκον στενά συνδεδεμένο με την ανατρεπτική πάλη μας για μια Ελλάδα όπου ο λαός θα είναι κυρίαρχος και τα μέσα παραγωγής θα δουλεύουν για όλο το λαό, που θα μπορεί με τον εργατικό – λαϊκό έλεγχο και στηριγμένος στην επιστήμη να διευθύνει την οικονομία, για να μπορούν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, κι όχι για τα κέρδη της παρασιτικής αστικής τάξης. Σε μια τέτοια Ελλάδα δεν χωρούν ξένες βάσεις και στρατεύματα! Ούτε, βέβαια, θα είναι αναγκαία η συμμετοχή της στις συμμαχίες της αστικής τάξης, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μιας και η αστική τάξη, μαζί με το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα, θα μπει στο «χρονοντούλαπο» της Ιστορίας.

Να γιατί η πάλη μας ενάντια στο ΝΑΤΟ δεν είναι απλώς μια “αράδα” στο πρόγραμμά μας, αλλά ένα σύγχρονο, επίκαιρο και αναγκαίο επαναστατικό καθήκον, που αφορά όλες τις λαϊκές δυνάμεις της χώρας μας, αλλά και των άλλων λαών των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ.

Αυτό το επαναστατικό καθήκον δεν θα το αναθέσουμε ως «αντιπαροχή» ούτε στον Μπιν Λάντεν και σε διάφορες αντιδραστικές οργανώσεις τύπου Ταλιμπάν, που με «χίλιες κλωστές» συνδέονταν με τους ιμπεριαλιστές, ούτε σε αστικά καθεστώτα, που προέκυψαν από αντεπαναστατικές διεργασίες, όπως είναι αυτό του Πούτιν στη σημερινή Ρωσία, ούτε βέβαια στον δισεκατομμυριούχο πρώην Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ.

Αυτό, αν θέλετε είναι και κάτι επιπλέον που μας διαχωρίζει από διάφορες στα λόγια «αντιιμπεριαλιστικές» δυνάμεις, που όμως αντιμετωπίζουν τον ιμπεριαλισμό στρεβλά, ως επιθετική εξωτερική πολιτική, κι όχι ως το σημερινό μονοπωλιακό στάδιο του καπιταλισμού και μπαίνουν στο «λούκι» να επιλέξουν και σε αυτά τα ζητήματα εκείνον που τους φαίνεται το «μικρότερο κακό».

Γιατί η δική μας αντίθεση στο ΝΑΤΟ έχει αφετηρία τη λαϊκή αντίσταση και ρήξη με το ΝΑΤΟ, την επαναστατική κατανόηση του κόσμου και την εμπιστοσύνη στη δύναμη της ταξικής πάλης στην Ελλάδα και παντού στον κόσμο.

Γιατί η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική!

Αυτό το μήνυμα κουβαλάει και η ιστορική μνήμη εδώ στον τόπο που βρισκόμαστε!

Αυτή είναι η δύναμη που θα ανατρέψει το σύστημα της εκμετάλλευσης, τον κόσμο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και επεμβάσεων, των πολέμων και της αναγκαστικής προσφυγιάς και στη θέση τους θα αναδείξει μια άλλη κοινωνία, της ειρήνης και αδελφοσύνης των λαών, του σοσιαλισμού – κομμουνισμού, όπως αυτή που βίωναν και οι λαοί της Ρωσίας και της Ουκρανίας πριν την καπιταλιστική παλινόρθωση, που, όμως θα παλέψουμε (και τώρα έχουμε περισσότερα όπλα), ώστε να είναι και απαλλαγμένη από αδυναμίες και λάθη, που οδήγησαν στην ανατροπή της.

Γιατί το μέλλον της ανθρωπότητας, το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός!

Παραπομπή: (1) Β. Ι. Λένιν, «Η κατάσταση και τα καθήκοντα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς», Άπαντα, τ. 26, σελ.41, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή».

Ομιλία του  Ελισαίου Βαγενά, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