Ανεβάζουν ταχύτητες για διευθετήσεις και συνυποσχετικό για Χάγη

Με τις τελευταίες λεπτομέρειες για το ραντεβού Μητσοτάκη - Ερντογάν, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στα μέσα Σεπτέμβρη στη Νέα Υόρκη, να είναι υπό ρύθμιση, οι δύο κυβερνήσεις ανεβάζουν ταχύτητες ως προς την προώθηση των επικίνδυνων και υπό αμερικανοΝΑΤΟική εποπτεία διευθετήσεων σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο.

Της συνάντησης των δύο ηγετών θα προηγηθεί συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών, Γ. Γεραπετρίτη και Χ. Φιντάν (εντός του Αυγούστου ή την πρώτη βδομάδα του Σεπτέμβρη), που ηγούνται του λεγόμενου «πολιτικού διαλόγου» (ο οποίος αντικατέστησε τις διερευνητικές, διαδικασία που κρίθηκε ότι είχε βαλτώσει).

Κατά πληροφορίες, η Αθήνα έχει βάλει στο χαρτί τα κύρια ζητούμενα για να τελεσφορήσει το παζάρι: Το τι θα μπει στην ατζέντα για να «επιλυθεί» στη Χάγη. Τι θα αποδεχτούν οι δύο πλευρές να γράφει το προαπαιτούμενο συνυποσχετικό της προσφυγής. Το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των συζητήσεων.

Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι στη Χάγη δέχεται να παραπεμφθεί μόνο το ζήτημα της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και όχι άλλα θέματα που κατά καιρούς εγείρει η Αγκυρα. Ωστόσο τα ΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή δίνουν «αέρα» στα πανιά της επιθετικότητας της Τουρκίας, η οποία βάζει μια σειρά από άλλα ζητήματα στο τραπέζι, όπως την αποστρατικοποίηση των νησιών, θέματα κυριαρχίας κ.λπ. Ενδεικτικές άλλωστε είναι και οι αποστροφές του πρωθυπουργού περί «πυρήνα των διαφορών», που αφήνουν ανοιχτά πόρτες και παράθυρα στις τουρκικές απαιτήσεις.

Αλλωστε, στο πλαίσιο πολλαπλών γύρων διερευνητικών επαφών κατά το παρελθόν, Αθήνα και Αγκυρα είχαν συζητήσει εκτενώς για το εύρος των χωρικών υδάτων, με μια σειρά από ελληνικές κυβερνήσεις να «συζητάνε» όχι επέκτασή τους στα 12 ν.μ., αλλά «κλιμάκωσή» τους αλλού 6, αλλού 8 κ.λπ., «συμπαρασύροντας» προς τα κάτω και τον εναέριο χώρο (σήμερα στα 10 ν.μ.) σε ένα απτό παράδειγμα του πώς πετσοκόβονται ελληνικά δικαιώματα. Εξάλλου, με νωπές ακόμα τις καταγγελίες της κυβέρνησης για παρέμβαση του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, μόνο πρόσθετη ανησυχία προκαλούν πληροφορίες ότι στην Αθήνα εξετάζονται «κινήσεις» που θα «ικανοποιούσαν» ζητήματα γύρω από τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη.

Οσο για το τι θα γράφει το συνυποσχετικό λέγεται ότι θα πρέπει να καταγραφεί συμφωνία όχι μόνο ως προς τη δικαιοδοσία της Χάγης, αλλά και ότι το Δικαστήριο θα δικάσει με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας, ζήτημα που λίγο - πολύ έχει λυθεί αφού οι βασικές πρόνοιες για το Δίκαιο της Θάλασσας αποτελούν σήμερα, μέσα και από δεδικασμένα ανάλογων υποθέσεων ή άλλες ρυθμίσεις διεθνώς, εθιμικό δίκαιο, επομένως υπάρχει πεπατημένη για να την «αποδεχτεί» και η Τουρκία. Κρύβουν βέβαια ότι η ίδια η νομολογία και το λεγόμενο «διεθνές δίκαιο» κόβονται και ράβονται στα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, όπως ακριβώς δείχνουν και τα δεδικασμένα.

