Βάρος ασήκωτο οι σπουδές μακριά από το σπίτι για χιλιάδες φοιτητές

 ΕΝΟΙΚΙΑ - ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ

Ξεκινάει και φέτος ο «Γολγοθάς» λαϊκών οικογενειών

Στην αναζήτηση φοιτητικής στέγης έχουν ήδη ριχτεί οι οικογένειες των νεοεισαχθέντων φοιτητών, αντιμέτωπες με τα ενοίκια - φωτιά και τις διαρκείς αυξήσεις, σε συνθήκες ακρίβειας και ελλείψεων στη φοιτητική μέριμνα. Απέναντι σε αυτήν την απόγνωση, φοιτητικοί σύλλογοι υψώνουν τείχος αλληλεγγύης προς τους πρωτοετείς, διεκδικώντας από την κυβέρνηση άμεσα, συγκεκριμένα και ουσιαστικά μέτρα.

Τη χαρά του νέου που μετά από κόπους ετών κατάφερε να εισαχθεί στο πανεπιστήμιο, «πνίγει» η θηλιά του περιορισμένου λαϊκού εισοδήματος, ειδικά για εκείνους τους φοιτητές λαϊκών οικογενειών που πέρασαν σε κάποιο τμήμα μακριά από τον τόπο κατοικίας τους και είναι απαγορευτικό να ανταποκριθούν σε ένα τέτοιο κόστος διαβίωσης. Μάλιστα, σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, η «γεωγραφία» των σχολών σε πολλές περιπτώσεις παίζει τον ρόλο της και στις επιλογές στο μηχανογραφικό δελτίο, με πολλούς να αναγκάζονται να προτάξουν το «πού» θα μπορούν να σπουδάσουν αντί για το «τι», με το κόστος των σπουδών μακριά από το σπίτι να αποτελεί με διάφορους τρόπους τροχοπέδη στο δικαίωμα στις σπουδές.

Αυξήσεις πάνω στις αυξήσεις

Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων και πριν καν ξεκινήσουν οι εγγραφές, νέοι φοιτητές μαζί με τους γονείς τους φτάνουν στις πόλεις που έχουν εισαχθεί και ξεκινά ο «Γολγοθάς» της αναζήτησης φοιτητικού σπιτιού που θα πληροί και κάποια κριτήρια, όπως το πόσο αντέχει ο οικογενειακός προϋπολογισμός, η περιοχή και η εγγύτητα ή πρόσβαση στη σχολή.

Οπως προκύπτει, οι αυξήσεις είναι μεγαλύτερες στις περιοχές της Αθήνας, όπου το 70% των διαθέσιμων για ενοικίαση διαμερισμάτων έως 50 τ.μ. και πάνω από τον πρώτο όροφο, νοικιάζονται για πάνω από 400 ευρώ! Στο κέντρο της Αθήνας η τιμή ενοικίασης ανά τετραγωνικό φτάνει τα 9,52 ευρώ, σημειώνοντας αύξηση κατά 5,80% σε σχέση με τις περσινές έτσι κι αλλιώς αυξημένες τιμές.

Ετσι, στου Ζωγράφου, μία περιοχή που βρίσκεται κοντά στην Πανεπιστημιούπολη και την Πολυτεχνειούπολη, το κόστος ενοικίου σπιτιού έως 35 τ.μ. καταγράφεται από 340 έως 350 ευρώ. Για σπίτι 40 έως 50 τετραγωνικά, ξεκινά από 450 ευρώ και φτάνει έως 650 ευρώ!

Στη Θεσσαλονίκη, η μέση ζητούμενη τιμή ενοικίασης φοιτητικής κατοικίας κυμαίνεται στα 9,2 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο. Μια ματιά σε αγγελίες δείχνει πως τα σπίτια που βρίσκονται άνω του 1ου ορόφου, έχουν επιφάνεια έως 50 τ.μ. και έχουν ενοίκιο έως 300 ευρώ, αποτελούν μόλις το 12,6% των διαθέσιμων σπιτιών με τα ίδια χαρακτηριστικά. Στην Πάτρα, η αύξηση των τιμών των ενοικίων υπολογίζεται σε 12% σε σχέση με πέρυσι. Η τιμή ενοικίασης για μία γκαρσονιέρα 25 τ.μ. κυμαίνεται από 250 έως 400 ευρώ και για λίγο μεγαλύτερα διαμερίσματα φτάνει ακόμα και στα 650 ευρώ.

