Μόνο οργή!

Μόνο οργή!

Για τους δεκάδες νεκρούς - θύματα των πυρκαγιών. Για τους κόπους μιας ζωής που γίνονται στάχτη. Για τα εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους που χάνονται.

Αλλά κυρίως για την επιλεκτική ανικανότητα του κράτους να προστατεύσει τον λαό και τον φυσικό πλούτο από τις πυρκαγιές, που μόνο «έκτακτο φαινόμενο» δεν είναι.

Δεκάδες δισ. ευρώ ξοδεύονται κάθε χρόνο από όλες τις κυβερνήσεις για εξοπλισμούς και βάσεις στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ.

Εργα και υποδομές για την αναβάθμιση της Ελλάδας στον ενεργειακό χάρτη χρηματοδοτούνται αδρά από ευρωπαϊκά και κρατικά κονδύλια, με τη σύμφωνη γνώμη όλων των αστικών κομμάτων.

Τα «αναπτυξιακά σχέδια» της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια τα βήματα και τους πόρους για τη στήριξη των επενδύσεων σε στρατηγικής σημασίας τομείς.

Τα χρονοδιαγράμματα της αντιλαϊκής επίθεσης τηρούνται με ευλάβεια: Το κράτος έχει συνέχεια στα «προαπαιτούμενα» του Ταμείου Ανάκαμψης, στην κρατική στήριξη των κερδών, στην ενσωμάτωση αντιλαϊκών Οδηγιών της ΕΕ που επεκτείνουν την «ευελιξία» στη εργασιακή ζούγκλα για τα συμφέροντα των ομίλων, στην καταστολή των εργατικών - λαϊκών αγώνων.

Την ίδια ώρα, όμως, η απόσταση που χωρίζει το «επιτελικό» - για τα συμφέροντα του κεφαλαίου - κράτος από τις σημερινές ανάγκες και δυνατότητες για ολοκληρωμένη προστασία του λαού από τις πυρκαγιές μεγαλώνει.

Αυτό προσπάθησε να κρύψει ξανά χτες η κυβέρνηση, με τη συνέντευξη του υπουργού Πολιτικής Προστασίας, ο οποίος αναμάσησε ξοφλημένα επιχειρήματα για να δικαιολογήσει τη μεγάλη καταστροφή και να ξεπλύνει τις εγκληματικές ευθύνες της.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, η «απάντηση» στην οργή που ξεχειλίζει για τη γύμνια σε δασοπυρόσβεση και δασοπροστασία είναι να συνηθίσει ο λαός την ιδέα ότι οι φωτιές θα σβήνουν στη θάλασσα ή, στην καλύτερη περίπτωση, όταν κόψει ο αέρας!

Αρμόδιοι υπουργοί και κρατικοί αξιωματούχοι μιλάνε για «πρωτοφανείς καιρικές συνθήκες», που «ξεπερνούν τον κρατικό μηχανισμό». Τα ίδια έλεγαν και πέρυσι, και πρόπερσι, και πριν από 10 και 15 χρόνια, για να δικαιολογήσουν τις μεγάλες απώλειες και καταστροφές.

Οι σημερινές συνθήκες όμως δεν είναι απρόβλεπτες. Τα τεχνολογικά εργαλεία και η επιστημονική γνώση για τον καιρό και το κλίμα προσφέρουν όλα τα δεδομένα για έγκαιρο και ολοκληρωμένο σχέδιο πρόληψης, για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, της περιουσίας και των δασών, ακόμα και στα χειρότερα σενάρια.

Το εμπόδιο είναι ακριβώς αυτό που η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα παρουσιάζουν ως «λύση»: Ενα «επιτελικό» για το κεφάλαιο κράτος, που όσο πιο αποτελεσματικό γίνεται για τα συμφέροντά του, τόσο πιο επιθετικό και επιλεκτικά ανίκανο γίνεται απέναντι στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Οι φωτιές δεν σβήνονται επειδή δεν είναι στις προτεραιότητες και ιεραρχήσεις τους η προστασία του λαού, της περιουσίας του και του δασικού πλούτου. Εχουν μάλιστα υπολογίσει ότι η αποζημίωση κοστίζει λιγότερο από την πυροπροστασία, ενώ πάντα ξεφυτρώνουν και «σχέδια» για μπίζνες στα καμμένα.

Ετσι και τώρα: Μπροστά στην πύρινη λαίλαπα που έχει κάψει ήδη κοντά στα 1 εκατ. στρέμματα, η κυβέρνηση προετοιμάζει τη μεγαλύτερη εμπλοκή των ιδιωτών στη διαχείριση των δασών, τάχα για την προστασία τους (!), στην πραγματικότητα όμως για τη μεγαλύτερη κερδοφορία από την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου. Υπάρχει άλλωστε και το προηγούμενο της Β. Εύβοιας...

Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο, οι τραγωδίες των περασμένων χρόνων στο Μάτι, στην Εύβοια, στην Αττική και αλλού οδήγησαν στη μεγαλύτερη ενσωμάτωση της Πολιτικής Προστασίας στα ΝΑΤΟικά πρότυπα και στην ενίσχυση της πολιτικής του «κόστους - οφέλους», με «εξορθολογισμό» των κονδυλίων για την πυρόσβεση, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος «RescEU».

Απέναντι στην προσπάθεια της κυβέρνησης να ξεκόψει κάθε συζήτηση για τις ευθύνες της στο έγκλημα που συνεχίζεται, και στη βολική «αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων, που βλέπουν μόνο «ανικανότητες», «κενά» και «ανεπάρκειες» στη διαχείριση των πυρκαγιών, τον λόγο έχει τώρα ο λαός.

Οπως δίνει τη μάχη για να σώσει το βιος και τη ζωή του από τις πυρκαγιές, έτσι οργανωμένα πρέπει να εκφράσει και την αγανάκτησή του γι' αυτό το κράτος που τον αφήνει εκτεθειμένο και απροστάτευτο σε φυσικές καταστροφές και κινδύνους.

Να παλέψει για 100% αποζημιώσεις από τις φωτιές και ουσιαστική προστασία, με πρόληψη και πυρόσβεση στο ύψος των πραγματικών αναγκών και δυνατοτήτων, στριμώχνοντας στον τοίχο τούς πραγματικούς ενόχους για τις επαναλαμβανόμενες τραγωδίες, το αντιλαϊκό κράτος και όλες τις κυβερνήσεις του.