Ως προς το χρονοδιάγραμμα των συζητήσεων, κοινή πεποίθηση στις δύο πλευρές είναι να αξιοποιηθεί το «μομέντουμ», όπου Μητσοτάκης και Ερντογάν έχουν νωπή και ισχυρή εντολή μετά τις νίκες τους στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις στις δύο χώρες. Ειδικότερα, λέγεται ότι η Χάγη θα πρέπει να έχει «κλείσει», είτε θετικά είτε αρνητικά, μέχρι τις αρχές του 2024. Σε αυτήν την πρεμούρα τους, άλλωστε, Μητσοτάκης και Ερντογάν μετά τη Νέα Υόρκη τον επόμενο μήνα, θα συναντηθούν και προς το τέλος του έτους στο πλαίσιο του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας και Τουρκίας που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη.

Αλλωστε, καθώς όλα κινούνται με υπόβαθρο τις μπίζνες του κεφαλαίου και την κατοχύρωση των ευρωατλαντικών συμφερόντων στην περιοχή, μπαίνει δέλεαρ ότι ανοίγει δρόμος για την «αξιοποίηση» σημαντικών φυσικών πόρων με τα σχέδια συνεκμετάλλευσης, ότι ανοίγει επίσης δρόμος για ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας Τουρκίας - ΕΕ μέσω αναθεώρησης της συμφωνίας τελωνειακής ένωσης, βελτιώνονται ακόμα περισσότερο οι σχέσεις Ερντογάν - Ουάσιγκτον και οι προοπτικές για την τουρκική οικονομία.

Αντίστοιχα, η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να παρουσιάσει ως «επιτυχία» στον λαό ότι η οριστικοποίηση των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, σε συνδυασμό με την ανάλογη «προσαρμογή» του εναέριου χώρου, ακυρώνει στην πράξη το τουρκικό casus belli (!), ενώ η χώρα θα αποκτήσει κυριαρχία σε περιοχές όπου «θεωρητικά» έχει κυριαρχικά δικαιώματα, τα οποία όμως δεν ασκεί, λόγω της στάσης της Αγκυρας. Αστεία επιχειρήματα για να «κουκουλώσουν» τους «οδυνηρούς συμβιβασμούς» που ετοιμάζονται για τα ΝΑΤΟικά σχέδια, ενώ αποκρύπτουν ότι όλες αυτές οι συμφωνίες του κεφαλαίου είναι πρόσκαιρες, εγκυμονώντας τον επόμενο γύρο αντιπαράθεσης για τα μερίδια της καπιταλιστικής λείας.

Εξάλλου, τέτοιες συμφωνίες, συνοδευόμενες μάλιστα από ΝΑΤΟικές βρετανικές βάσεις στην Κύπρο, δεν εμπόδισαν σε τίποτα την τουρκική εισβολή και κατοχή.

Διόλου τυχαία, και χτες ακόμα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Π. Μαρινάκης, έσπευσε να καταδικάσει τις πρόσφατες επιθέσεις Τουρκοκυπρίων εναντίον των μελών της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο, καταγγέλλοντας την «απόπειρα δημιουργίας τετελεσμένων εντός της νεκρής ζώνης» ως «κατάφωρη παραβίαση του status quo, ενώ η επίθεση σε μέλη ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ συνιστά πράξη περιφρόνησης της διεθνούς νομιμότητας», ενέργειες που «δεν συμβάλλουν καθόλου στις προσπάθειες του ΟΗΕ για αναβίωση των συνομιλιών για την επίλυση του Κυπριακού».

Στο μεταξύ, μετά από καιρό, αλλά δείχνοντας ότι οι διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης είναι πάντα στο προσκήνιο, ζεύγος τουρκικών F-16 παραβίασε τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας στο FIR Αθηνών (δεν κατέθεσαν σχέδια πτήσης όπως το έχουν κατοχυρώσει άλλωστε σε πλαίσιο ΝΑΤΟ).