Φωτιά παίρνουν τα νοίκια και σε περιοχές της περιφέρειας όπου βρίσκονται «φοιτητουπόλεις». Ενδεικτικά, για μια γκαρσονιέρα στο κέντρο του Ηρακλείου Κρήτης τα ενοίκια ξεπερνούν τα 400 ευρώ, ενώ για ένα δυάρι φτάνουν και τα 600. Ειδικά σε τουριστικές περιοχές, ρόλο σε αυτόν τον εφιάλτη παίζει και η «βραχυπρόθεσμη μίσθωση» κατοικιών από μεγάλες εταιρείες που έχει αποτέλεσμα την εκτίναξη των ενοικίων.

Τα παραπάνω έρχονται σε ένα έδαφος προηγούμενων αυξήσεων στις οποίες (είχε φτάσει και έχει ξεπεράσει το 30% σε περιοχές όπως το κέντρο της Αθήνας το 2022, σε σχέση με τα προηγούμενα έτη) καλούνται να ανταποκριθούν οι λαϊκές οικογένειες, στο 40% των οποίων, όπως πρόσφατα στοιχεία δείχνουν, τα ενοίκια και οι λογαριασμοί κατατρώνε το 50% των εσόδων τους.

Στο έδαφος αυτό, αξίζει να σημειωθεί ότι αναδύεται και άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα γύρω από τη φοιτητική στέγη, τα λεγόμενα «all-inclusive» διαμερίσματα, τα οποία απευθύνονται αποκλειστικά σε φοιτητές, αποτελώντας άτυπες ιδιωτικές «εστίες», όπου στο κόστος ενός - αυξημένου σε σχέση με τα υπόλοιπα διαμερίσματα - μισθώματος συμπεριλαμβάνονται και άλλες παροχές.

Λιγότεροι από ένας στους δέκα σε φοιτητικές εστίες

«Διαγωνισμός φτώχειας»: Είναι η έκφραση με την οποία, στο φόντο της παραπάνω εφιαλτικής κατάστασης, οι φοιτητές χαρακτηρίζουν τη διαδικασία εισαγωγής στις εστίες, καθώς τα διαθέσιμα δωμάτια είναι τόσο πίσω από τις ανάγκες που ακόμα και φοιτητές με πολύ χαμηλά εισοδήματα μένουν εκτός. Σήμερα, οι εστίες οριακά επαρκούν για το 9% των φοιτητών που σπουδάζουν σε άλλη πόλη ενώ 17 πόλεις δεν διαθέτουν καν εστία!

Τα δε «μέτρα» που υποτίθεται ότι παίρνει η κυβέρνηση εντάσσονται ακριβώς στη διαχείριση αυτής της φτώχειας, αφού στη γνωστή λογική των pass ανακοίνωσε «αύξηση του ετήσιου στεγαστικού φοιτητικού επιδόματος», το οποίο δίνεται με κριτήρια που αποκλείουν μεγάλο τμήμα φοιτητών, και τελικά αντιστοιχεί σε 83 ευρώ τον μήνα (!) ενώ καταβάλλεται στο τέλος της χρονιάς.

Στα μέτρα που εμφανίζει σαν «λύση» η κυβέρνηση είναι η παράδοση των νέων φοιτητικών εστιών σε ιδιώτες μέσω ΣΔΙΤ, κάτι που είχε δρομολογηθεί και από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Με βάση αυτήν την πολιτική και την εμπειρία από την επιχειρηματική δράση στη φοιτητική μέριμνα, ο δρόμος ανοίγει για ενοίκια και στις εστίες, με ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση των υπηρεσιών. Δηλαδή, πάνω στα ήδη διαμορφωμένα τεράστια εμπόδια που μπαίνουν στις σπουδές επιχειρηματίες τρίβουν τα χέρια τους για επενδύσεις προκειμένου και από εκεί να υπάρξει κέρδος.

Την ίδια στιγμή, η λογική την οποία εισάγει πιο αποφασιστικά στην Ανώτατη Εκπαίδευση ο νόμος - πλαίσιο, έχει ως αποτέλεσμα αντί να αξιοποιούνται κτίρια των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων για να καλυφθούν οι διευρυμένες ανάγκες στέγασης φοιτητών, όπως χρόνια τώρα ζητούν φοιτητικοί σύλλογοι, να υπάρχει στροφή στην εμπορική εκμετάλλευση των ακινήτων που είναι στην ιδιοκτησία τους.